อยากหนีออกจากบ้านครับ ผมควรทำยังไงดีครับครู

[ก้อนดิน]

พี่ผมเป็นคนเรียนเก่งครับ
ก่อนที่พี่ผมจะเอ็นติดมหาลัยอันดับหนึ่งของเมืองไทย
แม่ไม่เคยคิดเลยว่าพี่หรือผมจะเป็นยังไง
จะเรียนเก่งหรือไม่เก่ง
ขอให้ติดมหาลัยของรัฐก็พอ

จนพี่ผมติดมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
แม่ผมก็พยามทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าครับ
ผมเห็นตอนคุณแม่กับคุณพ่อดีใจครับ
ผมเห็นภาพที่คุณพ่อคุณแม่ดีใจ
มันทำให้ผมอยากทำให้พ่อแม่ดีใจยังงั้นบ้าง

เมื่อพี่ผมติดมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
ผมเหมือนค่อยๆเหมือนเป็นส่วนเกินของครอบครัว
จากที่ผมได้คะแนนเท่าไหร่แม่ไม่สนใจ
ขอให้ผมเป็นเด็กดีก็พอ

จากการที่ผมเป็นเด็กที่ไม่เอาไหน
ไม่ได้เก่งเหมือนพี่
คุณแม่ไม่ได้ด่าผมหรืออะไรนะครับ
แต่คำพูดของคุณแม่ทำให้ให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว...
มันเหมือนเป็นล้อที่มีที่มีก้อนดินติดอยู่ ถ้าเอาไม้เขี่ยออกไปให้พ้นมันก็คงจะวิ่งได้อย่างไม่สะดุด
มันก็เหมือนกับผม ถ้าไม่มีผมสักคนครอบครัวนี้คงเป็นครอบครัวที่มีความสุข เป็นครอบครัวที่สมบรูณแบบ
มีคุณแม่ที่น่ารัก คุณพ่อที่ใจดี และ ลูกที่เก่ง
มันคงจะเป็นอย่างนั้นแน่ถ้าไม่มีผม

เวลาคุณพ่อไปอวดญาติๆว่า ลูกชั้นเก่งนะลูกชั้นสอบได้มหาลัยอันดับ1ของประเทศเชี่ยว มันครวจะต่อด้วยคำชื่นชมยินดีของผู้คนหลากหลาย
แต่
กลับต้องมาสะดุดกับคำถามที่ว่า
อ้าว แล้วลูกอีกคนล่ะจะเข้าที่ไหน เกรดได้เท่าไหร่
คุณพ่อกลับต้องหง้อด้วยที่ผมได้เกรดไม่ดี..
ตามด้วยเสียงหัวเราะที่ตามมา
เมื่อผมได้ยินเสียงหัวเราะนั้นมันทำให้ผมรู้สึกสงสารคุณพ่อมากครับ คุณพ่อคงจะไม่เป็นยังงี้ถ้าผมเป็นคนเก่งอย่างพี่ผม
เป็นลูกที่สมบรูณ์แบบอีกคนที่ใครๆยอมรับ
ผมรู้ว่าเสียงหัวเราะนั้นมันทำให้คุณพ่อผมเจ็บ
แต่ครูครับ
ครูรู้อะไรไหมครับ ผมเจ็บหยิ่งกว่า เจ็บที่รู็สึกว่ามีคนเอาผมมาล้อพ่อ ผมทำให้พ่ออาย เพราะผมเป็นคนที่ไม่ได้เรื้อง
นั้นผมยอมรับว่านั้นเป็นกำลังใจส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมอยากเข้ามหาลัยเดียวกับพี่เพื่อไม่ให้ใครหน้าไหนเอาผมมาทำร้ายพ่อ ทำร้ายแม่ผม เพราะพวกเค้าเป็นที่ผมรักสุดหัวใจ

แต่ในการที่ผมเป็นคนหัวไม่ดี แม้แต่ไปเรียนพิเศษก็แล้ว จ้างครูมาสอนก็แล้ว
แต่บทเรียนทั้งหลายมันก็ยังไม่เข้าหัวผม
ผมแอบสงสัยว่าแม่ไปเก็บผมมาจากไหนรึป่าว
ผมจึงได้แตกต่างจากพี่ผมขนาดนี้
ช่วงแรกผมบอกแม่ครับว่าผมเรียนไม่รู้เรื้องผมไม่เข้าใจบทเรียน
แม่บอกผมว่า
ไม่เป็นไรนะลูก เรียนๆไปบ่อยเข้ามันก็รู้เองนะอย่าไปยอมแพ้มัน
แต่เมื่อนานเข้า นานเข้า
แม่เริ่มหมดความอดทนกับผม บอกว่าที่เป็นยังงี้เป็นเพราะผมเป็นที่ไม่มีความรับผิดชอบในการเรียน
หาว่าผม ติดเพือน
หาว่าผม อยากมีแฟนมาก
ชึ่งผมไม่ได้ติดเพือนผมไม่มีแฟน ผมติดแม่มากกว่า

มีอยู่วันหนึ่ง
ผมทะเลาะกับแม่เรื้องผมไปเรียนพิเศษสาย
แม่ถามว่า
มีเหตุผลอะไรที่ไปสาย
ผมบอกว่า
ก็เรียนช่วงบ่ายมันร้อนครับแม่ เลย ออกไปสาย
แม่บอกว่า
ถ้าทนร้อนไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปเรียนหรอก
ไม่ต้องมาทำให้แม่เห็นหรอกนะว่าเรานะ ตั้งใจเรียน
แม่อุสาไว้ใจให้ คิดว่าเราจะต้องใจเรียน
ผมบอกว่า
แต่ผมไปถึงผมก็ต้ังใจเรียนนะครับแม่ ถ้าแม่ไม่เชื่อแม่ถามบทเรียนที่ผมเรียนได้เลยครับ
แม่ผมบอกว่า
ไปสายยังงี้จะไปเรียนทำมัย ไปให้แม่รู้ว่าเราเรียนใช้มัย
เรานี้มันไม่มีความรับผิดชอบเลยนะ ไม่ต้องมาทำให้รู้หรอกว่าทำเพื่อแม่
ผมโกรธมากจึงตอบแม่ไปว่า
ผมไม่ได้ทำเพื่อแม่สักหน่อยผมทำเพื่อตัวเอง
.
.
.
.
เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นและสิ่งที่ไม่อยากเห็นของแม่ น้ำตาแห่งความเศร้าและหดหู่ของแม่
แม่เป็นเข้มแข็งมากในสายตาผม แม่ไม่เคยมีน้ำตาให้ผมเห็ฯ
ไม่ว่า แม่จะเจ็บสักแค่ไหน
ไม่ว่าจะทะเลาะกับพี่ โดนพี่ผมตี
ทะเลาะกับพ่อ แม่ไม่เคยร้องไห้
ผมเป็นแรกที่ทำให้แม่ร้องให้ ผมมันแย่ขนาดนั้นหรอครับ
การทำให้แม่น้องให้มันเป็นบาบอย่างที่สุด
ผมได้ทำแล้วครับ
ทุกอย่างมันเป็ยเพราะผม
ผมผิดที่ผมไม่เก่ง
ผิดที่เป็นตัวผม
ผิดที่เกิดมาผิดที่
ผิด ผิด ผิด
ผมไม่ได้โทษคุณแม่ของผมแต่อย่างใด
ผมรู็ครับว่าแม่เตือนผมด้วยความหวังดี
แต่ผมทำไม่ได้ครับแม่ ผมทำไม่ไดเพราะผมเป็นตัวผมครับ
ผิดที่เกิดมาผิดครอบครัว
เกิดมาในครอบครัวที่ประเสิฐษ ที่สุด ที่ทุกคนอิจฉา
แต่ผมเป็นตัวที่ทำให้ครอบครับที่สมบรูณแบบนี้ ด่างพร้อย
ผมทำให้แม่ร้องไห้ ผมทำให้แม่ร้องไห้
ผมไม่รู็จะทำยังไงแล้วครับ
เหตุการณ์ยังงี้ไม่ได้มีแค่นี้อย่างเดียว
มันเกิดขึ้นบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น
จนผมรู้สึกว่าผมคือส่วนเกิน
ผมอยากจะหายไปจากตรงนี้
ผมขอยอมเสียสละชีวิตนี้เพื่อคนที่ผมรัก
ผมไม่อาจจะอยู่ในครอบครัวแสนดีอย่างงี้ได้หรอก
ผมไม่เหมาะสม
ผมเลว เลวที่สุดผมทำแม่ร้องให้
บางครั้งผมเคยคิดมากกว่าหนี้ออกจากบ้าน
ผมครวจะทำอย่างไรดีครับครู

[เด็กดีของคุณครูสมศรี]

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ
อย่าหนีออกจากบ้านเลยนะคะ
คุณแม่ท่านจะไม่สบายใจมากกว่าเดิมนะ
เราเคยทำมาแล้ว(ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ)
คุณพ่อคุณแม่เสียใจมากนะคะ
บ้านเราก็มีลูกพี่ลูกน้องเราเป้นคนต่างจังหวัดแต่กลับเรียน
วิศวะอะไรที่ดังๆทั้งหมด
แต่เราเกรดไม่ดีอย่าเครียดเดี๋ยวเรามาต่อใหม่ไปธุระก่อนนะคะ

[Lp]

ขออนุญาตแสดงความเห็นนะคะ การหนีออกจากบ้านมันเป็นการแก้ปัญหาทางอ้อม หนีไปแล้วเราจะไปอยู่ไหนล่ะ คืดแล้วหรือยัง หนีไปแล้วคนที่เป็นพ่อ แม่ เขาจะรู้สึกอย่างไรละเคยคิดมั๊ย  เราเชื่อว่าทุกคนมีความสามารถ มีความถนัดที่ไม่เหมือนกัน เราเป็นตัวเราเองนั้นแหละดี ที่สุด เราไม่ต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น หรอกนะคะ เพราะเรากับเมนไม่เหมือนกัน ถึงจะเป็นพี่น้องกัน ก็ต่างคนต่างนิสัย ต่างความชอบนะ เราเชื่ออีกอย่างว่าพ่อแม่ทุกคน ไม่ได้หวังให้ลูกเป็นคนเก่งหรอก แต่ท่านหวังให้ลูกของท่านทุกคนเป็นคนดีมากกว่าน่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เดินหน้าต่อไปด้วยใจที่มุ่งมั่น ทำความใฝ่ฝันของเธอให้เป็นจริง  

[เด็กดีของคุณครูสมศรี]

มาแล้วค่ะต่อเลยนะ
เกรดเราไม่ดีค่ะ
เรียกว่าเป็นเด็กพอใช้ไปทางอ่อนๆเลยก็ว่าได้
แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยต่อว่าเรา

ที่พ่อแม่นายไม่สนใจคะแนนนายคิดแง่ดีหน่อยสิคะ
ท่านอาจไม่อยากให้นายคิดมากแล้วเปรียบตัวเองกับพี่
อยากที่ตอนนี้นายกำลังทำอยู่
พ่อเราก็สมบูรณ์แบบค่ะตั้งใจทำงาน
เพื่อเราอย่างเดียวแต่กลับไม่เคยปริปากบ่นอะไร
เลื่อนขั้นเป็นว่าเล่น
เราอายแทนพ่อแม่ค่ะ
ทุกคนเป็นเด็กต่างจังหวัดการเรียนลำบากกว่าเราเล็กน้อยเพราะใกล้กรุงเทพ
แล้วดูเราสิคะ
เด็กกรุงเทพเกรดเน่ามาก น่าอายกว่าไหมค่ะ
เรียกได้ว่าเป็นเด็กคนที่2ในตระกูลที่ไม่เรียนสายวิท
คนแรกพี่ชายเราแต่เค้าก็เข้ามหาลัยรัฐได้
ออกปุ๊บก็ได้ทำงานเลย พ่อแม่คุยยืดได้ทุกอย่างแม้จะจบม.ที่ไม่ดัง
เพราะพี่เราเลือกที่ทำงาน..นั้นเพราะสวัสดิ์การเกี่ยวกับพ่อแม่ดี
พอถามถึงน้อง โอ๊ยอยากจะมุดแทรกแผ่นดินหนีค่ะ
ไม่มีอะไรดีเด่นมากมายยกเว้นงานฝีมือได้ทั้งชาย/หญิง

คิดจะหนีออกจากบ้านเนี่ยเราเคยคิดมาเป็นร้อยเป็นพันรอบแล้วเมื่อก่อนนะคะ
แต่เราไม่เคยกล้าทำเลยเพราะว่า
เราต้องคิดถึงพ่อแม่เราบ้างว่า
ท่านจะเสียใจมากแค่ไหนที่เราหายไป
ท่านเครียดมากนะคะที่ลูกๆแบบเราหายตัวไปเนี่ยอย่างของเราตามหายันเที่ยงคืน
ที่ต่างจังหวัดด้วยค่ะ แต่เราก็หายไปแค่วันเดียว

เด็กที่เคยหนีออกจากบ้านคนนึงที่เราเคยเจอยังมาเตือนเราเลย
ว่าพี่อย่าหนีออกจากบ้านเลยกลับบ้านเถอะ
(แต่เราไม่มีตังกลับ- -)

เราเป็นผู้หญิงแท้ๆเราทำให้แม่ร้องไห้มาหลายครั้งเพราะความดื้อของตนเอง
เราก็เช่นกันที่ไม่อยากเห็นน้ำตาแม่
นายคิดหรอวานายหนีออกจากบ้านแล้วแม่นายจะไม่ร้องไห้
แม่นายอาจจะแอบร้องไห้ลับหลังนายก็ได้

ขอร้องเลยนะอย่าทำ
ไปดีกับแม่ซะคุยกันดีๆ

อย่าเป็นเหมือนเราที่ทำให้พ่อแม่เสียใจขนาดนี้
พ่อผู้ชายที่ไม่เคยร้องไห้เพื่อใครกลับร้องไห้เพราะลูกสาวคนเดียว
ซึ่งคือเรา เราโทษตัวเองเป็นล้านๆครั้ง อยากตายไปเลยซะมากกว่า(ห้ามคิดโง่ๆแบบเรานะ)

แต่ตอนนี้ท่านไม่ร้องไห้ต่อหน้าเราหรอกค่ะ
เราก็บอกท่านไปตามตรงว่าเราทนเห็นท่านร้องไห้ไม่ได้

มีอะไรหันหน้าเข้าพูดกันตรงๆดีกว่านะคะ
ไปขอโทษคุณแม่ด้วย
มีอะไรคุยกันได้นะคะ
เราเองก็ทำให้ท่านเสียใจมาหลายต่อหลายครั้ง
สถานะก็เป้นแบบเดียวกับนาย
คนในครอบครัวเรียนเก่งแต่เราไม่

คุยได้หมดเพราะเราก็เคยทำมาแล้ว
จะร่ายให้ฟังเลยก็ได้ว่ามันเป็นยังไง
เอาเป็นว่าถ้านายตกลง
ตอนนี้ก็อย่างที่บอกค่ะขอโทษท่านก่อนนะ

[Dereana]

ขออนุญาตลองตอบดูนะคะ

พี่ผมเป็นคนเรียนเก่งครับ
ก่อนที่พี่ผมจะเอ็นติดมหาลัยอันดับหนึ่งของเมืองไทย
แม่ไม่เคยคิดเลยว่าพี่หรือผมจะเป็นยังไง
จะเรียนเก่งหรือไม่เก่ง
ขอให้ติดมหาลัยของรัฐก็พอ

จนพี่ผมติดมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
แม่ผมก็พยามทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าครับ
ผมเห็นตอนคุณแม่กับคุณพ่อดีใจครับ
ผมเห็นภาพที่คุณพ่อคุณแม่ดีใจ
มันทำให้ผมอยากทำให้พ่อแม่ดีใจยังงั้นบ้าง

เมื่อพี่ผมติดมหาลัยอันดับหนึ่งของประเทศ
ผมเหมือนค่อยๆเหมือนเป็นส่วนเกินของครอบครัว
จากที่ผมได้คะแนนเท่าไหร่แม่ไม่สนใจ
ขอให้ผมเป็นเด็กดีก็พอ

จากการที่ผมเป็นเด็กที่ไม่เอาไหน
ไม่ได้เก่งเหมือนพี่
คุณแม่ไม่ได้ด่าผมหรืออะไรนะครับ
แต่คำพูดของคุณแม่ทำให้ให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว...
มันเหมือนเป็นล้อที่มีที่มีก้อนดินติดอยู่ ถ้าเอาไม้เขี่ยออกไปให้พ้นมันก็คงจะวิ่งได้อย่างไม่สะดุด
มันก็เหมือนกับผม ถ้าไม่มีผมสักคนครอบครัวนี้คงเป็นครอบครัวที่มีความสุข เป็นครอบครัวที่สมบรูณแบบ
มีคุณแม่ที่น่ารัก คุณพ่อที่ใจดี และ ลูกที่เก่ง
มันคงจะเป็นอย่างนั้นแน่ถ้าไม่มีผม

ก้อนดินที่ติดล้อ ทำให้ล้อเคลื่อนไปได้ลำบาก
ก็ควรจะเขี่ยทิ้งออกไปจริงๆค่ะ

แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าไม่มีดิน เราก็จะไม่มีข้าวกิน
คนทุกคนมีความดีในตัวเอง ลูกแต่ละคนถนัดไปคนละแบบ
เรียนเก่งสู้พี่ไม่ได้ แต่อาจจะเล่นเกม เล่นกีฬา เล่นดนตรี
เก่งกว่าพี่ๆก็ได้ จริงไหมคะ
ลองมองหาด้านดีของตัวเองดีกว่านะคะ

หรือถ้าคิดว่าสู้อะไรพี่ไม่ได้เลยสักอย่าง
เหมือนดินเหนียวๆเน่าๆปลูกอะไรก็ไม่ขึ้น
- -* เดี๋ยวนี้เขาก็สามารถปรับปรุงดินให้เพาะปลูกดีขึ้นได้
ถ้าเป็นน้องเป็นเหมือนดินจริงๆ ก็ต้องหัดลองปรับปรุงตัวเอง
หัดส่งงานให้ครบตามที่ครูสั่ง ทำการบ้านด้วยตัวเอง
อ่านหนังสือให้มากขึ้น เล่นเกมให้น้อยลงดีกว่าค่ะ

การหนีออกจากบ้านเป็นการหนีปัญหา
ไม่ใช่การแก้ปัญหาอะไรหรอกค่ะ

แล้วถ้าน้องออกไปเจอคนในสังคมที่เก่งกว่า
น้องจะไม่คิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของสังคมอีกหรอคะ???

เปลี่ยนจากการหนีออกจากบ้านเป็นหนีความขี้เกียจดีกว่าเนอะ

พี่เองก็ไม่ใช่คนเก่ง ตอนอยู่ม.ต้นพี่ไม่เคยสอบได้เกรด4.00เลย
- -* พ่อแม่ของพี่ไม่ได้ว่าอะไร แต่น้องสาวกับน้องชายของพี่2คน
สอบได้เกรด4ตลอดตั้งแต่ม.1-3
ตอนเจอญาติๆ พ่อแม่ก็ชมแต่น้องว่าสอบได้เกรด4ตลอด ดีไม่เคยตก
พอญาติถามว่า อ้าวแล้วพี่สาวคนโตหละสอบได้เกรดเท่าไหร่
พี่ตอบว่า 3.98ค่ะ
ญาติเลยถามต่อว่า อ้าวทำไมแพ้น้องหละ
พี่เลยตอบว่า หนูไม่ได้แพ้น้องหรอกค่ะ
เพราะหนูเป็นคนทำให้น้องทั้งสองคนสอบได้เกรด4
โดยที่น้องแทบไม่ได้ไปเรียนพิเศษที่ไหน

ที่พี่เล่าให้ฟังไม่ใช่เพราะอยากอวด
แต่อยากจะบอกว่า คนเรามีดีคนละแบบ
พี่ไม่ได้เรียนเก่ง แต่พี่รู้จักเอาประสบการณ์และความผิดพลาด
ไปสอนน้องๆ เพื่อให้น้องทั้งสองคนจะได้ไม่พลาดเหมือนพี่

ความผิดพลาดมันคือประสบการณ์
เราไม่มีโอกาสย้อนเวลาไปแก้ไข
แต่เราก็สามารถเตือนคนอื่นไม่ให้พลาดเหมือนเราได้

ตั้งใจเรียน เล่นเกมให้น้อยลง
ไม่ต้องน้อยใจคุณพ่อคุณแม่หรอกนะคะ
พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องเข้าโครงการปรับปรุงคุณภาพดินนะคะ

[เด็กมีปัญหา]

ผมก็ รู้ สึก ไม่ อยาก มี ชีวิต อยู่ บนโลก นี้
คุณพ่อคุณแม่ ไม่ค่อย ได้ ดูแลผมอยู่กับ ย่า ย่า เป็นคนดุ มาก
ผมไม่ เคย มีอิสระ ไม่ เคยได้ ไป ไหน อยาก ใช่ ชีวิต ที่เป็น อิสระ ไปไหน ก็ได้
ไม่ต้องมีใคร ห้าม อยากทำอะไร ก็ ทำ มัน ติดอยู่ ที่ว่า ยังหา งาน ทำไม่ได้ ยังไม่มี เงิน เลี้ยง ตัว เอง จะหนี ออก จากบ้าน

จะไปไหน ได้ สักกี่วันก็ไม่รู เลย

ถ้า หาก ได้ ชีวิต ที่เป็น อิสระ อยากได้ อะไรก็ได้ ๆ

ผม จะ ไม่ สร้าง ปัญหา ให้ กับ พ่อ แม่ เลย

มันติดอยู่ ที่ ว่า สิ่ง ที่ เรา อยาก ได้ แต่ บ้าง ที ๆ

ผมก็ ได้ สิ่ง ที่อยากได้ ๆ แต่ ว่า มันทำให้ ผม รู้ สึก ดี เวลา พ่อ แม่ ให้ อะไร ที่เรา ชอบ ๆ

แต่ ขอแล้วไม่ได้  เหมือนมี อะไร ติดอยู่ ที่ อก ทำอะไร ไม่ได้ อย่าง ที่ คิด

อยากให้ ทุกคน บน โลก เท่า เทียม กัน

ไม่มี อะ มา กำหนด ชีวิต รวยก็รวยกันหมด จนก็จน กันหมด

ไม่มี เงิน ค่อย ทำให้ คนต้องกลาย เป็ฯอะไร ที่ ต้องแลก มาด้วย เงิน

ถ้า ไม่มี เงิน ทุกคนเท่าเทียมกัน โลก นี้ คงไม่มี ขโมย

ถ้า โลก นี้ มี สิ่ง ของ เท่า เทียม กันหมด โลก นี้ คง จะ น๊า อยู่ ไม่ ต้อง มา ค่อย แก่ง แย่ง ชิง ดี กัน

ถ้า ทุกคนเป็ฯอิสระ ทุกคนคงจะ ได้ ไม่ ต้อง ขโมย หรอ อยากได้

ผมอยากได้ อิสระ เปง เป็น อย่าง แรก

อยากมี ชีวิต เป็น คน ตัวเอง

อยากใช้ ชีวิต เอง

ตามใจนึก

อยากกินอะไร ก็ได้

แต่ เงิน ใช้ ไป ไม่ นาน ก็ หมด

ไม่เหมือนคนรวย

อยากได้ อะไร ก็ได้

อยาก ทำอะไรก็ ทำ

บ้างคน เรียนไม่ เก่ง แต่ ก็ พยายาม แต่ มันก็ไม่ไฃดี ขึ้น

บ้างคนเรียน เก่ง ๆ คนไม่เก่งก็ หมด ค่า

อย่าง ที่ ทุกคนอยากได้ คือ ความเป็น อิสระ

ถ้าไม่มี เงิน ตรา

ทุกคน มีเหมือนกัน สิ่งของเท่า เทียม กันโลกนี้ คง จะ สวย งาม หว่า นี้

[immtvxq]

จากที่ผมได้คะแนนเท่าไหร่แม่ไม่สนใจ
ขอให้ผมเป็นเด็กดีก็พอ

นี่คือความไม่ใส่ใจของคนเป็นแม่หรอคะคุณ.. แค่ขอให้คุณเป็นเด็กดีน่ะ?

เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นและสิ่งที่ไม่อยากเห็นของแม่ น้ำตาแห่งความเศร้าและหดหู่ของแม่
แม่เป็นเข้มแข็งมากในสายตาผม แม่ไม่เคยมีน้ำตาให้ผมเห็ฯ
ไม่ว่า แม่จะเจ็บสักแค่ไหน
ไม่ว่าจะทะเลาะกับพี่ โดนพี่ผมตี
ทะเลาะกับพ่อ แม่ไม่เคยร้องไห้
ผมเป็นแรกที่ทำให้แม่ร้องให้ ผมมันแย่ขนาดนั้นหรอครับ
การทำให้แม่น้องให้มันเป็นบาบอย่างที่สุด
ผมได้ทำแล้วครับ
ทุกอย่างมันเป็ยเพราะผม
ผมผิดที่ผมไม่เก่ง
ผิดที่เป็นตัวผม
ผิดที่เกิดมาผิดที่
ผิด ผิด ผิด

มันผิดที่คุณไปเถียงท่านแบบนั้นค่ะ

ดิฉันไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ แต่เหมือนคุณไม่ได้อดทนเลยนะคะ
จำคำครูสมศรีไม่ได้หรอคะ อดเป็นพ่อ ทนเป็นแม่
แล้วคุณ ปล่อยคำว่าอดทนไปหมดเลย?

หากไม่ถูกใจประการใด ขอโทษมาที่นี้ด้วยค่ะ.

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

พรุ่งนี้จะมาตอบนะคะ

ขอบคุณนักรักเพื่อนมนุษย์ทุกคนที่เข้ามาช่วยคุณครุตอบค่ะ

จำเริญๆเถิดแม่คู้ณณณณณณณณณณณณณณณณณณณ