ความทุกข์ใจของแม่

[8094]

คุณแม่เป็นคนต่างจังหวัดอยู่แถวๆสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ได้ย้ายลูกมาเรียนหนังสือที่กรุงเทพ ปรากฎว่าโรงเรียนที่ลูกเรียนไม่เหมือนโรงเรียนเก่าเนื่องจากคุณครูไม่ใคร่จะสอนลูกมีความรุสึกว่าไม่ได้ความรู้จากโรงเรียน แม่ใช้วิธีให้เรียนพิเศษเสริมลูกบอกว่าทางโรงเรียนไม่ได้ให้ความรู้ที่เพียงพอเมื่อไปเรียนพิเศษก็จะไม่เข้าใจ ทำให้ความรู้ไม่เพิ่มพุนอยากจะย้ายกลับมาเรียนที่โรงเรียนเดิม แต่แม่คิดของแม่ว่าลูกต้องการเรียนสาขาการออกแบบผลิตภัณฑ์แต่ความรู้เกี่ยวกับ DRAWING ลูกมีไม่เพียงพอ เมื่อไปสอบจะสู้เด็กที่เรียนตลอดกาลไม่ได้ ลูกจึงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเรียนที่กรุงเทพ หรือจะกลับไปเรียนต่างจังหวัด แต่ลูกพูดมาประโยคหนึ่งว่าถ้าหากทนเรียนไม่ได้แปลว่าไม่จบ ม6 และจะเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ (ลืมบอกไปว่าลูกย้ายระหว่างปี คือมาเรียน ม5 ในปีการศึกษา2550) แม่มาเยี่ยมลูกทุก 2 อาทิตย์ โดยมาวันศุกร์กลับวันอาทิตย์เพราะแม่ต้องทำงาน และยังต้องดูแลยาย ขณะนี้ลูกมีอาการไม่อยากไปโรงเรียนและไม่ค่อยคุยกับเพื่อน เนื่องจากลูกมีความรู้สึกว่าเพื่อนเห็นแก่ตัว ไม่เอื้อเฟื้อ ลูกทราบได้จาการที่ลูกป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ไม่ได้ไปโรงเรียน 3 วัน โทรศัพท์ถามเพื่อนๆว่าคุณครูสอนอะไร เพื่อนๆไม่บอก ลูกจึงท้อแท้ แม่รบกวนคุณครูไม่ทราบจะแก้ปัญหาอย่างไรดี ขอบพระคุณคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุณแม่ขา ดิฉันขอแสดงความเห็นใจแกคุณแม่และน้องนะคะ

เด็กคงอึดอัดกับการเรียนที่แกไม่คุ้นเคยและเกิดเป็นความเครียดความกังวล

การย้ายกลับคงต้องใช้เวลาใช่ไหมคะ

ดิฉันอยากให้เด็กเป็นผู้เลือกและตัดสินใจในสิ่งที่เด็กชอบค่ะ

สำหรับเด็กนั้น ความรู้สึกที่ดีคือน้ำทิพย์ชะโลมใจให้แก

แต่ก่อนที่เด็กจะตัดสินใจย้ายกลับ(ถ้าเด็กเลือกเช่นนั้น)

คุณแม่คงต้องรอเวลาให้แกได้ปรับตัวในครั้งสุดท้าย

และให้เด็กได้ยืนยันความรู้สึกของตัวเองว่าเขาได้ตัดสินใจดีแล้ว

สำหรับเด็กแล้ว ภาวะที่ขาดความมั่นคงทางจิตใจจะทำให้แกล่าถอยมากกว่าจะก้าวไปข้างหน้า

แต่การย้ายกลับก็ควรให้แง่คิดแก่ลูกนะคะว่า

"การสอบในปัจจุบันคือการคัดคนที่พร้อมที่สุด

ลูกถอยไปอยู่ที่เก่าได้ แต่ลูกต้องก้าวให้ถี่และเร็วมากกว่าเดิม

เมื่อลูกกลับไป ลูกต้องแข่งกับความเกียจคร้านของตนเองให้ได้

ลูกต้องอดทน ขยันทำข้อสอบมากๆ และอย่ายอมแพ้

เพราะแม้แต่เด็กตาพิการยังสอบได้คณะดีๆ ทั้งที่เขาบกพร่องทางสรีระ

และยังขาดโอกาสทางการศึกษา แต่เขาสอบได้เพราะเขามีความพากเพียร"

คุณแม่อย่าแสดงความกังวลให้แกสับสนและขาดกำลังใจนะคะ เข้มแข็งนะคะคุณแม่

เพราะเด็กสามารถรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของผู้เป็นพ่อแม่ได้ดี

คุณแม่ควรให้กำลังใจเพื่อแกจะได้ไม่เกิดความขัดแย้งในจิตใจ

คงต้องหาซื้อตำรากลับไปอ่านมากๆค่ะ โดยเฉพาะพวกข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัย

ถ้าคุณแม่อยากพูดคุยกับดิฉัน คุณแม่สามารถทรมาที่โรงเรียนและฝากเบอร์โทรกลับโดยกรุณาอ้างอิงสักเล็กน้อยว่า

คุณแม่คือผู้ที่ฝากกระทู้ไว้ในบอร์ด 

จะให้ดิฉันคุยกับน้องเองก็ได้นะคะ

ปัจจุบันหนังสือดีๆมีมากมาย เราสามารถศึกษาได้เองเมื่อจิตใจเราพร้อม

แต่เท่าที่ดิฉันได้รับเด็กๆจากสามจังหวัดภาคใต้มาเรียนที่โรงเรียนดิฉัน

โดยรับผ่านมาจากสตรีวิทย์ 2 ซึ่งเด็กเรียนแล้วพี่ที่คุมห้องบอกว่าเด็กมาทุกครั้ง และดูมีความสุข

อีกสองกลุ่มรับมาจากสามเสน และสายปัญญา

โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆเลย

นอกจากนั้น สพฐ ยังไม่ได้นิ่งดูดาย ทางการยังได้จัดสอนเด็กๆก่อนที่จะกลับบ้านที่ปักษ์ใต้นะคะ

ไม่ทราบว่าคุณแม่มีอะไรให้ดิฉันช่วยได้บ้าง

บอกมาได้เลยนะคะ ดิฉันยินดีช่วยค่ะ

อาจจะเป็นเพราะเด็กต้องปรับตัว เลยทำให้แกเครียด

ลองให้เเกตั้งสติดูก่อน

แล้วค่อยๆถามดีไหมคะ

ส่วนวิชา drawing เป็นวิชาทดสอบความถนัด

จำเป็นต้องมีทฤษฎีรองรับ ดิฉันสามารถหารุ่นพี่ที่มีน้ำใจเป็นที่ปรึกษาให้เด็กได้

อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะคะคุณแม่

ขอเพียงเรามีความตั้งใจจริงผนวกความเพียร เราต้องมีทางออกค่ะ

ดิฉันยินดีเป็นแสงเทียนน้อยๆให้เยาวชนทุกคนบนผืนแผ่นดินไทยค่ะ

ดิฉันซาบซึ้งในบทบาทความเป็น "แม่" หรือ "ผู้ให้ที่ยิ่งใหญ๋"

คุณแม่เสียสละมากๆเลยค่ะ

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องไม่ทอดทิ้งคุณแม่ค่ะ

เบอร์ติดต่อโรงเรียนนคะ 02 6691401-2 หรือคุณแม่จะฝากเบอร์โทรกลับก็ได้นะคะ

ยินดีเสมอค่ะ