ครูครับ ! เต่าอึดอย่าผม จะมีวันได้ดีอย่างกระต่ายที่ไม่ชล่าใจบ้างมั้ย ?

[JRrexagon]

ครูครับ ... ผมจะขอระบายความในใจให้ฟังหน่อยนะครับ

ตอนนั้น ผม กับเพื่อนคนหนึ่ง ค่อนข้างสนิทกัน ตั้งใจจะสอบเข้าสวนฯ แต่ผมสอบไม่ได้ และเพื่อนเขาก็สอบติดไปก็ได้เรียน โอเค ผม ไม่เครียดในครั้งนั้น

ต่อมา ม.6 ผมกับเพื่อน ตั้งใจจะสอบเข้า วิศวกรรมศาสตร์ คอมพิวเตอร์ จุฬา เหมือน ๆ กัน และได้อ่านหนังสือเล่มเดียวกัน 3 เล่มเหมือน ๆ กันเป๊ะ

ผม... อ่านหนังสือเตรียมสอบ พฐ. มาตั้งแต่เปิดเทอม อ่านได้หลายรอบ และค่อนข้างเข้าใจในทุกรายละเอียด ได้ทวนหลายรอบ และได้ทำโจทย์รวม 19 ชุด ตั้งแต่ปี 41 มาเรื่อย ๆ ตัดใจไม่เล่นเกมส์เลย ทีวีก็ตัดใจดูน้อยลง เหลือแต่รายการที่ชอบ ก่อนสอบ... ผมก็ได้ทวนอีกหลายรอบทีเดียว และมั่นใจว่ายังไง ๆ คะแนนผมต้องออกมาดีทีเดียว วันสอบยังไงก็ทำทันชัวร์ ๆ

แต่ ... เพื่อนผมคนนี้... ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ ดูการ์ตูน และอ่านหนังสือก่อนสอบ 5 วัน และทำข้อสอบเพียง 4 ชุด

ผมกับเขา เวลาอ่าน ก็จะโน้ตใส่โพสต์อิตเหมือนกัน เวลาทำข้อสอบก็จับเวลาเหมือน ๆ กัน และดูเฉลย หาจุดผิดพลาด จดไว้ตัวใหญ่ ๆ ให้ตัวเองจำได้เหมือนกัน

ผมว่าผมทำด้วยความสุขนะครับ เพราะผมชอบฟิสิกส์มาก ๆ และหาความรู้เพิ่มเติมมาเรื่อย ๆ อยู่แล้ว และไม่ได้ใช้วิธีการจำในการทำข้อสอบด้วย

ก่อนวันสอบผมนอนไม่หลับ ตัดสนใจตื่นขึ้นมาอาบน้ำตอนตี 4 แล้วไปนอนห้องแม่ ถึงได้หลับ ก่อนสอบก็นั่งสมาธิได้ประมาณ 45 นาที สมองปลอดโปร่งทีเดียว
เพื่อนผมก็ไม่ค่อยจะแตกต่างอะไรจากผมเท่าไหร่ ที่พยายามทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง และพูดกับตัวเองว่า เราเคยทำมาแล้ว อ่านมาแล้ว ความรู้อยู่เต็มหัว วันนี้ผมเก่งที่สุดในโลก

ระหว่างทำข้อสอบ ผมทำไปยิ้มไปเรื่อย ไม่ได้เครียดเลยซักนิด

พออกจากห้องสอบ ผมว่าผมมั่นใจ ได้ 60 ขึ้นชัวร์ ๆ

แต่พอมาดูคำตอบจากเพื่อน ๆ ปรากฏว่าอัตนัยผมผิดไป 2 ข้อ เพราะสะเพร่า หายไป 6 คะแนน และคาดว่าจะหายไปเรื่อย ๆ หลายข้อทีเดียว และมีอีกหลายข้อที่ผมว่าโจทย์มันผิด แต่เพื่อนคนนี้สามารถอธิบายได้หมดว่าข้อนี้ไม่ได้ผิดเพราะอย่างนี้ ซึ่งดูเหมือนเขาอ่านหนังสือ และผ่านการทำโจทย์มาอย่างโชกโชน ซึ่งมันตรงข้ามกันเลย ซึ่งผมคาดว่าเขาน่าจะสอบได้คะแนนเยอะกว่าผมด้วย ...

ผมกับเขา มันแตกต่างกันที่ความรอบคอบ อย่างเดียวหรอครับ ที่ทำให้ผมแตกต่างได้ขนาดนี้

จะให้ผมคิดว่าหน้าที่ผมคือขยัน และพยายามทำให้ดีที่สุด ที่เหลือแล้วแต่ฟ้า แต่ว่าทำไมเหมือนกับว่าฟ้าไม่ใจผม หรือว่าผมคนนี้มันยังไงกันแน่

หรือว่าผมตั้งใจไม่พอ

ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนผมคนนี้ฟัง เขาบอกว่าผมเครียดโดยไม่รู้ตัวมากกว่า ไม่งั้นก็คงไม่มาเครียดกับ 2 ข้อนั้นหรอก

เต่าอย่างผมจะทำไงให้มันวิ่งเร็วยังไงได้บ้าง ผมอึด แต่ก็อืด

ค่อนข้างน้อยใจนะครับ อยากได้อย่างคนอื่นเขาบ้างเหมือนกัน

ผมจะติดวิศวะคอมพ์จุฬามั้ยหนอ ... ผมกะว่าคะแนนผมไม่มีทางต่ำกว่า 55 คะแนนแน่นอน แต่ถ้ามันน้อยกว่าผมก็คงต้องทำใจ

ครูสมศรี ที่รัก ของผม ... ช่วยผมหน่อยซิครับ !!! ครูพอจะเข้าใจอารมณ์ของผมมั้ยครับ

ปล. แต่ถึงผมจะอืดยังไง ผมก็ไม่คิดหยุดนะครับ ... ผมยังจำกบกวนนมเป็นเนยที่อาจารย์เล่าให้ฟังได้ ... แค่น้อยใจตัวเอง ทำไมสุด ๆ แล้วไม่เห็นจะได้เท่าคนอื่นบ้างเลย ...

ขอบคุณครับ
รัก และเคารพ

[Unidentified Girl]

จากข้อความที่เขียน  ที่อยู่ในอารมณ์เช่นนี้

เป็นเพราะว่าเราเปรียบเทียบกับเพื่อนว่า

ทุกๆอย่างเราเดินมาพร้อมๆกัน  แต่รู้สึกว่าตัวเราทำไม่ได้ดีเท่าเขา

ทั้งทีจริงแล้ว  รู้ว่าไม่รอบคอบเอง  แต่ก็อดกังวลไม่ได้ใช่ไหมคะ



ลองคิดว่า  ถ้าได้น้อยกว่าเพื่อน  แล้วยังจะมุ่งมั่นเข้า วิศวะคอม จุฬา เหมือนเดิมไหม

ถ้ายังจะเข้าเหมือนเดิมตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก

ก็อย่าเครียดกับการสอบที่ผ่านไปแล้ว  และผลสอบที่ยังไม่ออกมา

เพราะเครียดไปก็จะบั่นทอนเวลาที่จะอ่านสอบ O-NET , A-NET

สิ่งที่ผ่านไปแล้วเราไม่อาจแก้ไขอะไรได้แล้ว

เอาความผิดพลาดที่เกิดขึ้นมาเป็นตัวทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีกว่าเดิมน่าจะดีกว่า



ให้คิดว่า...อย่างน้อยเราก็มองเห็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้น

เราโชคดีที่พลาดก่อน...เราจะได้เอาข้อผิดพลาดมาเตือนใจในการสอบครั้งต่อไป

ฟิสิกส์  คณิต  เคมี อังกฤษ  วิชาเหล่านี้คะแนนไม่ได้สำคัญน้อยไปกว่า พฐ. เลย



เอาความผิดพลาดมาเป็นสติในการทำข้อสอบในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้นะคะ

วิศวะ คอม จุฬา  คอยอยู่นะ

[สาหร่ายน้อย]

สวัสดีจ้า
เราก็เป็นคนที่ไปสอบพื้นฐานวิศวะมาเหมือนกัน
แต่แย่ตรงที่ว่า เราไม่ได้ทำอัตนัยเลยล่ะ
ทำไปได้แค่ 2 ข้อเท่านั้น แล้วก็ยังไม่มั่นใจว่าจะถูกหรือเปล่า
ส่วนปรนัยนั้น ไม่ค่อยมั่นใจกับผลที่จะออกมาน่ะนะ
ถ้าเราพยายามเต็มที่ ถึงผลจะออกมาเป็นอย่างไร ก็ยังดีกว่าไม่พยายามนะ

[เหม่งจ๋าย : )]

อย่างน้อยพี่ก็พยายามแล้วเต็มที่ ก็น่าจะภูมิใจกับผลที่ออกมานี่ค่ะ

พี่ตั้งใจแล้วว่าพี่จะเข้า วิศวะคอมจุฬา

แล้วพี่มาท้อตอนนี้

ส่วนที่พี่พยายามไปทั้งหมดละ เพื่ออะไร

สู้ๆน้า อย่าเครียดวิตกไปมากละกัน

พี่ชายหนูก็ตั้งใจเข้าวิศวะคอมเหมือนกัน
แต่เค้ายังมีเวลาเตรียมตัวอีกปี

ขอให้พี่ได้อย่างที่พี่หวังค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ลูกเต่าที่เพ่งเพียรของแม่เต่า

เดินอืดอาดต่อไปเถิดลูก

ลูกไม่ได้เดินช้าลงหรอกลูก

แต่ใจของลูกต่างหากที่เร่งเกินอัตรากำลังของลูก

ลูกเต่าครับ...

เวลาลูกเดิน ใจลูกมัวพะวงอยู่ที่จุดหมายนะลูก

ลูกจึงมองไม่เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามข้างทางเหมือนที่กระต่างมองเห็นจึงแอบเพลินหลับไป

ลูกเต่าที่แสนอดทนครับ

แม่เต่าดีใจที่แม่มีลูกที่แสนพากเพียร

แต่ลูกลืมไปว่าความสำเร็จที่แท้จริง

ไม่ได้วัดกันที่ปลายทาง

หากแต่อยู่ที่การเริ่มต้น

ลูกตั้งต้นไกลกว่ากระต่ายนะลูก

แต่ถ้านับระยะทางลูกก็เดินเท่าเขาแล้วลูก

ความสุขและความทุกข์ถูกแบ่งขาดจากกันด้วยเส้นบางๆเท่านั้น

ถ้าลูกมัวคอยเปรียบเทียบลูกก็จะทุกข์ในระหว่างการเดินทาง

ครั้งนี้ เริ่มต้นใหม่นะลูก

จงเดินอย่างสง่างาม แม้นจะเชื่องช้า

ทว่าลูกต้องก้าวไปอย่างปริ่มสุขนะครับ

ความสุขจในระหว่างการเดินทางจะทำให้ลูกเหมือนกับทิชชูแผ่นใหม่ที่ดึงออกมาจากกล่อง

ทิชชูที่มีคุณสมบัติที่จะซับความรู้ได้เต็มผืน

แต่การที่ลูกคอยมองแต่กระต่ายจะทำให้ลูกกังวลและน้อยใจผนวกกับเกิดอารมณ์อาภัพและน้อยใจในวาสนา

ลูกจึงเหมือนทิชชูที่ใช้ซับน้ำไปแล้วครึ่งผืนนะลูก

พอจะนำมาซับน้ำกองใหญ่ ทิชชูก็อุ้มน้ำจนชุมและทำประโยชน์ไม่ได้แล้ว

แม่เต่าเคยเป็นเช่นลูก แต่แม่เป็นทั้งเต่า เป็นทั้งควายผสมผสานกัน

ถึกอย่างเดียว คิดไม่เป็น แถมยังตายด้านทางความรู้สึกอีก ไม่รู้สึกเหนื่อย ไม่รู้สึกเครียด ไม่รู้สึกว่าเมื่อไหร่จะถึงจุดหมาย

แม่จึงทั้งอึด และถึกแต่ก็ยังสู้ยิบตากับการเทียมเกวียนทุกวี่วัน

จนวันไหนที่เผลอไผลไม่ได้เทียมเกวียน จะรู้สึกว่าชีวิตไม่สมบูรณ์เหมือนทุกวัน

ท่ามกลางความถึกที่เชื่องช้าของแม่ แต่แม่ก็เพียรอย่างสม่ำเสมอจึงไม่ได้ทำให้แม่เต่าทุกข์ใจเลยแม้สักน้อย

แม่เต่าคิดว่าลูกคงสรุปสิ่งที่แม่พูดได้

เราจะพิสูจน์ให้โลกเห็นนะลูกว่า

ความเพียรที่ประกอบด้วยปัญญาอยู่ที่ไหน

ความสำเร็จก็จะอยู่ที่นั่น

แม่เต่าภูมิใจในตัวลูกมาก

อดทนต่อไปนะลูก

ลูกรู้ไหมว่าแม้นพวกเราจะเดินช้า

แต่อายุพวกเรายืนยาวมาก

เราไม่ใช่พลุที่เปล่งแสงสว่างเพียงชั่วพริบตา

แม้เราไม่ใช่แสงตะวัน

แต่เราเป็นดาวที่จรัสฟ้า

ไม่สวยเทียมจันทราแต่ก็สร้างความงามให้ท้องนภาได้มากมายและยืนยาว

แม่จะอยู่เคียงข้างลูกนะครับ

สู้นะครับ

[ว่าที่เต่าติดเสกตซ์]

ถึงคุณครูสมศรีที่ผมรัก มาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมอ่านแล้วรู้สึกผ่อนคลายไปได้เยอะเลยครับ

ตอนนี้ผมจะรอให้น้ำในทิชชู่ที่ซับน้ำกองใหญ่ให้มันระเหยไป แล้วจะเริ่มซับน้ำทีละเล็กทีละน้อยใหม่ตามที่คูบอกนะครับ

ผมจะจำคำที่ครูพูดเอาไว้ให้หมดทุกคำ !!!!

แล้วผมก็จะขอเอาประโยคนี้ไปใช้เตือนใจของผมนะครับ ผมจะแปะกระดาษไว้หน้าโต๊ะอ่านหนังสือตัวใหญ่ ๆ เลย เอาไว้ข้าง ๆ กรดาษที่เขียนว่าผมไม่ยอมเป็นไอ้ขี้แพ้ !!!

" ความเพียรที่ประกอบด้วยปัญญาอยู่ที่ไหน

ความสำเร็จก็จะอยู่ที่นั่น "

ซักวันหนึ่ง เท้าผมจะต้องติดเสกตซ์ และช่วยพาคนอื่น ๆ ไปพร้อม ๆ กับผม อย่างที่คุณครูทำให้ผมเห็นอยู่ทุก ๆ ครั้ง

ซักวันหนึ่ง แม้ผมจะไม่ได้เป็นดวงอาทิตย์ แต่ผมก็จะเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ของท้องฟ้า

ผมสัญญญา !!!

รัก รัก รัก รักมาก ๆๆๆๆ และเคารพครับ
 ว่าที่เต่าติดสเกตซ์

[เหม่งจ๋าย : )]

ติดสเก็ตไม่พอนะพี่

ต้องติด"เจ็ท"

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ต้องอย่างนี้สิครับ

เราจะจับมือกันไป

เราจะสร้างสังคมที่มั่นใจในความเพียรเพื่อพวกเราจะได้กลายเป็นจิ๊กซอว์ที่มีค่าของแผ่นดินนะครับ

สร้างความเพียรเพื่อพระเจ้าอยู่หัวของพวกเรานะครับ

ต่อไปลูกเต่าน้อยก็จะเป็นกำลังสำคัญของสังคม

ยามลูกเต่าเติบใหญ่

ลูกเต่าจะได้เล่าให้ลูกหลานฟังถึงคุณครูคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกเต่า

ผู้มีชื่อว่า.....คุณครูสมศรีนะครับ

ถึงวันนั้นชื่อนี้ก็คงเป็นชื่ออนุรักษ์เหมือนชื่ออำแดงม้อย อำแดงเมี้ยนนะครับ

ภูมิใจจังที่จะได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์

[love_sister]

หนูก็เคยเหมือนกันที่บางทีคิดว่าเราได้พยายามอย่างดีแล้วก็ยังตามไม่ทันกระต่าย

แต่หนูก็ได้พยายามแล้ว และก็จะพยายามต่อไปจนกว่าจะสำเร็จ

อ่านที่คุณครูสมศรีตอบแล้วหนูจะเอาไปใช้นะคะ ขอบคุณครูมากๆค่ะ


ขอเป็นเต่าติดสเก็ตอีกตัวที่พร้อมจะก้าวไปอย่างมั่นใจ