คุณครูคะช่วยหนูด้วยค่ะ..หนูสับสน

ลองอ่านคำตอบนี้นะคะ

1.ตั้งจุดหมายในชีวิตว่าหนูรักอาชีพอะไร แล้วถ้าได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก หนูลองจินตนาการดูนะครับว่าหนูจะมีความสุขไหม

2. เมื่อได้คำตอบข้อ1 ให้ดุหนังสือที่จะทำให้หนูทำคะแนนในคณะที่หนูใฝ่ฝันได้ตามเป้าหมาย

3.1 เลือกอ่านวิชาที่ถนัดและกำคะแนนไว้ในมือให้มากที่สุด

3.2 เลือกอ่านวิชาที่พัฒนาได้ดีที่สุดตามลงมาไปจนถึงวิชาที่พัฒนายากที่สุดไว้หลัง เพราะเวลากระชั้นชิดอย่างนี้ หนูต้องแข่งกับเวลาครับ

3.3 คำว่าอ่านไม่ใช่อ่านเรียงหน้าเรียงบทนะครับ

หนูต้องอ่านข้อสอบ ทำข้อสอบมากๆ

ทำไม่ได้ก้ดูเฉลยเลยลูก

การทำข้อสอบเป็นการฝึกทักษะนะครับ

ยิ่งทำมาก ยิ่งมีประสบการณ์มากตามไปด้วยครับ

3.4 ประยุกต์สิ่งที่คุณครูแนะนำให้เข้ากับตัวหนูนะลูก

4.หายใจเข้าออกอย่างช้าๆและมีสติทุกครั้งที่รู้สึกตัวว่าเครียด เพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อและจิตใจ

อย่า"กลัว"นะครับ อย่า"กังวล"

ถ้าคิดจะเอนท์"ไม่ต้องกลัว"

แต่ถ้า"กลัว" ก็ไม่ต้องเอนท์

เพราะความกลัวไม่ใช่เหตุแห่งการเอนท์ติดนะลูก

แค่อ่านอย่างเดียวก็จะไม่ทันอยู่แล้ว

หากยังกังวลก็ถือว่าคิดไม่เป็น

อย่ายอมเป็น"ไอ้ขี้แพ้"นะครับ

คนเราสูญเสียอะไรก็สูญเสียได้

แต่อย่าสูญสิ้นกำลังใจนะครับ

หินก้อนเล็กขวางหน้า เขยื้อนได้ ก็จงเขยื้อนไป

หินก้อนใหญ่ขวางกั้น ข้ามได้ ก็จงข้ามไป

ภูผาขวางทาง ถ้าจำต้องไป ก็ตงอ้อมไป

ไม่มีคำว่า"แพ้"ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้นะครับ

คนโง่ๆอย่างคุณครู ก็แค่เกรด 2.06

แต่ก็ไม่เคยทำลายความฝันของตนเองด้วยความกลัว

ฝันให้ไกล แล้วจงก้าวไปให้ถึง

ด้วยความเพียรที่สูงกว่าสิ่งที่หนูฝันนะลูก

คุณครูจะยืนหยัดอยู่ตรงนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้หนุและเพื่อนๆทุกคนนะลูก

หนูน้อยจ๊ะ

เวลาอ่านหนังสือ หรือเรียนหนังสือ เราต้องวางเป้าหมายให้สอดคล้องกับเวลาที่เหลืออยู่

คนที่เป็นเพื่อนที่แท้จริงเมื่อมีการแข่งขัน อาจกลายเป็นคู่แข่ง

เพราะนี่คือความโหดร้ายของระบบการแข่งขันเเพ้คัดออก

ใครที่มีภูมิคุ้มกันทางคุณธรรมไม่แข็งแรงพอ ก็จะมองเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นคู่แข่งขัน

จิตใจก็ย่อมรุ่มร้อนเพราะต้องการยึดในสิ่งที่ต้องแย่งกันมาครอบครอง

โดยลืมนึกไปว่าแทนที่จะได้กลับลูญเสีย

เสียทั้งความรักความศรัทธา ทำลายทั้งจิตใจที่เอื้อเฟื้อ

ลักษณะเช่นนี้มักเกิดขึ้นในเด็กเก่ง ยิ่งเก่งยิ่งมองข้ามความรู้สึก

ยามได้ ได้ไม่เป็น

ยามเสีย สูญเสียไม่ได้

ที่สุดก็ต้องทุกข์กับความคิดสีดำของตนเอง

ศิษย์ตถาคตต้องรู้สูตรแห่งความสำเร็จที่สามารถได้มาอย่างมีคุณธรรมและรู้วิธีประคองสิ่งที่ได้มานั้นอย่างมีสติ

การโป้ปดเพื่อทำให้อีกฝ่ายตายใจหรือหลอกลวงกันเป็นศาสตร์ของความเห็นแก่ตัว

เมื่อรู้ดังนี้ก็ไม่จำเป็นต้องโกรธเขา เพราะแค่รู้แล้วว่าเขาปักหอกเข้าหาตนเอง เราเห็นเราควรอภัยแล้วอย่ามัวคิดเรื่องของเขา

ธรรมะหรือการทำความดีต้องคิดเพียงเรื่องตัวเราว่าเราจะสร้างเหตุที่ดีงามอะไรได้บ้าง

อย่ามัวแต่ไปคิดว่าทำไมคนนั้นไม่ดีกับเรา เพราะหนูจะหมดพลังกับการเปลี่ยนแปลงโลกที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา

ช่วงเวลาแบบนี้ นักรบที่เเกล้วกล้าไม่หวั่นประวิงเรื่องใด

นอกจากชาติและความสุขของคนในชาติ

เช่นเดียวกับหนู คิดแต่เพียงสร้างความเพียร มีจิตใจที่เอื้อเฟื้อ

หากจะแข่ง ข้าศึกของหนูไม่ใช่คนะรรมดา แต่คือกิเลสในตัวเรา

สู้ๆนะคะ

เป้าหมายหน้าคือสมรภูมิดับความคร้านแล้วหนูจะครอบครองอาณาจักรแห่งความเพียรที่จะนำพาชีวิตสู่ความสำเร็จอย่างสุขเย็น มิใช่ร้อนรุ่ม

มองโลกอย่างแบ่งปันและทำความดีเพื่อมอบให้ผู้อื่นได้ชื่นใจไปพร้อมๆกับเรา

โชคดีนะคะ

คุณครูจะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ