สวัสดีคร่ะคุณครู หนูมีความรู้สึกมาบอกกับคุณครูคร่ะ

สวัสดีคร่ะคุณครู นี้เป็นครั้งแรกน้าคร่ะที่นู๋ได้เข้ามาเล่นกระทู้
เพราะอะไรรู้ไม๊คร่ะ

วันที่คุณครูสมศรีมาที่สาขาบางกะปิตอนบ่ายๆหน่ะคร่ะ
ครูรู้ไม๊คร่ะ ตอนแรก นู่คิดจะตัดหวังแล้วน่ะคร่ะ
ที่หนูจาเป็นหมอแล้วเข้ามหิดล หรือเป็นวิทย์เคมีมหิดล
เพราะอะไรรู้ไคร่ะ เพราะว่า
วันนี้นู๋ฟังผลสอบคร่ะ แล้วผลคือ
เกรดนู๋ตกมา 0.1 จุด จาก 3.54 มาเป็น 3.44
นู๋นั้นรู้สึกแย่มากๆๆเลยคร่ะ โดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษนั้น
เป็นตัวฉุดด้วยเกรดเฉลี่ย 2 นู่แทบอยากจะกรี๊ดดดดดด
แล้วความฝันที่เป็นหมอล่ะ
อุตสาห์พยายามมาตลอดเทอมได้แค่นี้ เศร้าเลยคร่ะ
ความฝันที่จะอยากเป็นหมอ และวิทย์เคมี
จนในที่สุด วันนี้ นู๋ได้อ่านกระดาษาศัพย์ใหญ่ๆๆน่ะคร่ะ
ที่ครูเขียนไว้ว่า มีสิ่งไหนให้พยายามอารายนี้แหละคร่ะ
แล้วลงท้ายที่ครูเคยบอกว่า ครูเคยได้อังกฤษเกรดหนึ่ง
ทำให้หนูได้มาคิดคร่ะว่า เราแค่ชีวะเกรดสาม
อังกฤษเกรดสอง ทำไมเราจะทำไม่ได้ เราต้องสู้สิ
เท่านั้นคร่ะ หนูเลยกล้าสู้แม่ แล้วหนูไปบอกแม่นู๋ว่า
แม่คร่ะ นู๋จะเข้าหมอ กับ วิทย์เพียวให้ได้คร่ะ
แม่ก็มองหนูแบบเหยียดๆ แล้วบอกว่า
ถ้าทำได้ก็เอา

จนหนูมาถึงที่ร.ร. นุ๋ได้เห็นครู หนูไม่รู้นะคร่ะว่าครูจะจำได้ไม๊
คนที่อยู่ครอสแกรมม่า ใส่เสื้อสีดำ
ที่วันนี้ไปรอครูหน้าห้องตะลุยโจทย์แอดน่ะคร่ะ
ครูรู้ไม๊คร่ะ ข้อความครูเป็นกำลังใจให้หนูเยอะเลยคระ
หนูจะไม่เป็นไอ้ขี้แพ้แน่นอนคร่ะ
รักครูมากๆๆน้าคร่ะ นู๋จะทำคะแนนอังกฤษให้ดีๆเลยคร่ะ
ขอบคุณครูมากคร่ะ
ตั้งแต่หนูเรียนครอสกับครู หนูรักภาษาอังกฤษขึ้นเยอะเลยคร่ะ
ขอบคุณมากคร่ะ