เมื่อพ่อแม่ไม่เข้าใจกัน แล้วลูกล่ะ

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=5571.0

คุณครูคะ หนูเครียดมากเหลือเกิน (มาให้กำลังใจเพื่อนกันนะคะเด็กๆ /ครูสมศรี)
? เมื่อ: พฤศจิกายน 05, 2008, 06:37:36 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคุณครูสมศรีค่ะ หนูอยากมาปรึกษาคุณครูเรื่องที่น่าหนกใจเหลือเกิน วันนี้เป็นอีกวันที่แม่ร้องไห้ หนูสงสารแม่จังเลยค่ะ

คงเป็นเรื่องคุณพ่ออีกเหมือนเคย

หนูไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องคิดมากเกินไปหรือเปล่า

แม่มักน้อยเร่องพ่อ เช่น เวลาไม่สบาย พ่อก็จะไม่โทรมาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง กินข้าวรึยัง พ่อไม่ค่อยแสดงความเป็นห่วงแม่จากที่ผ่านมา พวกเรารู้มาว่าพ่อติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นที่แม่ไม่ชอบแต่พ่อบอกว่าพ่อไม่ได้คิดอะไร

บางครั้งพ่อก็จะแอบติดต่อกับผู้หญิงคนหนึ่ง มันทำให้แม่ไม่ไว้ใจพ่อ

หนูรู้สึกว่าพักหลังนี้ พ่อเริ่มเปลียนไป มากๆๆ พ่อมักไม่ค่อยสนใจเรา

พ่อเหมือนกับไม่อยากคุยกับพวกเรา ดหมือนไม่อยากให้คุยเรื่องผู้หญิง เพราะกลัวจะเกิดการทะเลาะกัน

ตอนนี้เวลาพ่อกับแม่คุยกันก็จะทะเลาะกันแล้ว เดี๋ยวนีแม่หนูกลายเป็นคนที่คิดมาก จนไม่ค่อยดูแลตัวเอง มักคิดเรื่องพ่อ

แต่หมอบอกไม่ให้แม่เครียดมาก อีกอย่างเวลาหนูบอกว่าเราช่วยกันสวดมนต์ให้พ่อหยุดหลงละเลิงกันดีไหม แม่ก๋จะบอกว่า ไม่มีกะจิตกะใจจะสวดเลย

หนูอยากให้แม่อารมณ์ดีขึ้น แม่บอกว่าคนที่คิดว่าสามีตัวเองมีคนอื่นไม่มีใครสดใสได้หรอกลูก

บางครั้งพ่อก็มักโกหกแม่บ่อยครั้ง เดี๋ยวนี้ครอบครัวของหนูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร ไม่เหมือนแต่ก่อนเลยค่ะ
พ่อไม่ค่อยรับฟังใคร พอเตือนก็เสียงดังโวยวาย พูดยากมาก ขนาดหนูพูดพ่อก็ปัดว่าอย่าพูด

หนูไม่รู้จะทำยังไง

ครูมีคำพูดที่ดีให้กับหนูเสมอมา ตอนนี้นี้หนูขอแค่ คำพูดที่เปรียบเสมือนนำทิพย์ของครู ช่วยปลอบปะโลมแม่หนูด้วยนะคะ หนูจะเอาไปให้แม่อ่าน เพื่อให้แม่เปียนแนวคิดให้มีทัศนคติที่ดีขึ้น ไม่อยากเห็นท่านเครียดเลย อยากให้คุณครูเป็นกำลังใจให้แม่
ด้วยคำพูดที่ดีของครู
หนูเชื่อว่าพอแม่ได้อ่านแม่คงดีขึ้นเป็นแน่ค่ะ
แต่แม่มักห่วงเรื่องการเรียนของหนูเสมอ

แม่ดีกับลูกทุกคน แม่ดีจนหนูละอายใจเวลาหนูไม่อ่านหนังสือ
หนูไม่อยากให้แม่ต้องมาร้องไห้กับเรื่องผู้หญิงนิสัยเสีย หรือการกระทำของใคร

และขอคำพูดของครูช่วยเป็นแสงสว่างให้พ่อหนูด้วยนะคะ ปกติพ่อไม่ใช่คนอย่างนี้หรอกค่ะ แต่ท่านมาเปลียนเพราะไปยุ่งกับหญิงอื่นนี่แหละ

สุดท้ายฝากครูดูแลตัวเองด้วยนะคะ ขอกำลังให้หนูด้วยนะคะครูสวย อีก 4 เดือน หนูก็จะสอบแอดมิดชั่นแล้ว อยากเข้าหมอค่ะ หนูรักครูนะคะ เวลาสวดมนต์แล้วอุทิศส่วนกุศล นอกจากถวายแด่พ่อและแม่แล้ว ครูที่หนูนึกถึงตลอดก็คือครูสมศรีนะคะ

ก่อนอื่นขออนุญาตตอบก่อนคุณครูสมศรีนะคะ
เพราะว่าหนูไม่ได้เข้ามาบ่อย แต่อยากจะเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้
...........เราเคยฟังธรรมพระท่านบอกว่าอย่างน้อยไม่มีใจจะสวดมนต์เวลาเศร้าก็ให้สวดไปเถอะ อย่าท้อแท้เพราะสวดแล้วต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน อานิสงฆ์ของบุญจะช่วยคุ้มครองตัวของเรา
อย่าสิ้นหวังนะคะ ความรักที่แท้จริงคือการรักโดยไม่ตอบการสิ่งใดตอบแทน ขอเป็นกำลังใจให้พี่นะคะ ถ้าเครียดมากบางทีจะคิดอะไรไม่ได้ในสิ่งที่ดีๆ สู้ๆนะคะเพื่อแอดมิด..^^

คำตอบของคุณครู

หนูน้อยที่รัก คุณครูจะช่วยหนูนะลูก

สองแรงร่วมกัน อะไรๆกHคงจะดีขึ้นนะลูก

กราบเรียนคุณแม่ที่เคารพ

ดิฉันคงต้องกราบขออนุญาตมอบความรู้สึกที่ดีงาม ความห่วงใยในตัวลูกศิษย์ ผ่านตัวอักษรเหล่านี้

คุณแม่คะ คุณแม่ยังรักใครตอนนี้ไม่ได้นะคะ เพราะคุณแม่ยังรักตัวเองไม่เป็น

ทำไมคุณแม่ถึงไม่ดูแลจิตใจและร่างกายของตนเองล่ะคะ

คุณแม่จะปล่อยให้จิตใจของตนเองบอบช้ำอย่างนี้ แล้วคุณแม่จะได้ประโยชน์อะไรล่ะคะ

ผลส้มที่ตกลงมาเริ่มมีรอยเน่าตรงขั้วของผล ไม่นานนักส้มผลนี้ก็คงเน่า แต่ผลอื่นๆที่ดื่นดกอยู่บนต้นยังมีอยู่ให้คุณแม่ประคับประคองนะคะ

ลูกคือกล่องดวงใจของคุณแม่นะคะ พยับแดดแม้จะแรงกล้า

แต่ถ้าแม่และลูกจับมือกันไว้แน่นๆ ความร้อนของดวงตะวันก็ไม่สามารถเผาผลาญเนื้อตัวของทั้งสองแม่ลูกได้นะคะ

ดิฉันคงไม่แนะให้เปลี่ยนแปลงคุณพ่อในยามที่จิตใจของคุณแม่เองก็ยังร้อนรุ่มอยู่

คลายเขม็งเชือกที่ขดรัดจิตใจให้ผ่อนลงมาก่อนนะคะ

ไม่ว่าคุณพ่อจะอยู่หรือจะไปจากชีวิตของเรา คุณค่าของคำว่า"แม่"ไม่ได้ลดลงไปเลยนะคะ

อดทนและตั้งสติก่อนนะคะ

หันมามองต้นไม้น้อยๆที่ครั้งหนึ่งเกิดจากการร่วมเพาะหว่านลงดินของทั้งคุณพ่อคุณแม่

แดดแรงเสียขนาดนี้ เมล็ดพันธุ์น้อยๆนี้จะเสียดดินแหวกหญ้างอกขึ้นมาได้เช่นไรล่ะคะ

ดิฉันเข้าใจความรู้สึกในการสูญเสียคนที่คุณแม่รักไป แต่ก็ยังไม่ได้ยุติลงแบบนี้เสียทีเดียว

คุณแม่พักเรื่องคุณพ่อไว้ก่อนดีไหมคะ

เฝ้าคอยดูเมล็ดน้อยที่ต้องการร่มเงาและน้ำเลี้ยงที่จะโปรยปรายให้เมล็ดน้อยพร้อมจะชูช่อกิ่งใบต่อไปเถอะค่ะ

เข้มแข็งนะคะ อย่าให้การล้มของคุณแม่กระชากจิตใจของลูกลงมาในขณะที่ช่วงเวลานี้เป็นช่วงชี้เป็นชี้ตายต่อการลิขิตอาชีพของลูกน้อยของเรา

เขาคือ"กล่องดวงใจ"ที่แท้จริงนะคะ

ถ้าชีวิตขาดรักไม่ได้

ทำไมคุณแม่ไม่ทุ่มเทความรักนี้ให้ลูกๆสาวคนนี้ล่ะคะ

ดิฉันเข้าใจในความทุกข์โทมนัสของคุณแม่ และสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เกินกว่าที่จะหาคำใดมาเทียบเคียงได้

แม้เราจะไม่สามารถเลือกให้ใครมารักเราได้ แต่เราก็มีสิทธิอันชอบธรรมที่จะมอบความรักความปรารถนาดีให้แก่ใครสักคนที่เรารักเขาอย่างจริงใจและเขากรักเราอย่างบริสุทธิ์ใจ

และเขาคนนั้นก็คือ"ลูก"ของเรานะคะคุณแม่

ในยามนี้คุณพ่ออาจใส่แว่นเลนส์สีดำทำให้ท่านมองอะไรก็ไม่ชัดเจน

ใครที่ได้สติก่อนก็ต้องรีบตั้งสติ อย่ารอช้าเลยนะคะ

อย่าถลำเข้าไปในความทุกข์ระทมที่จะฉุดทั้งชีวิตเราและชีวิตลูกให้ทรุดจมปรักลงไปเพียงเพราะเราไม่เข้มแข็งพอ

คุณแม่คะ ลูกสาวคุณแม่กทุกข์ตรมไม่แพ้กัน แต่เขาไม่ได้ทุกข์ที่คุณพ่อจะเดินออกไปจากชีวิตเขาไป

ทว่าเขาทุกข์เพราะเขาไม่สามารถแบ่งเบาความทุกข์ของแม่ให้มาเป็นความทุกข์ของเขาแทนได้

คุณแม่ทราบไหมคะว่าเด็กในช่วงเอนทรานซ์คร่ำเคร่งกันเพื่อการเลือกอาชีพที่เขารักและศรัทธาขนาดไหน

มีเพียงกำลังใจจากคนที่เขารักเท่านั้นที่จะทำให้เขามีแรงลุกขึ้นวิ่งสู่เส้นชัย

"เสียสละ"นะคะคุณแม่ เสียความทุกข์ออกไป สละความจมปรักกับความห่วงหาอาลัยให้พ้นไป

ไม่ว่าใครจะอยู่หรือใครจะไป เราก็ยังคงต้องหายใจต่อไปด้วยจมูกของเราเอง

อย่างน้อยที่สุดคุณพ่อก็คือผู้มีพระคุณที่นิรมิตรของขวัญชิ้นงามให้อยู่เคียงข้างคุณแม่

ของขวัญชิ้นที่ปริ่มล้นคุณค่า

ของขวัญทียืนหยัดอยู่ข้างกาย ร้องไห้ร่วมกับคุณแม่และซับน้ำตาให้คุณแม่สมอมา

เขายังอ่อนเยาว์เกินกว่าที่จะเข้าใจความเจ็บบปวดของการที่ต้องพลัดพรากับรักที่มั่นในรักมานับสิบกว่าปี

แต่เขาก็บอบช้ำไม่น้อยที่เห็นแม่ของเขาเป็นทุกข์

อย่าเพิ่งคิดย้ำกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยนะคะ บางทีจุดจบของเรื่องที่สวยงามอาจต้องใช้เวลาและความสุขุมในการแก้ปัญหาค่ะ

บางทีการที่ใครสักคนก้าวพ้นไปจากเราไม่ได้ทำให้เราทุกข์หรอกค่ะ

แต่การที่เราไม่ยอมให้เขาก้าวออกจากชีวิตของเราไปต่างหากที่เผาผลาญความสุขของเราให้มลายสิ้น

สวดมนต์ดังๆสู้กับกิเลสในใจ

มนุษย์เป็นสัตว์ที่ฝึกได้ตามพุทธพจน์ค่ะ

แผลสดทั้งเจ็บแสบปวดรวดร้าว

เพียงรอเวลาให้แผลสมาน ถึงตอนนั้นแผลสดก็จะกลายเป็นแผลเป็นที่ไม่ได้ทำให้เราเจ็บอีกต่อไป แม้จะทิ้งร่องรอยไว้ให้ฟื้นจำ

ใจของผู้ปฏิบัติธรรมเหมือนสายน้ำในลำคลองที่แม้ถูกมีดพร้ากรีดเฉือนแต่รอยเฉือนนั้นกลับสมานสนิทไม่ทิ้งร่องรอยการทำลายไว้

"อภัย"คุณพ่อไปก่อนนะคะ

ความเคียดแค้นก็จะค่อยๆลดลง

แม้จะอภัยไม่ได้ในยามนี้

แต่ราตรีหน้าก็ยังรอให้เราหลอมใจให้แกร่งงาม

กองรูปและนามสลับกันเกิดให้จิตยึดผูกเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง

ยามเราต้องเจ็บป่วย ยามนั้นเราจะเห็นความทุกข์ที่ไม่ต้องมีใครสร้างให้เรา

เพราะความทุกข์กับมนุษย์เป็นของคู่กัน

คนเราที่ต้องเผชิญสิ่งมากมาย ล้วนมีเหตุให้ต้องมาพบพานและเจอะเจอกัน

ใช้คืนเขาไปให้หมดเถิดค่ะ

ทางแยกชีวิต ไม่ซ้ายก็ขวา มักเกิดขึ้นมาให้เราลังเลและขาดสติที่จะก้าวต่อไป

เลือกเส้นทางแห่งความก้าวหน้าของลูกนะคะ

ดิฉันเองสูญเสียคุณพ่อ ท่านจากตายค่ะ

แต่บางครอบครัวคุณพ่อจากเป็น

แต่ที่สุดของผลลัพธ์ก็คือ เราสามารถดำรงตนอยู่ได้อย่างมีคุณค่าต่อตนเองและผู้อื่น

ความโกรธ ความโมโห ความร้อนรุ่มของจิตใจเป็นพลังในทางลบ

หากนำไปใช้ ก็คงได้ผลาญคร่าสิ่งต่างๆให้สลายไปในพริบตา

แต่กุศลจิตมีพลังโน้มและน้อมนำความดีให้ออกไปและกลับเข้ามาหาเราใหม่ได้ในที่สุด

การสร้างจิตที่เป็นกุศลจึงต้องอาศัย"สติ"อย่างมาก

กัลยาณมิตรคือผู้ที่สามารถกระตุกสติให้เราได้หยุดชะงักในการใช้พลังลบ

และเริ่มเรียนรู้ที่จะ อดทน รอคอย และมีความหวัง

จากการหยุดกล่าว คิดและทำ ในสิ่งลบ พัฒนามาสู่การสร้างสิ่งที่ดีงามในการพูด คิดและทำอยู่เสมอ

ความดีเหมือนหยดน้ำที่ค่อยๆไหลรวมและผสานเป็นน้ำปริมาณมากให้เราชะล้างสิ่งที่เป็นมลทิล

อดทนนะคะคุณแม่

อดและทนเสมอ

ดิฉันมักเขียนในคำอวยพรบ่าวสาวไว้ว่า

ความรักที่แท้ต้องรู้จักคำว่า เมตตา อภัย และเข้าใจกัน

แม้อาจยากที่จะข้าใจ แต่สุดท้ายความทุกข์จะขับเคลื่อนให้เราหันเข้าหาแก่นแห่งสัจธรรม

รอให้คุณแม่เย็นขึ้นอีกสักหน่อย แล้วค่อยหาทางแก้ปมชีวิตที่กำลังเกิดขึ้นอีกทีนะคะ

บางทีคามสุขุมและการอภัยจะทำให้เกลียวเชือกคลายความเขม็งออก

เหมือนภาชนะที่เปิดฝาซึ่งพร้อมจะรองรับน้ำลงไปใหม่

ดิฉันเชื่อในกุศลจิตค่ะ

ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกค้มครองและเป็นกำลังใจให้ครอบครัวของคุณแม่และตัวคุณแม่เองผ่านพ้นมรสุมลูกนี้ด้วยกุศลจิตนะคะ

ความดีสถิตย์อยู่ ณ ที่ใด

ความงดงามย่อมบังเกิดให้เห็นค่ะ

อดทนนะคะ

ดิฉันขอเป็นกำลัใจให้ค่ะ

***************************************

กราบเรียนคุณพ่อที่เคารพ

ถ้อยคำเหล่านี้ดิฉันฝากให้ลูกสาวของคุณพ่อส่งต่อให้คุณพ่อได้อ่าน

ดิฉันต้องกราบขออภัยที่เข้ามาเกี่ยวข้องในชีวิตครอบครัวของท่าน

ลุกสาวของคุณพ่อกำลังจะสานฝันของวันพรุ่ง ชุดครุยที่เขาวาดฝันไว้ที่เขาจะได้สวมใส่เเละร่วมถ่ายรูปพร้อมครอบครัว

ทั้งหมดนี้จะเป็นจริงหรือไม่ขึ้นอยู่กับคุณพ่อและคุณแม่นะคะ

ความเข้าใจผิดต่างๆอาจเกิดขึ้นได้ ทั้งๆทีไม่มีใครตั้งใจจะให้เกิด

ดิฉันศรัทธาในสถาบันครอบครัว และเลือกใช้วิธีการพูดคุยกันมาเป็นวิธีในการแก้ปัญหา

คุณพ่อสามีมักสอนสามีดิฉันเสมอว่า

ผู้ชายต้องอดทน และต้องอดทนให้มากกว่าผู้หญิงเพราะผู้หญิงเองอารมณ์แปรปรวนและอ่อนไหวและที่สำคัญผู้หญิงเสียสละในการตั้งครรภ์บุตรให้กกับสามี

ความหึงหวงของผู้หญิงมีไม่เท่ากัน แต่มาจากต้นกำเนิดเดียวกันคือความรักในตัวสามี

ดิฉันมักหวนคิดถึงวันที่ดิฉันตัดสินใจใช้ชีวิตคู่กับสามี

วันแรกที่แต่งงานดิฉันตั้งคำถามในใจว่าคนๆนี้จะรักและอภัยดิฉันได้เท่าคุณแม่ของดิฉันไหม

โชคดีที่เขาทำได้เท่ากับคุณแม่ค่ะเพราะคำๆเดียวคือคำว่า"อดทน"และคำว่า"อภัย"ที่เราหยิบมาใช้ได้ทันในยามวิกฤต

เวลาขึ้นเวทีอวยพรบ่าวสาว ดิฉันไม่ได้ให้พรอะไรนอกจากดิฉันจะหันไปถามฝ่ายชายว่า

"รับปากคุณครูได้ไหมว่าจะรักเจ้าสาวให้เท่ากับที่พ่อแม่ของเจ้าสาวรักเจ้าสาว"

เมื่อพูดถึงคำนี้ น้ำตาของเจ้าสาวก็จะไหลออกมาทุกคน

และก็เพราะคำนี้นี่แหละค่ะที่ทำให้พ่อแม่ของผู้หญิงคนหนึ่งยอมยกลูกสาวของท่านให้แก่คุณพ่อ

ยิ่งในวัยของคุณแม่เช่นนี้ด้วยแล้ว เป็นวัยที่ผู้หญิงมีการเปลี่ยนแปลงและรู้สึกกลัวการสูญเสีย

ควบคุมอารมณ์ก็ไม่ค่อยถุก ตาก็เริ่มยาวขึ้นและหูก็ฟังไม่ชัดเพราะอ่านรูปปากไม่เห็น ประจำเดือนก็เริ่มจะขาดๆหายๆ

ฮอร์โมนในร่างกายก็ลดเพิ่มอย่างประหลาด เนื้อตัวก็ปวดเมื่อยมากกว่าปกติ เดี๋ยวร้อนเดียวหนาว

เพราะการตั้งครรภ์และเเบ่งเลือดเนื้อ กระดุก และกล่องดวงใจของตนเองไปสร้างเนื้อกายให้ลูกพัฒนาเป็นตัวตนขึ้นมา

ยามแรกรัก คุณพ่อและคุณแม่คงไม่ได้มีสินทรัพย์มากพอเหมือนขณะนี้ แต่ท่านทั้งสองใช้พลังแห่งรักร่วมฝ่าฟันกันมาจนมีสมาชิกเพิ่มขึ้น

โซ่คล้องหัวใจผูกร้อยดวงใจทั้งสองให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

ทำไมล่ะคะ ที่สิ่งดีๆที่ท่านได้ร่วมทำกันมาจะมายุติเพราะความไม่เข้าใจในกันและกัน

และส่งผลกระทบต่อจิตใจของลุกน้อยที่กำลังใจลงสู่สนามสอบครั้งสำคัญในชีวิต

ดิฉันขอกราบแทบเท้าคุณพ่อ ขอให้คุณพ่ออภัยในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและหันหน้าเข้าพูดคุยกันเถอะค่ะ

อย่างน้อยเพื่อเห็นแก่ลูกค่ะ

กราบขออภัยหากดิฉันละลาบละล้วงเข้าไปวุ่นวายในครอบครัวของท่าน

ดิฉันกราบขออภัยอย่างสูงค่ะ

******************************************

แด่ลูกนกน้อยที่เปียกปอน

อย่าเครียดนะลูก แม้ฟ้าจะมืดมิด แม้นภาจะไร้ดาว

แต่ไม่นานนักรุ่งเช้าก็จะกลับคืนมา

อย่าโกรธคุณพ่อ อย่าหงุดหงิดคุณแม่นะลูก

ลุกกำลังทำกุศลครั้งใหญ่นะคะ

อดทนเข้าไว้นะลูก

หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

ฟ้าลิขิตให้ลูกเติบใหญ่เป็นผู้ใหญ่ที่จะเข้มแข็งและเป็นกำลังใจให้คนรุ่นต่อไป

ฝ่าฟันไปด้วยกันนะคะ

มองไปข้างหน้านะลูก

หนทางเดินยังอีกไกลนัก ไม่เหนื่อยนะลูก

แม่ครูคนนี้จะเดินเคียงข้างหนูนะลูก

แม้คุณครุจะไม่อาจเทียมแสงจันทร์แต่ก็พอส่องทางรำไรให้หนูมั่นใจว่าหนูไม่ได้เดินเพียงคนเดียวนะคะ

ค่อยๆก้าวนะลูก

อย่าตื่นตกใจ ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้าเราค่อยๆก้าวไป อย่าเพิ่งหยุดเเละล้มเลิกจุดหมายของการเดินทางนะคะคนดี

ความสำเร็จของชีวิตที่งดงามย่อมเกิดจะหลักกิโลเมตรที่ปักอยู่ในแดนดินที่กันดาร

แต่ทุกอย่างไม่อาจสกัดกั้นความตั้งใจจริงของเรานะคะ

เดินต่อไปนะลูก

จับมือกันแน่นๆนะคะ

พร้อมแล้วนะ

เราจะไปด้วยกันนะลูก

ไป..ก้าวเลยลูก

อะไรขวาง อย่างมากก็เกี่ยวขาเป็นรอย แม้เลือจดะไหลรินแต่ไม่มีทางที่จะเจ็บร้าวถึงหัวใจได้

เราจะไม่ยอมเป็น"ไอ้ขี้แพ้"ใช้ไหมลูก

อดทนไว้นะคะ

คุณครูเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

ครู แสงสว่างของใจ
บุคคลทั่วไป

Re: คุณครูคะ หนูเครียดมากเหลือเกิน
? ตอบ #4 เมื่อ: พฤศจิกายน 05, 2008, 09:31:50 PM ?

--------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณในพระคุณของครูที่ดีที่สุดของหนูนะคะ รักครูค่ะ

คุณครูก็รักและห่วงใยหนูและเพื่อนๆทุกคนค่ะ

คุณครูสมศรี ครูไทย...ที่เข้้าใจหัวใจเด็กไทย