สวัสดีค่ะคุณครูหนูมีคำถามมากมายที่อยู่ยังไม่เข้าใจมาถาม

มันอาจจะยาวสาวความยืดไปหน่อยน่ะค่ะ
แต่หนูอยากจะมาระบายมันออกมาสะบ้างน่ะค่ะ
เข้าเรื่องน่ะค่ะ
v
v
v
v
หนูมีพี่น้องสามคนค่ะ
หนูเป็นคนกลาง
พี่หนูเป็นผู้หญิงตอนนี้เรียนอยู่คณะเภสัชมหาลัยมหิดลค่ะ
ส่วนน้องหนูเป็นผู้ชายคนเดียวค่ะ
หนูไม่เคยเข้าใจในคำว่า"ความรักของแม่"ที่ครูพูดนักพูดหนา
หนูไม่เคยสัมผัสถึงความรักของแม่ที่มีต่อหนูได้เลย
แม่หนูมักจะเอาหนูไปเปรียบกับพี่ซึ่งเรียนเก่งมาก!!
หนูไม่เคยเข้าใจ
แม่จะเพิ่มความกดดันให้หนูทำไม
ในทั้งๆที่หนูก้อมีมันมากล้นหัวอยู่แล้ว
ก้อหนูสมองมันแค่นี้
หนูพยายามแล้วพยายามเล่า
แต่มันก้อได้แค่นี้จริงๆ
ในบางครั้ง
หนูเหนื่อยหนูแค่อยากผ่อนคลายบ้าง
หนูเล่นคอม
เวลาแม่หนูเห็นหนูเล่นคอมก็จะว่าทุกครั้ง
ทั้งๆที่พอน้องหนูเล่นแม่ก้ออนุญาตเสมอ
ในบางครั้ง
หนูทำงานหนูเปิดคอม
หนูบอกแม่ว่าหนูทำงาน
แต่แม่ก้อไม่เคยเชื่อหนูเลย
บอกว่าหนูอ้างนู้นอ้างนี้บ้าง
เวลาหนูขอแม่ทำนู้นทำนี้
แม่ไม่ให้แล้วก็จะพูดในน้ำเสียงที่แบบว่าๆๆ...
แต่พอหันหลังกลับไป
แม่คุยกับน้องในน้ำเสียงที่นุ่มนวมมาก
TT
หนูแทบจะร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ที่หนูต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวในห้องนอน
แทบจะทุกสัปดาห์
ในขณะเดียวกัน
ในชีวิตนี้หนูมีกำลังใจได้มากจากพ่อของหนู
หนูบอกได้เลยว่าหนูรักพ่อมากที่สุด
ในเวลาที่เล่นคอม
พ่อเห็นพ่อก้อจะแค่เตือนไม่ว่าหนูสักคำ
พ่อไม่เคยลำเอียงเลย
พ่อเข้าใจหนูเสมอ
มันตรงกันข้ามกับแม่ของหนูเลย
ครูช่วยบอกหนูหน่อยได้ไหมค่ะ
ว่านี่มันยังไงกันแน่??