มุมหนึ่งที่ไม่มีใครรู้ จะเอาไงดีอะจะทนมะไหวแล้วนะ**

[ชายผู้เมื่อยล้า]

เหนื่อยล้าเหลือเกิน มันต้องเดินมาเดียวดาย *-*  คือว่า มีอยู่ว่า  ผมได้สอบตรง แล้วก็ติด แต่สุดท้ายทุกคณะที่ติดผมกสละสิทหมดเลยย เพราคนะที่ได้ มันม่ใช่คนะที่อยากเรียนเลยอะคับ มันเป็นพวก วิดวะ เพสัด นักบิน บันชี อะแต่ผมอากเรียนเสดสาด อะ ผมเลยตัดสินใจไม่ได้เลยสละสิทหมดเลยย  เพื่อนก็บอกว่าแกบ้าป่าววะสละสิทไมยอุส่าได้เลือกตั้งเยอะ แต่เค้าไม่ชอบนิน่า  เค้าอยากเรียนเสดสาดอินเตอ อะ  ที่ไหนก็ได้  เอกชนก็ได้  แล้วเพื่อนก็บอกว่า แกคิดไรอยู่วะ อยากเรียนเอกชน แล้วแกจะมาอยู่ รร นี้ไมยวะ(รุ้นน้องครูอะคับ) อุส่าเข้ามาได้เรียนยสายววิดก็หนักมาก ทนมา 3 ปี แต่แกกลับจะไปเอกชนเนี่ยนะ  ไมยคิดงี้งะ  ไม่ได้นะโว้ยย  แกต้องแอดมิดชั้น  เข้า มหาลัยข้างๆๆนี้นะโว้ยย เรื่องอื่นปล่อยมันเอาเข้าให้ได้แล้วค่อยว่ากันจะเอาไงต่อ  ที่พูดเพื่อนทุกคนในห้องเลยอะ ผมก็เลย งง ว่าจะเอาไงดีไปอยู่เอกชน จะแหวกแหกคอกมากไปป่าว  เพราะไม่เคยเห็นมีใครทำเลย   ก็เลยยัง งง กะชีวิต  ส่วนเรื่องสอบติดแล้วสละสิท แม่กะป๋าก็มารู้ตอนสละสิทแล้วว  เพราะผมไม่เคยบอกอะไรเลยว่าได้อะไรหรือไปสอบไรมาบ้าง ครอบครัวเรามีพร้อมแต่ดูหมือนเหิงห่างกานจังเลยย คนรอบข้างดูเหมือนจะอิดฉาครอบครัวเรา แต่วกเค้าหารู้ไม่ว่าลึกๆๆแล้วความสุข  ก็ไม่ค่อยมีนักหลอก  อีกอย่างผมเป้น เฮีย คนโต ก็ต้องดูแลน้องผิดหรือไม่ผิดก็ต้องโดนก่อนเสมอ  แต่ผมก็เข้าใจนะในฐานะที่สวมโขน ลูกคนโตของบ้านหลังนี้   แม่บอกว่าทำไมยไม่เรียน วดวะ  หรือยักบินละชอบไมย  ถ้าชอบก็เรียนสิ แม่ยินดีสนับสนุน แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าโตขึ้อยากขับเครื่องบินป่าวว ใจก็อยากนะ  แต่คงไม่ทั้งชีวิตอะ คงอยากนั่งมากมากกว่า  แล้วไมยลูกไม่เรียนหมอละ เพือนลูกเรียนกันเกือบทั้งห้อง แหอะๆๆไม่ชอบนิ  เห็นหมอแล้วไง  ไม่อยากเรียน  ทำไปทำมาด้วยคามเรื่องมากของผมเลย ทำให้  ไม่ได้เรียนที่ไหนสักที่ ต้องมาแอดกลางง  เลยย    แต่ตอนนี้ผมก็มีความคิดว่าอยากไปเรียน แสตมฟอดที่หัวหินนะ  ที่นั้น  มีเดฝ้กทั้ง แคมปัส  400  คนได้ อะ  มันเป้น นานาชาด  พอมีคนรู้  ก็มีกระแสตต่อต้านมากมาย  ทั้งเพื่อน  พ่อแม่เพื่อน  เพื่อนแม่  ม่มีใครอยากให้ไปสักคน  บางคนก็ว่าดี บางคนกว่าไม่ดี   ผมก้เลยไม่รู้ว่าดีหรือป่าว  แต่แม่ก็บอกว่า ถ้าอยากไปแม่ก็ไม่ห้ามเอาตามที่ลูกชอบจริงๆๆ แต่ลูกต้องคิดให้ดีก่อนนะ เอาให้ชัวแล้วมาบอกแม่  แต่ไม่ก็คงไม่ค่อยเห็นด้วยนะ ที่ลูกจะไปเเรยนที่แสตมฟอดนะ แม่รู้ว่าเธอนะเอาตัวรอดได้เราชอบลอกอยากรู้อยากเห็นไม่กลัวอะไร  แต่นี้มันคือก้าวแรกในสายอาชีพ ที่ลูกอยากทำ  ไม่ไม่เห็นด้วยที่ว่า ลูกจะเอาความอยากลอง  มาลองกะอนาตคตัวเอง  แต่ถ้าคิดีแม่ก็ไม่ห้าม    แหอะๆๆพูดมาเยอะละ  ผมก็งงกะตัวเองงะ    ไม่รู้ว่าจะเอาไงดีผมอยากให้พ่อแม่บังคับผมบ้างอะ  ตั้งแต่กิดมาแม่ให้คิดองตลอกเลย  ไม่เคยบังคับว่าลูกต้องเรียนที่นั้นที่นี่ต้องทำงั้นทำงี้  ดูเหมือนจะอิสระ  แต่พอพลาดขึ้นมา  เรากลับกลายพึ่งใครม่ได้เลย  เพราะทุกอยากอยากทำเอง  กลับกายเป็นงั้นไป  นี้ก็จาเอ็นอยุ่ละ ไม่รู้จาเลือกรดี  แล้วจะได้คนะตามที่ต้องการป่าว ละ  เซงง *-* ครูบอกว่า หนูอย่ากลัวนะคะถ้ากลัวก็ไม่ต้องเอ็น*-*  ผมจำได้ดีแต่ด้วยความกดดันหลายอย่างทำให้ครียดมากๆๆ  คนอื่นเห็นเหมือนปกติดีไม่เครียดไร  แต่ภายในมันจะระเบิดอยู่แล้ววว  ยาย อยากให้เรียนหมอ  น้าอยากให้เรียนนักบิน  อาเจ้บอกว่าเรียนวิดวะนาโนแหะ ส่วนป๋ากะแม่ โนคอมแม้น  ผมก็ไม่รุ้เลยว่าอยากป็นไรแน่ๆๆ  พิมต่อมะไหวแล้วว  มันเหนื่อยใจมากกๆๆ  ขอพักก่อนได้มันเนือยมากเลยย

[อุซางิจัง..CUD44]

ใจเย็นค่ะพี่

เศรษฐศาสตร์อินเตอร์เห้อออออ

TT

อยากได้เหมือนกัน

cu-tep560อย่างพี่จากที่สอบตรงอ่ะมีหวัง

แต่อย่างเรานี่สิอยากได้ใจจะขาด

จะได้รึปล่าวเรียนก็ไม่ได้เก่ง

อังกฤษนี่ไม่ต้องพูดถึงไม่ได้เรื่อง

แต่พูดจนกลายเป็นติดปากว่าอยากได้อันนี้

จะเข้าอินเตอร์เพื่อนๆก็มีแต่คนบอกๆว่าจะได้หรอ

ทำไมไม่เข้าสถาปัตย์สบายกว่าเยอะเลยกะการพยายามสอบเข้า

ไม่รู้สิคะ

โดยส่วนตัวแค่คิดว่า

เรียนที่อยากเรียนคงดีกว่าได้เรียนอะไรที่เราสามารถแต่เราไม่ชอบ

ก็แค่นั้นไม่เห้นต้องเครียด


สู้ๆนะคะ

[๛ิ•*•ตึ๋งหนืด•*•๛]

คนเราต้องใจเย็นๆ เนอะ กินฮอล -*-

[เหม่งจ๋าย : )]

พี่ใจเย็นนะๆ

ตอนนี้หนูไม่รู้ว่าเวลาจะมากพอสำหรับการตัดสินใจเลือกหาคณะที่พี่ชอบรึเปล่า?

ถ้าเป็นไปได้มีเวลา อยากให้พี่ลองค้นพบตัวเองอีกที

แต่ถ้าไม่มี ค.คิดหนูนะ =_= ซิ่วอ่าคะ

คือ สมมุติพี่เรียนไปพี่ไม่ชอบ แต่สักพักพี่ค้นพบตัวเองได้ ยังไงพี่ก็น่าจะซิ่วอยู่ดี

หนูก็แนะนำอะไรพี่ไม่ได้แหะ แฮะๆๆ

ยังไงก็ขอให้พี่ได้คณะที่พี่อยากเข้าจริงๆนะคะ

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

เหอๆๆๆ เภสัช วิศวะ นักบิน บัญชี พระเจ้า มีแต่คณะที่ผมอยากเรียน ฮือๆๆๆๆ พี่มาแลกสมองกันเหอะ T_T

[๛ิ•*•ตึ๋งหนืด•*•๛]

ปะ เข้าคณะ ล้างท่อ ม.ราม กัน   *-*

[อุซางิจัง..CUD44]

มีด้วยหร๋อคณะนั้น

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

สวัสดีครับ ผู้ชายที่เมื่อยล้า

หนูโชคไม่ดีที่โชคดี

และโชคไม่ดีที่ไม่เห็นความโชคดีของตนเอง

หนูทราบไหมครับว่าครอบครัวทั่วไปพ่อและแม่จะกรอบความคิดให้ลูกจนลูกหาตัวเองไม่พบ

หรือไม่ก็ถูกสังคมใช้รายได้ตอบแทนเป็นตัวกำหนดความชอบหรือไม่ชอบในอาชีพ

ลูกศิษย์คุณครูคนหนึ่งเป็นนักการตลาดที่ยอดเยี่ยม

เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น

ทุกครั้งที่ไปสอบสัมภาษณ์

เขากลับไปสัมภาษณ์คนสอบสัมภาษณ์

เพราะเขาทราบแล้วว่าตอบอย่างไรจะเข้าทาง

แต่สุดท้าย วันนี้เขาบอกว่า

เขาถูกเงินมากำหนดชีวิตเขามามากแล้ว

สุดท้ายก็กลายเป็นทาสของเงินเดือน อยู่อย่างหวาดผวาว่าวันไหนบริษัทจะเปลี่ยนนาย

เปลี่ยนนโยบายและเปลี่ยนคนทำงาน

วันนี้สิ่งที่สำคัญของเขาคือ"เศรษฐกิจพอเพียง"และความรักในหน้าที่การงานและความสุขในครอบครัว



สิ่งที่หนูกำลังเผชิญไม่ใช่ความทุกข์

เป็นแค่ประสบการณ์ใหม่แค่นั้นครับ

เวลาไฟดับ อย่าตกใจรีบเดินชนข้าวของ เท้าสั่นเพราะจิตใตสำนึกรู้สึกว่า

ตนเองไม่ปลอดภัย

นี่ก็เช่นเดียวกัน หนูคิดในทางขาดทุนสูญกำไรไปเสียทุกเรื่อง

ทั้งๆที่ทุกเรื่องคือเรื่องที่ดีสำหรับใครหลายคนที่อิจฉาชีวิตของเรา

ตั้งสตินะครับ

ทำหน้าที่ตอนนี้ให้ดีที่สุด

ไม่ต้องไปคาดหวังในการกระทำ

นกที่บินมาแสนไกล ไม่เคยหันไปนับรอยเท้าบนผืนฟ้าฉันใด

คนที่ก้าวถึงความสำเร็จอย่างมีความสุขย่อมไม่ยึดติดในความสำเร็จฉันนั้น

บางครั้ง การตัดสินใจเร็วเกินเพียงเพราะต้องการ"ลอง"

จะยิ่งเป็นการเสียเวลา

วันนี้เราไม่จำเป็นต้องเอาตัวเราไปลองเอง

ประสบการณ์จากผู้อื่นมีมากมายให้เราศึกษา

ขอเพียงใจกว้าง รับข้อมูลเข้ามาให้มากขึ้น

และจดจ้องมองดูความถนัดและความสนใจในอาชีพที่เราใส่ใจเป็นพิเศษ

ดูที่เนื้องานก่อนเนื้อเงิน

จะทำให้เราได้ทราบศักยภาพที่แท้จริงของตัวเรา

ยังไม่จำเป็นต้องตัดสิน ก็ควรทอดเวลาออกไปสักหน่อย

แต่ถ้าจำเป็นต้องตัดสินใจ

ก็ลองจินตนาการดูว่า

อาชีพนี้ ถ้าเราต้องทำทั้งวัน ทำทั้งคืน เราจะชอบไหม

ไม่ยากครับ

ขอเพียงฃลดความขัดแย้งในอารมณ์ลงไปก่อน

จิตใจถ้าได้พัก

ก็จะทำให้เรามองโลกด้วยความสดใสขึ้นนะครับ

รอจังหวะชีวิตสักนิดนะครับ

แล้วค่อยสรุป

ขอให้ตัดสินใจได้อย่างเหมาะควรกับตนเองนะครับ

โชคดีครับ

[๛ิ•*•ตึ๋งหนืด•*•๛]

(คุณครูจะมาตอบใหม่อีกทีนะครับ ธุระสำคัญกำลังเข้ามา รอคุณครูนะครับ)

เอ๊ะมันยังไง 




อ๋อ คุณครูหมายถึง ว่า คุณครูคุยกับ ชายผู้เมื่อยล้า สินะ ถึงได้ มี ครับ งุงิ -*-

[intuition]

อืม หาใจตัวเองนี่หายากจริงๆ

ต้องดู career path  และ core competency path  ในสายงานนั้นๆด้วย

ผมเห็นด้วยเืรื่องเงินไม่ใช่ความสำคัญอันดับ 1  ดูที่ความสุขมากกว่า ว่าเราสามารถจัดการได้ไหมสำหรับงานนั้นๆ

เเล้วอย่าลืม risk assessment ด้วยละ

ตอนเเรกนึกว่า stanford -.-

[นิกกี้]

งืม ก็น่าเห็นจนะ  อ่าไปอ่านมาเรียน รร เดียวกัน นิ  น่า  น่าเห็นใจ  งืบบ  บางส่วนน ก็คล้ายกาน นะ  กดดันจิงๆๆนะเรียนที่นี้แต่ก็มีความสุข ขอใก้สู่ต่อไปนะ   เป็นกำลังจายย นะคัฟฟ .. ..

[โอม]

นอนมะหลับ อะเลยมาดู  มาหากำลังใจ  มาเจอบล๊อก นี้ก็ดีนะ   คนเรามีเรื่องราวแตกตางกันจัง  คับ

[^DoCtOr^]

เราก็อยากเข้าเศรษฐศาสตร์ แล้วเราก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน (รึเปล่า ?)

ก็ขอให้หาตัวเองให้เจอเร็วๆ
สำหรับเรา เลือกสิ่งที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุด
เพราะมันคือสิ่งที่เราต้องเจอไปอีกนาน

โชคดี