|
: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : คนกลุ้มใจ May 02, 2009, 03:06:52 PM ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกขยะแขงในเรื่องราวของผมกรุณาอย่าอ่านเลยนะครับมันเลวร้ายมากๆ
อันนี้เป็นเรื่องน่าอายมากของผมเลยนะครับ ผมไม่กล้าที่จะพูดกับใครแม้แต่กับคนในครอบครัว อัดอั้นตันใจมากๆจึงต้องมาเขียนกระทู้นี้ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนผมอยู่ม.5 ผมได้มัวเมาอยู่กับคำว่า"กาเม"คือผมปล่อยให้อารมณ์ครอบงำตัวเองจนนำไปสู่เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองสกปรกมากจนถึงทุกวันนี้ ทำให้ผมนอนไม่เคยหลับ กว่าจะนอนได้ต้องข่มตานอนไปหลายชั่วโมง คือผมได้มีความสัมพันธ์ทางเพศแต่ไม่ได้ถึงขนาดที่ทำให้ตั้งครรภ์นะครับคือแค่กับทางปาก(ไม่รู้ผมเขียนน่าเกลียดไปหรือเปล่าแต่ขอถามตรงๆเพราะว่าพูดกับใครไม่ได้ผมอายมากๆ) ในช่วงเวลาตอนนั้นผมลืมตัวครับต้องยอมรับว่าตกเป็นทาสของอารมณ์ แต่ตอนนี้ผมจะขึ้นปี1มหาวิทยาลัยแล้ว แต่เมื่อผมหวนคิดไปถึงระยะเวลาตอนนั้นทีไรทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงตัวเอง(คือตอนนี้ผมตัดขาดกับการกระทำอย่างนั้นไปแล้ว)ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่ทำอย่างนั้นแต่ว่าในชีวิตจริงมันทำไม่ได้ ผมจึงได้แต่รู้สึกสกปรกกลับตัวของผมเอง เมื่อผมจะทำสิ่งใดผมก็จะคิดแต่เรื่องนี้บอกตามตรงเลือกว่าเกือบๆทุกวินาที เป็นทุกข์มากๆ ทำอะไรไม่มีความสุขเลย ดูหนัง ฟังเพลงอะไรผมก็ไม่มีความสุขเลยครับ ผมได้แต่คิดว่าตัวเองไม่บริสุทธิ์ ไม่อยากจะคบกับใครอีกแล้วกลัวว่าผมไม่มีค่าพอที่จะให้ใครคบ เพราะผมมันสกปรก แค่เห็นหน้าพ่อแม่ผมก็เสียใจลึกๆมากๆว่าผมทำให้พวกท่านเสียใจถ้าได้รู้ เห็นหน้าคนวัยเดียวกันผมก็คิดว่าผมมันสกปรกมากๆบวกกับอิจฉาเล็กน้อยเพราะคนอื่นเขายังมีความสุขได้อย่างไม่ต้องกังวลใดๆ เมื่อผมคิดถึงอดีตในช่วงเวลานั้นทีไรผมก้อยากจะกลับไปแก้ไขคือรู้สึกว่าตัวเองมันโง่บวกกับสกปรก ไม่น่าตกเป็นทาสของอารมณ์เลยแต่ในโลกจริงมันแก้ไขไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทนทุกข์คิดถึงเรื่องนี้อีกนานเท่าไร จะอีกกี่วัน กี่คืนหรือตลอดไปจนชั่วชีวิต ทุกๆคืนกว่าผมจะนอนได้ต้องคิดจนปวดหัว กลัวว่าจะมีใครรู้ กลัวว่าจะทำให้คนที่เรารักเสียใจ และอีกอย่างผมเป็นคนที่เชื่อในพระพุทธศาสนาด้วยครับ ถือว่าเคร่งได้เลยทีเดียวแต่ว่าการตกเป็นทาสของอารมณ์ก็ทำให้ผมต้องทำผิดศีลข้อที่3 ผมกลัวตกนรกเหมือนกันนะครับแค่นรกในใจตอนนี้ผมก็ทุกข์มากแล้วไม่รู้ว่าหลังจากตายไปต้องเจออะไรอีก บอกตรงๆครับว่าตอนนี้กลัวไปหมดทุกอย่างกลัวอนาคต กลัวอดีตไม่แต่ปัจจุบันก็กลัว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายเขาคิดยังไงแต่ที่รู้ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆเลย เพราะผมเป็นคนส่วนน้อยๆในวัยผมที่กล้าทำเรื่องเลวร้ายอย่างงี้ และถ้าในอนาคตถ้าผมต้องแต่งงานกับใครสักคนผมคงไม่กล้าบอกว่าผมบริสุทธิ์ ถ้าเขาถามมาผมก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรเพราะกลัว ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ถ้าโกหกไปผมก็จะรู้สึกเลวมากกว่าเก่าอีก แต่ถ้าผมพูดตามตรงไปก็จะทำให้คนอื่นเสียใจอีก ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มครับ แต่ที่รู้คือทุกข์มากๆ รู้เลยที่เขาบอกว่าทุกข์ทุกช่วงเวลามันเป็นยังไง ไม่กล้าบอกใครเรื่องนี้ ต้องเก็บไว้เป็นความลับคนเดียวยิ่งทำให้ตัวเองยิ่งรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่ ผมจึงขอให้คุณครูช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยนะครับ แม้จะคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นแค่อดีตแต่ผมก็ยังคิดไม่ตกอยู่ดีครับจะทำยังไงดีทุกข์มากๆ บอกใครก็ไม่ได้แต่ผมเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับมาตลอดและก็ไม่มีใครกล้าคิดว่าผมจะกล้าทำเรื่องอย่างนี้ด้วยเพราะผมไม่ใช่เด็กเกเรอะไรพูดตามตรงคือผมก็เรียนดีทีเดียว(กำลังจะศึกษาคณะแพทยศาสตร์แต่ว่าขอไม่บอกนะครับว่าสถาบันไหน ผมกลัวเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะผม)และยิ่งมีคนชมว่าผมดีเท่าไร ผมก็ยิ่งเจ็บมากๆเลยครับ ปล.ผมอาจเขียนไม่ได้ดีมาก เรียบเรียงเรื่องราวก็อาจไม่ค่อยเข้าใจเพราะตอนนี้ผมมึนไปหมดทุกอย่างแล้วครับ (จะบ้าอยู่แล้ว) ปล.ขอฝากคนที่จะคิดมีอะไรกับแฟนครั้งแรกไว้ว่า อย่ามีเลยจะดีกว่ามีตอนที่เราแต่งงานไปแล้วจะสบายใจกว่า ไม่ต้องมานั่งทุกข์อยู่กับความผิดที่ได้ทำลงไป ไม่ใช่แค่ทุกข์เฉพาะเวลาใดแต่มันจะตามหลอกหลอนคูณไปทุกๆวินาที ไม่เจอกลับตัวเองไม่รู้หรอกว่าทุกข์เพียงใด นรกในใจมันหนักหนาเกินกว่าความเจ็บปวดทางกายหลายร้อยเท่านัก : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : -M๐NS๐๐N- May 02, 2009, 03:14:32 PM ได้อ่านแล้ว นะครับ
ก็ เรื่อง ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว เราก็ไม่ควร จะ คิด ให้มันมาทำลายเราในวันนี้ ถ้าวันนี้ เราคิดได้ เราก็ เริ่มต้นใหม่ ไม่มีใครที่จะสาย เกินแก้หรอก ครับ คงไม่ใช่เฉพาะ พี่คนเดียว ที่มีเรื่อง กลุ้มใจ คนอื่นๆเขาก็ คงต้องมีเรื่อง กลุ้ม ใจให้คิดเช่นเดียวกัน แต่ขึ้นอยู่กับว่าใคร จะทนรับกับมันได้ดี เท่านั้นเอง เรื่องอะไรที่เราคิดแล้ว เราเป็นทุกข์ เราจะไปคิดทำไม เรามีชีวิตอยู่ เป็นปัจจุบันดีที่สุด เรื่องในอดีต ก็ไม่ใช่ลืม แต่ให้จำมันไว้เป็นบทเรียน สอนตัวเราในปัจจุบัน แล้วมันก็ต้องส่งผลไปถึงอนาคตข้างหน้าแน่นอน ครับ ชีวิตเราจะเป็นยังไง ก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา ขอ ให้ สู้ๆชีวิตเข้าไว้นะครับ อย่าคิดมาก ความทุกข์ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกครับ มีแต่จะทำให้ทุกๆสิ่งแย่ลง หวังว่า พี่คงจะ มีกำลังใจขึ้นนะครับ สู้ๆ ปล.ผมเองก็วนไปวนมาเหมือนกันแหละครับ- - : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : >>(P)>a<(O)<< May 02, 2009, 04:25:10 PM คิดเหมือนเรปบน
: Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : substitute- May 02, 2009, 07:11:19 PM เอ่อ ... ส่วนตัวนะคะพี่ รู้สึกดีอ่ะ ที่คนเรารู้จักเกรงกลัวต่อบาป เพราะหนูก็ศรัทธาในศาสนาพุทธมากๆ
สองสามปีก่อนพี่เผลอทำในสิ่งไม่ดีลงไป แล้วสิ่งนั้นก็ติดอยู่ในใจ ในความคิดของพี่ตลอดเวลา เห็นใจค่ะ แต่อยากให้พยายามอย่ากังวลกับสิ่งนั้นเลย เพราะพี่ก็รู้ว่ามันย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ ที่ทำได้ คือ ทำความดี ทำสิ่งดีๆ ต่อไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ อย่าปล่อยให้ความผิดพลาดในอดีตมีผลต่อปัจจุบันเลยนะ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : kznot May 02, 2009, 08:39:34 PM ผ่านเเล้วก้อผ่านไปคับ
ทำตอนนี้ให้ดีที่สุด เราเเก้ไขอดีตไม่ได้ เเต่เรากำหนดอนาคตได้ด้วยปัจจุบันคับ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : คนกลุ้มใจ May 02, 2009, 08:54:51 PM ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกขยะแขงในเรื่องราวของผมกรุณาอย่าอ่านเลยนะครับมันเลวร้ายมากๆ อันนี้เป็นเรื่องน่าอายมากของผมเลยนะครับ ผมไม่กล้าที่จะพูดกับใครแม้แต่กับคนในครอบครัว อัดอั้นตันใจมากๆจึงต้องมาเขียนกระทู้นี้ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าตอนผมอยู่ม.5 ผมได้มัวเมาอยู่กับคำว่า"กาเม"คือผมปล่อยให้อารมณ์ครอบงำตัวเองจนนำไปสู่เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองสกปรกมากจนถึงทุกวันนี้ ทำให้ผมนอนไม่เคยหลับ กว่าจะนอนได้ต้องข่มตานอนไปหลายชั่วโมง คือผมได้มีความสัมพันธ์ทางเพศแต่ไม่ได้ถึงขนาดที่ทำให้ตั้งครรภ์นะครับคือแค่กับทางปาก(ไม่รู้ผมเขียนน่าเกลียดไปหรือเปล่าแต่ขอถามตรงๆเพราะว่าพูดกับใครไม่ได้ผมอายมากๆ) ในช่วงเวลาตอนนั้นผมลืมตัวครับต้องยอมรับว่าตกเป็นทาสของอารมณ์ แต่ตอนนี้ผมจะขึ้นปี1มหาวิทยาลัยแล้ว แต่เมื่อผมหวนคิดไปถึงระยะเวลาตอนนั้นทีไรทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงตัวเอง(คือตอนนี้ผมตัดขาดกับการกระทำอย่างนั้นไปแล้ว)ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่ทำอย่างนั้นแต่ว่าในชีวิตจริงมันทำไม่ได้ ผมจึงได้แต่รู้สึกสกปรกกลับตัวของผมเอง เมื่อผมจะทำสิ่งใดผมก็จะคิดแต่เรื่องนี้บอกตามตรงเลือกว่าเกือบๆทุกวินาที เป็นทุกข์มากๆ ทำอะไรไม่มีความสุขเลย ดูหนัง ฟังเพลงอะไรผมก็ไม่มีความสุขเลยครับ ผมได้แต่คิดว่าตัวเองไม่บริสุทธิ์ ไม่อยากจะคบกับใครอีกแล้วกลัวว่าผมไม่มีค่าพอที่จะให้ใครคบ เพราะผมมันสกปรก แค่เห็นหน้าพ่อแม่ผมก็เสียใจลึกๆมากๆว่าผมทำให้พวกท่านเสียใจถ้าได้รู้ เห็นหน้าคนวัยเดียวกันผมก็คิดว่าผมมันสกปรกมากๆบวกกับอิจฉาเล็กน้อยเพราะคนอื่นเขายังมีความสุขได้อย่างไม่ต้องกังวลใดๆ เมื่อผมคิดถึงอดีตในช่วงเวลานั้นทีไรผมก้อยากจะกลับไปแก้ไขคือรู้สึกว่าตัวเองมันโง่บวกกับสกปรก ไม่น่าตกเป็นทาสของอารมณ์เลยแต่ในโลกจริงมันแก้ไขไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทนทุกข์คิดถึงเรื่องนี้อีกนานเท่าไร จะอีกกี่วัน กี่คืนหรือตลอดไปจนชั่วชีวิต ทุกๆคืนกว่าผมจะนอนได้ต้องคิดจนปวดหัว กลัวว่าจะมีใครรู้ กลัวว่าจะทำให้คนที่เรารักเสียใจ และอีกอย่างผมเป็นคนที่เชื่อในพระพุทธศาสนาด้วยครับ ถือว่าเคร่งได้เลยทีเดียวแต่ว่าการตกเป็นทาสของอารมณ์ก็ทำให้ผมต้องทำผิดศีลข้อที่3 ผมกลัวตกนรกเหมือนกันนะครับแค่นรกในใจตอนนี้ผมก็ทุกข์มากแล้วไม่รู้ว่าหลังจากตายไปต้องเจออะไรอีก บอกตรงๆครับว่าตอนนี้กลัวไปหมดทุกอย่างกลัวอนาคต กลัวอดีตไม่แต่ปัจจุบันก็กลัว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกฝ่ายเขาคิดยังไงแต่ที่รู้ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆเลย เพราะผมเป็นคนส่วนน้อยๆในวัยผมที่กล้าทำเรื่องเลวร้ายอย่างงี้ และถ้าในอนาคตถ้าผมต้องแต่งงานกับใครสักคนผมคงไม่กล้าบอกว่าผมบริสุทธิ์ ถ้าเขาถามมาผมก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรเพราะกลัว ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ถ้าโกหกไปผมก็จะรู้สึกเลวมากกว่าเก่าอีก แต่ถ้าผมพูดตามตรงไปก็จะทำให้คนอื่นเสียใจอีก ยิ่งคิดยิ่งกลุ้มครับ แต่ที่รู้คือทุกข์มากๆ รู้เลยที่เขาบอกว่าทุกข์ทุกช่วงเวลามันเป็นยังไง ไม่กล้าบอกใครเรื่องนี้ ต้องเก็บไว้เป็นความลับคนเดียวยิ่งทำให้ตัวเองยิ่งรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่ ผมจึงขอให้คุณครูช่วยให้คำแนะนำผมหน่อยนะครับ แม้จะคิดว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นแค่อดีตแต่ผมก็ยังคิดไม่ตกอยู่ดีครับจะทำยังไงดีทุกข์มากๆ บอกใครก็ไม่ได้แต่ผมเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับมาตลอดและก็ไม่มีใครกล้าคิดว่าผมจะกล้าทำเรื่องอย่างนี้ด้วยเพราะผมไม่ใช่เด็กเกเรอะไรพูดตามตรงคือผมก็เรียนดีทีเดียว(กำลังจะศึกษาคณะแพทยศาสตร์แต่ว่าขอไม่บอกนะครับว่าสถาบันไหน ผมกลัวเขาเสื่อมเสียชื่อเสียงเพราะผม)และยิ่งมีคนชมว่าผมดีเท่าไร ผมก็ยิ่งเจ็บมากๆเลยครับ ปล.ผมอาจเขียนไม่ได้ดีมาก เรียบเรียงเรื่องราวก็อาจไม่ค่อยเข้าใจเพราะตอนนี้ผมมึนไปหมดทุกอย่างแล้วครับ (จะบ้าอยู่แล้ว) ปล.ขอฝากคนที่จะคิดมีอะไรกับแฟนครั้งแรกไว้ว่า อย่ามีเลยจะดีกว่ามีตอนที่เราแต่งงานไปแล้วจะสบายใจกว่า ไม่ต้องมานั่งทุกข์อยู่กับความผิดที่ได้ทำลงไป ไม่ใช่แค่ทุกข์เฉพาะเวลาใดแต่มันจะตามหลอกหลอนคูณไปทุกๆวินาที ไม่เจอกลับตัวเองไม่รู้หรอกว่าทุกข์เพียงใด นรกในใจมันหนักหนาเกินกว่าความเจ็บปวดทางกายหลายร้อยเท่านัก ขอถามอีกนิดนึงครับคือผมอึดอัดใจมาก อยากถามทุกคนว่าผมควรบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ไหม ผมกลัวพวกท่านเสียใจแต่ผมก็ไม่อยากโกหกท่านหรือเก็บไว้คนเดียวเหมือนกัน แล้วในอนาคตถ้ามีคนถามกับผมตรงๆว่าบริสุทธิ์หรือไม่ ผมจะตอบอย่างไรดี หรือว่าผมควรจะบอกกับใครด เครียดมากๆ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : chanter toute le temp May 02, 2009, 09:43:06 PM เราว่าอย่าไปคิดมากกให้มันเป็นทุกเลยคับ ยิ่งคิดมากกเราก๊อทุกเอง ถ้าอย่างที่บอกคับว่าเคร่งพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าสอนให้เราปล่อยวางน๊ะคับ ถ้าจะขอยกตัวอย่างเด็กฝรั่ง เข้ามีเรื่องแบบนี้ทุกวี่ทุกวัน ถ้าเค้ามานั่งคิดมันก๊อคงจาทุกข์ไปตลอดชีวิตแน่ๆ แล้ว มั่นใจได้เลยว่า
เด็กฝรั่งประมาณ 80-90 % ก๊อเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาทั้งนั้น พอถึงวันที่เค้าแต่งงานก็ยังมีมายอมรับกันว่าเคยผ่านเรื่องอย่างนี้มาก่อนช่วงวัยรุ่น ทั้งชายและหญิง เค้าก๊อรักกันได้ปกติสุข เพราะเค้าทำใจคิดว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิตในช่วงวัยรุ่น ถ้าเรามานั่งถึงสิ่งที่เป็นตราบาปในใจเราทุกวัน ผมว่าปีนึง 365 วัน มันก๊อคงทุกข์งี้ไปตลอดแหละครับ ชีวิตก็คงไม่มีความสุข ทำไม ไม่ลองหยุดคิดซักครูทำจิตใจให้สบาย ปล่อยวางทุกอย่างที่เราคิดว่าทำไม่ดีมาในอดีตแล้วเริ่มใหม่กับความเป็นจริงในปัจจุบันละคับ เช่น ทำดีในปัจจุบันแทนกันลบล้างสิ่งที่มันไม่ดีในอดีตซ่ะ หรือถ้าคิดว่าไม่สามารถปล่อยวางได้จิงแล้วไม่อยากระบายให้ใครรับรู้ผมว่าลองไปพบจิตแพทย์ดูน๊ะคับ ไม่ได้แปลว่าคุณบ้า แต่เค้าจะช่วยให้สิ่งที่คุณคิดว่าเป็นสิ่งสกปรกๆ นี้หายไปจากชีวิตคุณอย่างแน่นอน โดยใช้หลักจิตวิทยา ปล.เราจาทูนหินไว้บนหัวเราตลอดให้มันหนักจนทับเราตาย หรือง่ายๆแค่จาวางมันลงกับพื้น คิดดูน๊ะคับ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! May 03, 2009, 05:47:54 PM อย่ามัวเฝ้าเก็บผลไม้เน่าที่ตกพื้นเลยค่ะ
มาเร่งใส่ปุ๋ย บำรุงเลี้ยงดอกที่กำลังจะบานสะพรั่งเป็นผลต่อไปดีกว่านะคะ อะไรที่ผ่านไปแล้วย่อมทิ้งบทเรียนที่มีคุณค่าไว้ให้เราเสมอ คุณครูคิดว่าเพื่อนอาจมองว่าหนูเป็นเด็กผู้ชายที่แปลก แต่สำหรับคุณครู คุณครูทราบดีค่ะว่าแท้จริงเป็นเช่นไร อย่าเสียใจกับเรื่องที่ผ่านไปแล้วนะคะ ปุ๋ยที่เน่าเหม็นเป็นประโยชน์ต่อการเติบโตของพืชเสมอ ชีวิตยังมีอีกมากให้หนูได้ท่องไปอย่างมีสติ อย่าปล่อยให้สองสามเมื่อวานนี้มาทำลายหมื่อนพรุ่งนี้ที่รอเราค่ะ ปัจจุบันสำคัญที่สุด อย่าหวนไปในวังวน งูลอกคราบแล้ว ทิ้งคราบนั้นไว้เถิดค่ะ แม้พิษจะอยู่ในปากงู แต่พิษนั้นไม่เคยทำร้ายงู อะไรที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นกับเราแล้ว ไม่มีทางทำร้ายใจเราได้ เว้้นแต่เราจะยอมปล่อยให้ตัวเราทำร้ายตัวเราเองค่ะ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : chanter toute le temp May 03, 2009, 07:41:14 PM ใช่แล๊ววคร๊าบผมม
: Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : Ja-Ja (Sailom) ^^ May 04, 2009, 08:48:03 PM เข้าใจความรู้สึกนะคะ เเต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
บางทีมันก็เป็นเรื่องยากที่เราจะยอมรับ คิดอยากกลับไปเเก้ไขอดีต เเต่ในความเป็นจริงมันสวนทางกัน ในมุมมองของคุณกับจ๋ามันอาจต่างกัน เเต่จ๋าคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เเต่ก็ดีเเล้วที่เข้ามาในบอร์ดนี้ค่ะ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : BOS May 04, 2009, 10:36:18 PM ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้ทุกคนพยายามทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
พวกเราทุกคนขอเป็นกำลังใจให้นะครับ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : EFFIE May 05, 2009, 02:57:47 AM การมีเซ็กส์(ขอโทษนะคับถ้าตรงเกินไป) เป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์นะคับ(อันนี้ในมุมมองของผมนะ) แต่ก้อนั่นแหละ
อย่าไปคิดถึงมันอีกเลยคับ ยิ่งคิดก้อยิ่งหมกวุ่นนะ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : Dorapear May 05, 2009, 04:17:33 PM อย่างที่คุณครูพูดแหละค่ะ
: Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : Dereana May 05, 2009, 08:43:09 PM @_@! ได้ระบายแล้ว
คงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยแล้วใช่ไหมคะ ?? อิอิ : Re: ครูครับผมจะบ้าแล้ว : &(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME] May 06, 2009, 09:26:11 AM ยังไงก็สู้ๆนะคะ
ถ้าอึดอักอะไรอีก บอร์ดนี้ยินดีต้อนรับเสมอ^^~ |