ปัญหาในครอบครัวครับ

[aonjun]

คือมันเป็นเรื่องตั้งแต่ ผมเกิดได้2อาทิตย์เองอะครับ พ่อแม่ก็ทะเลาะและอย่ากัน พ่อผมเป็นคนอารมณ์ร้อน ไม่ฟังใครและคิดว่าตัวเองต้องถูกเสมอ ชอบคิดมาก
ส่วนแม่ผมเป็นคนที่ฉลาด ไม่ยอมใคร พอมาอยู่ด้วยกันก็เกิดเรื่องที่ว่ามีคนมาชอบแม่ผม แต่แม่ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยเพราะเป็นเพื่อนร่วมงานและจบคณะเดียวกัน
แต่ปรากฏว่าพ่อผมไปว่าแม่ผมว่ามีชู้กับคนอื่น เป็นเหตุให้ต้องอย่ากัน
แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันต่อเพราะต้องดูแลผมกับน้อง ตั้งแต่จำความมาได้
พ่อกับแม่ทะเลาะกันตลอด บางครั้งก็ถึงขั้นแม่ผมต้องเอากรรไกรมาป้องกันตัวเอง
พ่อเป็นคนที่ค้อนข้างรุนแรงอะครับ ผมเองก็มีโรคประจำตัว มีครั้งนึงทะเลาะกันจนผมต้องหอบ หายใจไม่ออก พ่อแม่ถึงต้องหยุดทะเลาะกันแล้วมาดูแลผมแทน เมื่อผมโตขึ้น แทนที่ทุกอย่างมันจะดี ผมกลับเป็นคนที่ต้องรับทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกครั้งที่พ่อทะเลาะกับแม่ พ่อก็จะมาบ่นกับผม แม่ก็ร้องไห้ ผมก็ต้องคอยปลอบแม่ และรับฟังพ่อต่อว่าแม่ในเวลาเดียวกัน
ถึงยังไงตอนนี้ พ่อกับแม่ก็อยู่บ้านเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้คุยกันเลยนะครับ...แม้แต่คำเดียว
ปัญญามันก็ไม่ยอมหมดแค่นี้ เนื่องจากว่ากรรมสิทธิ์ในการ
ดูแลบ้านเป็นของแม่ พ่อผมจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องในบ้านมากนัก พอบ้านเกิดปัญหาเมื่อไหร่ แม่ก็จะมาบ่นกับผมและน้องว่าพ่อไม่ช่วยดูแลทั้งๆที่อาศัยอยู่ด้วยกัน
จนกระทั่งเข้าพรรษา หรือในวันนี้ แม่ผมได้พูดกับผมว่า พ่อชอบใช้งานพี่เลี้ยงหนัก ตอนนี้ก็เหลืออยู่แค่คนเดียว ถ้าคนนี้ออกไปอีก
บ้านคงเดือดร้อนแน่ เพราะไม่กี่วันมานี้ พี่เลี้ยงคนนั้นเขามาพูดกับแม่ว่าเขาจะออก แม่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่กล่อมพี่เลี้ยงก่อน แม่จึงนำเรื่องนี้มาพูดกับผมและน้อง แต่ไม่ให้บอกเรื่องนี้กับพ่อ เพราะเดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก
ผมไปหาพ่อ แล้วบอกว่าให้ใช้งานพี่เลี้ยงน้อยลงหน่อย อย่าใช้งานหนักเกิน
(แต่ไม่ได้บอกเรื่องที่แม่เป็นคนเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง)
พ่อก็ถามผมว่าทำไมผมถึงคิดว่าพ่อใช้งานพี่เลี้ยงหนักเกิน ไปฟังมาจากใคร
ผมก็ตอบว่ารู้มาจากพี่เลี้ยงคนก่อนหน้านี้ที่ออกไป ว่าพ่อชอบใช้งานหนัก
แต่พ่อก็ไม่ได้เชื่อผม เพราะ น้องก็นำเรื่องนี้มาพูดกับพ่อเหมือนกัน
พ่อจึงสงสัยว่าแม่เป็นคนพูดเรื่องนี้ให้ผมและน้องฟัง พ่อพยายามบอกผมว่าคนที่พูดเรื่องนี้ให้ผมและน้อง เป็นคนที่ต้องการให้ผมกับน้องเนี่ย เกลียดพ่อ ผมพยายามปฏิเสธ แต่พ่อไม่ได้ฟังผม พร้อมทั้งหาว่าผมให้ความสำคัญกัยคนอื่น(พี่เลี้ยง)มากกว่าพ่อเอง และได้ว่าผมอย่างหนัก เรื่องทั้งหมด ลงท้ายที่ว่า
ผมไม่ได้ไปเวียนเทียนในวันเข้าพรรษา....
ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากครับ เป็นเพราะผมที่ทำให้ครอบครัวแตกแยกเหรอ
ผมทำให้คนในครอบครัวไม่ได้ไปเวียนเทียน ผมกลัวว่าครอบครัวจะเกิดปัญหาขึ้นอีก ยิ่งเป็นวันพระผมยิ่งรู้สึกผิด หรือว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นความผิดของผม แต่พ่อคิดมากไปเอง ผมโทรไปหาอาม่า แล้วบอกถึงปัญหา แต่อาม่าก็เอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อ
พ่อก็เรียกผมไปคุย บอกว่าไม่ให้ผมนำปัญหานี้ไปบอกใคร เพราะไม่มีใครอยากรับรู้เรื่องในครอบครัวด้วย
ผมเงียบไปสักพัก ผมไม่ใส่ใจคำพูดของพ่ออีกแล้ว ผมนำปัญหานี้มาถามครูสมศรี หวังว่าครูสมศรีจะมีโอกาสมาตอบปัญหาของผมนะครับ