|
Title: ครูสมศรีครับ ผมสับสนมากๆในชีวิต ไม่รู้จะเดินยังไงต่อไป.... Post by: chio on July 30, 2007, 09:10:38 AM สวัสดีครับครูสมศรี
ก่อนอื่นผมบอกก่อนเลยนะครับว่า ผมไม่เคยเรียนภาษาอังกฤษกับครูสมศรีมาก่อนเลยนะครับ แต่ด้วยที่ผมเป็นบุคคล ภายนอกที่มีความชื่นชมในตัวของคุณครู ผู้ที่มีจิตวิญญาแห่งความเป็นครูล้นเปี่ยม ผมเองได้ยินชื่อครูมานานแล้วนะครับ อยากเรียน พิเศษกับคุณครู แต่ไม่มีโอกาสได้เรียนเพราะผมเป็นเด็กบ้านนอกนะครับ แต่ยังไงผมก๊เข้ามาอ่านหัวข้อในห้องสนทนาแห่งนี้เสมอ ได้รับข้อคิดที่ดีๆมากมายในการดำเนินชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความกตัญญูต่อพ่อแม่... สมัยก่อนตอนผมอยู่ม ต้น ผมเป็นเด็กที่เกเรไม่ขยันเรียนหนังสือ ติดศูนย์อยู่เป็นประจำ และเมื่อช่วงเวลาหนึ่งมันทำให้ผมฉุก คิดว่า ผมควรตอบแทนบุญคุญพ่อแม่ได้แล้ว ... แม้ว่าผมยังไม่สามารถหาเงินมาได้...ผมเองจึงตั้งใจว่าผมอยากให้พ่อแม่ภูมิใจถ้าผมเกิด สอบเอ็นทรานซ์ได้..พอขึ้น ม.๔ ผมจึงเขียนลงในกระดาษว่า " ผมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ " แล้วเก็บกระดาษนั้นใส่ซองโดยให้ทุกๆคนในบ้านรวม ทั้งพ่อแม่ เซ็นรับทราบบนหน้าซองเพื่อที่จะให้พ่อแม่ได้เห็นภายหลังหากเกิดผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้จริงๆ และทุกคนจะได้เห็นความตั้งใจ ของผม..... และช่วงเวลา ม.ปลาย ทุกๆอย่างที่ผมตั้งใจไว้ผมสามารถทำมันได้อย่างดี ... พยายามเข้าใจสิ่งที่ครูๆสอนในโรงเรียน และเวลา มีอะไรที่ไม่เข้าใจผมจะต้องหาคำตอบให้ได้เสมอ ...ตลอดเวลา ๓ ปีนั้นผมเองผมได้รางวัลต่างๆมากมาย ทำคะแนนพรีเอ็นได้ที่หนึ่งของภาค และได้ทุนเต็มจำนวนไปเรียนปริญญาตรีญี่ปุ่นสี่ปี และที่ทำให้ผมดีใจมากที่สุดคือ ผมทำคะแนนเอนทราซ์ในวิชาต่างๆ ได้อย่างดีเพียงพอที่จะ เลือกได้ทุกๆคณะทางสายศิลป์ของทุกๆมหาวิทยาลัย...ผมมีความสุขมากในช่วงเวลานั้นและผมเลือกที่จะไปญ๊ปุ่นหลังจากจบ ม ปลาย ระหว่างที่เรียนที่ญี่ป่นประมาณปีนึง ผมเองคิดเสมอว่า สิ่งที่ผมเรียนที่ญี่ปุ่นไม่ใช่สิ่งที่ผมชอบสักเท่าไหร่ ดังนั้นผมจึงกลับไปยื่นคะแนน เอ็นที่เมืองไทย... จนสุดท้ายผมกลับมาเริ่มเรียนปีหนึ่งใหม่ ที่คณะรัฐศาสตร์ภาคความสัมพันธ์ฯ ที่จุฬาระหว่างเรียนผมก๊ทำกิจกรรมมากมาย เพราะ ผมเชื่อว่า กิจกรรมจะสามารถให้ประโยชน์ต่อผมในการทำงานในอนาคต.. แต่ทั้งหมดสิ่งที่ทำนี้เพราะผมเองอยากมีความก้าวหน้าในชีวิต เพื่อให้พ่อแม่เห็นสิ่งที่เค้าหวังในลูกชายของเค้าคนนี้.. เห็นว่ารู้ชายคนนี้จบปริญญา และมีหน้าที่ การงานที่ดี สามารถเลี้ยงตัวเองได้.... แค่นี้ก๊เป็นความสุขมากๆ ของผมแล้ว.... ................... จนกระทั่งวันนึง วันที่ฝันร้ายมาถึง ขณะที่ผมอยู่ปี สาม(พฤศจิกายน ๔๙ ) พ่อกับแม่ ขับรถจากต่างจังหวัดมาส่งน้องสาว ตอนเปิดเทอมและมาเยี่ยมผม เพราะเป็นวันเกิดของผมด้วย.... พ่อ แม่ ผม น้องชาย น้องสาว เราได้ทำอาหารกินกันในอพาร์ทเมนต์ที่เราสาม คนพี่น้องเช่าอยู่....เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ...อะไรจะมีความสุขได้เท่านี้อีก....จากนั้นท่านทั้งสองก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัดไป.... ...... และประมาณตีสาม น้องชายผมตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์ ...ตำรวจแจ้งว่าพ่อกับแม่เสียแล้ว เนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์... น้องชายปลุกทุกคน..ตื่นขึ้นมา...ผมเองพอได้ยินข่าวจากน้องชาย...ผมเองทำอะไรไม่ถูก เหมือนมีคนมาตบหูทั้งสองข้าง มันตื๊อไปหมด มันช๊อคมาก จนร้องไห้ไม่ออก... ผมคิด...ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมอยากทำให้แม่มันทำไม่ได้แล้วใช่ไหม ... อยากถ่ายรูปกับแม่วันรับปริญญา (เพราะแม่เป็นคนบ้านนอกและจะมีความภูมิใจถ้าลูกได้รับปริญญา) วันที่แม่เห็นลูกคนนี้ประสบความสำเร็จ...แต่ทุกสิ่งมันจบแล้ว.... ผมไม่สามารถทำอะไรได้อีก....พ่อ แม่... ที่ผมหวังจะตอบแทนบุญคุญ...แค่กลับไม่มีอีกแล้ว .... ผมสับสน ผมไม่รู้จะทำอะไรกับชีวิต มันมืดมนไปหมด .... หมดแรงที่จะทำทุกๆ อย่างต่อไป ..... ....... ตอนนี้ ผมอยู่ปีสี่ ...ผมเสียใจมาก และต้องแอบร้องอยู่คนเดียวตลอดเวลาผมไปงานรับปริญญาเพื่อน ...ผมกลัวว่าถ้าวัน นั้นมาถึงผมจะเป็นยังไง....ไม่มีพ่อแม่มารับ เหมือนๆ นิสิตคนอื่น...ผมกลัว...ผมสับสนมากครับ .....ไม่รู้ทำไงกับชีวิตต่อไป... ไม่มีแรง ไม่มีกำลังใจเลย เหมือนคนที่ไม่เหลืออะไรอีกแล้วต่อไป........................... Title: Re: ครูสมศรีครับ ผมสับสนมากๆในชีวิต ไม่รู้จะเดินยังไงต่อไป.... Post by: Milky Way on July 30, 2007, 02:26:01 PM ขอตอบด้วยคนนะค่ะ
คือหนูต้องขอแสดงค.เสียใจด้วยนะค่ะ หนูเชื่อว่าพ่อกับแม่องพี่ ท่านยังรับรู้อยู่ตลอดว่า พี่ต้องการทำใจท่านภูมิใจ แต่ในเมื่อสิ่งเลวร้าย ที่เกิดขึ้นมาได้ประมาณปีกว่า พี่ต้องทำใจยอมรับมันให้ได้นะ เพราะคนที่เรารักที่สุดเค้าไปสบายแล้ว แต่ตอนนี้ เรายังมีชีวิตอยู่เราต้องทำมันให้ดีที่สุด ไม่ว่า.. มันจะเป็นฝันร้ายก็ตาม แต่ฝันร้ายนั้นจะช่วยทำให้เรา มีสติและยังคิดกับสิ่งที่เราจะทำต่อไปข้างหน้า หนูเชื่อว่าพี่ และน้องๆของพี่ต้องผ่านไปได้ วันที่พี่ได้รับปริญญาคือวันที่พี่ได้ตอบแทนบุญคุณท่านทั้ง2แล้ว ท่านคงมองลงมาด้วยค.ภาคภูมิใจ เพราะลูกชายท่านได้ ทำค.ฝันเป็นจิงแล้ว หนูขอให้พี่สู้ต่อไปนะ ถ้าเหนื่อยก็พัก อดและทด ที่ครูเคยสอนพวกเรา อยู่เสมอเราต้องอดในสิ่งที่คนอื่นอดไม่ได้ และต้องทนในสิ่งที่คนอื่นทนไม่ได้ด้วยเช่นกัน น้องคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้พี่อีกคนนะค่ะ หนูเชื่อว่าพี่ต้องทำได้ ต้องทำได้ สู้ๆ น่ะค่ะแล้วจะผ่านฝันร้ายไปได้ Title: Re: ครูสมศรีครับ ผมสับสนมากๆในชีวิต ไม่รู้จะเดินยังไงต่อไป.... Post by: X>->*~l-!-J-d-e~*<-<X on July 30, 2007, 03:22:40 PM หนูขอแสดงความเสียใจกับพี่ด้วยนะค่ะ
เชื่อหนูสิค่ะ ไม่ว่าพี่จะอยู่ที่ไหนเวลาไหน คุณพ่อ-แม่ของพี่จะคอยยืนมองและให้กำลังใจพี่ตลอดเวลา ท่านจะคอยยืนอยู่ข้างๆพี่ไม่ว่าพี่จะทำอะไรก็ตามนะค่ะ ท่านจะไม่ละสายตาจากตัวของพี่เรยนะค่ะ หนูเชื่อว่าท่านภูมิใจกับพี่มากเรยนะค่ะ ยังไงพี่ก้อมีน้องชายและน้องสาวที่น่ารักอยู่ข้างๆนะค่ะ แล้วก้อยังมีคุณครูสมศรีอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลาเรยนะค่ะ ดูเหมือนอย่างแฮร์รี่ สิค่ะ ไม่ว่าเรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับเค้ามากมาย เค้ายังสามารถเอาชนะอุปสรรคต่างๆไปได้ด้วยดีเรย ดูตอนภาคที่ 4 นะค่ะ ตอนที่เค้าสูกะโวลเดอร์มอล เห็นไหมค่ะว่า คุณพ่อ-แม่ ก้อยังอยู่ข้างๆเค้าอ่ะค่ะ หรือไม่ตอนภาค 1 ตอนที่ส่องกระจก ท่านทั้ง 2 ก้ออยู่ข้างๆเค้าอ่ะคะ ยังไงคุณพ่อ-แม่ของพี่ก้อต้องอยู่ข้างๆพี่แน่นอนคะ วันที่พี่รับปริญญาเชื่อหนูสิค่ะ ท่านจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดเวลานะค่ะ ท่านต้องดีใจอย่างมาก ท่านภูมิใจในตัวพี่อยู่แล้วนะค่ะ การตอบแทนบุญคุณหนูว่าพี่ก้อทำให้ท่านแล้วนะค่ะ พี่ทำให้ท่านภูมิใจที่มีลูกที่แสนน่ารักอย่างพี่อ่ะคะ พี่ค่ะ เคยได้ยินคำพูดของคุณครูไหมค่ะ ที่ ว่า "หมดอะไรก้อหมดได้ แต่อย่าหมดกำลังใจ" ฝันร้ายของพี่มันจบลงไปตั้งนานแล้วนะค่ะ อย่าเอาฝันร้ายนั้นมาเป็นตัวกำหนดที่ทำให้เราเสียใจสิค่ะ เอาฝันร้ายนั้นมาเป็นเครื่องเตือนสติให้เราทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีดีดว่านะค่ะ วันที่พี่รับปริญญา มันไมใช่สิ่งที่น่ากลัวเรยนะค่ะ หนูเชื่อว่าพี่จะต้องทำได้ ไม่เห็นร่างกายของผู้ที่ต้องการให้มาอยู่ด้วย แต่จิตใจของท่านทั้ง 2 ยังสถิตอยู่ข้างใจเรานะค่ะ สู้ๆ นะค่ะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้พี่อีกคนนะค่ะ |