คำของครู เป็นกำลังใจให้หนูในตอนนี้

สวัสดีค่ะคุณครูสุดสวย
ตอนนี้ถ้าเทียบกับเมืองไทยหนูก็ม.4 แต่ตอนนี้หนูมาแลกเปลี่ยนที่อเมริกา แต่มาแบบF1นะคะ f1มีข้อดีคือถ้าอยากศึกษาต่อที่นี่ ก็สามารถศึกษาต่อได้ แต่สามารถเลือกประเทศ เมือง โรงเรียน และโฮสเองได้ แต่ใช่ว่าจะไม่มีข้อเสียนะคะ เพราะว่าที่หนูมา หนูไม่ได้สอบมา หนูให้ทางโครงการเค้าจัดการเรื่องให้ แต่ว่าที่หนูบอกว่าข้อเสียคือ หลังจากที่หนูสอบเตรียมอุดมไม่ติด หนูถึงตัดสินใจที่จะมาที่นี่ ซึ่งภาษาอังกฤษหนูไม่ดีเลย เรียกว่าแย่เลยดีกว่า เพราะ ฟัง พูด อ่าน เขียน หนูไม่เป็นเลยสักอย่าง หนูเป็นเด็กคนนึงที่เรียนกับครูมาหลายคอร์ส และต้องขอยอมรับตรงๆว่า บางเรื่องก็เข้าใจ บางเรื่องก็ไม่เข้าใจ ไม่ใช่เพราะครูสอนไม่เข้าใจนะคะ แต่เป็นหนูเองที่ไม่ตั้งใจเรียน ไม่ทบทวนเวลาเรียนเสร็จ คิดว่าเรียนๆไป ไม่เข้าใจเดี๋ยวค่อยสมัครเรียนใหม่ แต่สุดท้าย หนูไม่มีเวลาเหลืออีกเลย มารู้ตัวอีกทีก็ต้องเดินทางแล้ว หนูมาที่นี่ ได้เกือบเดือนแล้วค่ะ และจะบอกว่า ตลอดเวลาที่อยู่ที่่นี่ หนูร้องไห้ทุกวัน เพราะหนูไม่มีศัพท์ติดตัวมาเลย ไวยากรณ์ก็ไม่มี มาอยู่นี่ได้แค่นั่ง งง ว่าเค้าพูดอะไรกัน เค้ากำลังว่าเราหรือเปล่า จนสุดท้าย หนูค้นกระเป๋าแล้วไปเจอสมุดคำศัพท์ของคอร์สgat สมุดเล่มนี้เป็นของพี่สาวหนู หนูไม่รู้จะเริ่มจะท่องคำไหนก่อน มันเยอะไปหมด และในหนังสือเล่มนั่นได้มีบทความหลายบทความที่คุณครูได้เขียนไว้ และประโยคสองประโยคนี้ เป็นคำที่ทำให้หนูร้องไห้น้อยลง ยิ้มรับความทุกข์มากขึ้น มีความกล้ามากขึ้น เหนื่อยมากขึ้น นอนดึกตื่นเช้ามากขึ้น ยอมให้คนที่นี่มองว่าเป็นไอห่วยก่อน เพียงเพราะสองประโยคของครูสมศรีที่ว่า " หรือจะยอมเป็น ไอขี้แพ้ " และประโยคที่ว่า "เงินที่เราใช้ คือเลือดเนื้อที่พ่อ แม่ กลั้นมาให้เราใช้ " และหนูคิดว่า ก่อนจะกลับ หนูจะต้องเอาชนะมันให้ได้ และหนูจะทำให้ทุกคนที่ดูถูกหนูไว้ ยอมรับในตัวหนู และที่สำคัญ หนูจะทำความฝันของแม่ให้สำเร็จ หนูจะทำเพื่อนท่าน
และหนูขอขอบคุณ คุณครูสุดสวยของหนูด้วยนะคะ ถ้าไม่มีคำพูดของคุณครู ป่านนี้หนูคงยังนอนร้องไห้ไม่หยุด และหนูขอสัญญาว่า หนูจะกลับไปพร้อมความสำเร็จ หนูจะเอาความสำเร็จของหนูไปหาครูพร้อมกับของฝากนะคะ
ช่วงนี้อากาศเมืองไทยเปลี่ยนครูก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
ทั้งรักและเป็นห่วงนะคะครู
จากลูกศิษย์ที่เคยผิดพลาด