ไม่เข้าใจแม่...

คุณครูค่ะ คือหนูมีเรื่องกลุ้มใจอยากจะมาปรึกษาคุณครูค่ะ

ตอนนี้หนูอยู่ม.4กำลังจะขึ้นม.5 สายวิทย์
หนูมีญาติที่เป็นผู้หญิง อายุเท่ากันที่เรียนสายวิทย์อยู่เตรียมอุดมค่ะ ซึ่งหนูก็ไม่ได้คิดมากอะไรเพราะหนูไม่ได้ตั้งใจหรือมุ่งหวังจะเข้ามากนัก รวมทั้งแม่ของหนูด้วย

ญาติของหนูเรียนเก่งมากเลยค่ะ เข้าได้4.00ที่นั่น แล้วอนาคตอยากเป็นหมอ พี่ชายแท้ๆของหนูก็ติดวิศวะจุฬา

ตัวหนูเองอยู่สายนี้ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าชอบอะไร แต่แม่ของหนู เค้าบอกให้หนูเข้าหมอ พอหนูบอกว่าหนูไม่ชอบ เค้าก็มักจะชักสีหน้าแล้วถามว่าแล้วหนูจะเข้าอะไร พอหนูบอกว่ายังไม่รู้ แต่ไม่อยากเข้าหมอ พอหนูพูดแบบนี้แม่ก็บอกว่าอยู่สายนี้ ไม่วิศวะก็หมอ แต่ถ้าไม่ได้วิศวะ(เพราะหนูไม่ถนัดฟิสิกกับเคมี) ชอบชีวะ มันก็มีอยู่อาชีพเดียวคือหมอ! ถ้าคิดว่าตัวเองไม่อยากเรียน ทำไม่ได้ ก็ย้ายไปสายศิลป์เถอะ จะเรียนมันไปทำไมสายวิทย์

พอหนูฟังจบหนูก็ร้องไห้ออกมาเลย ทุกๆวันที่หนูเรียนอยู่ หนูเรียนห้องคิง แต่พอได้เข้ามาห้องนี้หนูก็รู้สึกว่าตัวเองโง่ที่สุดในห้อง หนูก็พยายามแล้ว ถึงเกรดหนูจะได้ไม่ถึง4 ได้แค่3.8 แต่ในเวลาอยู่ในห้องเรียนหนูก็กดดันนะคะ เพื่อนในห้อง บางครั้งเค้าก็มองว่าเราเป็นคนไม่เก่ง ไม่ค่อยอยากอยู่ด้วยเพราะหนูชอบถามให้เค้าอธิบาย แค่นี้หนูก็กดดันแล้ว หนูก็พยายามแล้ว ถึงอาจจะไม่ได้อยู่กับการเรียนตลอด มีเล่นบ้าง แต่ถ้ามีสอบ หรือใกล้ช่วงสอบหนูก็จะไม่เล่นอินเตอร์เน็ต อ่านหนังสือ

พอหนูฟังแม่แบบนี้แล้วก็ท้อใจ ทำไมแม่ไม่ให้กำลังใจหนูบ้าง?
หนูก็อยากเก่งๆในสายนี้ ทำให้ได้ดีๆทุกวิชา

มีอยู่วันนึงหนูได้ยินพี่ชายที่อยู่วิศวะจุฬาคุยกับแม่ เรื่องเรียนมหาลัยยากมาก เค้าไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหา เพื่อนๆเค้าเก่งกัน หนูได้ยินแม่พูดกับพี่ชายว่า ไม่เป็นไรหรอกลูก ได้แค่ไหนก็แค่นั้น จะดร็อปก็ไม่เป็นไร ก็ลูกพยายามแล้ว

ไม่ใช่ว่าแม่หนูไม่เคยพูดว่า"ไม่เป็นไรหนูพยายามแล้ว"กับหนู
แต่มันก็น้อยถ้าเทียบกับพี่ เหมือนแม่ภูมิใจที่พี่ได้จุฬา แล้วหนูก็รู้สึกว่าแม่เปรียบเทียบหนูกับญาติในบางครั้ง แม่อาจจะไม่ได้พูดตรงๆ แต่ลึกๆหนูก็รู้ว่าเค้าก็อยากให้หนูเทียบเท่าหรือไม่ก็มากกว่าญาติของหนู

เวลาหนูพูดถึงคณะที่อยากจะเข้า แม่ก็ถามว่าคณะนั้นจบไปแล้วไปทำอะไร? อาชีพก็มีไม่มาก จะสอบแข่งกับคนอื่นได้เหรอ?

หนูแค่...เสียใจในบางครั้ง ทำไมแม่ต้องพูดแบบนั้น ทำไมไม่ให้กำลังใจหนูและให้หนูตัดสินอนาคตเอง แล้วทำไมถึงต้องเปรียบเทียบหนูกับคนอื่นๆด้วย

ตอนนี้เวลาหนูอยากจะเข้าคณะอะไรหนูก็จะไปคุยกับพ่อค่ะ เพราะพ่อเค้าจะให้กำลังใจหนู เค้าบอกว่าถ้าหนูชอบอะไร อยากเรียนอะไรก็ตามใจ และเค้าจะคอยแนะนำอยู่ห่างๆ แต่ก็ไม่เคยปิดกั้นคณะที่หนูชอบ...พ่อเลยเป็นคนที่เข้าใจหนูที่สุด ตอนนี้หนูไม่อยากไปปรึกษาเรื่องอนาคตหรือคณะกับแม่เลย

หนูแค่รู้สึกแย่ๆ เมื่อนึกถึงคำพูดที่แม่เคยพูดกับหนู