*************ครูครับผมยังทำใจไม่ได้เลย

[paokub]

ครูครับผมเป็นเด็กได้4.00มาตลอด แต่ผมสอบไม่ติดเตรียม ทั้งๆที่มีคนบอกผมว่าผมสอบติดจุฬาภรณ์ผมน่าจะสอบติดนะครับ ผมสอบเมื่อปีที่แล้วปีนี้ผมไม่ได้ไปสอบแต่ลูกพี่ลูกน้องผมไปมาแล้วสอบได้  มันเจ็บใจอะครับครู หนึ่งปีนี้ผมยังหยึดติดกับมันอยุ่เลย ผมทำใจไม่ได้จิงๆครับ                ผมมันไม่ดีครับ พ่อแม่เค้าเสียใจละเคยบอกว่าความหวังเค้าหมดลงแล้ว คำนั้นทำให้ผมทำอะไรไม่ได้เกือบเดือนเลยครับครู

[เด็กเรียนไม่เก่ง]

ไม่เห็นต้องเครียดเลย เตรียม ไม่ใช่ทุกอย่างซะหน่อย  เราเองก็ไปสอบผลออกมาคือ ไม่ติด ก็ไม่เห็นต้องคิดมาเลย ไปลุย ตอนม.6 เลยละกันนะครับ

ทำใจสบายๆไว้

[เหม่งจ๋าย : )]

การสอบเตรียมไม่ติดไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างนะคะ

สนามสอบจริงคือสนามสอบที่เราจะต้องเผชิญปีหน้าคือเอนท์เข้ามหาลัย


อย่าให้ค.ผิดหวังมาทำให้หมดกำลังใจดีกว่านะ


มาใช้เป็นแรงผลักดันให้เราทำอนาคตให้ดีกว่าเดิมดีกว่า : )

[เด็กดีของคุณครูสมศรี]

เรียนที่อื่นก็ประสบความสำเร็จได้
น้องอย่าไปยึดติดสิคะ
ยึดติดกับมันน้องก็ยิ่งเครียด
น้องทำให้ตอนนี้น้องดีก่อนดีกว่าไหม
เป็นพี่พี่ก็เสียใจ ที่พ่อแม่พูดงั้น
น้องก็พยายามสิคะ ให้ความหวังของพ่อแม่กลับมานะ

ถ้าน้องยังไปยึดติดกับมันต่อมันจะฉุดรั้งไม่ให้เราก้าวต่อไปข้างหน้านะคะ

[TU 73]

เกรด 4 มาตลอด
แล้วไงครับ ??
เก่งในห้องไม่ได้หมายความว่าจะเก่งนอกห้องนะครับ

อ่านแล้วมันโมโหอะ   
ทำไมถึงเอาตัวเองไปเปรียบกับเพื่อนอะ
ถ้าเก่งจริงก็ต้องติดอยู่แล้วดิ
ยอมรับความจริงแล้วเริ่มต้นใหม่กับ GAT PAT เหอะ
เอาให้เด็กเตรียมอึ้งไปเลย

เพื่อนผมหลายคนไม่ติด ผมสงสารมากครับ อยากให้เพื่อนติดมากๆ
และผมก็เชื่อว่าถ้าผมไม่ติด แต่เพื่อนติด ผมไม่มีทางเจ็บใจหรือโกรธเพื่อนแน่นอนครับ
พอยท์มันอยู่ที่ตัวเราครับ

อ๋อแล้วอีกอย่าง  พ่อแม่ไม่ยอมหมดหวังในตัวลูกแน่นอนครับ
ถึงผมจะยังไม่ใช่พ่อคน  แต่ยังไงเค้าก็ต้องหวังตอนคุณเอนทรานซ์อีกแน่นอนครับ

Keep FIGHTING
Don't GIVE UP

[= =]

ผมคงเหลือทางเดียวละครับคือ สู้เท่านั้น  ( ขออีกเรื่องน้องไปสอบเตรียมมาปีนี้ติด = = stress strain tention)

[tu 72]

สวัสดีครับน้อง

น้องไม่ต้องเสียใจที่ไม่ติดเตรียมหรอกนะครับ
พี่ว่าอีก 3ปีข้างหน้าให้น้องตั้งใจ และไม่ท้อนะครับ
เพราะว่ามันคือสิ่งที่จะชี้ชะตาชีวิตของเราจริงๆแล้ว
ถึงคุณพ่อคุณแม่จะบอกว่าหมดหวังแล้วแต่ว่าเรา
อย่าหมดความหวัง อย่าเลิกที่จะฝันนะครับ


น้องเรียนได้เกรด 4 มาตลอดไม่ใช่ว่าน้องไม่เก่งแต่พี่ว่าน้องไม่พร้อมมากกว่าและต้องพยายามให้มากกว่านี้นะครับ  

น้องอย่าเจ็บใจนะครับ มันไม่ดี และเราต้องแสดงให้เห็นว่าเราทำได้ พิสูจน์ให้พ่อแม่เห็นนะครับ

ปล. น้องมีความอยากเป็นอะไร อยากได้อะไร พี่ขอให้น้องรับผิดชอบกับมันด้วยนะครับ

ปล2 อ่านแล้วงงป่าว?  

[SUPANSA]

งง แค่ไม่ติดเตรียมเครียด แล้วเราอ่ะ เรียนไม่เก่ง อะไรก็ไม่ได้เรื่อง
แต่มีอย่างหนึ่งที่เราไม่เคยเสียใจ
เพราะเราไม่เอาตัวเองไปเทียบกับใคร
พยายามให้เต็มที่ จะได้หรือไม่ไม่เห็นสำคัญ
มันอยู่ที่ว่า ทำให้ดีที่สุดหรือยังล่ะ

[armmra]

สู้ต่อไปจ๊ะ

แค่นี้เอง อีก3 ปีเอาใหม่ๆ

[Doctor Doggy]

ขออนุญาตยกคำพูดคุณครูมาให้กำลังใจน้องนะคะ

เรนเรนที่รัก หนูไม่ต้องเสียใจนะลูก

หลานคนโตของคุณครูอยู่สตรีวิทยา เกรด 4.00 ขยันมากๆ เพื่อนๆไปสอบด้วยกัน

เพื่อนๆที่สนิทติดไปกันหมด พอวันประกาศผล ด้วยความเป็นหลานคนแรกของตระกูลทั้งพ่อ แม่ อาสมศรี คุณย่าไปกันหมด

ไปเกาะสนามที่เป็นรั้วตาข่ายรอเขาติดประกาศ พอประตูรั้วเปิดเท่านั้น

เด็กๆวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเข้าไปที่บอร์ดเสียงกรี๊ดดีใจ สลับสีหน้าที่เศร้าหมองคละเคล้ากัน จนคุณครูแยกอารมณ์ไม่ออก

ทันใดนั้นสายตาคุณครูก็จดจ้องไปที่น้องมิ้นท์หลานสาวที่น่ารัก

หน้าน้องมิ้นท์เฉยจนคุณครูรู้สึกผิดปกติ น้องมิ้นท์เดินออกมาพร้อมบอกว่า

"ป่าป๊า คุณแม่ อาม่า อาศรี หนูสอบไม่ติดดดด"

วินาทีนั้นคุณครูไม่รู้สึกว่านี่คือความผิดหวัง เสียใจ หรือเศร้าใจ

คุณครูไม่รู้สึกอะไร นอกจากเหมือนลมพัดมาแล้วก็พัดผ่านไป

เหมือนผึ้งบินผ่านหน้า หรือเหมือนจามออกมาเพราะได้กลิ่นฉุน

คุณครูรู้สึกแต่ว่านี่คือปรากฎการณ์ธรรมดาๆอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นแล้วก็จบลง

ไม่มีการปลอบ เพราะไม่มีอะไรน่าเสียใจ

พ่อกับแม่น้องมิ้นท์นิ่งอึ้งเพราะไม่เคยคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้กับน้องมิ้นท์

วินาทีนั้นจึงตกเป็นหน้าที่ของคุณครูที่จูงมือน้องมิ้นท์พร้อมฮัมเพลงไปเรื่อยๆตามสไตล์คุณครู

 ในขณะที่เดินสวนกับผู้ปกครองมากมายที่ถามถึงผลการสอบ

พร้อมกับได้รับคำตอบอย่างสียงดังฟังชัดจากคุณครูว่า

"อ๋อ  หลานไม่ติดค่ะ"

พอโรงเรียนเริ่มเปิดเทอม คุณครูเล่าเรื่องหลานสอบเตรียมฯไม่ติดให้นักเรียนในห้องฟังในห้องนั้นมีน้องมิ้นท์นั่งอยู่ด้วย

ตกกลางคืนแม่น้องมิ้นโทรมาบอกว่าไม่อยากให้คุณครูตอกย้ำความรู้สึกของหลาน

คุณครูจึงบอกว่า"เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่เป็นเรื่องที่เราไม่คุ้นเคย และเตรียมตัวไม่ทัน เป็นเรื่องปกติของชีวิต

เดี๋ยวขอคุยกับหลานเอง"

"อาศรีขา น้องมิ้นท์ไม่อยากให้อาศรีพูดถึงเรื่องที่หนูพลาด รร.เตรียมฯ หนูรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ"

"ไม่ได้ลูก ยิ่งหนูรู้สึกไม่ดี อาศรียิ่งต้องทะลวงความรู้สึกนี้ออกไปให้ได้ หนูมีบุญรู้ไหมลูก หนูทำบุญรู้ไหมลูก

แค่อาศรีเล่าเรื่องนี้ให้เด็กๆฟัง เด็กๆต่างมีกำลังใจและกลับไปบอกคุณพ่อคุณแม่ว่า

"คุณแม่ขา หนูไม่ทุกข์แล้ว หลานคุณครูสมศรีก็ไม่ติด ไม่เห็นคุณครูจะหดหู่ใจเลย คุณครูยังมาเล่าให้พวกเราฟังด้วย"

ถ้าหนูไม่อยากฟังก็แสดงว่าหนูไม่กล้ารับความจริง เมื่อหนูม่ยอมรับความจริง  หนูก็จะทุกข์ตรมอยู่ในใจลึกๆ และจะรับไม่ได้ถ้ามีคนพูดถึง

โรงเรียนเตรียมฯ อาศรีไม่ได้เห็นว่าหนูจะน่ารักน้อยลง ถ้าหนูไม่ได้เรียนที่นี่  หนูต้องอยู่กับวันนี้ และพรุ่งนี้

จำไว้นะลูก

     หมื่นพรุ่งนี้รอเราอยู่  อย่าปล่อยให้สองสามเมื่อวานนี้ ทำลายหมื่นพรุ่งนี้ที่รอเรา

พรุ่งนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว เพราะวันนี้ก็คือพรุ่งนี้ของเมื่อวานนี้

ถ้ามันมาถึงจงใช้แขนซ้ายแห่งสติ แขนขวาแห่งปัญญาโอบกอดมันไว้ ไม่ต้องกลัวนะลูก "

"แล้วถ้ามีคนถามว่าหนูติดเตรียมฯไหมล่ะคะอาศรี"

"ตอนตอบก็ไม่ต้องคิด ไม่ต้องรู้สึก ไม่ต้องมีอคติว่าเขาจะพูดเย้ยเราหรือเปล่า คิดแล้วไม่สบายใจ ก็อย่าไปคิด

หนูต้องตอบอย่างรู้เท่าทันกับปรากฎการณ์ในชีวิตว่า หนูสอบไม่ติดค่ะ หนูเตรียมตัวยังไม่พร้อมค่ะ"

ก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นมีอะไรซับซ้อนเลย

..............

และแล้วมื่อน้องมิ้นท์อยู่ม6 น้องมิ้นท์สอบได้ทุนร้อยเปอร์เซนต์คณะ ICT มหิดลฯ

น้องมิ้นท์บอกคุณพ่อแม่ว่าน้องมิ้นท์เหนื่อยแล้ว น้องมิ้นท์จะรับทุนนี้เลยแล้วจะไม่สอบเข้าแพทย์แล้ว

"ไม่เป็นไร  รับทุนไปเลยลูก แต่ถ้ามีสอบแพทย์ หนูก็ไปสอบเล่นๆนะ ไม่ต้องเครียดนะลูก"

เมื่อน้องมิ้นท์ไม่เครียด น้องมิ้นท์ก็สอบได้ทุกที่ แต่ก็จะตกสัมภาษณ์

จนในที่สุด

"ฟังนะลูก อาศรีจะเล่าให้ฟังว่าแพทย์ที่ดีเป็นอย่างไร

แล้วหนูก็ลองดูซิว่าหนูเหมาะเป็นแพทย์ไหม ถ้าหนูเหมาะ หนูจะตอบได้เอง"

สุดท้ายน้องมิ้นท์ก็สอบผ่านแพทย์ธรรมศาสตร์ที่สุดท้ายที่เรียกสัมภาษณ์

วันที่น้องมิ้นท์มาส่งข่าว คุณครูถามว่าน้องมิ้นท์ตอบเวลาสัมภาษณ์ว่าอย่างไร

เมื่อน้องมิ้นท์เล่าให้คุณครูฟัง คุณครูแอบปลื้มใจใน"จิตอาสา"ที่เขารู้สึกผ่านคำพูดที่น้องมิ้นท์เล่าให้คุณครูฟัง

"น้องมิ้นท์ตอบดีมาก  ทำไมหนูตอบได้ดีอย่างนี้"

"ก็เพราะอาศรีสั่งสอนให้หนูรู้ว่าหมอที่ดีควรเป็นอย่างไรสิคะ"


น้องเรนเรนที่รัก

คุณครูมั่นใจว่าหนูจะประสบความสำเร็จแน่นอน ถ้าหนูมีจิตใจของนักสู้

ไม่ใช่สู้กับข้อสอบ แต่สู้กับความเกียจคร้าน สู้กับความท้อแท้ท้อถอย สู้กับอุปสรรคที่เราจะพบเจอ

มองโลกให้สดใส ก้าวเดินไปอย่างปริ่มพลัง

คะแนนเป็นเรื่องของสวรรค์ แต่ความขยันเป็นเรื่องของเรา

ถ้าครูไม่เคยโง่ ครูคงไม่เข้าใจชีวิต

ขอบคุณสวรรค์ที่ลิขิตชีวิตติดลบมาให้คุณครู

ทำให้ตัวเองมีเซรุ่มป้องกันความทุกข์ ความผิดหวัง

แค่ได้สร้างความเพียรแล้วไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย มันก็มีค่ายิ่งเสียกว่าได้ปริญญามาแนบกาย

ขยันหมั่นเพียร เพราะรักในการสร้างความดี ทรงคุณค่ายิ่งกว่าเหรียญเกียรติยศใดๆ

คุณครูมั่นใจว่าเรนเรนเป็นเด็กดี ขยันหมั่นเพียร แค่นี้ไม่มีผลต่อชีวิตของเรานะลูก

เล็กน้อยมากๆ งานชิ้นใหญ่ยังรอหนูอยู่ ขอเพียงพกกำลังใจให้เต็มกระเเลยนะลูก

เหตุการณ์แค่นี้ไม่มีทางทำให้เราย่อท้อ ใช่ไหม คนเก่งของคุณครู

คุณครูขอเป็นกำลังใจให้หนูนะคะน้องเรนเรน  สู้ๆนะลูก[[/color]/size]

อ้างอิง  http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=378.0