หนูควรจะมีฝันของหนูใช่มั้ยคะ

ตลอดปีที่ผ่านมา หนูไม่มีความสุขเลยค่ะ วันๆเอาแต่เรียนๆๆๆ เพราะว่าหนูอยากจะเข้าคณะที่พ่อกับแม่และญาติๆของหนูหวังไว้ ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ แล้วตอนนี้หนูก็เป็นคนเดียวที่อยู่ในวัยรุ่น ทุกคนก็คอยจ้องจับผิดหนูตลอดเวลา ว่าหนูเกเร ไม่ตั้งเรียนอย่างนู้นอย่างนี้ ทั้งๆที่หนูทำดีทุกอย่างนะคะ ไม่ได้เกเร ไม่ได้ดเรียน หรือมีแฟนอะไรอย่างที่พวกเค้าว่าเลย อีกอย่างคือ ญาติๆฝ่ายคุณพ่อแม่ค่อยชอบคุณแม่หนูด้วย เค้าเลยคอยดูว่าแม่หนูจะเลี้ยงลูกได้ดีรึเปล่า หนูก็พยามอยู่นี่แหละค่ะ ที่จะลบคำสบประหม่าของทุกคน เค้าจะได้มองแม่หนูดีๆ
แต่ยิ่งหนูเรียนๆๆเพื่อจะเข้าคณะที่ทุกคนหวัง คือคณะแพทย์อะค่ะ หนูยิ่งรู้สึกว่าหนูไม่มีความสุขเลย แต่หนูก็สู้เรียนมาตลอดนะคะ เพราะหนูคิดว่าอย่างน้อยถ้าหนูเอนท์ติด แม่กับพ่อหนูคงมีความสุขมากๆเลย หนูจะได้มีหน้าที่การงานที่มั่นคงเลี้ยงพวกท่าน แล้วแค่เรียนไม่เห็นจะลำบากเหมือนเวลาพ่อทำงานหาเงินมาให้หนูใช้
ตอนนี้หนูทุกข์มากเลยค่ะครู หนูอยากเป็นแอร์โฮสเตส อยากทำตามฝันของหนู หนูรักที่จะเรียนภาษา ไม่ใช่วิทยาศาสตร์ แต่พอหนูคิดจะทำตามฝันตัวเอง หนูก็เสียดายกับที่หนูมุ่งมั่นตั้งใจเรียนมาทั้งปี ทำไงดีคะ ทิ้งมันไปเลย หรือทนต่อดี