ขำขำครัฟ ลองอ่านดู

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

กระเหรี่ยงอาศัยอยู่บนดอย ทางภาคเหนือสุดโน้น อยากจะเป็นพลเมืองที่ถูกต้อง ตามกฏหมาย มีบัตรประจำตัว มีสำมโนครัว มีทะเบียนสมรส ว่างั้นเถอะ
วันหนึ่ง ก็มีกะเหรียงหนุ่มลงมาจากเขา ตรงดิ่งไปที่อำเภอ ตั้งใจว่าจะมาจดทะเบียนสมรส พอมาถึงอำเภอก็เข้าพบเจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่ "จะมาให้ทำอะไรนี่"
กะเหรียง "ผงจามาจกทาเบียงคับ"
เจ้าหน้าที่อารมณ์ขันก็เลยพูดล้อเลียน "จกทาเบียนอาลัย"
กะเหรี่ยง"จกทาเบียงสงรก สงรกอ่า"
เจ้าหน้าที่ "แล้วจาจกกาคาย"
กะเหรี่ยง "จก กา เมีย"
เจ้าหน้าที่ "อ้าว เมียไม่มา ต้องไปเอาเมียมา"
กะเหรี่ยง "โอ เค คัก ขอกคุงคัก ขอกคุงคับ"

กะเหรี่ยงเผ่นขึ้นเขา ไปล่อเมียแล้วกลับมาที่อำเภอ

กระเหรี่ยง "เลียกโล้ยแล้วคับ จกทะเบียงคับ"
เจ้าหน้าที่ "ไหนละเมีย บอกให้ไปเอาเมียไง ต้องเอามาด้วย ขึ้นไปเอามาอีกทีนึง"

กะเหรี่ยงก็รับคำ เผ่นขึ้นเขาไปอีก คราวนี้ล่อสองทีเลย จะได้ไม่เสียเที่ยว กะเหรี่ยงเสียงป้อแป้ ชักไม่ไหวแล้ว เสียงชักอ่อยๆ

กะเหรี่ยง "จกไล่รึยังคับ"
เจ้าหน้าที่ "แล้วเมียล่ะ เอามารึยัง"
กะเหรี่ยง "ไอ้หยา เอามาหลายทีแล้ว เมื่อไหร่จาจกสักทีล่า ไม่....มี....แรง.....เอา....แล้ว

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

หลังจากที่จดทะเบียนเรียบร้อยแล้ว กะเหรี่ยงหนุ่มรายนี้ก็สร้างครอบครัว
มีลูกหลายคน
วันนึงลงจากดอยเข้าไปในเมืองไปซื้อพัดลมมาหนึ่งตัวแล้วกลับขึ้นดอยไป
พอวันรุ่งขึ้นก็เป็นต้องวิ่งเจ้นลงไปจากดอยเอาพัดลมไปคืนคนขาย
กะเหรี่ยง "ผงเอาพักลมมาคืง"
คนขาย "อ้าว มาคืนทำไมล่ะ"
กะเหรี่ยง "พักลงอารายก็ไม่รู้ เปิกแล้วลูกไม่สาบาย"
คนขาย "อ้าว แล้วไปเปิดตรงไหนล่ะ"
กะเหรี่ยง "ตงหัวนอง"
คนขาย "ก็ต้องเปิดให้มันพัดตรงปลายเท้าซิ"
กะเหรี่ยง "เออ ๆๆๆ เราจาลองดู"
แล้วกลับขึ้นดอยไปอีก แต่รุ่งขึ้นเช้าก็ต้องวิ่งเเจ้นลงมากอีก
คราวนี้เอาพัดลมไปโยนใส่คนขายเลย
คนขาย "อ้าวทำไมอีกล่ะ บอกให้เป่าที่ปลายเท้า ทำอย่างที่บอกหรือเปล่าล่ะ"
กะเหรี่ยง "ก็ทังอย่างที่บอกล่ะ พักลงอารายไม่รู้ พักแล้วเหม็งชิกหาย

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

หลังจากที่กะเหรี่ยงคนนี้มีความรู้ มีความสามารถที่จะเปิดพัดลมเป็น
ก็คิดว่าเลือกตั้งหัวหน้าเผ่าคราวหน้า เค้าจะสมัครลงรับเลือกตั้งดู
แล้วเวลานั้นก็มาถึง กฏเกณฑ์ในการคัดเลือกก็คือ
ผู้ใดที่นับเลขได้จากหนึ่งถึงร้อยจะได้รับเลือกตั้งทันที
มีผู้เข้าสมัครรับเลือกตั้งจำนวน 10 คน รวมทั้งกะเหรี่ยงรายนี้ด้วย
เค้าได้หมายเลขสิบ
ผู้สมัครทั้งเก้าคนไม่สามารถนับเลขได้ครบร้อยเค้าจึงมีความมั่นใจว่า
เค้าจะต้องนับได้แน่ พอเค้านับเลขได้ 97 ทุกคนก็ปรบมือกันดัง
หัวหน้าเผ่าคนเดิม "เอ้าพวกเรา ปรบมือให้กับหัวหน้าเผ่าคนใหม่เร็วๆ
เอ้านับต่อ นับต่อ"
กะเหรี่ยง "97 98 99 60...."
กะเหรี่ยงทุกคนถอนหายใจ "เฮ้อ"


กระเหรี่ยงคนเดิมไปอำเภอพาน้องชายไปด้วย เพื่อขอเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อไทย
และขอให้เจ้าหน้าที่ตั้งชื่อให้ด้วย
เจ้าหน้าที่ถามว่าชื่อเดิมชื่ออะไร
กระเหรี่ยงบอกว่า "ชื่อหลักซือ"
เจ้าหน้าที่บอกว่า "งั้นเปลื่ยนเป็นลือศั> กดิ์ ละกัน"
กระเหรี่ยงดีใจมาก แล้วถามว่า "น้องชายผมชื่อหลักซึง จะเปลี่ยนเป็นอะไรดี"
เจ้าหน้าที่บอกว่า "ชื่อเดิมหนะดีอยู่แล้วอย่าเปลี่ยนเลย"

[๐กุ้งอบวุ้นเส้น๐]

กระเหรี่ยงหนุ่มคนนี้ หลังจากแต่งงานกับสาวชาวเขาเดียวกันได้ไม่นาน
เธอก็บรรจงตั้งท้องลูกคนแรก ประคองครรภ์อยู่บนยอดดอยจนใกล้คลอด
เธอก็รีบชวนเพื่อนสาวบ้านใกล้กันมาแอ๊ดมิทยังโรงพยาบาลพื้นราบ
เตรียมตัวและเตรียมพร้อม เพื่อจะเป็นคุณแม่อย่างเต็มที่
เธอนอนครางโอดโอยอยู่จนคุณหมอบอกว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องเข้าห้องคลอด
แต่ก่อนเข้าหมอก็แจ้งแก่เธอว่าต้องทำความสะอาดอวัยวะเพศก่อน
โดยการแว๊กซ์หรือกำจัดขนบริเวณนั้นให้เหี้ยนเตียน
เมื่อเธอได้ยินเธอก็ให้ตกอกตกใจยิ่งนัก
แล้วก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่ายังไงก็ไม่ให้หมอโกนแน่นอน
ขณะพยาบาลจับขึ้นขาหยั่ง เธอก็ส่ายหน้าแล้วเอามือปิดตรงนั้นไว้แน่น
"เราม่าโกเดะขาด" เธอพูดกับหมอเสียงแข็ง
"ไม่โกนไม่ได้นะคะ เพราะว่าบริเวณนั้นมันสกปรกแล้วอาจจะทำให้ลูกติดเชื้อ"
หมออธิบาย
"ม่าโก ยางายเราก็ม่าโก"
คุณหมออธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอก็ยังไม่ยอม แต่แล้วจู่ๆ
เธอก็หาทางออกให้คุณหมอได้ ด้วยวิธีที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นการพบกันครึ่งทาง
"แหวะ ๆ อากิเน๊ะ....แหวะ ๆ อากิเน๊ะ" เธอพูดประโยคนี้กับหมอ
แต่หมอฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ
เพื่อนสาวของเธอที่มาด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะพูดไม่ชัดเหมือนกันในที่สุด
หมอก็บอกกับเพื่อนสาวของเธอว่าให้ไปตามสามีของหญิงคนนี้มาให้หน่อยเพราะพูดกันไม่รู้เรื่อง
เพื่อนสาวของเธอรีบขึ้นดอยไปตามสามีเธอมา
เมื่อมาถึงคุณหมอก็บอกกับสามีเธอว่า
"นี่ช่วยอธิบายให้เมียเธอเข้าใจหน่อยว่ายังไงก็ต้องโกนเพราะถ้าไม่โกนเด็กอาจจะเป็นอันตราย"
สามีรีบหันไปพูดกับภรรยาเหมือนที่หมอบอก แต่คำตอบก็ได้กลับมา อย่างเดิม คือ
"แหวะ ๆ อากิเน๊ะ"
"ไหนบอกหมอซิว่าเมียเธอพูดว่ายังไง" หมอถาม
"เมียผมบอกว่าให้หมอแหวก ๆ แล้วเอากิ๊บเหน็บครับ"
หมอได้ยินก็สะดุ้งโหยง และบอกกลับไปว่า "เธอจะบ้าเหรอ!
ใครมาคลอดลูกก็ต้องโกนกันทั้งนั้น แล้วกิ๊บที่ไหนมันจะเก็บได้ทุกเส้นล่ะ"
สามีหันไปพูดกับภรรยา และก็ได้คำตอบกลับมาว่า "หวิ ๆ อาเจโปะ....หวิ ๆ
อาเจโปะ"
"อ่ะ...ไหนว่ามาซิ เมียเธอบอกว่ายังไง" หมอถาม
สามีอ้ำอึ้งไปชั่วครู่ แล้วก็บรรจงแปลให้หมอฟังว่า "เมียผมบอกว่า
ถ้าหมอกลัวว่าจะเก็บไม่ได้ทุกเส้น ก็ให้หมอหวีๆ แล้วก็เอาเจลโปะครับ"

--------------------------------------------------------------------------------------

หมดและ เรื่องกะเหรี่ยง 555+

[อุซางิจัง..CUD44]

กำมากกกกกก

[FriEnDs]

เยอะไปอ่านไม่ไหว =w=

[กรุ๊ป BuBbLeZ^^]

เหมือนเคยเจอที่ไหนน้า เพิ่งเจอในกระทู้สักกระทู้เมื่อ1วินาทีที่แล้ว