คุณครูคะหนูจะไม่เป็นไอขี้เเพ้

คุณครูสมศรีขาหนูเป็นเด็กยะลาค่ะปีนี้เรียนชั้นม.3เเล้วกำลังจะสอบเข้าเรียนม.4หนูเรียนกับคุณครูที่สาขาหาดใหญ่ค่ะ เรียนPH1กับPH3 ตอนเเรกหนูเป็นคนที่ไม่ชอบเรียนภาษาอังกฤษมากเเต่พอได้เรียนกับครูหนูรู้สึกชอบเเละรักภาษาอังกฤษมากๆเลยล่ะคะอยากเรียนอยากท่องศัพท์อยากเจอหน้าคุณครูเเม้จะเป็นทางวีดีโออยากเรียนเก่งๆเพื่อนที่จาได้เสื้อที่คุณครูเเจกมาเก็บไว้นั่งภูมิใจ ขอบคุณค่ะสำหรับศัพท์ภาษาอังกฤษที่ครูสอนเพราะหนูได้ใช้มันลงเเข่งครอสเวิดชนะมาหลายครั้งเเล้ว เเล้วทำให้เเม่มีความสุขเรื่องเรียนเป็นเรื่องเดียวที่หนูทำให้เเม่มีความสุขได้เพราะว่าหนังจากที่พ่อหนูเสียเเล้วเเม่ก็ไม่ค่อยยิ้มทำเเต่งานทั้งวันเจอกันอีกทีก็ตอนเย็นเต่ก็ไม่ได้คุยกันเพราะเเม่เหนื่อยเลยนอนพักผ่อน ทุกวันนี้หนูยัง งงๆกับชีวิตอยู่เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมตัวหนูถึงต้องเจอเรื่องร้ายๆมาโดยตลอดคือตอนที่หนูเข้าม.1คุณพ่อก็เป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวเลยต้องไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพส่วนเเม่ก็ต้องไปเฝ้าพ่อที่กรุงเทพเหมือนกันหนูกับน้องเรยต้องอยู่ที่ยะลากับยายเเละน้าพ่อไปรักษาตัวได้ 9 เดือนพ่อก็บอกว่าพ่ออยากกลับบ้านอยากกลับมางานวันเกิดของหนู คุณพ่อกลับมาวันที่ 11 ธันวากลับมาที่บ้านมาหาหนูกับน้องคุณพ่อเเข็งเเรงทุกอย่างจนม่น่าเชื่อว่ากำลังป่วยคุณพ่อพาหนูไปเรียนพิเศษ ชวนไปเดินออกกำลังกายตอนเช้าที่สนามกัฬาคุณพ่อยังเดินได้มากกว่าหนูที่ปกติไม่ได้ป่วยอะไรเสียอีก พอตอนเช้าของวันที่ 12หนูชวนพ่อออกไปออกกำลังกายเเต่พ่อบอกว่าเหนื่อยวันนี้ไม่ไปน่ะ เเล้วพอป้าของหนูมาเค้าก็ด่าหนูว่าหนูไปอยู่ใกล้ๆพ่อทำไมเดี๋ยวพ่อจะติดเชื้อเอาได้หนูเลยห่างๆพ่อออกไปหน่อย เเต่พ่อก็คิดว่าหนูรังเกียจพ่อที่พ่อเป็นเพราะโรคมะเร็งเนี่ยตามตัวจะมีรอยดำๆอยู่เต็มตัวไปหมดพ่อก็เรยงอลขึ้นไปนอนหลายชั่วโมง หนูก็รุสึกเป็นห่วงเรยขึ้นไปดูปรากฎว่าพ่อนอนอยู่บนเตียงหนูเรียกพ่อก็ไม่ลืมตาเเค่มีเสียงเหมือนจะขานรับนิดๆเเต่ก็เบามากหนูเลยเรียกเเม่ แม่ก็มาดูเเล้วเเม่ก็ร้องเเล้วรีบเรียกหมอกับญาติมาดูพ่อ หมอมาดูพ่อเเล้วก็ออกไปบอกเเม่กับป้าหนูอยู่ในห้องกับพ่อไม่รู้เรื่องอะไรเเต่ก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรหนูพยายามเรียกพ่อหลายครั้งไหวส้สิ่งศักสิทธิ์ขอให้พ่อเหมือนเดิมเเล้วคุณหมอก็พอพ่อไปนอนโรงพยาบาลหมอบอกว่าต้องหาเลือดมาให้พ่อหนูก็เรยไม่ได้นอนโทรไปบอกที่วิทยุให้ใครมาบริจาคก็เค้าบอกว่าจะมาบริจาคตอนเช้าเพระต้องใช้เยอะมาก(เอาเกร็ดเลือดเลยต้องเอาเลือดเยอะ)พอถึงตอนเช้าหนูอยู่ที่ห้องบริจาคเลือดเเม่ก็โทรมาหาหนูว่าพ่อเสียเเล้ว วันที่ 13 ธค.ไม่ทันถึงวันเกิดหนูเเต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรคิดเเต่ว่าจะหาวันเผาเท่านั้นเเต่มันดันมาตรงกับวันเกิดหนูวันที่ 18 ธันวาพอดี หนูเสียใจมากเพราะ งง กับตัวเองนอนในห้องไม่ออกไปไหนเหมือนคนตายตั้งหลายวันไม่อ่านหนังสือทั้งๆที่ใกล้สอบไม่ทำอะไรเลย เเม่ส่งหนูไปเรียนกับครูสมศรีเเล้วได้ยินครูชอบพูดคำว่า หรือจะเป็นไอขี้เเพ้ หนูสอบได้หนังสือเล่มนี้เเล้วอ่านรุสึกว่าไม่เอาไม่ยอมอีกเเล้ว ที่จะเป็นไอขี้เเพ้ อ่านหนังสือเพือ่สอบเข้าเเตรียมเเต่ว่าตอนนี้ที่อ่านมาคงไม่ได้ใช้เพราะวันที่สอบเตรียมตรงกับวันที่ต้องรายงานตัว 5+ วุ่นวายมากๆเรยล่ะค่ะตอนนี้ สุดท้ายนี้ก็รักคุณครูค่ะ ขอบคุณค่ะเพราะหนูจะไม่ยอมเเพ้