คุณครูคะ..หนูควรทำยังไงดี?

..สวัสดีค่ะคุณครูสมศรี..
หนูไม่รู้จะ ทำยังไงกับปัญหาของหนูดีค่ะ
คือหนูเป็นเด็กที่อยู่กับคุณย่ามาตั้งแต่เด็ก ส่วนพ่อกับแม่ก็ทำงานค่ะ แล้วส่วนค่าเลี้ยงดูทั้งหมดนั้นก็อยู่ที่ย่าหมด หนูเคยถามแม่ว่าทำไมถึงเราไม่ได้อยู่ด้วยกันซักที แม่ก็บอกว่า อยู่กับแม่ก็อยู่ได้ แต่คงไม่สบายเหมือนอยู่กับย่า เพราะคุณย่าค่อนข้างมีฐานะสามารถเลี้ยงดูหนูได้ อยากได้

อะไรก็ สามารถให้ได้ ไม่ลำบากแต่ถ้าอยู่กับแม่ ก็ไม่ได้อดแต่อยากได้อะไรก็คงไม่ได้ทุกอย่างเหมือนอยู่กับย่า มันก็จริงค่ะ หนูอยากได้อะไร คุณย่าก็จะให้ทุกอย่างค่ะ แต่พอหนูเริ่มโต เริ่มเป็นวัยรุ่น คุณย่าก็จะเริ่มเป็นห่วงแล้วค่ะ ไม่เคยให้ไปไหนเลยค่ะ ขอออกไปไหนก็ไม่ให้ไปค่ะซึ่งอันนี้หนูก็พยายามเข้าใจว่า
ห่วงย่า รักแต่ ทุกครั้งที่หนูอธิบายเหตุผลของหนูย่ามักจะไม่เข้าใจไม่ฟังแล้วก็จะใช้ คำรุนแรง กับหนู ทำให้หนูเสียใจมากค่ะ ส่วนเรื่องที่ตอนนี้หนูสับสนก็คือ ตอนนี้หนูกำลังจะขึ้น ม.3ค่ะ หนูอยู่ร.ร. ประจำค่ะ (เมื่อก่อนตอนประถมอยู่กับคุณย่าที่ต่างจังหวัด) พอมาอยูม.1 ที่กรุงเทพย่าก็ให้อยู่ร.ร. ประจำเพราะเป็นห่วงซึ่งนี่ก็เป็นควาต้องการของหนูด้วยค่ะ เสาร์-อาทิตย์ ก็มีคนรับส่ง เข้าออกร.ร. แต่เรื่องมันก็มีอยู่ตรงที่ว่า ก่อนปิดเทอมใหญ่ หนูได้นัดกับเพื่อนว่าจะเรียนพิเศษ หนูได้ยินชื่อของครูมานานเพื่อ ดูตารางคอร์ส ว่าเรียนคอร์สไหนแล้วค่ะ ใฝ่ฝันอยู่เรียนกับคุณครูมากค่ะ หนูชอบเข้าเว็บไซต์ๆ จนรู้หมดแล้วคะ หนูได้นัดกับเพื่อนว่า ปิดเทอมจะเรียน คอร์สPH.1 ของครู ซึ่งเพื่อนก็ได้ไป จองแล้วก็จ่ายเงินแล้ว ส่วนหนู ก็ยังมั่นใจว่าได้เรียนแน่ จนปิดเทอมหนูบอกย่า ว่าจะเรียนพิเศษตอนปิดเทอมย่าก็ถามว่าเรียนที่ไหน ก็บอกว่า เรียนที่งามวงศ์วาน แล้วใครไปรับไปส่ง หนูก็บอกว่านั่งรถไปเอง จากอยุธยา มาเรียนคะ เพราะแม่อยู่อยุธยา ย่าก็ไม่ให้ไปค่ะเพราะว่าอันตรายสมัยนี้ น่ากลัวหนูก็เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วง แต่หนูก็ไม่ได้ไปคนเดียวนี่คะหนูไปกับพี่ๆที่มาเรียนเหมือนกันค่ะ มากันหลายคนค่ะ หนูก็บอกไป แล้วก็บอกว่าหนูไม่เหลวไหลหรอกค่ะ บอกเหตุผล ซึ่งย่าก็ไม่ยอม บอกว่า ไปกับเพื่อน นั่นแหละตัวดี พาเสียคน ซึ่งหนูไม่เคยคิดจะเหลวไหลเลยนะคะ หนูใฝ่ฝันจะเรียน ตั้งแต่เปิดเทอม ม.2 ก็ไม่มีโอกาส ปิดเทอมก็ยังไม่มี โอกาสเลยค่ะหนูเห็นเพื่อนๆที่อยู่โรงเรียนประจำเหมือนกัน นั่งรถมาเรียน จากราชบุรีมา อนุสสาวรีย์ คุณแม่ก็ให้มา เพราะอยากจะฝึกให้เค้าทำอะไรด้วยตัวเองเป็น ซึ่งก็เป็นความคิด เดียวกันกับคุณแม่หนู ก็คุณแม่ก็ไม่สามารถ ช่วยอะไรหนูได้ เพราะแม่ไม่ได้จ่ายเงินค่าเรียนพิเศษให้ แม่ช่วยคุยกับย่าแล้วก็ไม่สำเร็จ หนูเหนื่อยมากค่ะ ปิดเทอม 2 เดือนกว่าหนูกลับมาอยู่บ้านที่ ต่างจังหวัดไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะอยู่แต่บ้าน ซึ่งหนังสือมาอ่าน เองก็ไม่เข้าใจ เลยค่ะ เพราะเป็นเนื้อหาม.3 และหนูก็มีความฝันว่า จะเข้าเตรียมด้วยค่ะ หนูจะเข้าให้ได้เลยคะ คุณปู่ก็เคยเรียนเตรียมด้วย แต่หนูเริ่มท้อแล้วค่ะ หนูอ่านใน เว็บบอร์ดครูทุกวันเลยค่ะ ขนาดหนูไม่ได้เรียนกับครูหนูยังรู้สึกรักคุณครูเลยค่ะ ครูเข้าใจความรู้สึกเด็ก หนูรู้สึกเหมือนเด็กเก็บกดเลยค่ะ เพื่อนๆ เก่าที่นี่จะมาหาที่บ้านก็ไม่มีใครกล้ามาค่ะ เพราะเค้ากลัวย่า ย่าจะมองไม่ดีเวลาเพื่อนๆมาที่บ้าน เวลาอยู่บ้านบางครั้งย่าอารมณ์เสียมาก็จะ ลงที่หนูมาด่าหนู แรงๆ หนูก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะ ทุกวันนี้ 2เดือนกว่าที่ปิดเทอม ไม่มีวันไหนที่หนูไม่แอบร้องไห้คนเดียว หนูเครียดคะคุณครู
ซักวันหนูจะไปเรียนกับคุณครูให้ได้ค่ะ
ชอบคุณเว็บบอร์ดนี้นะคะ ที่ทำให้หนูได้ กำลังใจ
ขอบคุณที่ทำให้หนูสามารถระบายเรื่องที่ สับสนได้บ้าง