หนูเกลียดการกระทำของตัวเองจัง

[อยากได้กำลังใจ]

หนูรู้สึกไม่ดีเลยค่ะครู ทำไมตอนนี้หนูเริ่มรู้สึกว่าตัวหนูเปลี่ยนไป ยับยั้งใทอะไรไมค่อยได้ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการแสดงอารมณ์ต่อพ่อและแม่บางทีมันดูไม่เหมาะสม ทั้งที่เมื่อก่อนหนูจะเก้บอารมณ์ไม่เถียงท่าน แต่ตอนนี้ทำไมหนูยับยั้งไม่ได้ ทำไมหนูไม่ถึงใจของท่านให้มากกว่านี้ บางทีรู้สึกโมโหตัวเอง ทำไมคนอื่นหนูถึงทนได้ ยับยั้งได้ แต่หนูก็ไม่ถึงกับตะคอกท่านหรอกนะคะ เป็นเพียงเวลาเหนื่อยบางทีท่านถามเราก็อาจตอบด้วยนำเสียงที่ไม่ค่อยปกติมาก แต่ก็ไม่ถึงกับเกินไปซะทีเดียว แหม หนูก็รู้อยู่ว่าอะไรมันมากเกิน เพียงแต่เมื่อก่อนไม่เคยเป้นและอีกเรื่องขี้เกียจอ่านหนังสือ เพราะอะไรรู้มั้ยคะ อ่านแล้วจำไม่ได้ อ่านแล้วทำข้อสอบผกผันกันบ้างล่ะ ท้อใจเหลือเกิน หนูรู้สึกตอนนี้ชีวิตไม่มีค่าเลยค่ะ อยากร้องไห้ หนูมีอีกเรื่องอยากปรึกษาครูค่ะ หนูเบื่อการกระทำของเพื่อนบางคนเหลือเกินที่เขาชอบมองคนอื่นอยู่ตำกว่าเขา เช่น บางทีเรียนได้ไม่ดีเท่าเขา หรือบางทีเขาก็ชอบมาสั่งอย่างนู้นอย่างนี้ เหมือนกับว่าตัวเองเป็นใหญ่กว่าคนอื่น หนูไม่ชอบคนวกนี้เลยค่ะ บางทีเราทำก็หาว่าเราไม่ช่วยทำ เฮ้อเมื่อไรจะพ้นจากคนอย่างนี้ หนูพยายามทำใจให้ปกติแล้วนะคะ เวลาทำตามที่เขาดก็เหมือนเราเป็นลูกจ้างเขา เวลาไม่ทำก็ไม่ได้ ชอบกระแนะกระแหน คนอื่นเขาเคยโดนอย่างนี้มั่งไหมเนี่ย คนแบบนี้ หรือหนูผิดที่เข้ากับเขาไม่ได้ แต่หนูชอบความดี ความริงใจ มากกว่าการเรียนเก่งแต่ไม่คิดอะไรที่มันทำร้ายจิตใจคนอื่น แต่ตอนนี้หนูพยายามไม่สนใจคนพวกนี้แล้วค่ะ ไม่เห้นค่าของเราจะเป็นเห็นค่าของเขาทำไมกัน อยู่ม.6 แล้วด้วยตอนนี้อยากทำฝันของตนเองและพ่อแม่ให้เป้นจริง อ้อฝันของครูด้วย ช่วยเป็นแสงให้หนูมองเห็นค่าตนเองหน่อยนะคะ กราบสวัสดีวันแม่ด้วยค่ะครู

[อ้อยจ้า..]

เราก็เคยเป็นเหมือนกัน บางที่เหนือย อย่างช่วงนี้ ร.ร. เราจะมีกีฬาสี โครงงานหลายๆ วิชาก็กำลังจะส่ง
 
ไหนจะต้องเตรียมตัวเอนท์อีก  ท้อเหมือนกันนะ..พอกลับเย็นพ่อกับแม่ก็จะดุนิดหน่อยและถามด้วยความ

เป็นห่วง แต่บางทีเราก็เผลอตอบด้วยนำเสียงไม่ดีเหมือนกัน อาจเป็นเพระเหนื่อยมั้ง เลยไม่อยากพูดอะไร

ไม่อยากตอบอะไร  ...ครูเคยบอกว่า ไม่เห็นเป็นไร ถ้าอ้อยคิดว่าอ้อยทำผิด ถ้าอ้อยรู้สึกผิดก็ขอโทษ ไม่

เห็นยากเลย คนเราไม่มีใครไม่เคยทำผิด อยู่ที่ว่าจะรู้หรือเปล่าว่าผิด และแก้ไขมันอย่างไรต่างหาก..

ส่วนเรื่องขี้เกียจอ่านหนังสือ เราก็เป็น .. อย่าไปคิดว่าอ่านเพื่อเอนท์  ให้อ่านเพราะว่าชอบ อ่านให้เป็น

นิสัยเหมือนครูดิ (เราก็ยังทำไม่ได้เหมือนกานนนน)  ชีวิตจะได้มีความสุข

เทอมนี้คะแนนเราก็ค่อนข้างผกผันกับความเพียรเหมือนกัน อ่านเยอะ แต่คะแนนน้อย 

แต่ถ้าคิดในแง่ดี ช่งมันเเหอะ ก็เราทำดีที่สุดแล้วนี่ เครียดไปก็ไม่ได้อะไร เอาเวลามาทำจิตใจให้สบาย ทำชีวิตให้มีความสุขดีกว่า

เรื่องสุดท้าย เรื่องเพื่อนอ่ะ  เราก็เคยเจอ (อีกแล้ว)

เราเคยปรึกษาครู ..ครูบอกว่าให้ช่างเค้า เค้ากำลังติดเชื้อไวรัส เราต้องไม่โต้ตอบ เพราะจะติดเชื้อจากเค้า ...

"ครูจะไม่ดีใจเลยที่เห็นลูกศิษย์ของครูเป็นคนชอบพูดส่อเสียด กระแหน๊ะ กระแหนผู้อื่น" ครูเคยบอกไว้ค่ะ

ก็อย่าไปคิดอะไรมากนะคะ มาทำชีวิตให้มีความสุขกันดีกว่าค่ะ ..

เป็นกำลังใจให้น้า..........

                                                       ++ เด็กงี่เง่า ++
                                                     
                                                               -*-
 

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

เด็กน้อย

คำพูดที่หนูพรั่งพรูออกมา ดูจะเป็ไปด้วยคำว่า หนูชอบ..หนูไม่ชอบ...

เมื่อหนูใช้คำว่าชอบไม่ชอบกำหนดชีวิต ผลที่ตามมาของผู้รับสารที่หนูส่งออกไปก็จะกลายเป็นชอบและไม่ชอบตามหนูไปด้วยนะลูก

หนูควรหันมาจับความรู้สึกที่ว่าอะไรพึงกระทำและอะไรไม่พึงกระทำมากกว่า

การกระทำก็จะออกมาเพียงแค่ว่าเหมาะสมหรือไม่เหมาะสม



คนอื่นจะเป็นอย่างไร เราแก้เขาไม่ได้ค่ะ

แต่เราแก้ตัวเองได้

อะไรที่เราเห็นว่าไม่ดี  เราจงเตือนตนว่านิสัยเช่นนี้เราไม่ควรจะซึมซับเข้ามาไว้ในตัวเอง

แค่ศีล 5 ก็ทำให้ใจเราเป็นปกติแล้วค่ะ

ศีลที่บริสุทธิ์คือปราการป้องกันความทุกข์ให้เราได้นะคะ

ความจริงใครๆในโลกนี้ก็ทำให้เราทุกข์ไม่ได้ ถ้าเราไม่ปล่อยให้ใจเราไปรับความผิดปกติของจิตของเขา

อย่ามัวเสียเวลากับความคิดที่คอยปรุงอารมณ์ที่ขุ่นมัวอยู่เลยนะคะ

จิตทำงานได้ทีละหนึ่งอย่าง

ถ้ามัวแต่คิด จะทอนเวลาพัฒนาชีวิตของเรา

ยิ่งคิดแต่สิ่งลบๆที่ทำให้จิตหดหู่ใจ

ต่อไปก็จะเป็นคนไม่น่ารัก มีแต่ความทุกข์ มีแต่ความเครียด ย้ำคิดเรื่องเดิม

ไม่เอานะคะ  ...

ตั้งต้นใหม่ด้วยจิตใจที่สดใส และก้าวไปอย่างมีสติ

วัยหนูเป็นวัยเรียนนะลูก และพัฒนาความมีวินัยและน้ำใจ

แค่นี้ก็น่ารักแล้วค่ะ

คุณครูจะเป็นแสงหิ่งห้อยให้หนูนะลูก

แม้นไม่เจิดจรัสเท่าแสงจันทร์

แต่ก็ทำให้หนูอุ่นใจทุกครั้งที่รอบกายหนูมืดมิดได้

โชคดีที่หิ่งห้อยตัวนี้อ้วนพีพอที่จะเปล่งแสงได้สว่างขึ้นมาอีกนิดนะคะ

ดีใจมากๆที่หนูคิดถึงคุณครูยามทุกข์ค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ