ช่วยหนูที หนูควรทำยังไงกะชีวิตดี

เราก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่มีความฝัน

จำได้ว่าตอนนั้นอยู่ชั้นป.1 ครูให้วาดรูปและบรรยายถึงอาชีพในฝัน

เราก็คิดแล้วคิดอีก จนได้ดูรายการนึงและประทับใจในอาชีพแพทย์

ประทับใจในเสื้อกาวน์สีขาวๆ ประทับใจในผู้ชายใจดี

ประทับใจในความเก่ง ความสามารถที่สามารถช่วยให้ผู้คนได้พ้นจากโรคร้ายได้

และเราก็อยากที่จะเป็นหมอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป แด็กน้อยคนนั้นก็เติมโตขึ้นพร้อมกับที่ความฝันนั้นเริ่มลางเลือน

ฝันอยากเป็นครูบ้าง โปรแกรมเมอร์บ้าง แต่ก็ยังไม่เคยลืมอาชีพหมอ

จนเมื่อเข้าสู่วัยมัธยม เด็กคนนั้นก็เริ่มมั่นใจอีกครั้งว่าอยากที่จะเป็นหมอจริงๆ

ซึ่งบอกเล่าไป คนรอบข้างรวมทั้งเพื่อนๆก็สนับสนุนความฝันของเด็กคนนั้น

จนเมื่อเข้าสู่ชั้นม.6 เข้าสู่ช่วงสำคัญของชีวิตช่วงหนึ่ง

ที่จะต้องแอดมิชชั่นเข้ามหาวิทยาลัย

ก็ยังคงมีความมุ่งมั่นอยู่เต็มเปี่ยมและความฝันที่อยากจะเป็นหมอ

แต่ก็ต้องมีบ้างที่จะเผลอเที่ยวเล่นเพลินจนไม่ได้อ่านหนังสือเป็นบางครั้ง

และวันชี้ชะตาก็มาถึง ท่ามกลางความคาดหวังและ

การคาดเดาของเพื่อนๆครูและคนรอบข้างว่าเราต้องติดหมอแน่ๆ

เราทำคะแนนได้ดี แต่คงดีไม่พอสำหรับคณะแพทย์

ทำให้เราสอบไม่ติดคณะแพทย์ โดยขาดคะแนนไปเพียง 1.** คะแนน

มันทำให้เราเสียใจมาก เราร้องไห้หนักมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

และเราก็ได้เลือกเข้าศึกษาต่อในคณะเภสัชศาสตร์มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง

เมื่อวันรู้ผลว่าติดที่นี่ แม้จะคาดหมายไว้แล้ว เราไม่รู้สึกดีใจเลย เฉยมากถึงมากที่สุด

และมีความคิดที่ว่า เราจะต้องซิ่วแน่นอน เรายังอยากเป็นหมอ

แต่ถ้าหากเรียนไปและพบว่าเราชอบเภสัชแล้ว เราก็จะเรียนต่อไปโดยไม่ซิ่วอีก

จนในที่สุดความอยากเป็นหมอก็ยังคงอยู่ และมีมากขึ้นเรื่อยๆ

เรารู้สึกดีและสนใจ ชื่นชมทุกครั้งที่มีคนพูดอะไรก็ตามเกี่ยวกับหมอๆๆๆ

เราจึงตัดสินใจที่จะซิ่ว แต่ด้วยอะไรก็แล้วแต่ ทั้งการเรียน+กิจกรรมที่หนักหนา

การติดเพื่อนทำให้เราแบ่งเวลาไม่ได้ และสอบไม่ติดอีกในที่สุด

ครั้งนี้ก็เสียใจแต่ไม่เท่ากับครั้งแรก

และเราก็ลังเลอยู่ว่าจะทำยังไงกับชีวิตดี

จะลาออกแล้วตั้งใจอ่านหนังสือเพื่อสอบกสพท.อีกครั้งดีหรือไม่

เพราะหากเราพยายามก็คงทำได้

แต่อีกใจก็คิดว่าแล้วถ้าไม่ได้อีกล่ะ จะทำยังไงจะไปเรียนอะไรแทน

เราอาจไม่เหมาะกับการเป็นหมอก็ได้นะ เราจึงพลาดอีกเป็นครั้งที่2

หรือ จะเรียนเภสัชต่อไป โดยไม่ต้องไปนึกฝันถึงความอยากเป็นหมออีก

มุ่งหน้าเป็นเภสัชกรที่ดีต่อไป

แต่เราอยากเป็นหมอมากจริงๆ ถ้าเราสอบติดจริงๆแม้เสียเวลาไป2ปีเราก็ไม่เสียดาย

เพื่อนๆพี่ๆ คิดว่าควรจะทำอย่างไรดี

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสสำเร็จอยู่ที่นั่นยังใช้ได้ผลอยู่หรือไม่

แล้วเราจำทำได้ไหม ในเมื่อเราก็ไม่ใช่คนฉลาดอะไร โชคชะตาอาจเล่นตลกกับเราอีกครั้งก็ได้

ปล.พ่อเราสนับสนุนเราทุกอย่างจะลาออกหรือเรียนเภสัชก็ได้ แต่แม่เราอยากให้เรียนเภสัชต่อไป
ส่วนตัวเราอยากลาออกและออกมาซิ่วกสพท.แต่เราไม่มั่นใจเลยว่าเราจะทำได้หรือเปล่า เราพลาดมาแล้วถึง 2 ครั้ง

ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆและคุณครูสมศรีด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ