อ ย่ า เ ป รี ย บ เ ที ย บ กั บ ผู้ อื่ น

: mama September 18, 2010, 04:59:47 PM

ตอนที่หนูจะไปสอบครั้งแรกไม่เคยมีใครสนใจอะไรหนุเลยเหมือนกับว่าเค้ามองด้วยสายตาตามกันทุกคนว่าเอ้าเธอมาด้วยเหรอแล้วนี้จะสอบได้หรอ และพอผลออกมาหนูไม่สามารถเข้าในระดับที่2ได้ หนูพยายามที่จะเอาชนะใจตนเองว่า เธอต้องพยายามนะ สู้นะ แต่พอใกล้แข่งหนุไม่ได้จับหนังสือเลย แล้วพอไม่ได้ครูก็พูดถึงคนที่มีความสามรถ แตเรียนในระดับเดียวกันกับหนูว่าคนนั้นเก่ง คนนี้เก่ง หรือหนูคือคนไร้ความสามารถค่ะ
พอแข่งอีกรายการนึง จะมีแข่งด้วยกัน2ภาษา ภาษาไทย หนูได้91.88 ภาษาอังกฤษ 84พอคัดเลือกครั้งสุดท้าย ของภาอังกฟษ หนูได้63ได้รางวัลชมเชย ความรู้สึกตอนนั้นคือว่าหนูโง่จัง แล้วเธอจะเกิดมาทำไมในเมื่อเธอไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลย อีกอย่างหนูสอบนร.แลกเปลี่ยนหนูก็ไม่ได้ ครูค่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหนูท้อ ไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกนี้ครูค่ะหนูอยู่ม.5แล้ว หนูอยากสอบจุฬาติดหนูได้เกรดเลี่ยม.4 3.69 หนูจะสอบได้ไหมแล้วถ้าหนูพยายามมากกว่านี้แล้วมันจะสายไปไหม ตอนนี้หัวใจของหนูไม่มีน้ำไว่หล่อเลี้ยงส่วนอื่นๆอีกแล้ว ช่วยด้วยนะค่ะ

หนูจ๋า

คุณครูภูมิใจจังที่ตอนเล็กๆ คุณครูเป็นเด็กเรียนหนังสือไม่เก่ง

คนไม่เก่งนี่ก็ดีอย่างนะ

ไม่รู้จักเปรียบเทียบกับใคร

คุณครูถามหนูจริงๆเถิดนะ

ถ้าหนูชนะทุกคน หนูคิดว่าหนูจะมีความสุขอยู่เหรอลูก

เอาเเบบคุณครูไหมคะ

เรามาเน้นความสุขและการเป็นคนมีวินัยกันดีกว่า

คือทำหน้าที่ไปด้วย

หัวใจปริ่มสุขไปด้วย

ชีวิตจะได้คุ้มค่านะลูกนะ

สำหรับคุณครู

คุณครูไม่เคยทะเยอทะยานเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ

แค่เป็นคนที่มีคุณค่าก็พอแล้ว

Try not to be a man of success but a man of value.

ลองทำดูนะคะ

มีความสุขกว่ากันเยอะค่ะ

ถ้าเราจะได้คะแนนเยอะ ก็เพราะเราขยัน

ไม่ใช่เพราะเราอยากได้เพราะคอยเปรียบเทียบกับผู้อื่น

คนที่พร่องรัก มักโหยรักมาเติมเต็ม

แต่คนที่ปริ่มรัก มักจะรินไหลน้ำใจสู่ผู้คนนะคะ

ไม่มีใครตัดสินใครได้

เพราะความดีไม่มีเกณฑ์ในกำหนดมูลค่าของรางวัล

แค่ทำดี ก็ดีแล้วค่ะ

สู้ๆนะคะ

อย่าเปรียบเทียบกับใคร

ถ้าเขาได้ดีกว่าเราก็แค่นึกไว้ว่า

แข่งเรือ แข่งแพ แข่งได้

แข่งบุญ แข่งวาสนา แข่งกันไม่ได้นะลูก

ชื่นชมเมื่อเพื่อนได้ดี เป็นคุณสมบัติของ "บัณฑิต" หรือ "ผู้รู้"นั่นเองค่ะ

ขอให้โชคดีนะคะ