|
: หนูกดดันค่ะ : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! January 05, 2009, 12:17:27 PM หนูไม่รู้ว่า ตอนนี้คนที่ต้องเตรียมเอนท์ ท่ามกลางกระแสกดดันต่างๆ รวมทั้งตัวหนูเองด้วย หนูถามตัวเองว่า หนูเก่งขึ้นหรือยัง ดูบริหารเวลาเป็นไหม ตลอด summer ที่ผ่านมา หนูไม่เรียนพิเศษที่ไหน วางแผนไว้เลยว่าเราจะอ่านหนังสือ ให้ครบทุกวิชา อย่างคร่าวๆ เพราะเมื่อ เปิดเทอมหนูก็ ลงเรียนพิเศษทุกวิชาไว้เหมือนกัน หนูสรุปศัพท์ครูสมศรี ทั้ง AD 1 -2 ตลอด summer ทั้งหมด แต่หนูก้อยังท่องได้ไม่หมด หนูคิดเสมอว่า หนูจะเอ็นท์ติดไหม เราอ่านเยอะนะ หนูอยากเข้า รัฐศาสตร์ IR จุฬา มากๆ แต่เมื่อหนูลองทำข้อสอบเก่า สัก 2-3 ฉบับ ทั้งๆที่หนูได้ คะแนนภาษาอังกฤษดีที่ รร. + มีพื้นฐานของคุณครูพอสมควร หนูกลับทำ วิชาอังกฤษได้แค่ 50 กว่าๆ สังคมหนูว่าหนูถนัด มาก หนูได้แค่ครึ่งๆ ทั้งๆที่หนูอ่านจบหมดแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่าน หนูอ่านแต่วิชาที่ชอบคือ อังกฤษ + สังคม ทำให้วิชาอื่นๆ ที่ต้องสอบด้วยคือ เลข วิทย์ ซึ่งหนูไม่ถนัด แต่หนูกลับไม่ค่อยจะฝึกฝน เมื่อถึงเวลาเรียนพิเศษ ณ ตอนนี้ ก้อได้แค่เรียน แล้วหลับใน ณ เวลานี้ หนูมีความท้อแท้มากๆ หนูมองไกลว่า หนูอยากเป็นนู้น เป็นนี่ หนูวางแผนไว้หลายอย่าง แต่ ณ ตอนนี้ หนูกลับ ทำอะไร ที่เป็นพื้นฐาน ไม่ได้ดี ... บางครั้งหนูร้องไห้อยู่คนเดียว และให้กำลังใจตนเองเสมอ หนูอยากทำให้ แม่หนูภูมิใจ อยากให้แม่สบายด้วยมือของหนู หนูอยากเป็นหญิงเก่ง เหมือนกับพี่ชายของหนูที่ประสบความสำเร็จ แต่ช่วงนี้สิ่งต่างๆ ที่คิด + หวัง ซึ่งเป็นแรงกดดันให้เราต้องพยายาม แต่กลับดูท้อถอยลงเข้าไปทุกที หนูรักแม่ หนูรักพี่ หนูรักคุณครูทุกคน ปัญหาหลายๆเรื่องที่ตรงนี้มีมากมาย บางทีเครียดไปจริงๆ หนูน้อยจ๋า คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูและเห็นใจมากที่ความเครียดเข้ามายึดพื้นที่หัวใจของหนูทั้งดวง หนูเครียดเพราะหัวใจของหนูถูกคาด ถูกหวัง จนเกิดอาการอึดอัด เป็นธรรมดาของกลไกทางจิตใจที่เราใส่ความรู้สึกเข้าไปนานและต่อเนื่องจนจิตใจของหนูอ่อนล้า คุณครูคิดว่าหนูควรสลัดความหวังทิ้ง เดินทางไกลหากแบกสัมภาระติดตัวไปมากมาย ย่อมเหนื่อยล้าก่อนที่จะถึงจุดหมาย สองขา สองมือ และหนึ่งกำลังใจ แค่นี้ก็เพียงพอต่อการเดินทางบนเส้นทางนี้ หนูจ๋า หนูยังอยู่แค่จุดเริ่มต้นนะลูก หนูไม่ใช่ไม่เก่ง แต่หนูยังไม่คุ้นเคยแค่นั้นเอง คนที่ประสบความสำเร็จเขาอดทนและเข้มแข็ง เขามีหนึ่งหน่วยชีวิตเท่าเรานะลูก แต่สิ่งที่ต่างกับเราก็คือ เขาไม่ยอมแพ้ ไม่มีคำว่า"แพ้"ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้ นกบินทางไกล แต่นกไม่เคยนับระยะทางระหว่างบิน ปลาเทร้าท์ต้องว่ายทวนกระแสน้ำตกเพื่อวางไข่ในที่ปลอดภัย เหนื่อยแสนเหนื่อแต่มันไม่เคยท้อนะลูก หรือเพราะมันไม่มีความคิด ความรู้สึก ก็ถ้าเป็นเช่นนั้นหนูคงต้องเลียนแบบนกและปลา เวลาทำความดี ย่อมดี ณ ขณะทำ อ่านหนังสือเพื่อได้ความรู้ ไม่ใช่คะแนนนะลูก และสูงค่ากว่านั้นคือการได้ฝึกความอดทนของเรา ยามแม่คลอดลูก ช่องคลอดฉีกขาด เลือดทะลักหลั่งรินแต่บนใบหน้าของแม่ก็ยังคงปริ่มไปด้วยรอยยิ้ม แม่ไม่เคยจดจำความเจ็บปวดยามให้กำเนิดชีวิตเรา แต่กลับแปรความเจ็บปวดมาเป็นความชื่นใจกับของขวัญชิ้นงามที่แม่ได้รับ คุณครูมั่นใจว่าไม่มีอะไรที่มนุษย์ที่ประคองสติไว้ได้จะทำไม่ได้ ที่สุดของความเจ็บปวดคือความชา และที่สุดของความขยันอย่างมากสุดก็แค่นอนน้อยลง สนุกน้อยลง ก็แค่นั้น แต่หนูมิใช่ต้อฝืนทนไปทั้งชีวิตนะลูก[/size] ก็แค่เหมือนปลาเทร้าท์ที่อาศัยกำลังใจว่ายสวนกระแสของน้ำตกเพื่อหาที่ที่ดีที่สุดให้ลูกน้อยเท่านั้น สูดลมหายใจลึกๆ ไม่ใช่เราคนเดียวที่ต้องขยันนะลูก คุณครูศรัทธาในการศึกษาไทยที่สอนให้เราอดทน แต่จะให้ดี อย่าคิดว่าตัวเองเครียด อย่ามีเจตคติไม่ดีต่อการสร้างความขยัน ทุกวันนี้คุณครูอ่าหนังสือมากกว่าวันก่อน เพราะกลัวความไม่ฉลาด แต่พอมาถึงจุดหนึ่งจึงรู้ว่าความไม่ฉลาดยังไม่น่ากลัวเท่ากับการกลัวอุปสรรค การสอบไม่ติดไม่น่ากลัว แต่การกลัวการสอบไม่ติดนี่สิน่ากลัวกว่า ถ้าหัวใจเรามีแต่ความกลัว แล้วพื้นที่สำหรับนักสู้จะอยู่ที่ไหนล่ะ ถ้าหนูรักคุณครู หนูต้องเชื่อคุณครูนะลูก ก้มหน้าอ่านต่อไป แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องคะแนน สิ่งที่หนูรู้อาจจะไม่ตรงกับสิ่งที่เขาต้องการวัด หนุจงสร้างความพร้อมด้วยการอ่านหนังสือ สลับกับการประเมินตนเองด้วยการทำข้อสอบ แล้ววิเคราะห์ผลด้วยหลักวิทยาศาสตร์ว่าเรามีจุดอ่อนตรงไหนดีกว่ามากล่าวว่าตนเองหรือตัดกำลังใจตนเองจนสูญสิ้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ฝ่าขุนเขาต้องใช้กำลังและศรัทธา ฝ่าอุปสรรคและปัญหาต้องใช้"ปัญญา" และ "ความเพียร" เชื่อคุณครูนะลูกใช้ปัญญานำอารมณ์นะลูก แล้วใช้ความเพียรเป็นแสงเทียนส่องทาง นั่นไง....มองเห็นปลายทางแล้วยังลูก ตามคุณครูมานะ คุณครูจะประคองลำแสงไม่ให้แสงเทียนดับลง ตามครูมานะลูก คุณครูจะอญุ่ข้างหนูนะลูก ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้วนะ เราจะไปด้วยกันนะคนดี อ่านต่อใน http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=447.msg1921#msg1921 : Re: หนูกดดันค่ะ : sassY_princess April 03, 2009, 10:20:28 PM ขอบคุณมากๆๆนะค่ะคุณครู
: Re: หนูกดดันค่ะ : W A L L W A H April 04, 2009, 04:58:05 PM โอ้โห,, ,
ซึ้งเข้าไปจับจิต ..... รู้สึกดีขึ้นมาทันทีเล๊ยยย ย ขอบคุงม๊ากมายเรยคร๊าๆๆๆๆ ครูคนสวยย ย* ^^ : Re: หนูกดดันค่ะ : crazy2freedominnerd May 11, 2009, 11:36:31 PM ขอบคุณ คุณครูสมศรีมากเลยค่ะ อ่านบทความนี้แล้วรู้สึกดีขึ้นมากๆ ตอนแรกท้อใจเลยเพราะต้องเรียนพิเศษเยอะมาก สู้ๆค่ะ :)
: Re: หนูกดดันค่ะ : Kamingajii May 11, 2009, 11:46:56 PM หน้าที่ของเราคือเรียนหนังสือครับ
ฉะนั้น ทำมันให้ดีที่สุด!!!!!!!! เพราะการเรียนของเราคนเดียว จะเป็นกำลังใจให้คนที่เรารักครับ สู้ๆ ลุยมันไปเลยยยย!!! เด็กไทย..............เเต่ไฮเท็ก : Re: หนูกดดันค่ะ : INDY May 12, 2009, 09:38:35 AM โฮะ โฮะ
ซึ่งๆ >.<" นักปราญช์ของหนู : Re: หนูกดดันค่ะ : Dorapear May 14, 2009, 11:22:30 AM ขอบคุณค่ะ ครูสวยของหนู
: Re: หนูกดดันค่ะ : K0K May 14, 2009, 11:27:02 AM รักครู**
: Re: หนูกดดันค่ะ : [P]ook July 15, 2009, 08:37:36 PM ต่อจากนี้หนูจะตั้งใจเรียนนะคะคุณครู
หนูเป็นคนที่เป็นบังเอิญสอบติดห้องกิ๊ฟของโรงเรียนหนู แต่หนูไม่อยากเรียนเลยเพราะมันไม่ใช่ความฝันของหนูที่จะเรียนสายวิทย์ หนูอยากเรียนสายศิลป์มากๆแต่ในเมื่อตอนนี้สอบติด ก็เลยต้องเรียนไปเพื่อพ่อแม่ค่ะ และตอนนี้นหุก็ท้อมากๆ ที่เพื่อนเขาไปกันได้ มีหนูที่ต้องรีบวิ่งตามให้ทันค่ะ : Re: หนูกดดันค่ะ : ii TETAY September 30, 2009, 11:15:46 PM คิดถึง บรรยากาศ ตอนเรียนกับครูสมศรีมากเลย
ตอนนี้ อยู่ ปีหนึ่ง คณะวารสารฯ ธรรมศาสตร์ ยังได้ใช้ ความรู้จากครูสมศรี เวลาเรียน ภาษาอังกฤษ อยู่เลย ^^ รัก ครู สมศรีมากคะ : Re: หนูกดดันค่ะ : โชคชะตาเดียวกัน October 03, 2009, 12:49:52 PM ตอนแรกเราคิดว่าจะมีเราคนเดียวซะอีกที่คิดแบบนี้ เราเข้าใจความรู้สึกเธอนะว่ารู้สึกอย่างไร เราเคยคิดท้อมากกว่านี้อีก บางทีปัญหาที่ไม่ใช่เร่องการเรียนก็เข้ามาในหัวมาเช่นเดียวกัน แต่พอเราได้รู้จักกับผู้หญิงคนเดียว ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจเรามากๆ ชีวิตเราเลยเปลี่ยนไป ขอบคุณนะครับคุณครู
: Re: หนูกดดันค่ะ : IceicE (สาขาพิษณุโลก) October 05, 2009, 01:24:55 AM ขอบคุณครับสำหรับข้อคิด
|