มีเรื่องปรึกษาคุณครูค่ะ

[##MEW##]

เครียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
ตอนนี้อ่านหนังสือไม่ทันแล้ว มีเรื่องวิตกอยู่หลายเรื่องค่ะ
ตอนนี้อยู่ปี 1CHEMTECH จุฬาฯอ่ะค่ะ
คือว่าเอาไงดี เริ่มว่า
วิชาภาษาอังกฤษ หนูรู้สึกกดดันมากๆๆๆๆ
เพื่อนๆๆในห้องพูดภาษาอังกฤษ แบบว่า สำเนียงดีมาก ก็เลยแบบว่าอายๆอ่ะค่ะ ก็เลยไม่ค่อยอยากออกไป present หน้าห้อง
รู้สึกว่าตัวเองด้อยยังไงก็ไม่รู้......
ตอนนี้รู้สึกกังวลกับ การสอบ midterm-final ซึ่งต้อง writing (คือว่า..เขียนไม่เป็น)
วันแรกที่เรียน อ.ก็ให้เขียนว่ารู้สึกอย่างไร คาดหวังอะไรจากการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ก็เขียนไป....
แต่อาจารย์ก็ไม่ได้ comment กลับมาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นไง แต่อ.ก็เคยพูดรวมๆในชั้นว่า ใช้ศัพท์ผิด ไวยากรณ์ไม่ถูก กันเยอะ
แล้วตอนนี้ก็เหลือเวลาไม่ถึงเดือนแล้ว ก็ต้องสอบ mid-term Exp.ENG (23 ก.ค.) แถมยังตัดเกรดทั้งมหาลัย ยกเว้นคณะอักษร
หนูคงไม่รอดแน่###
ตอนนี้หมกหมุ่นกับวิชาอื่น เพราะก็กลัวว่าจะไปไม่รอดเหมือนกัน เพราะเนื้อหาเยอะมาก
ก็เลยไม่รู้จะทำไงดี เพราะเริ่มต้นกับวิชา ภาษาอังกฤษไม่ถูก

คุณครูว่าหนูควรทำงัยดีค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

1.ทำใจให้สงบนิ่ง

2.มองหาเหตุของปัญหา

จะเก่งภาษาต้องมีความรัก สมาธิ และความตั้งใจ

จะเก่งภาษาก็ต้องทำตัวเหมือนแม่ที่เฝ้าทะนุถนอมกล่อมเลี้ยงลูกตั้งแต่แบเบาะ

กว่าลูกจะโตหรือสูงทีละกระเบียดแม่ไม่เคยทุรนทุรายรอถามว่าเมื่อไรลูกจะโตมาช่วยแบ่งเบาภาระของแม่

การที่หนูจะเก่งภาษาฯได้ หนูต้องหมั่นเพียรฝึกฝน แต่ถ้าหนูขาดความรัก

ความเพียรของหนูก็จะเป็นความเพียรที่ลุ่มๆดอนๆ ไม่เหมือนกับแม่ที่ไม่เคยทิ้งห่างลูก

ความจริงไม่ว่าวิชาไหนๆก็สามารถเทียบเคียงการเรียนให้เหมือนกับการที่แม่เลี้ยงลูกได้ทุกวิชา

ภาษาเป็นเรื่องของทักษะ ยิ่งฝึกก็ยิ่งคล่อง

ยิ่งจำได้ ก็ยิ่งแม่นยำและนำไปใช้ได้รวดเร็ว

ยิ่งหมั่นสังเกต ก็จะรู้วิธีใช้มากขึ้น

ไม่มีไวยากรณ์เล่มใดรวบรวมกฎได้มากที่สุด

แต่เราสามารถรวบรวมไวยากรณ์การใช้ภาษา ได้จากการหมั่นสังเกตของตัวเราเอง

ถ้ากลัวก็จะไม่กล้าใช้

ถ้าหมดโอกาสใช้ ทักษะก็จะไม่เกิด

เพราะฉะนั้น จงขยัน อดทน รอคอย และมีความหวัง

จงเรียนเพื่อรู้จริง และเกรดเป็นผลที่ตามมาภายหลัง หากทำเต็มที่แล้วก็ถือว่าคุ้มกับการเตรียมตัวเป็นบัณฑิต

ยิ่งถ้าเรียนมหาวิทยารัฐบาลยิ่งต้องคิดให้มากเพราะเราใช้ภาษีของประชาชนมาส่งเสียตัวเรา

เรียนไม่คุ้ม รู้ไม่จริง เท่ากับไม่กตัญญูเจ้าของเม็ดเงิน

"...ลาภสักการะย่อมบังเกิดแก่ผู้ทรงธรรมแห่งอาชีพ..." ตามพระราชดำรัสของพระราชบิดา

เรามีอาชีพเป็นนักศึกษา เราจึงควรศึกษาให้มาก และความรู้ของเราก็จะเป็นประโยชน์ต่อตัวเราและสังคม

[peacepeace]

เราก็แย่อังกฤษเหมือนกันอ่า แค่ฟังอ.พูดในห้องก็ไม่รู้เรื่องแล้ว พยายามฟังแต่ก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดี ต้องถามเพื่อนๆ
ก็ยังดีนะที่ไม่ตัดกับอักษรอ่า อักษรได้ 100 กระจาย เราอยุ่เภสัช จุฬา สอบ CU-TEP ได้ 0 ตั้งหลายตัวแหนะ
พอเจอคาบอังกฤษแล้วจาเปงลม เผลอหลับในห้องด้วยอ่ะ  พูดก็ไม่ได้ ฟังก็ไม่ออก งงตัวเอง ถามเพื่อนตลอดเลย
อ.พูดว่าอารายนะ จนเพื่อนเอือมไปเลย มีแต่คนเทพๆทั้งน้าน เขียนนี่ยิ่งไม่ต้องพูดไม่เคยเขียนเลยตลอดชีวิต
sec เราวันจันนี้เค้าจาให้เขียนสอบในห้องอ่ะ นั่นแหละเปงครั้งแรกที่เราจะเขียน essay เอง T^T
พูดแล้วเส้า ยังมีแคลคูลัสที่ไม่รู้เรื่องเลข limit ยังแก้ไม่เป็นเลย คือ เลขเรามั่วมากอ่ะ ได้ไม่ถึง 40 คะแนน
GEN CHEM เรียนก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน สรุปไม่รู้เรื่องเลยซักวิชา ใกล้สอบแล้วยังไม่ได้อ่านซักตัว เง้อ
ถ้าสอบเหมือนมัธยมก็ดีเนอะ choice กาได้สบายๆ ในมหาลัยนี่เครียดเลยเติมคำหมด สงสัยจะไม่พ้นใต้ mean เปงฐานให้คนอื่นเค้าเหยียบย่ำ ชีวิตนี้คงไม่พ้นจากใต้น้ำ เง้อ เง้อ บ่น บลาๆ