To น้อง BlackRich
ถึงพี่จวพี่อยากจะสอบAFS ตั้งแต่ปีที่แล้วนะแต่พี่อายุไม่ถึง -0-
พี่ก็เลยเพิ่งไะไม่ใช่ครูสมศรีที่รักของเรา แต่พี่ก็อยากจะเป็นกำลังใจให้น้องในฐานะสมาชิกคนหนึ่งในบ้านหลังนี้นะ
จริงๆแล้ด้ไปสอบมาปีนี้เหมือนกัน ตอนแรกพี่กะจะไปสอบเล่นๆ ฆ่าเวลา
พี่ไม่ได้คิดอะไรนะ แบบ เออ คนสอบเยอะ เราก็ลองดูซักหน่อยสิ
แต่พอพี่เห็นสถิติจำนวนคนสอบนับหมื่นทั่วประเทศแล้วมันทำให้พี่รู้สึกว่า "ถ้าเราจะสอบเล่นๆเราจะสอบไปทำไมละ"
ตั้งแต่วันนั้นพี่ก็เลยเริ่มดูหนังสือบ้างอ่านพวกบทความต่างๆ พอเห็นศัพท์ไหนที่เราไม่เข้าใจ ก็ไฮไลท์ แล้วเขียนคำแปลซะจะได้จำได้
พอวันสอบจริง พี่เห็นข้อสอบแล้วแทบหลับ อ่านเยอะมากกกกกกก มีตั้งร้อยข้อ -0-
แรก ๆ พี่ก็ตั้งใจทำนะน้อง แต่พอตอนที่พี่ง่วงอ่ะ พี่ก็มั่วเลย เพราะตามันลายไปหมดแล้ว
พอสอบเสร็จพี่ก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ติดก็ช่างมัน
แต่พอมาวันถัดมานะน้อง พี่รู้สึกแบบ เห้ยย ตอนนั้นเรามั่วข้อสอบไปทำไม ทำไมเราไม่ตั้งใจ ทั้งๆที่เราทำได้
พี่แบบ เครียดค่ะ จะติดมั้ยเนี่ยย ( ที่รู้สึกแบบนี้เพราะเริ่มรู้ว่าตัวเองไม่ได้เสียใจที่ทำไม่ได้แต่เสียดายที่ไม่ได้ทำ)
ทำให้วันประกาศผลข้อเขียน พี่เครียด..กินไม่ได้นอนไม่หลับ
แต่สุดท้ายค่ะน้อง พี่ก็ผ่าน... !!!
พอมาตอนสัมภาษณ์นะ ทำกิจกรรมทั้งวัน ตอนสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ ด้วยความที่พี่ตื่นเต้น
ทำให้พี่ลืมศพท์ลืมอะไรทุกอย่าง ทั้งๆที่พี่ควรจะพูดได้ พี่หลุดพูดออกมาเป็นภาษาไทยเยอะมาก
จนทำให้ตัวพี่เองคิดว่า เฮ่ออ เราจะได้มั้ยเนี่ย
แต่พี่ก็คิดได้ พี่เลยบอกกับตัวเองว่า ยังเหลือตอนบ่ายอีกนี่ ทำให้ดีที่สุดไม่ใช่เราคนเดียวซักหน่อยที่ทำตอนเช้าไม่ดี
พี่ก็เลยเลิกกังวล แล้วทำทุกอย่างอย่างเต็มความสามารถของพี่
พอวันประกาศผล พี่ไม่เครียดเลยนะน้องว่าพี่จะได้ไม่ได้ เพราะพี่รู้ว่า พี่ ทำดีที่สุดแล้ว..
ผลออกมา พี่ติดตัวสำรองอันดับ 5 ค่ะ !! จากคนนับร้อยคน
ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ขนาดนี้ถึงแม้จะไม่ได้ติดตัวจริง แต่จากเขตพี่ มีโควต้า อเมริกา คนเดียว และพี่ก็ได้เลือกไว้อันดับเดียว จากคนนับร้อยคน
ได้ขนาดนี้พี่ก็แบบดีใจสุดๆแล้วล่ะ
จนวันนี้ พี่ได้เป็นตัวจริงประเทศแคนาดาแล้วค่ะ ^^
เรื่องของพี่มันอาจจะยาวหรือน่าเบื่อ แต่พี่อยากจะบอกน้องว่า น้องไม่ผ่านครั้งนี้ โอกาสหน้ายังมี "ทำให้ดีที่สุดแล้วจะไม่มีคำว่าเสียใจ"
ท่องไว้ค่ะ สู้ๆ เต็มที่ ทำได้ ไม่ยาก ลุย !!! เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ
Kru Somsri's English School
