|
: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : กาว August 21, 2007, 09:27:23 AM แงๆๆ ทำไงดีจะเอ็นแล้วด้วย ติดเกมกะกาตูนมากมายไม่ทำไรเลย อ่านหนังสือได้นิดเดวเอง เซงง
: Re: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : เหม่งจ๋าย : ) August 21, 2007, 06:19:59 PM พี่ลองห้ามตัวเองมั้งจิคะ
แบบว่ากำหนดกะตัวเอง เราต้องอ่านหนังสือนะ ไม่เล่นเกม ไม่อ่านการ์ตูนนะ อย่างน้อย ก็ตั้งเป้าว่า..เราจะอ่านเท่านี้ ก่อนจะไปอ่านการ์ตูน อะไรประมาณนี้ก็ได้ค่ะ หนูก็เคยติดเกมตอนจะสอบม.1 555+ รู้สึกว่าช่วงนั้น ให้พี่ล๊อคคอมให้ ซ่อนการ์ตูนให้หมด พอไม่มีไรทำ อ่านหนังสือเองอัตโนมัติค่ะ =w=; สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ "งดเกมเข้าพรรษา!" : Re: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : Unidentified Girl August 21, 2007, 08:27:12 PM คิดถึงอนาคตสิคะ แค่นี้แลกไม่ได้หรอ
อนาคตทั้งชีวิต จะมีความสุขไหม ถ้าไม่ได้อยู่ในอาชีพ/วิชาชีพที่ชอบ ใจตัวเอง ต้องเตือนตัวเองค่ะ อย่างเช่น เวลาขี้เกียจอ่านหนังสือ ก้อบอกตัวเองว่า แค่นี้กูยังโง่ไม่พอเหรอ หรือถ้าคิดว่าตัวเองโชคดีฉลาดอยู่แล้ว ยังไงก้อสอบติด ก้อจะบอกว่า มหาวิทยาลัย เราไม่ได้สอบเทียบกับเกณฑ์เหมือน ม.ปลายนะคะ แต่เค้าให้เกรดแบบเอาคะแนนไปเทียบกันทุกคนแล้วตัดเกรด บุคคลที่เรียนมหาวิทยาลัยมาจากทุกที่ ยังมั่นใจได้หรือไม่ ว่าจะได้เกรดดีๆ อันที่จริงแล้ว แม้ว่าการเรียนควรจะมุ่งให้ได้ความรู้มากกว่าเรื่องเกรด แต่เกรดเป็นตัวสะท้อน ความพยายาม ความขยัน และ ความสม่ำเสมอ การสอบเข้าเรียนได้เป็นเพียงแค่บันได้ก้าวแรกเท่านั้น หากสอบติด แต่ไม่เคยมีความพยายาม ไม่เคยมีวินัย มันก้อไปไม่ได้ไกลหรอกค่ะ คนอื่นเขาใช้เวลาใน ม.ปลาย สะสมความอดทน ความมีวินัย เมื่อเข้ามหาวิทยาลัยย่อมเป็นพื้นฐานได้อย่างดีในการศึกษา แต่หากเข้าไปเรียนแล้วเพิ่งจะคิดได้ว่าต้องขยันซะแล้ว เราไม่ได้สะสมความพยายามช้ากว่าเขาแค่ 3 ปี (ม.ปลาย) นะคะ มันมากกว่านั้น เพราะมหาวิทยาลัยเรียนหนัก และเหนื่อย เวลาพักผ่อนและอ่านหนังสือย่อมเหลือน้อยลง ลองคิดดูว่า สมมุติมีเวลาแค่ 1 ชั่วโมง ของทุกวัน ในการสะสมความเพียร แต่ในขณะที่ ม.ปลาย มีเวลามากกว่า สมมุติว่า 3 ชั่วโมง (จริงๆคงมากกว่านั้น) เราใช้เวลาตั้ง 3 เท่า กว่าจะเท่าคนอื่นที่เขาสะสมไว้ แถมยังเริ่มช้ากว่าไปอีก 3 ปี แล้วยังงี้เมื่อไรจะเดินทันคนอื่นคะ หากวางรากฐานของชีวิตอย่างไม่มั่นคง แล้วก้าวต่อไปจะเป็นอย่างไร ฝากไว้ให้คิดค่ะ : Re: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : อุซางิจัง..CUD44 August 21, 2007, 09:03:29 PM ทำไมไม่ลองถามตัวเองหล่ะคะ
ว่าการ์ตูน เกมกับอนาคตอะไรสำคัญกว่า ในเมื่อพี่รู้ตัวแร้ว ว่าติดก้ยังดีกว่าติดโดยไม่รู้ตัวไม่ใช่หรือ ฝืนตัวเอง ถ้าไม่ได้จับการ์ตูน ไม่ได้แตะเกมแร้วจะลงไปชักตายก็ให้มันรู้ไป (เหมือนพูดกะตัวเองเรยแค่ไม่ใช่เรื่องเกมกะการ์ตูนเท่านั้นแหละ) : Re: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : ห ล่ อ หั ก โ ห ม . . . August 21, 2007, 10:00:10 PM โห...อันนี้เราเข้าใจเลยอ่ะ เราก็เป็น
แต่เราทำอย่างงี้อ่ะ เราเขียนไปแปะทั่วห้องเลยเช่น... อีกเฮือกเดียว ก็เข้า จุฬา ได้แล้ว (พอดีอยากเข้าจุฬาอ่ะ) คิดถึงแม่...คิดถึงจุฬา...คิดถึงอนาคต... แม่เสียตังให้มืงเรียนไปเท่าไหร่...จะทำให้แม่เสียใจเหรอ... ประมาณนี้อ่ะ แล้วก็ฝืนตัวเองอ่ะ บังคับตัวเอง ไม่ให้เปิดทีวี ไม่เปิดคอม ไม่คุยโทสับ แล้วมาอ่านหนังสือ เราโชคดีที่เป็รคนแบบพอได้เริ่มทำงาน ได้เริ่มอ่านหนังสือแล้ว ไฟจะติด พอไฟติดทีนี้ก็อ่านได้ยาวเลย แต่พออยู่เฉ๊ยเฉย ก็ขี้เกียจเหมือนเดิม เลยต้องไม่อยู่เช้ยเฉย ต้องเอางานมาทำ เอาหนังสือมาอ่าน ไม่เชื่อลองดูนะ บังคับตัวเองให้ได้ อีกไม่กี่เดือนเอง เรื่องนี้ไม่มีใครช่วยนายได้นะ นอกจากตัวนายเอง นายเท่านั้นที่บังคับตัวเองได้นะ คิดดิอีกแค่หกเจ็ดเดือนเอง การ์ตูนกับเกมอ่ะ เล่นทีหลังก็ไม่ตาย แต่แอดมิชอ่ะ เข้าไม่ได้แล้วจะมาเสียใจภายหลังมะได้นะ บังคับตัวเองให้ได้นะ สู้ๆๆๆๆๆๆ : Re: ติดเกมส์กะกาตูนร์เลิกไม่ได้เลย : Unidentified Girl August 21, 2007, 10:03:16 PM อื้ม นึกถึงเขียนแปะห้องแล้ว
ฝาห้องเราก้อมีเพลง ตะกายดาว อย่ายอมแพ้ แล้วก้อ ถนนสายแสงตะวัน แปะไว้ค่ะ บนโต๊ะ(ตัวเดิม) มีรูปครูแปะไว้ด้วย (ตอนนี้โละห้อง หารูปม่ายเจอ :'( ) |