|
: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : TB January 14, 2009, 11:02:38 PM มีเรื่องอยากจะให้คุณครูสมศรีและทุกๆคนที่เข้ามาอ่านช่วยหนู/เราที แบบว่าไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่ไหวจริงๆ จะเป็นโรคประสาทตายอยู่แล้ว กลัวระแวงไปหมด ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลยเมื่ออยู่บ้าน ถ้าอยู่ข้างนอกยังสบายใจกว่าอีก เข้าสาเหตุที่ทำให้หนู/เรากลายเป็นแบบนี้เลยนะค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า บ้านของหนู/เราเป็นหอพักสตรี ชั้น1มีผู้ชายอยู่ได้ แม่ของหนู/เราเป็นแม่บ้านคือคอยเก็บค่าเช่า ดูแลความเรียบร้อยต่างๆ แต่ข้างๆห้องของหนู/เรามันเปิดเป็นออฟฟิศของแท็กซี่ไรงี้ประมาณว่าเป็นอู่แท็กซี่แหละค่ะ แล้วมันมีผู้ชายมาอยู่ห้องนั้นเป็นคนขับแท็กซี่ ส่วนเจ้าของอู่ไม่ได้อาศัยอยู่ตรงนี้ให้ลูกน้องอยู่แทน แล้วห้องนอนหนู/เรามันมีหน้าต่างบานเกร็ดอ่ะค่ะ หนู/เราได้ไปทำความสะอาดมันแล้วก็ปิดไม่ได้เลยปล่อยไว้อย่างนั้น เพราะว่าถ้าไม่ได้จงใจจะมองเข้ามามันก็ไม่เห็นข้างในอยู่แล้ว พอหนู/เราจะเปลี่ยนเสื้อผ้าทีไรก็จะมีผู้ชายคนนั้นแอบมองทุกที แรกๆหนู/เราไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าแอบมองอยู่ จนมีอยู่วันหนึ่งเห็นเงามืดๆคล้ายกับเงาคนหลายรอบมากเลยรู้ เลยบอกคุณพ่อมาปิดหน้าต่างให้หน่อย แต่ก็ไม่ได้บอกสาเหตุไปว่าปิดทำไม แล้วมันก็ปิดไม่ได้ คุณพ่อก็เลยทำม่านให้ เลยสบายใจขึ้นมาหน่อยไม่ต้องระแวงอีกต่อไปแล้ว แต่มันก็ยังจะพยายามแอบมองให้ได้อ่ะค่ะ มันมีอยู่ช่วงบนๆที่ม่านมันไม่ได้ปิดไปสูงขนาดนั้น หนู/เราก็คิดว่าคงมองไม่ได้หรอก แต่มันยังจะทำได้คือพยายามเขย่งเหลือบๆ คือดูไม่ได้แต่มันก็จะดูให้ได้อ่าค่ะ ที่รู้เพราะว่าเห็นแบบว่าจังๆเลย คือมันคิดว่าหนู/เรากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่หนู/เราไม่ได้เปลี่ยน กำลังจัดห้องอยู่ ตอนออกมาข้างนเปิดประตูมา เห็นมันกำลังเขย่งเท้าเหลือบดูอยู่ มันก็หันมาเห็นหนู/เราออกมาพอดี มันมองหนู/เราแล้วอึ้งไป แต่หนู/เราก็ทำเหมือนไม่เห็น คิดว่าคราวหน้าคงไม่มีอีก ทั้งๆที่รู้ว่าหนู/เรารู้แล้วว่ามันแอบมอง มันยังจะทำอีก คือหนู/เราไม่ไหวแล้วอ่ะค่ะ ตื่นตอนเช้าไม่เป็นอันทำอะไรเลย กลัวระแวงตลอด เลยพลอยทำให้ไปโรงเรียนสาย แล้วหนู/เราไม่กลับบอกคุณแม่กับคุณพ่อด้วย กลัวว่าถ้าบอกแล้วคุณแม่ไปด่ามันไรงี้ แล้วถ้ามันบอกว่าไม่ทำอีก แต่มันอาจโกรธโมโหหนู/เรา กลัวมันอาจจะคิดทำอะไรหนู/เราตอนที่อยู่คนเดียว ช่วยบอกหน่อยเถอะค่ะว่าจะทำไงดี เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว กลัวตัวเองจะเป็นโรคประสาทจริงๆ
: Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : BabySisteR January 15, 2009, 12:13:21 AM คนโรคจิตพวกนี้คงทำทุกทีแหล่ะค่ะถ้ามีโอกาส
น้องเปลี่ยนห้องได้จ๊ะ แหมถ้าพี่อยู่บ้านเดียวกับน้องนะ จะทำให้แสบเลย บอกคุณพ่อไปตรงๆเลยมั้ยคะ พ่อคือเจ้าที่ประจำบ้านนะน้อง พี่มีอะไรพี่จะบอกพ่อตลอด ไม่ก็แม่นี่แหละ แกล้งให้ใครทำขยุ่ม ๆ ในห้อง พอเห็นคนสกปรกพวกนี้ทำท่าจะแอบดู ซ้อนแผนตะโกนให้คนรุมประชาทัณฑ์เลย ต้องให้ผู้ชายจ้ะน้อง เค้าถึงจะอาย โกรธแทนน้องจัง อยู่เขตไหนจ๊ะจะได้ให้คุณครูเอาลูกศิษย์ไปจับพวกนี้ให้หมดแผ่นดินไปซะ โกรธธธ : Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : Unidentified Girl January 15, 2009, 12:16:02 AM พี่ว่าใช้กระดาษปิดแทนม่านจะดีกว่าค่ะ
แล้วที่ปิดไม่ได้นี่เป็นเพราะมันฝืดป่าวคะ ลองหาน้ำมันมาหยอดดูด้วยค่ะ แต่ทางทีดี บอกผู้ปกครองน่าจะดีกว่านะคะ : Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : Dereana January 15, 2009, 06:43:08 PM :o คือว่า...สายตาไม่ดีแล้วทำแว่นหายอ่ะค่ะ ขอขยายให้อ่านง่ายหน่อยนะคะ ;D
มีเรื่องอยากจะให้คุณครูสมศรีและทุกๆคนที่เข้ามาอ่านช่วยหนู/เราที แบบว่าไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่ไหวจริงๆ จะเป็นโรคประสาทตายอยู่แล้ว กลัวระแวงไปหมด ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลยเมื่ออยู่บ้าน ถ้าอยู่ข้างนอกยังสบายใจกว่าอีก เข้าสาเหตุที่ทำให้หนู/เรากลายเป็นแบบนี้เลยนะค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า บ้านของหนู/เราเป็นหอพักสตรี ชั้น1มีผู้ชายอยู่ได้ แม่ของหนู/เราเป็นแม่บ้านคือคอยเก็บค่าเช่า ดูแลความเรียบร้อยต่างๆ แต่ข้างๆห้องของหนู/เรา มันเปิดเป็นออฟฟิศของแท็กซี่ไรงี้ประมาณว่าเป็นอู่แท็กซี่แหละค่ะ แล้วมันมีผู้ชายมาอยู่ห้องนั้นเป็นคนขับแท็กซี่ ส่วนเจ้าของอู่ไม่ได้อาศัยอยู่ตรงนี้ให้ลูกน้องอยู่แทน แล้วห้องนอนหนู/เรามันมีหน้าต่างบานเกร็ดอ่ะค่ะ หนู/เราได้ไปทำความสะอาดมันแล้วก็ปิดไม่ได้เลยปล่อยไว้อย่างนั้น เพราะว่าถ้าไม่ได้จงใจจะมองเข้ามามันก็ไม่เห็นข้างในอยู่แล้ว พอหนู/เราจะเปลี่ยนเสื้อผ้าทีไรก็จะมีผู้ชายคนนั้นแอบมองทุกที แรกๆหนู/เราไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าแอบมองอยู่ จนมีอยู่วันหนึ่งเห็นเงามืดๆคล้ายกับเงาคนหลายรอบมากเลยรู้ เลยบอกคุณพ่อมาปิดหน้าต่างให้หน่อย แต่ก็ไม่ได้บอกสาเหตุไปว่าปิดทำไม แล้วมันก็ปิดไม่ได้ คุณพ่อก็เลยทำม่านให้ เลยสบายใจขึ้นมาหน่อยไม่ต้องระแวงอีกต่อไปแล้ว แต่มันก็ยังจะพยายามแอบมองให้ได้อ่ะค่ะ มันมีอยู่ช่วงบนๆที่ม่านมันไม่ได้ปิดไปสูงขนาดนั้น หนู/เราก็คิดว่าคงมองไม่ได้หรอก แต่มันยังจะทำได้คือพยายามเขย่งเหลือบๆ คือดูไม่ได้แต่มันก็จะดูให้ได้อ่าค่ะ ที่รู้เพราะว่าเห็นแบบว่าจังๆเลย คือมันคิดว่าหนู/เรากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่หนู/เราไม่ได้เปลี่ยน กำลังจัดห้องอยู่ ตอนออกมาข้างนเปิดประตูมา เห็นมันกำลังเขย่งเท้าเหลือบดูอยู่ มันก็หันมาเห็นหนู/เราออกมาพอดี มันมองหนู/เราแล้วอึ้งไป แต่หนู/เราก็ทำเหมือนไม่เห็น คิดว่าคราวหน้าคงไม่มีอีก ทั้งๆที่รู้ว่าหนู/เรารู้แล้วว่ามันแอบมอง มันยังจะทำอีก คือหนู/เราไม่ไหวแล้วอ่ะค่ะ ตื่นตอนเช้าไม่เป็นอันทำอะไรเลย กลัวระแวงตลอด เลยพลอยทำให้ไปโรงเรียนสาย แล้วหนู/เราไม่กลับบอกคุณแม่กับคุณพ่อด้วย กลัวว่าถ้าบอกแล้วคุณแม่ไปด่ามันไรงี้ แล้วถ้ามันบอกว่าไม่ทำอีก แต่มันอาจโกรธโมโหหนู/เรา กลัวมันอาจจะคิดทำอะไรหนู/เราตอนที่อยู่คนเดียว ช่วยบอกหน่อยเถอะค่ะว่าจะทำไงดี เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว กลัวตัวเองจะเป็นโรคประสาทจริงๆ : Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : Dereana January 15, 2009, 06:55:05 PM เอ่อ ที่แท้แล้วก็คือพวกเปรตดีๆนี่เองค่ะ - -*
วิธีที่ดีที่สุดคือ บอกคุณพ่อนะคะ บอกท่านแบบที่คุณบอกกับพวกเรานั่นแหละค่ะ "แล้วหนู/เราไม่กลับบอกคุณแม่กับคุณพ่อด้วย กลัวว่าถ้าบอกแล้วคุณแม่ไปด่ามันไรงี้ แล้วถ้ามันบอกว่าไม่ทำอีก แต่มันอาจโกรธโมโหหนู/เรา กลัวมันอาจจะคิดทำอะไรหนู/เราตอนที่อยู่คนเดียว ช่วยบอกหน่อยเถอะค่ะว่าจะทำไงดี เป็นแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว กลัวตัวเองจะเป็นโรคประสาทจริงๆ" บอกเหตุผลนี้ให้คุณพ่อคุณแม่ทราบก่อนที่ท่านจะด่ามันสิคะ - -* แต่คิดว่ามันไม่น่ากล้าทำอะไรหรอกนะคะ คนแบบนี้เสียแรงที่เกิดมาเป็นผู้ชาย มีโอกาสไดเป็นพุทธสาวก แต่ทำมั๊ยทำไมไม่น่า "เลว" เลยค่ะ โมโห อย่างรุนแรงงงงงงงงงค่ะ *-*0 : Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : Magnifique Gussy January 15, 2009, 10:48:56 PM แย่จังเลย
บอกให้คนที่แอบดู มาดูเรามะ 555 : Re: ไม่ไหวแล้ว...ช่วยทีค่ะ : อุซางิจัง..CUD44 January 15, 2009, 10:52:14 PM บอกพ่อเลยค่ะ
แนะนำไม่ต้องกลัวพ่อไปด่าเค้า บางครังบอกไปแล้วมันไม่มีอะไรร้ายแรงเท่าที่เราคิดหรอกค่ะ |