ตอนนี้หนูอยู่มฺ6ค่ะอาจารย์. หนูท้อและก้อเหนื่อยมากจริงๆๆๆ//หนูเปนเด็กตจวที่มีความฝันว่าจะเป็นแพทย์แต่สุดท้ายมันก้ออาจจะต้องดับลง___เพราะหนูหวังไว้กับโครงการหนึ่งไว้มากเพราะมันเปนโควต้าสำหรับคนในพท.อ่ะค่ะ//หนูทุ่มจนสุดแรงในการอ่านหนังสือ//พอผลสอบออกมามันก้อไม่ได้เปนอย่างที่หนูคิดเลยค่ะะ///หนูติดสำรอง//สำรองเกือบสุดท้ายซึ่งก้อเรียกไม่ถึงน่ะค่ะ //มีคนหลายคนเข้ามาถามว่าจะเรียกถึงไหม//มีโอกาสได้รึเปล่าซึ่งหนูว่าเค้าก้อน่าจะรู้คำตอบในใจอยู่แล้วอ่ะค่ะ//แต่ก้อไม่รู้จะถามทำไม//อ้อมีคำพูดนึงน่ะค่ะตอนหนูไปสอบสัมภาษณ์ที่หนูยังจำได้อยู่มันเจ็บมากจริงๆค่ะ//เพื่อนหนูถามว่าจะมาสัมภาษณ์ทำไมในเมื่อก้อรู้อยู่แล้วว่ามันไม่ได้//หนูได้ฟังปุ๊บน่ะค่ะหนูก้ออึ้งเลยแต่ก้อเฉยไม่ได้ตอบอะไรอ่ะค่ะและก้อยังมีอีกหลายคำพูดที่ทำไห้หนูท้อ เบื่อ__บางคนบอกว่าโครงการนี้คนสอบก้อไม่ได้เยอะอะไรยังไม่ได้เลยและจะยังหวังกับโครงการอื่นอีกหรอ//พอหนูได้ฟังหนูก้อสับสนไปหมดเลยอ่ะค่ะอีกใจนึงก้ออยากจะเดินต่อแต่มันก้อต้องเริ่มต้นนับ1ไหม่ซึ่งมันก้อยากยากมากจริงๆๆอ่ะค่ะแต่อีกใจหนึ่งหนูก้ออยากจะหยุดความฝันนี้ไว้แค่นี้และก้อคิดซะว่าครั้งหนึ่งในชีวิตที่มีโอกาสติดแพทย์แต่ติดสำรองอ่ะค่ะ//หนูสับสนจริงๆๆ
Kru Somsri's English School
