คิดถึงพ่อ คิดถึงครูสมศรี :)

คุณครูคะหนูเป็นนักเรียนในสาขาที่ต่างจังหวัดของครูค่ะ
หนูไม่เคยเจอครูตัวจริงๆเลยเเต่ว่าหนูรู้สึกว่าครูคือคนที่หนูรักจริงๆนะ
ครูสอนอะไรหลายๆอย่าสอนให้เราสู้ชีวิตเเละเป็นคนดีครูทำให้หนูประสบความสำเร็จได้ถึงเเม้ว่าหนูจะเป็นคนที่ไม่เก่งอะไรเลย
ตอนนี้หนูกำลังศึกษาอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์เจ้าคุณทหารลาดกระบังค่ะ ชั้นปีที่สอง
เเละในปีเดียวกันนี้คุณพ่อของหนูท่านได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ
ในขณะที่ท่านปฏิบัติหน้าที่ค่ะ
หนูรู้สึกตกใจเเล้วก็ทำอะไรไม่ถูกจริงๆวันนั้นวันที่คุณเเม่โทรมาเเล้วร้องไห้เเล้วหนูก็ไม่คิดไม่ฝันเพราะคุณพ่อเองก็ทำงานเป็นข้าราชการใกล้จะปลดเกษรียณอายุเเล้วเเต่ท่านกลับเสียชีวิต วันนั้นหนูไม่รู้จะหาที่พึ่งจากไหนหนูไม่รู้ว่ามีใครเข้าใจหนูบ้างหนูไม่อยากนึกถึงเหตุการนั้นเลยค่ะเเต่หนูคิดถึงพ่อทุกวันเเละทุกเวลา
วันเเรกที่พ่อเสียมันสามเดือนมาเเล้วค่ะ หนูเรียนครูสมศรีตอนมอหกเเต่ตอนนี้หนูปีสองหนูก็ยังจำได้ว่าครูเคยพูดอะไรไว้สอนอะไรไว้
หนูเข้ามาเซิสหาบทความของคุณครูสมศรีเกี่ยวกับพ่อเพราะหนูนึกถึงครูเป็นคนเเรก เเล้วหนูก็ได้กำลังใจมากมาย มันทำให้หนูไม่ร้องไห้เเละเข้มเเข็ง หนูไม่อยากร้องไห้เเละอยากเป็นที่พึ่งของเเม่
เเละครูทำให้หนูคิดได้ว่าหนูต้องสู้ต่อไปให้เหมือนคุณพ่อที่หนูรัก
เเละหนูคงจะไม่เสียใจค่ะถ้าหากวันใดหนูได้มอบชีวิตนี้ให้แก่บุพการี ขอบคุณคุณครูที่ให้กำลังใจหนูนะคะถึงเราจะไม่ได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัวเเต่หนูรู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้เจอครูค่ะ

ครูคอยเป็นกำลังใจให้หนูได้ไหมคะ

#วันนี้หนูคิดถึงพ่อมากจริงๆ ต้องกลับมาเติมกำลังใจเลยอยากมาตั้งกระทู้ค่ะ ขอให้ทุกคนที่พบเจอกับความสูญเสียเเบบเราก้าวต่อไปให้ได้พร้อมๆกันนะ

)