ครูค่ะ ความตั้งใจกับสิ่งที่ควรทำ เลือกอันไหนดีค่ะ

[Phanithan]

ครูค่ะ
คือว่ามีคนเค้าดูถูก ความตั้งใจของหนูค่ะ

หนูตั้งใจจะเป็นหมอ หรือไม่ก็หมอฟัน ค่ะ

อยากเข้า พอสว. หรือไม่ก็เป็นหมอบนดอย มากๆๆๆไม่รุ้ทำไม

วันนี้หนูคุยกับคนๆนึง เค้าถามหนูว่าทำไมหนูถึงอยากเป็นคนส่วนน้อย

หนูเลยตอบว่า"มีคนส่วนน้อย ที่เรียนได้คะแนนเต็มในการสอบ O net
มีคนส่วนน้อยที่จะประยุกต์สิ่งที่ตอนเองเรียนมาเพื่อพัฒนาสังคม

มีคนส่วนน้อยที่โด่งดังเพราะความเป็นคนดี

มีคนส่วนน้อยที่จะทำงานโดยไม่เห็นแก่ผลประโยชน์

มีหมอส่วนน้อยที่ไม่อยากทำงานที่โรงพยาบาลในเมือง

ฯ"

พอหนูพูดจบเค้าก็บอกว่า สิ่งที่หนูคิด มันเป็นสิ่งที่กินไม่ได้

หนูถามเค้าว่า "แล้วแกคิดว่าคนส่วนน้อยเป็นแบบไหน"

เค้าบอกว่า "ก้เป็นคนที่หาเงิน และชื่อเสียง"
หนูก็ถามอีกว่า"แล้วคนส่วนใหญ่หละ แกคิดว่าเป็นแบบไหน"
เค้าก็ตอบว่า''ก้เป็นคนที่หาเงิน และชื่อเสียงอีกนั้นแหละ
ทุกคนอยากมีเงิน และมีหน้ามีตา ''

เค้าก็เลยบอกหนูอีกว่า ทำไมถึงชอบความลำบาก อยู่ขอนแก่นไม่ชอบหรอ ทำไมอยากเป็นหมอบนดอย แล้วถ้าหนูคิดแต่จะทำอะไรแบบนั้น
พ่อกับแม่จะอยู่ยังไง ในเมื่อลูกคนอื่นเค้าได้ทำงานในบริษัทใหญ่
มีรถสวยขับ แต่หนูต้องไปอยู่บนดอย ไฟฟ้าเข้าไม่ถึง(มั้ง) ลำบากกว่าเดิม
แต่เงินเดือนก้ไม่ได้มากกว่าเดิม ถ้าจะเรียนหมอทำไมไม่มาเปิดคลินิคที่ขอนแก่นเลยหละสบายจะตาย

หนูก้ยังยืนยันคำเดิมค่ะว่าอยากเข้า พอสว. เป็นหมอบนดอย

เค้าก้บอกว่า ทำไมไม่คิดบ้างว่า ตอนอายุมากแล้วจะลำบากขนาดไหน
แล้วพอแก่มาคนบนดอยดอยได้ไม่ได้มาดูแล หรือให้เงินเดือนเรา
แล้วเค้าก้ทิ้งท้ายว่า
 
วันนี้ไม่เชื่อเค้า  พอแก่มาเราจะเข้าใจว่าที่เคยคิดจะเป็นหมอบนดอย
หรือเป็นแพทย์อาสามาเหนื่อยเปล่า



>>>>>>>>>>>>

หนูก็เลยเริ่มไม่แน่ใจว่า ที่หนูตั้งใจไว้ถูกรึเปล่า
หนูเริ่มคิดว่า ถ้าหนูจะทำแบบนั้นจริงๆ แล้วพ่อกับแม่หละ
พ่อกับแม่คนอื่น มีหน้ามีตาที่ลูกคนอื่นได้ทำงานดี เป็นหัวหน้า นั่งห้องแอร์สบายๆๆ
แต่หนูดันคิดแต่จะไปในที่ลำบาก พ่อจะแม่หนูจะน้อยใจ หรือผิดหวังรึเปล่า

พ่อกับแม่อยากให้เรียนเศรษฐศาสตร์ หรือบัญชีค่ะ แต่ก้ไม่ได้บังคับอะไรมาก




หนูควรทำไงดีค่ะ ครูช่วยแนะนำด้วยค่ะ

[อุซางิจัง..CUD44]

เราว่า...ทำอะไรที่เรารักดีกว่านะ

สนทำไมเสียงนกเสียงกา

ถ้าทำไปแล้วมัน"ไม่ผิด"นะ

ถ้าสิ่งที่เราชอบเป้นสิ่งที่ถูกสิ่งที่ดี

ก็ทำไปเห๊อะ

[N' OPEL]

ต่างคนต่างความคิด
เพราะฉะนั้นชีวิตจึงต่างกัน

เค้าก็แค่เป็นอีกคนที่คิดต่างจากเราเท่านั้น
ถ้าสิ่งที่น้องจะทำน้องได้คิดดีแล้วว่ามันไม่ผิด
ว่ามันเป็นสิ่งที่ดี ก็ขอให้น้องมุ่งมั่นต่อไป
อย่าท้อหรือหวั่นไหวเพียงเพราะคนที่มีความคิดที่แตกต่าง
เพราะนี่เป็นชีวิตของน้อง ไม่ใช่ของเค้า
แล้วน้องจะปล่อยให้เค้ามาเลือกเส้นทางชีวิตให้น้องงั้นหรือ?


ปล.โดยส่วนตัวแล้วพี่ขอสนับสนุนนะเรื่องการทำงานเพื่อสังคมน่ะ
เพราะพวกเขาเลือกที่จะสละความสุขส่วนตัวมากมาย
เพิ่อให้คนอีกมากมายสามารถมีรอยยิ้มได้
อีกอย่างนะนอกจากพ่อแม่แล้วเรายังมีแผ่นดินไทยให้กตัญญูด้วย

[~Me@nN!eK~]

คนขอนแก่นอีกแล้ววว เราก็อยู่ขอนแก่นค่ะ
(ไม่รู้ว่าเป็นพี่หรือน้อง หรือเพื่อน ขอใช้คำว่าเราละกันนะคะ)

จะถามว่า แล้วถามคุณพ่อคุณแม่ดูหรือยังละคะ ว่าท่านติดขัดอะไรหรือเปล่า ฟังความคิดท่านจากปากท่านเอง ดีกว่าปากคนอื่นนะคะ
เราเองก็โดนมาคล้ายๆ กันค่ะ โดนมาเยอะด้วย เราอยากเรียน วิทยาศาสตร์ (คณิตศาสตร์)
โดนทั้งคนนอก และคนในครอบครัวโจมตี เค้าบอกว่า "เรียนไปทำไม จบมาทำอะไรได้ อย่างเก่งก็เป็นครู เงินเดือนเท่าไหร่กัน
เหนื่อยก็เหนื่อย เงินเดือนก็น้อย ทำไมยังเลือก น่าเสียดาย เรียนก็ไมไ่ด้โง่อะไร แต่ไม่มีความคิด!!"
ยอมรับว่ารู้สึกแย่มากกับคำสบประมาทแบบนี้ แต่ก็ ไม่แคร์ ถามพ่อแม่ พ่อแม่ให้อิสระเต็มที่ ไม่ติดขัด เราก็เลือก
เรื่องนี้เราแคร์แค่ตัวเอง พ่อแม่ เท่านั้นละค่ะ คนอื่นแคร์ทำไม เค้าไม่ได้ให้เงินเราเรียน

ไม่รู้หรอกว่า จบมาจะทำงานอะไร สบายรึเปล่า มีเงินร่ำรวยมั้ย แต่คิดเพียงแค่ว่า
"อะไรที่.. ถ้าเราไมไ่ด้เป็น เราจะเสียใจไปตลอดชีวิต"
"ชีวิตจะมีความหมายอะไร ถ้าเราไมไ่ด้อยู่กับสิ่งที่เรารัก เราจะมีชีวิตอยู่แค่ชีวิตเดียว ฉะนั้น อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ ตราบใดที่มันไม่ใช่สิ่งไม่ดี"
ส่วนตัวแล้ว เราสนับสนุนเต็มที่เลยนะคะ กับความคิดของคุณ
"แพทย์" เป็นอาชีพที่ยิ่งใหญ่มากในสายตาเรา แต่เยาวชนทุกวันนี้กำลังมองแพทย์ผิดไป
แพทย์ เป็นอาชีพที่ต้องเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อเพื่อนมนุษย์ แต่ทำไมคนหลายคนกลับคิดว่า แพทย์เป็นอาชีพที่สามารถแสวงหาชื่อเสียงเงินทอง ความร่ำรวย และความสุขสบายได้
จะมีสักกี่คน ที่คิดอะไรดีๆ ได้แบบคุณ คนส่วนมากก็คิดแบบนั้นล่ะค่ะ 'ทำไมไม่ทำงานในเมือง ทำไมต้องไปลำบาก'
ลำบาก ที่เค้าพูดถึง ก็หมายถึงว่า มันลำบากในสายตาเขา แล้วในสายตาเราละคะ งานที่เราฝัน มันลำบากสำหรับเราไหม?
ถ้าไม่ เราก็ไม่เห็นต้องเดือดร้อนอะไรนี่คะ

สิ่งที่คุณคิด เป็นสิ่งที่ประเสริฐมากค่ะ อ่านแล้วดีใจมากนะคะ
เป็นกำลังใจให้สุดๆ เลยค่ะ

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

ชื่อเสียงเงินทอง

มันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต จ๋าเองก็เป็นคนที่ชอบช่วยคนอื่น

(ทั้งที่รู้ว่าบางทีตัวเองต้องลำบาก) เเต่ทุกครั้งที่จ๋าทำเเล้วจ๋าสบายใจค่ะ

จ๋ารู้สึกดีที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ สิ่งที่สร้างรอยยิ้มให้กับใครบางคน

(เเละสิ่งที่ทำต้องไม่ทำให้เราเดือดร้อนจนเกินไป) มันเป็นความสุขนะคะ

สำหรับจ๋าคนที่พูดว่า ทำเเล้วไม่ได้ชื่อเสียง ไม่ได้เงินทอง

เป็นคนที่เห็นเเก่ตัวมากเเบบไม่ทราบว่าจะเปรียบเทียบกับอะไรดีเเล้วล่ะค่ะ

คนเห็นเเก่ตัวบางคนเขายังไม่พูดออกมาเลย เเต่ที่กล้าพูดเนี่ยมันก็คงสุด ๆ

เห็นเเก่ตัวคนเดียวไม่พอชักชวนเพื่อลงเหวอีก




***ถ้าสิ่งที่ทำไม่สร้างความเดือนร้อนให้คนอื่น

ถ้าสองมือของคุณสามารถสร้างรอยยิ้มได้มากมาย

ถ้าสิ่งที่ทำเอื้อประโยชน์เเละคืนประโยชน์ต่อเเผ่นดินเเละพี่น้องเเผ่นดินไทย...ทำไปเถอะค่ะ

ถึงจะมีคนคัดค้าน เเต่จ๋าสนับสนุนค่ะ หนักเเน่ไว้นะคะ


ปล. ชาติใดมีผู้นำที่เห็นเเก่ประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าส่วนร่วม
เป็นคนส่วนใหญ่ (ที่เห็นเเก่ตัว) มากกว่าเป็นคนส่วนน้อย (ที่เสียสละ)
ชาตินั่นย่อมพบกับหายนะในที่สุด

*****ข้อความข้างต้นไม่ได้กล่าวพลาดพิงใครหรือชาติไหนนะคะ กล่าวขึ้นมาลอย ๆ เช๊อะเฉยยยย *****

[N' OPEL]

พออ่านเรปบนแล้วก็นึกถึงหนังสือที่เคยอ่านเล่มนึง
ชื่อเรื่องว่า "The Lost Choice (ทางเลือกที่สาบสูญ)"

ทันเป็นนิยายที่เอาประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งมาเรียงร้อยกับปรัชญา
เนื้อหานิยายขอไม่พูดถึง
แต่หนังสือเล่มนี้ได้บอกเราว่า
ทุกอย่างในโลกล้วนขึ้นอยู่กับการกล้าตัดสินใจที่จะทำให้มันเป็นจริง
และทุกการตัดสินใจย่อมส่งผลกระทบต่อคนอื่นเสมอโดยเราไม่อาจรู้ได้ว่าจะเป็นเช่นไร

"ด้วยมือของเจ้า ผู้คนจะอิ่มหนำ
ด้วยมือของเจ้า ผู้คนจะเป็นอิสระ
ด้วยมือของเจ้า ผู้คนจะรอดชีวิต" ---the lost choice

ด้วยมือของเจ้า ผู้คนจะ ........ --- อันสุดท้ายก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณแล้ว