หนูมีปัญหากับเพื่อนค่าไม่รู้จะทำไงดี

[คุณครูสุดสวย]

ตอนนั้นหนูโกรธกับเพื่อนประมาณ 1 เดือนค่ะ

แล้วพอหนูไปง้อ มันก็เหมือนจะดีกัน

แต่ก็แทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะห่างเหินมาก

ทั้งที่แต่ก่อนหนูกับเพื่อนคนนี้สนิทกันมาก

ไปเรียนพิเศษด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน

ถึงจะเพิ่งรู้จักกันมา 1 ปี แต่ก็สนิทมาก

ตอนนี้ก็เป็นอย่างงี้มาประมาณ 2 เดือนแล้วค่ะ

หนูเครียดมากเลย แต่ก่อนเวลามันมีปัญหา

หนูก็พยายามเค้าไปถามว่ามีอะไรพยายามช่วยแก้

ตอนนี้เวลาหนูมีปัญหาอยากให้มันเค้ามาหา

มันก็ไม่เคยโผ่มาเลย

หนูรู้สึกว่าทุอย่างเปลี่ยนไปหมดเลยค่ะ

ความจริงหนูก็อยากเข้าไปคุยด้วยแต่ก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรเลย

เหมือนห่างกันนานเกินไปมั้งค่ะ

แล้วตอนนี้เพื่อนหนูคนนั้นมันก็หันไปสนิทกับเพื่อนอีกคน

แล้วไม่สนใจหนูเลยหนูไม่รู้ว่ามันทำฟอร์มป่าว

แต่หนูรู้แค่ว่ามันไม่เหมือนแต่ก่อน

ตอนนี้หนูไม่อยากไปโรงเรียนแล้วค่ะ ไม่มีความสุข

หนูรักเพื่อนคนนี้มากค่ะ ไม่อยากเลิกคบด้วย

คุณครูว่าหนูควรทำไงดี

[ว่าง..]

เอางี้  ลองเปิดใจให้กว้างซิ  แล้วเค้าไปคุย คงจะดีขึ้นหากหนูได้คุยกับเค้า

[Dereana]

พี่ขออนุญาตตอบคำถามนี้นะคะ

ถ้าน้องรองอ่านกระทู้ก่อนหน้านี้หลายๆกระทู้
น้องจะพบว่า..มีคนมากมาย(มากๆ)ที่เจอปัญหาเหมือนกันกับที่น้องเจอ

มากจริงๆนะ ^^

แล้วทราบไหมคะว่า สุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีใครช่วยน้องแก้ได้หรอก

นอกจากตัวน้องเองจะยอมเปิดใจให้กว้าง
ยอมรับเพื่อนใหม่อย่างไม่ยึดติด

เขาอาจจะไม่ชอบนิสัยบางอย่างของน้องแต่เขาไม่บอกเลยตีตัวออกห่าง
หรือเหตุผลอะไร พี่ไม่ทราบ

แต่สิ่งที่พี่ทราบตอนนี้คือ น้องกำลังเป็นทุกข์

ทุกข์เพราะน้อง "ยึดติด"
ถ้าน้องอยากมีความสุข น้องจะ"ต้อง"ไปโรงเรียน
เพื่อไปหาเพื่อนใหม่ (ส่วนเพื่อนคนเดิมก้อคบตอ่ไป)
(การไม่อยากไปโรงเรียนเป็นการหนีปัญหาที่น้องไม่มีวันหนีพ้นนะคะ)

เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง
ไม่มีเพื่อนคนไหนอยู่กับเราได้ไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ
สุดท้ายแล้วเวลาที่น้องนั่งทำข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัย
ก็มีแต่น้องคนเดียวที่ต้องช่วยตัวเอง
เพื่อนไม่สามารถมาช่วยน้องได้หรอกค่ะ

ต้องอยู่ได้ด้วยตัวของเราเอง
อย่าเอาตัวเองไปยึดติดกับใคร
เพราะไม่ว่ายึดติดกับคนดีหรือไม่ดี
ผลสุดท้ายก็ทุกข์ด้วยกันทั้งนั้นค่ะ
ทุกข์เพราะการพลัดพรากเป็นเรื่องปกติค่ะ

สู้ๆนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ทำใจให้สงบ

แล้วหันกลับมาทุ่มเทกับหน้าที่หลักของหนูนะลูก

หนทางพิสูจน์ม้า การเวลาพิสูจน์คน

รอเวลาเป็นเครื่องตัดสินนะลูก

แต่ระหว่างรอ อ่านหนังสือ ทำข้อสอบเยอะๆดีกว่านะคะ


หันกลับไปมองเพื่อนรักต่างวัยที่บ้านหนูนะลูก

คุณพ่อคุรแม่ไงคะ  ที่รอดูความก้าวหน้าของหนูอยู่

สู้ๆนะลูก

เวลาคือโอสถ ตอนนี้แค่หนูยังไม่คุ้นชินกับสภาพแบบนี้เท่านั้นเอง

ต่อไปก้จะดีขึ้นเองค่ะ

ของทุกอย่างต้องรู้จัก "ฝึก" และฝืน"ค่ะ