ขอขอบพระคุณคุณครูสมศรีที่ทำให้ผมสามารถมาอยู่ที่จุดๆนี้ได้

ผมขอขอบพระคุณคุณครูสมศรี ที่พร่ำสอนลูกศิษย์คนนี้ให้มีความรู้
ผมขอขอบพระคุณคุณครูสมศรี ที่พร่ำสอนลูกศิษย์คนนี้ให้กลับตัวเป็นคนใหม่
ผมขอขอบพระคุณคุณครูสมศรี ที่ทำให้ลูกศิษย์คนนี้มายืนอยุ่ ณ จุดนี้ได้

ผมนายส่งเสริม วจีทองรัตนา ชื่อเล่น ปิงปอง โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ขอกราบขอบพระคุณคุณครูมากๆ ที่ทำให้ลูกศิษย์คนนี้มีอนาคต
ขณะนี้ผมได้มาศึกษาต่อปริญญาตรีที่ Indiana State University สาขาการบัญชี เป็นเพราะคุณครูสมศรี ผมถึงสามารถมายืนอยู่ ณ จุดๆนี้ได้

ก่อนที่ผมจะมาศึกษาต่อที่อเมริกานี่ ผมไม่ได้มีโอกาสไปกราบเท้าขอบพระคุณคุณครูสมศรีเลย ผมจึงตัดสินใจมากราบขอบพระคุณคุณครูสมศรีในเว๊ปบอร์ดก่อน
เดือนธันวาคมปีนี้ผมจะกลับไปประเทศไทย ผมจะเข้าไปกราบเท้าขอบพระคุณคุณครูสมศรีด้วยตัวของผมเอง

อยากจะฝากถึงน้องๆที่เรียนกับคุณครูสมศรีทุกคนว่า พี่เองก็ไม่ใช่คนเก่งภาษาอังกฤษมาก่อน แต่ก่อนพี่ไม่ชอบภาษาอังกฤษเลย แต่สุดท้ายคนที่ทำให้พี่รักภาษาอังกฤษขึ้นมาได้ก็คือ"คุณครูสมศรี"
ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณครูท่านสอน ล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนควรรู้และสามารถนำไปใช้ได้จริงในชีวิต พอพี่เข้าเรียนวันแรกพี่ก็นึกถึงคุณครูสมศรีเลย ทุกสิ่งที่คุณครูสอนมา สามารถนำมาใช้กับชีวิตในมหาวิทยาลัยของพี่ได้
รวมทั้งการใช้ชีวิตในต่างประเทศ น้องๆแต่ละคนมีความฝันที่ต่างกัน บางคนฝันอยากจะเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังในประเทศไทย บางคนก็อยากเรียนต่อต่างประเทศ พี่เป็นคนหนึ่งที่มีความฝันอยากเรียนในมหาวิทยาลัยลัยชื่อดังของประเทศไทย
แต่ชีวิตพี่ก็ได้ผลันเปลี่ยนเนื่องจากช่วงม.4-ม.5 พี่ไม่เคยคิดที่จะอ่านหนังสือเลย พอขึ้นม.6 พี่มีโอกาสไปสอบตรงหลายๆที่ แต่ผลที่ออกมาก็คือ "ไม่ติด" เพราะพี่ไม่เคยอ่านหนังสือเลย ประมาณ7เดือนก่อนแอดมิดชั่น
หนังสือกองโตวางอยู่หน้าพี่ สิ่งแรกที่พี่คิดตอนนั้นคือ พี่จะอ่านยังไงให้หมดก่อนสอบแอดมิดชั่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้เลย วันนั้นพี่นั่งร้องไห้กับตัวเอง และเริ่มสำนึกได้ว่า เราควรอ่านหนังสือตั้งแต่เนิ่นๆ
ไม่ควรรอเวลาใกล้ๆจะสอบแล้วค่อยมานั่งอ่าน หลังจากวันนั้นพี่ก็เริ่มอ่านหนังสืออย่างจริงจัง แต่ผลที่ตามมาคือ พี่เริ่มเครียด อ่านยังไงมันก็ไม่หมดสักที และแล้วเช้าวันหนึ่งพี่นั่งรถคุณพ่อไปเรียนตามปกติเหมือนกับทุกๆวัน
คุณพ่อถามพี่ว่าอยากไปเรียนต่างประเทศไหม? พี่ก็คิดในใจว่าทำไมคุณพ่อถึงถามพี่แบบนั้น แต่พี่ก็ได้ตอบคุณพ่อไปว่า"ถ้าสอบได้ผมก็จะไปครับ" คำถามต่อไปออกมาจากหัวพี่ว่า"บ้านเราก็ไม่ได้รำรวย คุณพ่อจะส่งเราเรียนไหวหรอ?"
แต่พี่ก็ไม่กล้าถามคำถามนี่กลับไป หลังจากวันนั้นคุณพ่อของพี่ได้ให้พี่ไปสอบ IELTS ครั้งแรกพี่สอบได้คะแนนไม่ผ่านเกณฑ์ที่มหาลัยจะรับ คุณพ่อของพี่บอกกับพี่ว่า"ครั้งแรกทำได้แค่นี้ก็เก่งแล้วลูก"
คุณพ่อได้ให้พี่ไปสอบรอบที่สอง ผลปรากฏว่า คะแนนของพี่สามารถเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริกาได้ช่วงนั้นเหลือเวลาแค่3เดือนก่อนแอดมิดชั่น พี่ก็ยังตั้งใจอ่านหนังสือเหมือนปกติ
หลังจากปีใหม่ผ่านไป คุณพ่อพี่ถามพี่ว่า"ตกลงอยากจะไปเรียนไหม?" พี่ตอบคุณพ่อไปว่า"ถ้าคุณพ่อส่งผมไหวผมก็ไปครับ" คำตอบที่ได้กลับมาจากคุณพ่อก็คือ"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ถ้าไปเรียนก็ขอให้ตั้งใจเรียนก็พอ"
หลังจากนั้น1อาทิตย์หนังสือตอบกลับจากมหาวิทยาลัยมาถึงบ้าน ว่าเราสามารถเข้าศึกษาต่อที่Indiana State Universityได้แล้ว ตอนนั้นพี่รู้สึกดีใจมากและไม่รู้สึกเครียดกับการอ่านหนังสืออีกต่อไป
หลังจากสอบปลายภาคเทอมสุดท้ายในมัธยม พี่มีเข้าค่าย รด ที่เขาชนไก่ วันที่สองของการใช้ชีวิตในค่ายเป็นไปตามปกติ แต่แล้วคืนนี้ พี่ได้โทรกลับไปหาคุณแม่เพื่อถามข่าวคราวปกติ คุณแม่บอกว่าคุณพ่อเข้ารับการผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี
ซึ่งพี่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณพ่อต้องเข้ารับการผ่าตัด พี่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรแล้วก็วางสายจากคุณแม่ เพื่อพักผ่อนและรับการฝึกในวันต่อไป คืนวันต่อมาพี่โทรกลับไปหาคุณแม่เพื่อถามข่าวคราวของคุณพ่อว่าเป็นยังไงบ้าง
คุุณแม่บอกว่าคุณพ่อช็อค แล้วหายใจไม่ออกตอนตี3 แต่โชคดีที่คุณพ่อไม่เป็นอะไร พี่เริ่มรู้สึกไม่ดี อยากกลับไปเฝ้าไข้คุณพ่อ แต่คุณแม่บอกว่า"ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเถอะลูก ทางนี้แม่จะดูแลเอง" ถึงคุณแม่จะพูดอย่างนั้นแล้ว
พี่ก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี หลังจากจบการฝึกที่ค่าย พี่ก็ได้ไปเยี่ยมคุณพ่อ แล้วก็บอกกับคุณพ่อว่า "ผมไม่อยากไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วครับ เรียนที่เมืองไทยแหละครับ จะได้ดูแลคุณพ่อได้"
คุณพ่อตอบพี่กลับมาว่า "พ่อไม่มีโอกาสได้ไปเรียนเมืองนอก หลายๆคนไม่ได้มีโอกาสแบบลูก ตัดสินใจดีละกันนะ" หลังจากที่พี่ได้ยินแบบนั้น พี่ก็ตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา
ด้วยเหตุผลที่ว่า"พี่อยากทำความฝันของคุณพ่อให้เป็นจริง ที่คุณพ่อพูดแบบนั้นเพราะอยากให้เรามีอนาคตที่ดี" พี่คิดว่าพี่โชคดีมากๆที่ได้เกิดเป็นลูกท่าน และสามารถเรียนต่อมหาวิทยาลัยได้สำเร็จ
ขอขอบพระคุณคุณพ่อคุณแม่ของพี่มา ณ ที่นี้ด้วยครับ

น้องๆจำไว้นะครับ ไม่มีพ่อแม่คนนั้นไม่รักลูกของตัวเอง อยู่ที่ว่าท่านจะแสดงออกมาหรือไม่ พี่เป็นคนหนึ่งที่แต่ก่อนเกเรไม่เชื่อฟังพ่อแม่ แต่ตอนนี้พี่เปลี่ยนเป็นอีกคนได้เพราะ"คุณครูสมศรี" ท่านไม่ได้เพียงสอนแค่วิชาความรู้
แต่ยังสอนทั้งคุณธรรม ความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ สุดท้ายนี้พี่อยากจะให้น้องๆทุกคนตั้งใจเรียน ทำความฝันของตัวเองให้สำเร็จ ตั้งใจอ่านหนังสือ อย่าคิดว่าจะสอบแล้วค่อยอ่านก็ทัน อย่าคิดแบบนั้นเลย
อ่านไปเถอะมันไม่เสียหายหรอก พี่ไม่อยากให้น้องๆต้องมาเสียใจทีหลังว่าควรจะอ่านหนังสือตั้งนานแล้ว พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนที่จะสอบตรง&สอบแอดมิดชั่นในปีนี้ และปีถัดๆไป ขอให้ทำความฝันของตัวเองให้สำเร็จทุกคนครับ