[/b]ตอนนี้หนูอายุตั้ง 23 แล้วแต่หนูก็ยังมีเรื่องเครียดเกี่ยวกับเพื่อนเหมือนกันค่ะ
คือว่าหนูเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีนิสัยไปในทางที่บ้าๆบอๆ ตลก ขบขัน อย่างมากเลยค่ะ
ชอบมากเลยเวลาได้เห็นคนอื่นเค้าหัวเราะ ชอบใจ ในสิ่งที่หนูทำ และพูดอ่ะค่ะ
แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าเพื่อนสนิทที่มหาลัย(ในนาม ที่จริงหนูรู้สึกว่าเราไม่สนิทกันเลยแต่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆแต่มันมีอะไรบางอย่างที่หนูคิดว่าหนูไม่สนิทกับเค้า) คนนี้เนี่ย กลับเป็นคนขี้อายอ่ะค่ะ อายมาก ไม่รู้จะอายอะไรนักหนาจนบางครั้งหนูคิดว่าถ้าอายขนาดนี้ไม่ต้องทำอะไรกันแล้วมั้ง
แบบว่า...ไม่ว่าหนูจะทำอะไรก็แล้วแต่ความเป็นผู้ดีแบบขี้อายของหล่อนก็จะผุดขึ้นมาทันทีแล้วก็ส่งผลให้เจ้าหล่อนมาด่าหนู มาค้อนหนูว่าทำไรอ่ะอายเค้ามั่ง สิ่งนี้มานทำให้หนูต้องระวังตัวในการดำรงชีวิตประจำวันมากขึ้น เนื่องจากว่าหนูค่อนข้างแคร์ความรู้สึกของเค้าอยู่ ทั้งๆที่จริงๆแล้วหนูก็ไม่ได้อยากจะอะไรมากนักกับเพื่อนคนนี้
อีกอย่างนึงค่ะคือหนูพยายามที่จะเข้าใจเพื่อนคนนี้มากเลยค่ะด้ววยการระงับความโกรธด้วยการเงียบไม่พูดอะไรให้เขารู้ว่าหนูโกรธแต่ที่จริงแล้วหนูโกรธมาก จนบางครั้งมันทำให้หนูรู้สึกกลัวว่าหนูจะเป็นโรคจิตมั้ย เพราะหนูอยู่กับความรู้สึกนี้ตลอดเวลาเลย หนูอึดอัด เครียด และไม่อยากเจอ ไม่อยากคุย ไม่อยากคบเขาอีกต่อไป แต่ทำไงได้หล่ะคะสถานการณ์มันบังคับให้หนูต้องอยู่ในสภาพแบบนี้นี่นาหนูก็ต้องอดทนไว้ก่อน
อีกเรื่องนึง เวลาที่เค้าจะโทรมาหาหนูทีอ่ะนะ โชว์เบอร์ตลอดยากมากที่จะโทรมาเองอ่ะค่ะ แล้วที่สำคัญหนูแบบอภิมหาน้อยใจเลยค่ะเรื่องเมื่อคืนนี้เข้ามาหหนูที่ห้องดึกๆมาให้หนูโอนตังเข้าโทรศัพท์ให้เพื่อจะโทรหาคนอื่นดูสิคะอาจารย์แบบแหม..คนอื่นโทรหาได้ไม่ต้องซีเรียสแต่หนูเป็นเพื่อนแท้ๆไม่ยอมโทร หนูก็แบบไรวะ จนเรื่องนี้ทำให้หนูกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลยค่ะ หนูแอบร้องให้คนเดียวในขณะที่มันหลับสบาย เฮ้อ..พูดมาหนูยิ่งกลุ้ม แต่ก็ยังดีค่ะอีกไม่นานหนูก็จะจบแล้ว จะได้แยกทางกันเสียที่ขี้เกียจเครียดค่ะ ขอบคุณกระทู้นี้มากๆที่เปิดให้คนเครียดเข้ามาระบายทำให้รู้สึกโล่งใจกว่าเดิมค่ะ
โ
Kru Somsri's English School
