ทำอย่างไร ??? ... กับชีวิตที่ไม่ติดเตรียม***

[fouthyz]

ทำอย่างไร...กับชีวิตที่ไม่ติดเตรียม
มีอยู่วันนึง...เด็กคนนึง ได้ไปสอบที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา...ที่ทุกคนใฝ่ฝันว่าอยากจะเข้า
เด็กคนนี้..ก็มีความฝันนั้นไม่แพ้กัน 
ณ สนามสอบ  เด็กคนนี้บ่นว่า “ ฉันจะทำได้ไหมเนี่ย ข้อสอบคงยากน่าดูเรยเนอะ เพื่อน” เด็กคนนี้เริ่มไม่มั่นใจ
พอเด็กคนนี้สอบเสร็จ เค้าเดินออกมาอย่างมั่นใจ แล้วบอกกับเพื่อนว่า “ทำไมมันง่ายยังงี๊เนี่ย” เด็กคนนี้มีความมั่นใจมากที่ตัวเองจะเข้าเตรียม !!!
พอถึงวันที่ประกาศผลมาถึง เด็กคนนี้มั่นใจเต็มที่และเดินเข้าไปดู รายชื่อผู้สอบผ่าน สายวิทย์-คณิต เด็กคนนี้ไล่ตั้งแต่ลำดับต้นๆเพราะตัวเองคิดว่าชื่อน่าจะอยู่ที่แรกๆ พอไล่จนหมดบอร์ด
“อะไรว่ะเนี่ย...ทำไมไม่มีชื่อเรา” เด็กคนนี้เริ่มหมดกำลังใจ แล้วลองไล่ใหม่ 750 คน 
แล้วเค้าก็ไม่พบหมายเลขของเขา เขาไม่สนใจ แล้วเดินกลับบ้านอย่างท้อแท้ น้ำตาเริ่มไหลรินออกมา
เขาหมดหวัง เขาท้อแท้ เขาไม่กล้าลุกขึ้นสู้ต่อ เขาเดินกลับบ้านแล้วบอกกับพ่อแม่ของเขาว่า “หนูสอบไม่ติดค่ะ หนูอยากจะรู้ว่าทำไมหนูถึงสอบไม่ติด พ่อแม่ช่วยบอกหนูหน่อยสิคะ” เด็กคนนี้พูดด้วยอาการท้อแท้
พ่อแม่เลยตอบกลับมาว่า “ถึงลูกจะสอบไม่ติด แต่ลูกก็มีเพื่อนๆที่สอบไม่ติดเหมือนกัน ลูกไม่ได้มีจุดจบอยู่แค่นี้นะลูก ลูกดูเพื่อนๆลูกที่เค้าสอบไม่ติดสิ เค้าก้อไม่ได้ถึงกับบอกว่านี่คือการสอบครั้งสุดท้าย ...จริงมั๊ยลูก ลูกอย่าเพิ่งท้อ และเดินไปข้างหน้า สักวัน...ลูกต้องประสบความสำเร็จ” เค้ามีความคิดที่ไม่อยากอยู่เมืองไทย และลองไปสอบทุนต่างประเทศดู เค้าเลือกประเทศสิงคโปร์ เค้าลงสนามแข่งสอบซึ่งเค้าก้อมีความมั่นใจไม่แพ้กัน เค้ามั่นใจว่าต้องทำได้....เค้าไม่เคยท้อแท้และหมดหวังกับการสอบ ก่อนที่เขาจะเข้าสนามแข่งขัน
พอถึงวันที่ประกาศผล มีรายชื่อของเค้าอยู่ ในอันดับแรก ซึ่งทุนนี้ เป็นทุนเล่าเรียนหลวง ที่รัฐเป็นผู้ออกให้ เค้าเดินทางไปยังประเทศสิงคโปร์ด้วยความดีใจ และสบายใจที่จะต้องอยู่ในที่ที่ไม่มีคู่แข่งที่เก่งกาจให้เค้าท้อ
3 ปีต่อมา เค้าศึกษาที่นั่น  ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 เค้ารักที่นั่นมาก พอเค้าเรียนจนจบเกรด 12 เค้านึกถึงเมืองไทย และมีความหวังว่าจะกลับมาสอบเข้าคณะวิศวะจุฬาฯ ที่ใครๆหลายคนในเตรียมอุดมใฝ่ฝัน พอถึงวันที่เปิดรับสมัครคณะวิศวะจุฬาฯ เด็กคนนี้ได้ไปสมัครสอบตรงและมีความมั่นใจว่า ฉันจะต้องทำได้....เด็กคนนี้ยื่นใบสมัคร และบอกกับพวกรุ่นพี่ของเค้าว่า เค้าจะต้องเป็นศิษย์จุฬา ให้ได้ ....
ณ สนามแข่งขันการสอบเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เด็กคนนี้ตั้งหน้าตั้งตามุ่งมั่นกับการทำข้อสอบ โดยในความคิดเค้ามีอยู่อย่างเดียวคือ ต้องเป็นเด็กจุฬาให้ได้ เค้าทำเสร็จเร็วมากและมั่นใจมาก เค้าเดินออกจากห้องสอบเป็นคนแรกและมั่นใจว่าเค้าต้องได้ เค้าเดินออกมาแล้วบอกว่า ทำไมมันง่ายยังงี๊ พ่อแม่เค้าภูมิใจที่เค้ามีความมั่นใจในตัวเอง และพ่อแม่ก็เชื่อว่าเค้าต้องทำได้
พอถึงวันประกาศผล เค้ามองหาบอร์ดที่เป็นคณะของเค้า เค้าจ้องอันดับแรกเพราะมีความมั่นใจมากว่าจะต้องได้ที่แรกๆเหมือนที่เค้าคิดไว้ที่เตรียมอุดม  เค้ามองไป และแล้ว......ผลการสอบนี้ ตกอยู่ในมือของเค้า เค้าพิชิตความฝันของเขาเองได้แล้ว เค้าดีใจแล้วกระโดดพร้อมกับเอ่ยว่า... “เย้ๆๆๆๆ เราสอบได้แล้วโว้ยยย” พ่อแม่ของเค้าภูมิใจมากที่เค้าพิชิตความหวังของเค้าได้ และเป็นที่น่าพอใจอย่างมาก ที่เป็นอันดับแรก ของวิศวะจุฬาฯในการสอบตรง
เค้าทำได้...นี่แหล่ะคือความมั่นใจของเค้า คณะวิศวะ มีเด็กเตรียมหลายคนที่สอบติด และก็มีอีกหลายคนอาจจะไม่ถนัดด้านนี้ ....เค้าบอกทุกครั้งว่า ...เค้าทำได้ ....และแล้ว เค้าก็ทำได้จริงๆ...นี่คือเรื่องที่เกิดขึ้นจริงของสาวน้อยคนนึง ซึ่งตอนนั้นเค้าคิดว่าเค้าคงต้องไปเรียนของทุนเล่าเรียนหลวงให้จบ ปริญญาเอก เค้าใส่ชุดนักศึกษาจุฬาประดับเข็มเรียบร้อย เค้าก้อทำเรื่องไปต่อที่สิงคโปร์เหมือนเดิม
ณ ตอนนี้ เค้าเรียนจบ ปริญญาโท ตามที่เค้าต้องการ ณ มหาลัยชื่อดังในสิงคโปร์ และติดอันแรกๆของโลก
..........................................................................จบ.........................................................................


ผมต้องขอขอบคุณพี่สาวผม ที่ให้บทความนี้มา และพี่สาวผมก็ฝากมาบอกครูสมศรีด้วยครับว่า  “หนูอยากให้อาจารย์สมศรีอ่านเรื่องนี้ ให้กับน้องๆที่จะต้องเตรียมตัวสอบเข้าสถานศึกษาที่มีการแข่งขันสูง  สิ่งเหล่านี้จะเป็นกำลังใจสำหรับน้องๆที่สอบไม่ติดเตรียมอุดมศึกษา  หนูต้องขอบพระคุณอาจารย์สมศรีแทนน้องของหนู ที่สอนสิ่งต่างๆที่ดี ไม่ว่าจะเป็นทางโลก ทางธรรม อาจารย์เป็นผู้ที่เด็กทุกคนควรเอาแบบอย่างและปฏิบัติตาม สุดท้ายนี้ ถึงหนูจะไม่เคยเรียนที่สถาบันคุณครูสมศรีเลยก็ตาม แต่หนูก็ได้ส่งให้น้องของหนูเรียนแทนหนูและเพื่อนๆที่ไม่ได้เรียนกับอาจารย์ด้วยค่ะ หนูประสบความสำเร็จแล้วค่ะ อาจารย์ หนูต้องขอกราบขอบพระคุณอาจารย์อีกรอบนะคะ ....”    พี่สาวผมอาจจะไม่ได้เก่งที่สุด แต่พี่สาวผมสอนให้ผมรู้ว่า 
*** ....การแข่งขันคือการที่ได้รู้จักความคิดของเรามากขึ้น และเป็นการทดสอบว่าเรามีความมั่นใจมากน้อยแค่ไหน เราต้องแข่งกับตัวเอง เพราะความมั่นใจเราต้องเป็นคนคิด ไม่ใช่ให้คนอื่นมาคิดแทน ถ้าเราคิดว่าเราสู้ จงสู้ต่อไป ถ้าเราคิดว่าเราหมดหวัง จงอย่าหันหลังกลับ แต่จงหันหน้าเข้าสู้ เพราะการแข่งขัน เกิดขึ้นตลอดทุกเวลาในความคิดของเรา .........***
ผมขอขอบคุณอาจารย์มากครับที่สอนให้ผมรู้ในสิ่งต่างๆ ผมรักคุณครูคับ อาจารย์สมศรี ธรรมสารโสภณ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

นี่คือตัวอย่างของคนที่ไม่ยอมจำนนต่อการเป็น"ไอ้ขี้แพ้"

ปาฏิหารย์ย่อมบังเกิดแก่ผู้ที่มีความเพียรและศรัทธาในความเพียรเสมอ

ใครที่สอบไม่ได้

หมายความว่าเรายังพร้อมไม่พอ

เราอาจเตรียมตัวกระชั้นชิดไป

เราอาจเรียนพิเศษมากกว่าการกลับไปพึ่งความเพียรของตน

มีสิ่งมากมายที่เราสามารถเรียนรู้ได้จากการสอบไม่ผ่านในครั้งนี้

คนที่จะวิ่งผ่านเส้นชียและทำให้เส้นชัยขาดมีด้แค่คนเดียว

เมื่อเส้นัยเส้นนั้นมีผู้ที่แตะก่อนและขาดลงแล้ว

เราต้องยอมรับกติกาและอยู่นความเป็นจริง

แหงนดูฟ้านะลูก

ฟ้ายังคงผืนเดิมนะลูก

เปลี่ยนก็แค่ตัวเราที่หมองเศร้าในการคาดหวังไว้

ไม่เป็นไรนะคะ

ล้มแล้วต้องลุก

ลุกให้เรา ใช้ยาชะแผลสด แม้จะแสบแสนแต่แป๊บเดียวเดี๊ยวแผลก็แห้ง

คนเราไม่มีใครร้องไห้ทั้งวันและไม่มีใครหัวเราะได้ทั้งวัน

ปาดน้ำตาแล้วรีบปรับเปลี่ยนวิธีการเรียนรู้ 

การใช้เวลาอย่างมีคุณค่า

คนเราทำอะไร ต้องเผื่อใจไว้เสมอนะลูก

ระหว่างที่เดินลงไปข้างล่างมีชื่อเด็กเป็นแถวยาวแวะมาเยี่ยมและทิ้งเบอร์ให้โทรกลับ

แต่ในขณะเดียวกันก็มีเพื่อนโทรมาร้องให้แล้วพูดว่า

"หนูทำให้แม่ไม่ได้"

หนูสอบผ่านเตรียมไม่ได้

แต่หนูผ่านการ "เตรียมเป็นเด็กดีที่ไม่ประมาท"ต่อไปได้แล้วลูก

ระหว่างเด็กที่สอบได้และเด็กที่สอบไม่ได้

คุณครูไม่ได้ให้ความสำคัญว่าคุณครูต้องแสดงความยินดีหรือต้องแสดงความเสียใจแต่อย่างใด


เพราะคุณพ่อคุณครูก็ไม่เคยชมพี่ที่เรียนเก่ง

และไม่เคยว่ากล่าวแสดงความผิดหวังกับน้องที่เรียนไม่เอาไหน

สูงกว่าผลการเรียนคือ

หนูได้ใช้ความเพียรเต็มที่แล้วหรือยัง

ความสว่างเพียงเล็น้อยจะปริ่มค่าเมื่อวันหนึ่งเราต้องสูญเสียการมองเห็นไป

หากวันนี้เราไม่พลาดพลั้ง

เราจะทราบได้อย่างไรว่าคนพร้อมกว่าเราเป็นเช่นไร

และเราจะทำเช่นไรให้ชีวิตถึงฝั่งฝัน



นกกระจิบอย่างคุณครูไม่เคยเผยอเทียมพญาอินทรีที่ปีกกว้างผงาดบนท้องนภา

แต่คุณครูก็ไม่เคยลดทอนคุณค่าของปีกน้องๆที่กระพือทีกบินได้เพียงหลักนิ่วมิใช่หลักเมตร

อาศัยเพียรกระพือและหยุดเกาะกิ่งไม้ให้น้อยที่สุด

แม้จะบินเร็วไม่เท่าพญาอินทรี

แต่นกกระจิบก็มีสิทธิ์ฝันและใช้ความเพียรพยุงปีกล้อเล่นลมสู่จุดหมายได้เช่นพญาปักษาทั่วไป




กลั้จะกลัวทำไมล่ะลูก

ตราบใดที่เรายังมี"ความเพียร"เป็นปีก

ตราบนั้น เราต้องถึงจุดหมายนะคะคนดี


ปาดน้ำตาแล้วเริ่มต้นไม่นะลูก


ษย์คุณครูต้องไม่เป็น "ไอ้ขี้แพ้"นะลูก


สู้ๆนะคะ

ครูจะติดความเพียรให้หนูทุกคนเอง

สู้นะคะ

[NaNToR+]

สู้ๆค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้อีกคน

^^

[fouthyz]

ขอบคุณมากคับอาจารย์..ผมรักอาจารย์ที่สุดเรยคับ

ผมจะสู้ต่อไปไม่ท้อถอย..ถึงผมไม่ติดเตรียมแต่ผมก็จะทำชีวิตผมให้มีความสุขให้ได้

ขอบคุณมากๆคับ