ใกล้วันแม่แล้วมาแต่กลอนกันเถอะ ให้แม่กันนะ

[กรเองจ้า]

เริ่มจากกรก่อนนะจ้า

...วันเกิดเราดั่งวันสิ้นลมแม่
...เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
...สองมือโอบอุ้มแกว่งเปลไกว
...น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา


...แม่เปรียบดังยารักษายามป่วยไข้
...แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
...แม่เปรียบดั่งดวงดาวตะวันส่องแสงมา
...แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย


...เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
...สถิตอยู่กลางใจไม่ไปไหน
...กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
...ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

แม่ แม่ แม่ เปรียบแสงแห่งเทียนสรรค์

เปล่งแสงอันอำไพใสผ่องศรี

สุริยะยังไม่เทียบแสงมาตุพลี

ซึ่งรักที่อบอุ่นซึ้งดวงหทัย



จะหาใดรักเทียมมิเท่าแม่

แผ่กระแสห่วงรักดุจแดนสวรรค์

ตั้งแต่เล็กพันผูกจิตตราบนิรันดร์

สานฝันลูกให้กล้เติบกล้าด้วยคุณธรรม


จักขอตอบแทนท่านด้วยสอนสั่ง

แก่ศิษย์อันมุ่งสู่ประตูฝัน

ก้าวเข้าเขตอุดมสมบูรณ์พลัน 

สร้างมนุษย์อันกอปรธรรมและปัญญา



คืนกลับสู่สังคมไทยเด่นตระหง่าน

สมกับการเกิดเป็นไทยไม่หมองศรี

ดีทั้งศิษย์ภูมิใจครูคุ่ปฐพี

ขอสร้างศรีบารธรรมชาติไทยประเทือง

[*+* ซ้อเนียน *+*]

ท้องนภาจันทราสุรีศรี              ปฐพีคงคาวายุฝน
มิอาจเอื้อเกื้อให้ก่อเกิดเป็นตน   เกิดเป็นคนก็เพราะแม่ดูแลมา
เกิดมาแล้วเฝ้าพูมฟักตระหนักสอน  คอยกล่อมนอนให้ลูกมิห่างหา
ถึงเอามีดกรีดอกผ่าอุรา              ฉีกกายามิเท่าครึ่งคุณแม่เอ๋ย

[กรเองจ้า]

แม่คือพระในบ้าน
แม่คือคอยปลอบใจ
ใครกันคอยป้องกันตอนเป็นเด็ก
ใครกันคอยป้อนนมตอนเรายังเด็ก

[กรเองจ้า]

เพื่อนๆๆรีบแต่งกลอนต่อๆกันนะ
แต่งกันเยอะๆๆนะ

[กรเองจ้า]

แต่งกันเยอะๆๆสิเพื่อนๆๆ
ที่เวลาต่อเพลงต่อเอ้าต่อเอานะ
ทีวันแม่เนี้ยเงียบเลยนะ
จะลืมบุญคุณของแม่แล้วหรอ

[กรเองจ้า]

ใจร้าย
ไม่มีใครเห็นพระคุณของแม่เลย
ใจร้ายจริงๆ

[~เด็กดี๊ดี~]

ไม่ใช่ไม่เห็นพระคุณแม่ แต่มันแต่งไม่ออกค่ะ =_=

[ณัฐมาศ ช้างสุวรรณ]

ลูกขอฝากบทกลอนบทนี้ไปให้แม่
อยู่ไกลแท้แม่จ๋าลูกคิดถึง
ความห่วงใย ความรัก ใฝ่คนึง
แม่เป็นหนึ่ง ในดวงใจ ตลอดมา