ครูสมศรีและเพื่อนๆช่วยบอกที

ขั่นแรก คุณครูต้องรบกวนให้หนูทำใจให้นิ่งก่อน

หนูโชคดีแล้วลูกที่รู้ตัวตอนนี้

เอาล่ะ ตอนนี้หนูทราบแล้วว่าหนูแปลศัพท์ไม่ออก หนูต้องหมั่นท่องศัพท์

ระยะทางสู่จุดหมายเท่ากันทุกคน

ต่างกันตรงเริ่มต้นช้ากว่าเขา พอถึงเวลานี้มองไปข้างหลังก็มองไม่เห็นใครเพราะเขาอยู่ข้างหน้ากันหมด

เส้นทางยาวกว่าเขา แต่ระยะเวลาเหลือเท่ากัน ก็ต้องอาศัยความอดทนซอยเท้าก้าวเดินให้มากและเร็วกว่าเขา

หยุดพักระหว่างเส้นทางให้น้อยกว่าเขา สลัดทิ้งความสนุกสุขสำราญในยามนี้ไปก่อน

และที่สำคัญ จงมี"กำลัง"เต็มปริ่ม อย่าเพิ่งถอดใจ

อ่านศัพท์ทีละสองคำ (สี่หน้ากระดาษที่ให้ไป) แต่อ่านทุกครั้งที่ว่างหรือที่จะคุยกับเพื่อน

วันหนึ่งต้องได้กว่ายี่สิบคำแล้ว

หยิบข้อสอบมานั่งทำ จะพบว่าศัพท์ที่เคยจำได้ พอมาพบรวมๆกันก็กลับจำไม่ได้ อย่าเพิ่งรีบเปิดdict

ติ๊กเครื่องหมายถูกไว้หน้าคำๆนั้นไว้

แล้วอ่านต่อไป ดูเฉลยพร้อมหาคำแปลทีหลัง

ครั้งที่สองจะเกิดการเรียนรู้และจดจำคำศัพท์นั้นๆใน long- term memoryหรือความจำตรึงติด

แข่งกับเวลาและตัวเอง ช่วงนี้จะเกิดภาวะตึงเครียด

ให้หัดหายใจเข้าออกช้าๆอย่างรู้ตัวเพื่อล้างหัวเทปเรา

เวลาใช้สมองเยอะๆและกังวัล ภาวะในสมองจะเหมือนทิชชู่ที่ชุ่มน้ำ ซับอะไรก็ไม่เข้าไปในเนื้อกระดาษแล้ว

ฉะนั้นนั่งสงบๆสักห้าถึงสิบนาที แล้วตั้งต้นใหม่

คนเราจะไม่เก่งในทันที แต่จะเริ่มมีสติและนิ่งขึ้น เพราะการพบข้อสอบครั้งเเรกและได้คะแนนน้อย

เป็นภาวะที่เราไม่เคยเจอ จึงเกิดอาการ shock และเริ่มท้อใจ เราต้องลบภาวะนี้ออกไปจากสมอง โดยสร้างความคุ้นเคยให้มากขึ้น

ไม่ว่าวิชาไหนๆ ต้องเริ่มที่

1 การจำ จำมากๆ ดึงออกมาใช้บ่อยๆ เพื่อให้เนื้อหาตรึงอยู่ในหน่วยจำและพร้อมนำมาใช้ได้ทันที

2 การเข้าใจ สร้างการเชื่อมโยงอย่างมีเหตุผลมากกว่าการท่องแบบนกแก้วนกขุนทอง

แต่การที่เราจะจดจำได้อย่างมีเหตุผล ก็ต้องสร้างความเข้าใจ ซึ่งขั้นตอนนี้ใช้เวลามาก แต่ต้องอดทน ฝึกไปเรื่อยๆอย่าท้อใจ

3 การนำไปใช้ นั่นคือฝึกภาคสนามจริง คือลงมือทำข้อสอบมากๆเ

พื่อฝึกซ้อมดูจุดบกพร่อง และฝึกสังเกตว่าผู้ออกข้อสอบชอบวัดผลในประเด้นใดเป็นพิเศษ

เวลาอ่านทบทวนจะได้เน้นได้แม่นยำขึ้น คุณครูชอบแนะนำพวกหนูว่า พอเรียนเสร็จก็ลองไปสอนเพื่อนดู

เพราะโดยส่วนตัว คุณครูชอบปิดหนังสือและสวมบทบาทครูเพื่อสอนกับตัวเอง เราจะพบว่าบางจุดเราสะดุดเพราะเราขาดความเข้าใจหรือลืมไป

เราก็ต้องรีบแก้ไขทันทีจะได้จำติดตรึงไปเลยตอนนั้น

4 การวิเคราะห์ พอเราชำนาญเราจะเริ่มแตกฉานและมองข้อสอบทะลุ

ขั้นนี้เป็นขั้นที่เด็กเก่งทุกคนประสบ และขั้นนี้จะเกิดได้

ก็ต่อเมื่อเราแม่นในสามขั้นแรกแล้ว จนเกิดความชำนาญคล่องแคล่วพอที่จะมองเชิงวิเคราะห์เพราะฐานข้อมูลแน่น

ถ้าเป็นการอ่านภาษาอังกฤษก็หมายความว่าเป็นขั้นที่เราแม่นคำศัพท์แล้ว แต่ยังสะดุดในด้านเนื้อหาที่เรายังไม่คุ้นเคย

แต่เราก็สามารถใช้ความรู้ที่เรามีมาวิเคราะห์ได้

5 การสังเคราะห์ อันนี้ ถ้าทำได้เก่งมาก คือเราสามาสะสมความรู้และประสบการณ์

จนมวลความรู้และประสบการณ์นี้ตกผลึกป็นความรู้เป็นของตนเองแลสังเคราะห์เป็นมวลความรู้ใหม่ได้

ข้อสอบที่มีอยู่อาจไม่เพียงพอ ต้องไปนำข้อสอบระดับมหาวิทยามาศึกษาเอง

ทีนี้หนูก็ต้องขยันอย่างสม่ำเสมอ และต้องบริหารเวลาเป็นควรจัดสรรเวลา

ประมาณไหนกับจำนวนหนังสือที่มีอยู่

ใน ม.6 จะต้องสอบให้ครอบคลุมไว้ 7 วิชา (หรืออาจ 6 ถ้าไม่รวมชีวะ

ได้แก่ ชีวะ ฟิสิกส์ เคมี เลข ไทย สังคม อังกฤษ (ยังไม่รวมความถนัด) + หนังสือรวมเอนทรานซ์ 7 วิชา(7 เล่ม)

วิชาละ 6 เล่ม หนูต้องอ่านถึง 49 เล่ม

เดือนมิถุนายน ถึงเดือนกุมภาพันธ์ หักเวลาเตรียมสอบ mid / fial ออก 3 เดือน(เตรียมสอบเทอมละหนึ่งเดือนครึ่งเพื่อทำ

เกรด) เหลือเวลจริง 6 เดือน หรือ 180 วัน หารด้วย 49

เหลือประมาณเล่มละ 3 วัน

ถ้าเป็นสายศิลป์สอบ 5 วิชา ไทย สังคม อังกฤษ วิทย์ฯ เลข/ฝรั่งเศส ฯลฯ เป็น 5 วิชา + 5 เล่มช้อสอบเอนท์

ทั้งหมดเท่ากับ 35 เล่ม เหลือ 180 วัน เท่ากับต้องอ่านเล่มละ 5 วัน

หนูจะเห็นว่าเด็กวิทย์หันมาเอนท์สายศิลป์เยอะก็เพราะอย่างนี้แหล่ะ

ทีนี้พอจะมองออกไหม ว่าควรเอาเวลาไปอ่านหนังสือ ไปฝึกทำข้อสอบมากกว่ามานั่งกลุ้ม

ถือว่าเสียเวลามากกกก เพราะคนจะเอนท์ติด มันอยู่ที่อ่านมาก ทำโจทย์มาก ไม่ใช่กลุ้มหรือเป็นไอ้ขี้แพ้อยู่ได้

หนูจำพี่ๆตาพิการที่ครูเปิดให้ดูได้ใช่ไหม ไม่ฉลาดกับมองไม่เห็น อะไรลำบากกว่ากัน

ถ้าเลือกได้จะเลือกอย่างไหน

รู้แล้ว ได้คำตอบแล้วก็ลงมือซะ

ทำตามที่คุณครูบอกนะ

คุณครูเป็นกำลังใจให้

ความสำเร็จไม่ได้วัดกันที่ปลายทาง

แต่วัดกันที่จุดตั้งต้น

เราเริ่มช้ากว่าเขา เราก็อยู่หลังเขา ถ้สาอยากอยู่ในระดับเดียวกับเขา

ก็ต้อง"สู้" อย่าบ่น อย่าโอดครวญ

นกบินเพราะเป็นนก ปลาว่ายน้ำแสนไกลเพราะเป็นปลา

เป็นมนุษย์และสัตว์ล้วนมีหน้าที่ บ่นไปใยเล่า

ใช่ว่าบ่นแล้วหน้าที่จะหมดไป แกลับต้องเหนื่อยขึ้นเพราะเวลาลดลง

ขยันและอย่ายอมเป็นไอ้ขี้แพ้นะจ๊ะ

ห่วงนะแต่มั่นใจว่าหนูทำได้ ถ้าหนูเป็นลูกศิษญ์คุณครูจริง

คุณครูสมศรี