Kru Somsri's English School

โหยๆๆ

ผมก็อันไซเมอร์ เพราะมัวแต่ตะลึงความอวบ อึ๋ม อ้วนของตัวจริง บุคคลที่อยู่ในจออะครับ

ดูสิจะแก้ไหม

555+

จำได้ค่ะ  ยังไม่ถึง

อีกสองเดือนเป๊ะๆ

เอาเป็นว่า..จำได้แม้กระทั่งภาพเหตุการณ์ด้วยซ้ำ

ยัยป้าข้างบนต้องใช้ปฏิทินร้อยปีนับแหงๆ

"เด็กหญิงที่น่ารัก"

ชอบคำนี้บ้างอะไรบ้าง 55+


วันที่ครูแต่งงาน

ดอกกุหลาบ

ใต้แสงเทียนมั้ย  ;D

ถ้าป้าใช้ร้อย  ยายก้ออายุเป็นพันล่ะ

555

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2551

คอร์ส Lifelong Grammar ครั้งที่ 17

หลังเลิกเรียน ณ เวลา 12.47 น.



 ;D ;D

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2551

คอร์ส Lifelong Grammar ครั้งที่ 17

หลังเลิกเรียน ณ เวลา 12.42 น.

ครับ !!

เอาเวลาด้วยหรอ  อืมมมม  บ่ายสามโมงครึ่งพอดี

ทำไมน้องจินกับน้อนุ๊ก

เวลาแปลกๆ

ฮ่าๆ

จำได้เช่นกันครับ

แต่ขอไม่บอก

^ ^"

ตอนแรกว่าจะมาตอบพรุ่งนี้

เห็นแย่งกันตอบ

ไม่ไหวและ  ไม่ยอมๆ  อิอิ

21 มีนาคม 2551

หลังเลิกเรียนคอร์สแอด 1

ครูใส่ชุดสีดำทั้งชุด

พูดอยู่คำเดียว  "ค่ะ ค่ะ ได้ค่ะ"

แปลกยังไง พีป่องง


??

ไม่มีไร

ฮาๆ

เย้ๆ

สองหลอดเหมาร้าน

แปปนะ

เก็บกระทู้นี้ไว้เป็นหลังฐานแปป

555+

วันแรกที่เห็นครูในVDOวิวยังไม่นับว่าเราเจอกันแล้วกันนะคะ

เพราะตอนนั้นวิวยังนิสัยแย๊แย่....แทบไม่ได้รู้จักครูเลย

เอาเป็นว่าครั้งแรกที่วิวเจอครูคือวันที่11 กุมภาพันธ์ 2550ค่ะ

ในคอร์สvocab(ที่วิวลงผิด - - แล้วแทบไม่ได้เรียนเลย...ไม่ใช่ไม่เข้าเรียนแต่เรียนแล้วไม่รู้เรื่อง)

วิวไปรับรางวัลที่เป้นหน้าปก...ครูจะสอนให้หนูเป็นยอดนักเรียน

(แบบวาดเล่นๆส่งเพราะเพื่อนบอกที่ร.ร.ไม่มีใครเคยส่งเลยอยากให้ลองดูแล้วก็ดันได้)

ตอนไปรับรางวัลก็ได้ไปเรียนรอบสด

พอได้ลองเรียนรอบสดก็...ติดใจ55+จากที่คิดว่าจะไม่ลงต่อแล้วเพราะเรียนไม่รู้เรื่อง(ด้วยความโง่ของตัวเองที่ลงผิดคอร์ส)

น่าจะคอร์สแกรมม่าปีที่แล้ว

จำเวลาไม่ได้แล้ววววว


แวบแรกที่เห็นคือ

ครูตัวเล็กกกกกกกกกกกกกกก
 ;D ;D

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2007


ในบอร์ดแห่งนี้อ่ะแหละ

ณ ตอนนี้ ก้ 2 ปี กับอีก 37 วัน ค่ะ






***กว่าจะเข้ามาตอบทู้ได้ กด Refresh 21 ครั้ง ***

ไม่มั่ววววววววววววแน่นอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ไม่เชื่อถามพี่ตุ๊กเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

วันที่จำไม่ได้  ต้องย้อนคอร์ส PU1 วันเสาร์บ่าย ครั้งที่ 3 ครับ

ตอนนั้นนั่งที่นั่ง H08 มั้ง  ถ้าจำไม่ผิด  เจอวันแรกเลย  ฝนตกด้วย 555

เราจำได้เลย  ขอเล่าก่อนเนอะ

พื้นฐานปอนด์เป็นคนค่อนข้างจะต่อต้านการเรียนพิเศษมาก่อน

ถ้าเรียน  ก็จะเรียนในโรงเรียน  กับอาจารย์ที่โรงเรียน

แต่ตอนหลังก็เริ่มหาที่เรียนมากขึ้น  เราก็ยังเชื่อในระบบเรียนตัวต่อตัว

มีหลายคนชวนให้เรียนคุณครูสมศรี  จำได้เลย  ตอนนั้นปกสีส้มลายล้อเลียน Harry Potter เพื่อนเอามาให้ดู

เราก็แบบว่า  ไม่เรียนหรอกนะ  ไม่ชอบกวดวิชา  เอาเปรียบเด็ก  ราคาขูดรีด  ถึงมีเงินก็ไม่เรียน

เพราะเราตั้งแต่เด็กแล้ว  เป็นคนที่มีหัวธุรกิจนะ  เวลาออกร้านทีไร  เราก็ขายดี  แต่เราไม่ชอบ

ยิ่งธุรกิจที่เกี่ยวกับศาสนาและการศึกษาแล้ว  ทำให้รู้สึกแย่กับธุรกิจมากเข้าไปใหญ่

และแล้ว  วันนั้นก็มาถึง  เราออกจากที่เรียนภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัวที่นึง  ทุ่มเงินไปจะเรียกว่า เกินแสนก็ได้

แต่ผลที่ได้ไม่ต่างอะไรเลย  กลับทำให้เรายิ่งท้อ  เบื่อ  เหนื่อย  เซ็ง

เราก็เดินออกมาจากซอยนั้น  ระยะทางก็กิโลกว่าจะถึงปากซอย  บางครั้งเดินไปประมาณ 400 เมตรก็นั่งมอเตอร์ไซค์ต่อ 

แต่วันนั้นก็เดินไปเรื่อย ๆ แล้วคิดไปเรื่อย ๆ ว่าถ้าเป็นแบบนี้  เอ็นท์ไม่ติดแน่เลย

(สมัยพี่ยังเอ็นท์อยู่เลย  ถ้าพี่เรียกแอดมิชชั่นว่า เอ็นทรานซ์อย่าว่านะครับ อิอิ)

อยู่ ๆ ยังไงก็ไม่รู้  นึกถึงชื่อครูสมศรีขึ้นมา  จะบอกว่าเหมือนมีเทพบันดาลก็คงไม่เวอร์เกินหรอกนะครับ

เพราะตอนนั้นเอง  ทำให้เส้นทางชีวิตเปลี่ยนไปจริง ๆ  เราก็ไม่รู้ว่าครูสมศรีอยู่ไหน

รู้แต่ชื่อ  เลยโทรหาเพื่อน  เพื่อนก็บอกว่า อยู่สี่แยกพิชัย  ห่างจาก ร.ร.เรา(สามเสน)ไม่มาก

เราก็บอกว่า  ไม่รู้จัก  เพื่อนก็บอกว่า  บอกสามล้อไปก็รู้แล้ว นั่งไป 30 ไม่เกิน 40 บาทหรอก

ก็เลยไปเรียกสามล้อหน้าปากซอย  แล้วนั่งไป  ระหว่างนั่งก็คิดไปเรื่อย ๆ นะครับ

พอไปถึงก็ประมาณ 12.20 จำได้เลย  เจอเจ๊ เอ้ย เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์คนนึง  ให้ทายคือใคร

5555  คงทายถูกทุกคนแหละ  ใช่ครับ  คุณนายกาญจนาของเราหรือ ป้าจ๋อนี่เอง

ป้าก็แนะนำดี  ให้ลองเรียนฟรีอีก  แล้วบอกว่า ชอบค่อยสมัคร  เราก็รู้สึกดีนะครับ  แต่ก็รู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้ว

แต่ป้าบอกว่า ครั้งที่ 1 กับ 2 จะมีการชดเชย  ถ้าเรียนครั้งที่ 3 นี้  อาทิตย์หน้าเรียนครั้งที่ 4 ค่อยมาจ่ายเงิน

แล้วเราก็เลยตัดสินใจได้ขึ้นไปเรียน  โดยนั่งรอรอบ 13.10 น.  ระหว่างนั้น  ฝนก็ตกเนอะ  จำได้ดีเลย 

ตอนเช้าอากาศดีแท้ ๆ แต่ตอนนี้ฝนดันตกซะได้  เหมือนไม่ให้เราเปลี่ยนใจหนีกลับ

และแล้ว  พอเราไปนั่งเรียนก็นั่งติดทางเดินเลย  พอถึงเวลาเป๊ง  ก็เห็นป้า เอ้ย ผู้หญิงคนหนึี่งใส่ชุดดำเสื้อผ้าไหมเดินผ่านแล้วขึ้นไปบนเวที

ก็เริ่มจากการทวนศัพท์  เราก็นั่งงงนะ  แต่ก็ท่องตาม  แ้ล้วความรู้สึกก็แบบว่า 

ทำไมครูที่สอนพิเศษเพียงครั้งสองครั้งกลับสนิทกับเด็กได้ขนาดนี้  เราก็นั่งฮามากนะ  แล้วมีความสุขจริง ๆ

ตอนที่เรียนก็มีทั้งฮา  ทั้งซึ้ง  ทั้งรู้สึกดี  ประทับใจมาก  ตอนเลิกนะ  ยังแบบว่าไม่อยากเลิกเลย  ตัดสินใจเรียนทันที

เป็นไงครับ  วันแรกที่เจอคุณครูของปอนด์  แล้วคนอื่นล่ะ  เล่าหน่อย ๆ อิอิ

ของปอนด์ยังชื่อคอร์ส PU  ของป้าน่ะ  ไม่มีชื่อคอร์ส

เรียกว่า  เทอม1  เทอม2  เอิ้กๆๆๆๆ

จำไม่ได้เจงๆ งะครู



ที่รู้ๆคือ  เรียนครั้งแรกคือ


ไฮไลท์  เพราะตอนนั้นเกิดเหตุโศกศัลที่ครูจะต้องไปเชียงใหม่



แบบว่า งง  มากกกกกกก


ว่าจะไปบอกเพื่อนว่าเรียนไม่ไหวจิงๆ  จะขายคอร์สต่อใหคนอื่น


แต่ไม่รุ้ทำไม  มาคิดได้ว่า ทนหน่อย  เด่วก้คงจะปรับตัวได้



แต่หลังจากที่ได้เรียน คอร์สปกติ   



ก้เป็นครั้งแรกเช่นกันคับ  ที่รุ้สึกรุ้เรื่อง  สนุก และ  รักครู ขึ้นมาทันทีเลยยย





นี่ละคร้าบที่จำได้

สมาธิ และสติเท่านั้น

ตั้งใจๆ

ฮาๆ

ของแม่นาค  ท่าทางจะเป็นรุ่นตัดริบบิ้นเปิดตึกแรก 555

ภูมิใจบ้างอะไรบ้าง

หนูเจอหม่อมแม่ครั้งแรก

ในรอบดีวีดี

คอร์สแกรมม่า

ตั้งแต่สองปีที่แล้ว

แล้วมาเจอครูอีกทีตัวเป็นๆ

ในคอร์สAd1หลังจากที่ลงแกรมม่ามา4รอบ

ตอนแรกคิดว่าจะเจอคุณหม่อมแม่ในวันที่30พฤษภาคม2551

แต่คุณแม่ไปธุระที่เชียงใหม่เลยสอนสดไม่ได้

เลยได้มาเจอครูในวันที่7มิถุนายน 2551แต่ก้อ

ยังไม่ได้คุยกับคุณครู

จนครูมาจ่อไมค์ถามหนูในวันที่14มิถุนายน2551

วันนั้นหนูได้มาคุยกับหลังเลิกเรียน

จนหนูไม่อยากกลับบ้านเลย

อิอิ

แล้วก็ได้คิดมุก "ของใครค่ะ" ด้วย


วันที่21มิถุนายน2551หนูขึ้นเวทีเป็นครั้งแรก

และครั้งนั้นก้อเป็นจุดเริ่มต้นของการขึ้นเวทีเกือบทุกครั้งของหนู

ได้ขึ้นไปแสดง "ของใครคะ."ให้เพื่อนๆได้ชม

หนูรู้สึกมีความสุขมากกกกกก

แล้วก็ได้คุยกับครูหลังเลิกเรียน

ไม่อยากกลับบ้านเช่นเคย

วันที่27มิถุนายน2551

น้องกัส เป็นที่กล่าวหาในห้องสดad1เกือบทั้งชั่วโมง

ส่วนมากจะเป็นเรื่องจับคูกับหนุ่มๆ

อิอ


ในวันที่3กรกฏาคม ได้ไปเยี่ยมเนียนคอร์ส

วันพฤหัสเป็นครั้งแรก ซึ่งครูก็เรียกขึ้นไปอีกตามเคย


55แล้วก็เป็นจุดเริ่มต้นของมาเรียนทั้งสองวัน

คือวันศุกร์กับวันพฤหัส

อิอิ


แล้วก้อโดนเรียกต่างๆนาๆ

จนมาถึงวันที่18กรกฏาคม

สืบเนื่องจากคอร์สวันพฤหัส

น้องเจ และเพื่อนน้องเจ  จากซ.ค.

ได้เต้นไก่ย่างในวันพฤหัส

วันศุกร์หนูเลยได้ไปเต้นมั่ง

ในแบบที่ไม่มีใครได้เห็นเท่าไหร่

วันที่24กรกฏาคม

หนูได้ใส่เสื้อสามเณร กางเกงสีชมพูแปร๋น

เต้นโฟรมดกับครูหน้าเวทีค่ะ

ช่วงวันที่7สิงหาคมเล่นอารายไม่ได้

เพราะเป็นกิจกรรมวันแม่ค่ะ

ออิ

ส่วนสัปดาห์ต่อมาวันที่14-15สิงหาคม

ก้อได้เต้นเชพบ๊ะ

ต่อหน้าเพื่อนๆค่ะ

เต้นแบบไม่อายใคร

555


สัปดาห์ต่อมา

เล่นยังไม่มีอารายมากมาย

โยนมุกตามปกติ

แต่ได้ขึ้นเวทีทำอารายม่ายรู้

อิอิ

ส่วนวันที่28-29สิงหาคม

โจโจ้ซังคร้าาาาาาาาาาาาาาาา


มันส์อารายได้อีก

ได้ลวนลามผู้ชายรอบห้อง

อิอิ

ส่วนวันที่5กันยายน

ได้เป็นนางอสรพิษขึ้นไปรับรางวัลค่ะ

อิอิ

ส่วนวันปิดคอร์ส

เต้นI will survive

ส่งท้ายค่ะ

อิอิ


จำได้ทุกอย่างเลยค่ะ

อิอิ

รักคุณแม่มากที่สุดในโลกเลยคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

วันนี้ครบรอบ 1 ปี

ที่เจอตัวเป็นๆ คุณครูครั้งแรกแว้ววววววววววว

เจอใน วีดีโอ

วันที่ 2 มีนาคม 2551

เวลา 13.00 น. ครับบ

กำลังจะเข้าปีที่2ที่รู้จักครูครับ

><

เจอครูครั้งแรกตัวเป้นๆ ตอนกรุ๊ปเรียนอยู่ ป.6 ตอนนั้นทดลองเรียนครอส ph  ครบ3ปีกว่าแล้วค่ะ ^^

ผมเจอครูครั้งแรกตอนที่เรียนPH.1 รอบสดเมื่อ2ปี2549 ได้นั่งแถวC09 อยู่ม.2เองครับ

ตอนเรียนแถบไม่เชื่อเลยว่า ครูสมศรีสวยกว่าบัวชัวร์อีก

ต่อมาได้ขึ้นเวทีครั้งแรก ตอนเรียนPh.2 รอบสด ปีเดียวกันนั้นแหละ

เพราะว่าได้รับรางวัลคะแนนพัฒนาการสูงที่สุดในรอบสด จาก3/20 ต่อมาได้14/20

และได้พูดกับครูครั้งแรกตอนเรียนGM. รอบสด ปี2550

เผอิญว่าตอนนั้นสับสนเรื่องสายการเรียน เลยลองไปปรึกษาครูสมศรีครับ

จนบัดนี้ ก็2ปีกับอีก10เดือนแล้วนะครับที่พบได้พบครูสมศรีครั้งแรกครับ

เจอครูครั้งแรกใน DVD ตอนม.4 ad1 ตุลา พญาไทค่ะ

หลังจากนั้น วันนึงหลังจากหนูเรียนภาษาญี่ปุ่นเสร็จ ก็ต้องมาเรียนกับครูต่อ

พอขึ้นมาชั้น 4 หนูก็งงๆ

ทำไมคนเยอะจังแฮะ แล้วใครนั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์อ่ะ... แถวยาวเฟื้อยยยยยยยเลยยยย

เดินๆไปดู เฮ้ยยย ครูสมศรีมาๆๆๆๆๆๆๆๆ

หนูรีบไปเก็บของในห้องเรียน แล้วออกมาเตรียมแฟ้ม มาต่อแถวเลยค่ะ 555+

เวลาผ่านไปเรื่อยๆๆ ก็ยังไม่ถึงคิวหนูซะที

จน10นาทีสุดท้าย หนูก็ได้รับลายเซ็นต์ของครู ^^~

ซึ่งรอดไปหวุดหวิดค่ะ หนูเรียนตอน 13.00 คิดว่าจะไม่ทันซะแล้ว

ดีใจมากมายค่ะ ที่ได้เจอครู ได้สัมผัสความงามของแท้~

 ;D

 เจอครูจริงจังครั้งแรกก็ ph1 นี่แหละค่ะ

แต่ถ้าเจอครูแบบระยะประชิดอย่างจริงจัง ก็.. ช่วงเดือนเมษาขึ้นม.3 ค่ะ

นั่ง A06 เรียนคอร์ส GM กะน้องชาย วันนั้นถามโครงสร้างแกรมม่า

ครูเดินเข้ามาถาม แล้วครูก็พูดประมาณว่าแจมเสียงแบ๊ว 555 ;D

ยังขำก่อนหน้าครูเดินเข้ามาถาม แจมห่มผ้าทั้งตัว (แอร์ตกอะหนาว) แล้วทีงี้มันเป็นสีชมพูอ่อนเกือบจะขาว ครูเลยเรียกว่า แม่ชี 55

แม่ชีแจมหลานอาจารย์โจ้

และเภสัชกรจัดยามารักษาคุณครูด้วย

ยาลดความสวยหร๋อครับครูแม่

เอิ่ม มม ม !

อ๊าก ก ก  ก ก

อ้วนชัดๆ

ผมพิมพ์ว่าอ้วน น น น น น

เจอครูครั้งแรกในDVDของGM ตอนม.5เทอม1 พ.ค.51 ค่ะ เจอตัวจริงเลยตอนครูมาพูดเรียนGATกะPATที่บางกะปิ
แล้วก็ได้เข้าไปพูดกับคุณครู  จริงเมื่อวันที่คุณครูมาพญาไทค่ะ

รักคุณครูสมศรี มากๆ และรักตลอดไป   
คุณครูสุดสวยยยยยยยยยย  นักเรียนน่าร๊ากกกกกกกกก เลิศทั้งครูค่ะ

 อีก 8 ปีครูรอหนูนะ

พญ.จุติภัสร์ จะมาดูแลรักษาครูค่ะ ฮ่าๆๆ >w< ~

ว้าวๆๆๆๆ  ในที่สุด  แจมก้ออยากเป็นหมอ  เอิ้กๆๆๆๆ

ดีใจด้วยจ้า  ที่หาตัวเองเจอ  อิอิ

เจอครูครั้งแรกที่โรงเรียนหอวังนนท์ค้ะ ครูมาติว o-net ให้เด็ก ม.3
คือแบบอยากเจอมานานมากก แล้ววันนั้ก้ได้เจอ โอ๊ยยย

สวยบาดใจค้ะทุกคน 555 5^^
ต่อจากวันนั้นก้มาเจออีกทีที่ ph3 เพราะขอพ่อเรียน อิอิ ติดใจ ครูสวยเลยต้องไปหา

อยากสัมผัสความงามใกล้ๆ >< 

ps ,, อยากถ่ายรูปกับครูจังเร้ยยย อยากกอดดดดด

* อีกอย่างๆวันที่เปิดคอร์สวันแรกมิ้นนั่งหลังห้องค้ะ

ครูเดินมา ก้คุยๆ มิ้นหันไปพอดี อุ๊ยย ย ! ครูคุยกับมิ้นด้วยอ่าาาาาาาา เขินนนนนนนนนนนนนน >___________________________<'

คุณผู้หญิงรู้จักชื่อครูสมศรีตั้งแต่อยู่ ม.5 เทอม 1
ก็คือตอนแรกจะชวนเพื่อนเก่าที่ไปเรียนเตรียมอุดมมาไหว้ครูที่ โรงเรียน
ปรากฏว่าเพื่อนมาไม่ได้ เพราะติดเรียนครูสมศรีตอนเย็น เราก็งง เอ๊ะ!!~ ครูสมศรีไหน ไม่เคยได้ยินชื่อ
เราก็ถามว่า “ครูสมศรีสอนอะไร อยู่ที่ไหน” เค้าบอกว่า “สอนภาษาอังกฤษ สนุกมากเลยนะแก อยู่แถวๆศรีย่าน”
พอเท่านั้นแหละ เรายิ่งงงเข้าไปใหญ่ว่าอยู่ตรงไหน เค้าบอก “ใกล้ๆ สี่แยกพิชัย” อันนี้ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
เลยถามไปว่า เค้าสอนดีรึเปล่า เพื่อนก็บอกว่า “ดีมากเลยนะแก ฮาดี สวยด้วย แกลองมาเรียนสิ “
ตอนนั้นอยากเรียนมากเลยนะ แต่แม่ anti การเรียนพิเศษมากๆๆๆๆๆๆๆ
คุณผู้หญิงก็เสียความรู้สึกนิดนึงนะ แต่ก็ไม่เป็นไร จนเวลาล่วงเลยผ่านไป
เทอม 2 คราวนี้เพื่อนที่โรงเรียนไปเรียนแล้วฝากให้คุณผู้หญิงคืนแฟ้มให้เพื่อนอีกคน เราก็แบบว่า หุหุ
ได้การละ ไหนลองมาดูสิ เค้าสอนอะไรบ้างงงง พอเปิดเค้าไป อันดับแรกที่เห็นเลยก็คือ
“ภาพการ์ตูนเด็กผู้หญิงเหมือนสาวใช้กำลังถือถ้วยกาแฟ (ไม่แน่ใจว่าคอร์สอะไร) ทั้งปกหนังสิอ สมุดและแฟ้ม”
พอเปิดไปดูข้างไหน ก็เห็นเนื้อหาที่เรียน น่าสนใจมากๆๆๆ และก็เจอกระดาษแผ่นหนึ่ง เป็นกระจกสะท้อนตน
เราอ่านแล้วแบบบ ฮู้ๆๆๆๆๆๆๆ ครูสอนคุณธรรมด้วย สงสัยต้องเป็นครูสอนพระพุทธมาก่อนแน่เลยยน่าสนใจ
ก็เลยเอาแฟ้มและเนื้อหาไปอ้อนแม่อีกครั้งเพื่อที่จะเรียน ตอนนั้นแม่เหมือนจะไม่ให้ แต่เรามีแผน
คือ ให้เพื่อนเอาตารางเรียนมาให้ แล้วเราก็ดูๆๆๆ ก็เลยลง Ad.1 กับ ตะลุย (อันนี้อย่าเลียนแบบนะ เพื่อนลงให้)
แล้วเราก็ไปบอกแม่ว่า “แม่ ตอนนี้ลงไปแล้ว เพื่อนลงให้” แม่ก็เหมือนจะเบื่อลูกคนนี้เต็มทีเลยเอาๆๆ
เรียนก็เรียน  ความรู้สึกแรกคือดีใจมากๆๆ ดีใจกว่าสอบติดม.1อีก 55+ แล้วก็นั่งนับวันรอว่า วันไหนจะได้รับแฟ้มน๊าๆๆๆๆๆ 
จนมาเจอครูที UBC ของ Brand’s มันฉายซ้ำ เราก็ดู เราก็เรียน หุหุ แอบมันส์
คำแรกที่ได้ท่องจากครูแล้วจำได้ทุกวันนี้คือ คำเชื่อมอยู่หน้า อ่ะ คอมม่าอยู่กลาง 55+
จากนั้นก็รอจนได้เรียน Ad 1 ตอนมีนา ห้อง 302 c 10
(นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์ปรากฏในบอร์ด)
และเรียน ตะลุย ตอนเมษา (B 6 A02)แล้วมาซ้ำตะลุยสดอีกรอบตอนเปิดเทอม 1 (302 F13)
ขอบอกได้เลยว่า ครั้งแรกที่ไปรับหนังสือ ไปลงรถเมลล์ผิดป้ายยย 55+ อายที่สุด ไปลงร่วมจิตต์แล้วลุงที่วินเค้าบอกให้ไปตึกเก่า 55+ แอบตื่นเต้นๆๆ มีถ่ายรูปด้วย หุหุ แอบเต็มที่ และคัร้งแรกที่เจอครูตอน Ad1 ที่ครูมาเยี่ยมที่ห้องกับเจ๊ส้ม เพื่อชวนไปงานสิริกิตต์ ครูสวยมากๆๆๆๆ ผ่องประกายรัศมีมากๆๆ ใจเต้นไม่เป็นอันเรียนทั้งวัน เลยตั้งใจให้ได้ว่า ต้องไปให้ได้ แล้วเจอครูและคุยแบบตัวเป็นๆครั้งแรกที่งานสิริกิต์ ว๊าวววววววววว สวยมากประทับใจที่สุด นี่ก็ครบ 1 ปี กับอีก หลายวัน ที่หนูได้เจอครูสวยมาก

ครูสอนหนูไม่ยอมแพ้
ครูสอนทุกอย่างที่โรงเรียนสอนพิเศษอื่นไม่มี
ครูสอนให้หนูรู้จักสู้และกตัญญูต่อพ่อแม่

ขอบพระคุณครูอีกครั้ง ขอบคุณพระเจ้าที่บันดาลให้ครูสวยกับศิษย์น่ารักมาเจอกัน ว๊าววววววว


ภูมิใจ ครูสวย !

มันยังน้อยไป!

นะครับคุณผู้หญิง

เจอครูครั้งแรกก็AD.1พญาไท ตอนปิดเทอม ตุลาฯที่ผ่านมา
รู้สึกว่าแอบช้าไปบ้างอะไรบ้าง คือตอนแรก ม.3 นึกว่าโรงเรียนครูสมศรีมีที่เดียวคือพญาไท
แล้วก็รู้กิตติศัพย์ว่า"พญาไทอย่าไปหวังแปปเดียวก็เต็ม"เลยถอดใจไม่คิดอะไร เพราะรู้ว่าไงๆคงไม่ทัน
พอขึ้นม.4เพื่อนหนูเรียนครูสมศรีที่ศรีย่าน หนักใหญ่ อยู่ตรงไหนของประเทศไทยหว่ะ= ='
แต่ก็ไม่ไหวแล้วอยากเรียนกับครูบ้างอะไรบ้าง เห็นแฟ้มและก็หนังสือของเพื่อนๆ แล้วน่าเรียนมาก
ไม่รอช้า คอร์สแรกของหนูฝากแม่ของเพื่อนไปโอน(คุณแม่เพื่อนไปตั้งแต่ตี5เชียว)ในที่สุดหนูก็ได้ พญาไทค่ะ
พอหนูรู้ว่าโอนได้ก็รีบสมัครเป็นสมาชิกบอร์ดแห่งนี้ทันที สารภาพว่าแอบมาอ่านๆหลายหนแล้ว แต่ไม่กล้าสมัคร
เพราะนึกว่าสมาชิกจะเป็นแค่เด็กที่เรียนกับครู แอบดีใจที่ได้สมัครอย่างเต็มภาคภูมิ แรกๆเห่ออย่างแรง
เล่นได้ตลอดเวลา รู้สึกสนุกสนานพร้อมทั้งได้ความรู้ หลักการใช้ชีวิตเยอะแยะเลย ครูสมศรีผู้นี้น่ารักอย่างแรง

ครั้งแรกที่เจอครูนะ รวบรวมความกล้า เดินเข้าไปแล้วพูดว่า"ครูจำหนูได้ไหมค่ะ"
จำหน้าครูได้ เหมือนจะตกใจเล็กน้อย เพราะเราเข้าไปในระยะประชิดมาก
เราแนะนำตัวทันที่"แพรวยิ้มแว่นกลมในบอร์ดไงค่ะครู"เจอครั้งแรกหนูตะลึงซิค่ะ ครูออร่าเปล่งมาก
สวย ข่าว ใส่ น่ารัก จึงขอกอดและหอมแก้มที่นึงและรีบวิ่งไปเรียนต่อ พอเรียนเสร็จ
คุณครูยังคงอยู่ หนูนั้งรอครูจนเด็กหมดแถว เท่านั้นและ5555 เวลาเป็นของหนูแล้ว
ในกระเป๋ามีหนังสือกี่เล่มขวักมาให้ครูเซ็นหมด แถบกรี๊ดลั่นพญาไท ดีใจสุดๆ
เป็นการรอคอยที่น่าจดจำมาก ทำให้เด็กบ้านๆคนนี้ ได้รู้จักครูสมศรี ธรรมสารโสภณ
= )

ูู^^^^^^
^^^^^
^^^^
^^^
^^
^
 ต้องไปไกลเเล้วจะอ่านออก

เจอตอน แอด1 เมื่อตุลาปีที่แล้วว
ครั้งที่ .. ลืมงะ 555