นักเรียนจบ ม.6 ถึงคุณครูที่รัก

[วิชยา บุณยรัตพันธุ์]

สวัสดีค่ะคุณครุสมศรี

หนูเป็นคนวาดรูปซุปเปอร์เกิร์ล(ที่เป็นรูปครูเบ่งกล้าม)ถ้ามันยังอยู่นะ

ตอนนี้หนูอยู่ปี 1 แล้ว หนูเคยเรียนกับครูมาทุกคอสเลย ไม่ว่าจะเรียนฟรีหรือจ่ายเงิน หนูยังคงจำศัพท์ของคุณครูได้เสมอ ถึงแม่ว่าตอนนี้มันอาจจะสะดุดนิดๆหน่อยๆ ตลอดเวลาที่เรียนกับคุณครูหนูมีครูเป็นต้นแบบทางด้านการเรียนเรื่อยมา แล้วหนูก็ฝันไว้ว่าอยากเค้าคณะอักษรได้อย่างคุณครู ตั้งแต่นั้นมาหนูก็ตั้งใจมาตลอดจากเกรดที่เคยได้ 2 ก็ขึ้นมาเป็น 3 กว่า แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหนูเลยเพราะตอนนี้หนูไม่ได้เรียนอยู่ที่คณะอักษรอย่างที่หนูเคยฝัน หนูอยากไปหาคุณครูมาก แต่ก็อายเพราะลูกศิษย์ครูแต่ละคนได้ที่ดีๆกันทั้งนั้น หนูหวังว่าครูคงจะได้อ่านข้อความจากหนูนะคะ หนูยังรักและคิดถึงคุณครูเสมอ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

น้องวิชยาที่รัก

ดีใจมากเลยค่ะที่หนูยังคิดถึงคุณครูอ้วนๆคนนี้

ไม่เอาๆๆอย่าคิดสิคะว่าลูกศิษย์คุณครูมีแต่ได้ดี

คำว่าลูกศิษยืแค่เป็นคนดี ดำรงชีพโดยไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นก็นับว่าเป็น"บัณฑิตที่แท้จริง"แล้วค่ะ

ปริญญาบัตรทุกใบจะมีเขียนว่าปริญญาบัตรนี้มีศักดิ์และศิษย์เท่าเทียมกัน

ปริญญาบัตรถูกน้ำย่อมเปื่อยยุ่ยได้

แต่เกียรติบัตรแห่งมนุษย์ไม่สามารถกร่อนสลาย

เป็นคนดีกระทำได้ยากกว่าเป็นคนเก่งนะคะ

หนูไม่ได้เรียนอักษรศาสตร์ จุฬาฯก็ไม่ได้ทำให้เกียรติแห่งความเป็นมนุษย์ของเราด้อยลงนะคะ

โบราณชนสร้างศาสนสถานได้งามงด

ท่านเหล่านนั้นไม่มีประกาศนียบัตรใด นอกจากความรักมั่นในแผ่นดิน

ปริญญาเกิดหลังความดีนะลูก

คุณครูยังคงให้กำลังใจแก่"บัณฑิตที่แท้จริง" ณ ที่นี้พร้อมน้องๆ เพื่อนๆ พี่ๆเสมอค่ะ

สู้ๆนะคะ

แล้วอย่าน้อยใจในสิ่งที่เราคิดไปเองนะคะ

คิดแต่สิ่งที่เติมพลังให้ชีวิตนะคะ