|
: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : Unidentified Girl March 23, 2009, 11:16:11 PM แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า....
สวรรค์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเราแล้ว เดินหน้าต่อไปให้เต็มความสามารถ แล้วสิ่งที่ดีที่สุดนั้นจะเกิดผลงอกงามเอง ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะ --~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~ หนุ่มบ้านนอกยากจนคนหนึ่ง เสี่ยงโชคเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ ทั้งที่มิได้มีความรู้อะไรเลย เนื่องจากได้ทราบข่าวที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่า มีโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ กำลังรับสมัคร นักการภารโรง ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา จึงจับรถมากรุงเทพ และเดินกางแผนที่ (ที่เพื่อนเขียนให้) สุ่มถามชาวบ้านถึงที่ตั้งของโรงเรียนนั้น ซึ่งกว่าจะเจอก็เหงื่อตกไปหลายปี๊บทีเดียวแหละ เมื่อเข้าไปแจ้งความจำนงที่แผนกธุรการ จึงมีเจ้าหน้าที่มาเรียกให้นั่ง และยื่นใบสมัครมาให้กรอกข้อความ นายหนุ่มนั้นก็ยิ้มแหย ๆ ยกมือไหว้แล้วบอกอ่อย ๆ กับเจ้าหน้าที่ว่า “...ขอโทษครับพี่ ผม...คือว่า... ผม...อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ครับ...” เจ้าหน้าที่ ท ี่นั่งรับสมัครอยู่นั้น ชักสีหน้าทันที “...อะไรกัน คิดจะมาสมัครงานที่โรงเรียน ถึงจะตำแหน่งแค่ นักการภารโรง ถึงจะไม่ได้ใช้วุฒิการศึกษา แต่อย่างน้อยก็น่าจะอ่านออก เขียนได้ บ้างแหละ” หนุ่มบ้านนอกหน้าซีด ยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ประหลก ๆ “...ผมไม่รู้หนังสือจริง ๆ ครับ แต่ช่วยรับผมไว้หน่อยเถิดครับพี่ ให้ผมแบกหามกวาดถูอะไรก็ได้ทุกอย่างครับ” “งั้นก็คงจะไม่ได้หรอก. ..” เจ้าหน้าที่เก็บใบสมัคร กับปากกาที่วางไว้ให้ คืนที่อย่างไม่มีเยื่อใย “...เรามาสมัครงานกับโรงเรียนนะ อย่างน้อยก็ต้องมีพื้นรู้หนังสือบ้างสิ ถ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนี้ ก็เสียใจด้วยนะ กลับไปเถอะ” หนุ่มบ้านนอกก็ได้แต่เดินออกจากโรงเรียน ที่ตั้งความหวังว่าจะได้งานทำนั้นอย่างเงื่องหงอย และเมื่อไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ในกรุงเทพ ก็จึงต้องจำใจ กำเงินจำนวนสุดท้าย จับรถ ซมซานกลับบ้าน อย่างนกปีกหัก … แต่เมื่อกลับถึงบ้าน จึงนึกขึ้นได้ว่า ตนเองนั้นเพิ่งได้รับมรดก เป็นที่ดินสวนรกร้างเท่าแ มวดิ้นตาย มาจากพ่อผู้ล่วงลับไปแล้ว ด้วยความเจ็บใจ จึงเกิดเป็นแรงมานะ ให้จับจอบเสียม หักร้างถางพง ที่ดินสวนเก่าที่รกร้างนั้น และค่อย ๆ พลิกฟื้นลงร่องผลไม้ไปทีละเล็กละน้อย อย่างฮึดสู้ชะตาชีวิต ด้วยความอดทน. . . … อาจเป็นบุญในปางบรรพ์ ของพ่อหนุ่มคนนี้ก็ได้ ที่ปรากฎว่า หลายปีต่อมา สวนผลไม้ที่ลงแรงไว้นั้น ออกผลอย่างงดงาม และสร้างผลกำไรมากทบทวีขึ้นทุกปี กระทั่งสามารถเก็บเงินซื้อที่ดินในแปลงข้างเคียง ขยายอาณาเขตสวนของตนเอง จนกว้างขึ้น และกว้างขึ้น. . . หลายสิบปีต่อมา จากความขยันขันแข็ง มานะอดทน และประสบการณ์ที่เพิ่มพูน บัดนี้ หนุ่มบ้านนอกคนนั้น ก็กลายเป็นชายชรา ที่คนทั้งเมืองรู้จักในนามของ พ่อเลี้ยงสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด และภูมิภาคนั้น … อยู่มาปีหนึ่ง เมื่อเก็บเกี่ยวผลไม้มากมายมหาศาล และชำระบัญน้ำบัญชีเรียบร้อย โดยฝีมือของลูกหลานที่เลี้ยงดู ให้การศึกษา และแจกงานการให้ทำในสวนนั้นแล้ว พ่อเลี้ยงชราก็หอบเงินเป็นฟ่อน นั่งรถเข้ามาในตัวอำเภอ เพื่อขอเปิดบัญชีกับธนาคารเป็นครั้งแรก เมื่อแจ้งนาม และความจำนงกับธนาคารแล้ว พนักงานถึงกับตื่นเต้นกันยกใหญ่ ผู้จัดการสาขาถึงกับเดินมาต้อนรับด้วยตัวเองเลยทีเดียว เมื่อพนมมือไหว้ลูกค้าใหญ่ รายใหม่ อย่างนอบน้อมแล้ว ผู้จัดการก็แตะข้อต่อศอก ยื่นใบเปิดบัญชีพร้อมปากกาปลอกทอง ให้กับพ่อเลี้ยงชราอย่างพินอบพิเทา “ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ ทางเรารู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสบริการพ่อเลี้ยงในครั้งนี้ รบกวนกรอกใบเปิดบัญชีด้วยครับ” พ่อเลี้ยงชราส่ายหน้าช้าๆ ยื่นปากกาปลอกทองคืนให้กับผู้จัดการ พร้อมกับยิ้มให้ พลางกล่าวเนิบๆ “พ่อหนุ่มช่วยกรอกรายการให้ลุงทีเถิด ลุงอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้หรอก...” ผู้จัดการรับปากกาคืนมาโดยอัตโนมัติแบบงงสุดขีด พลางค่อยๆอ้อมแอ้มถามลูกค้ารายใหญ่ (มาก ) อย่างเกรงใจสุดๆ “... เอ่อ...ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ... ...เอ่อ...ขออนุญาตเรียนถามพ่อเลี้ยงด้วยความเคารพนิดหนึ่งเถิด ครับ คือ...พวกเราในจังหวัดนี้ก็ทราบกันดีอยู่ ถึงชื่อเสียงของพ่อเลี้ยง ในกิจการสวนผลไม้ที่ใหญ่โตและเจริญก้าวหน้าที่สุดในภูมิภาคนี้ แต่...” ผู้จัดการ ชะงัก ด้วยความเกรงใจ และในที่สุดก็หลุดปากถามออกมา ด้วยความฉงนที่มิอาจเก็บไว้ได้จริงจริง “...แต่ พ่อเลี้ยงอ่านหนังสือไม่ออก และเขียนหนังสือไม่ได้ หรือครับ...” “...พ่อหนุ่ม” พ่อเลี้ยงชรายิ้มให้ผู้จัดการสาขาของธนาคารอย่างใจดี “...ถ้าลุงอ่านหนังสือออก และเขียนหนังสือได้น่ะนะ...” แกถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผู้จัดการถึงกับอึ้งไปนานเลยว่า “...ป่านนี้ ลุงก็คงได้เป็นภารโรงไปแล้วแหละ...” --~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~ : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : PRAEWSMILE March 23, 2009, 11:26:49 PM มันก็จริงนะ
อดทน ขยันซะอย่าง ยังไงสักวันต้องได้ดี เพียงแต่ว่าจะช้าหรือเร็ว แต่มันก็จะเป็นผลดีที่ อยู่คู่กับเราตลอดไป = ) : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : kentarokung March 23, 2009, 11:29:08 PM เหอะๆ
ขยันซะจริ้งงงงงงงง สุ้ต่อปายยยยยยยยยยย : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์ March 24, 2009, 05:03:52 PM ชีวิตไม่สิ้น เราก็ต้องดิ้นรนต่อไป ^^ สู้ๆนะทุกคน
ขอบคุณเจ้พิมพ์เจ้าค่ะ : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : NaaPaaat March 24, 2009, 05:52:47 PM ง่ะ
: Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : GoyZ March 24, 2009, 08:32:43 PM ประทับบบใจๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ~ : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : องครักษ์แห่งวังแสงสูรย์ March 24, 2009, 09:45:40 PM ขอบคุณมากครับบบ
: Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : kznot March 24, 2009, 10:03:54 PM ขอบคุนคับ
มีไคยิ้มตอนสุดท้ายเหมือนนนบ้างนิ : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : มาริโอ้(ว) March 25, 2009, 01:00:54 AM ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่พิมพ์นะครับ
ที่มักจะเอาสิ่งดีๆมาให้พวกชาวบอร์ดได้ติดตามเสมอ ผมว่า การจะประสบความสำเร็จหรือไม่ใช่อยู่ที่การศึกษา ใช่อยู่ที่การมีชีวิตที่ดูดี แต่การที่จะประสบความสำเร็จได้นั้น คนคนนั้นต้องมีความเพียร พยายาม มุ่งมั่น มีความท้อ มีอุปสรรค เพื่อเป็นแรงผลักดันให้ตนนั้นก้าวไปสู่ความสำเร็จ แต่ในเมื่อพวกเราๆนั้นมีโอกาสได้ศึกษาหาความรู้ เราก็ควรมีความเพียรพยายามที่จะมุ่งมั่น มานะ และแน่วแน่ ต่อการศึกษา เพื่อเป็นการต่อยอดให้กับตัวเอง ผมว่าถ้าทุกคงได้อ่านหนังสือประเภท How to นะครับ คงได้แง่คิดในอีกหลายๆเรื่องเลยละ ^ ^" : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : สารวัตรนักเรียน March 25, 2009, 05:58:56 PM อืม....
มันดีทีเดียว จ้ะ น้องพิม : Re: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~ : Dereana March 25, 2009, 06:18:52 PM อิอิ ดีมากเลยค่ะพี่พิม ^^"
|