|
: ครูขา......หมดกำลังใจที่จะก้าวต่อไป : ,,,,,,,,,,,, November 24, 2008, 09:36:54 PM วันนั้เป็นวันทีคะแนนสอบวิชาเฉพาะออก หนูร้องไห้ตอนเห็นคะแนนตัวเองบนอคอมิวเตอร์
หนูเข้ามาปปรึกษาครูเสมอ เวลาที่หนูท้อเรื่องการอ่านหนังสือสอบ เมื่อหนูหมดกำลังใม่อหนูคิดว่าหนูไม่มีทางสอบติดแพทย์ หนูไม่ได้ดูถูกตัวเอง แต่หนูกลัว การสอบแข่งกันทั่วประเทศไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หนูขอสารภาพกับครูว่า หนูเพิ่งเริ่มอ่านหนังสือจริงๆงได้ไม่เพียงเท่าไร แต่หนูก็อยากที่จะเริ่ม มันยังดีกว่าอยู่เฉย วันนี้หนูนั่งอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ จนกระทั่ง เพื่อนบอกว่า คะแนนวิชาเฉพาะแพทย์ออกแล้ว หนูเปิดคอมดู หนูนำตาคลอเลยค่ะคุณครู หนูหวังไว้สูงจนกลัวว่าจะตกลงมาเจ็บ ปาฎิหารย์ของผู้มีความเพียร เพียง 80 กว่าวันที่เหลือก่อนสอบ o net a net อย่างหนูยังเหลือไหมคะ หนูทำความฝันนี้ได้เหรอคะ แค่เพียงวิชาเฉพาะหนูยังไม่ผ่านเลย อีก 70% ของ a net หนูจะทำได้เหรอ นี่เป็นคำถามที่หนูเฝ้าถามตัวเองมาตลอด ถึงแม่หนูจะผิดหวัง แต่ท่านก็ไม่เคยบ่นว่าหนู ฝันของหนูมันช่างห่างไกลจัง ขอคุณสำหรับพื้นที่ที่วิเศษ บนเว็บครูสมศรี ธรรมสารโสภณ ที่เมตตาเด็กที่ท้อแท้ในยามที่มืดมัว รักครูนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ทุกอย่างที่หวังดีต่อพวกเราเสมอมา : Re: ครูขา......หมดกำลังใจที่จะก้าวต่อไป : อุซางิจัง..CUD44 November 24, 2008, 10:51:10 PM เธอสู้ๆใจเย็นๆวันนี้เราเห้นคนเครียดกับคะแนนแพทย์จนเราชักเครียดตามแล้วเนี่ย
ร้องไห้กันระงม ใจเย็นๆสู้ๆอย่าพึ่งช็อก เมื่อวันก่อนก็ร้องระงมกันไปรอบแล้วกับครูและถาปัดและวิศวะ พอมาวันนี้พวกที่ร้องก็เริ่มเอาความผิดพลาดเป็นแรงสู้แล้วสู้ๆ : Re: ครูขา......หมดกำลังใจที่จะก้าวต่อไป : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! November 24, 2008, 10:53:28 PM ไม่เอาค่ะ อย่าเป็นคนหมดกำลังใจง่ายๆอย่างนั้นสิลูก
หนูจะยอมให้30% ไปทำลาย 70%ที่รอหนูอยู่เหรอลูก คะแนนเฉลี่ยก็อยู่ที่ 141.7 ไม่ถึงครึ่ง แถมค่า SD อยู่ที่35 อย่าเพิ่งเสียขวัญนะคะ จะเตรียมเร็วเตรียมช้าไม่สำคัญ อยู่ที่ว่าเวลาที่เหลืออยู่ เราจะทำอะไรต่างหาก หัวใจคนเราก็มีหนึ่งดวงเท่ากัน ต่างกันก็ตรงใครไม่ยอมเป็น "ไอ้ขี้แพ้"นี่แหละ ขี้แพ้อย่างนี้ หนูก็เป็นหมอที่ดีไม่ได้นะลูก เพราะหมอจะต้องคอยดูแลชีวิตผู้อื่น คอยยืนหยัดให้กำลังใจแก่คนไข้และญาติของเขา แล้วนี่ต่อไป ถ้าได้เป็นหมอจริงๆ รักษาอยู่ดีๆ อาการคนไข้ไม่ดีขึ้น หนูก็จะล้มเลิกความตั้งใจในการรักษาคนไข้เหรอลูก ไม่เอานะคะคนดีของคุณครู เราต้อง"พยายาม"นะลูก ขอให้หนูสะกดคำว่า "อดทน" ไว้นะ เจะลิขิตอาชีพหมอ อาชีพที่เสียสละความสุขเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ตื่นตามใจชอบไม่ได้ เพราะคนไข้ป่วยไม่เลือกเวลา ถ้ากำลังผ่าตัดอยู่ท่ามกลางความทุกข์ในเรื่องส่วนตัว ก็ไม่สามารถหยุดการผ่าตัดได้ หนูทราบไหมลูกว่าการเรียนหนักเป็นการหล่อหลอมให้หนูเป็นหมอที่ดีในวันข้างหน้า ถ้าหนูอยากเป็นที่พึ่งให้ผู้ทุกข์ยากจริงๆ อยากเป็นหมอตามรอยพระบาทของสมเด็จพระราชบิดาแล้วล่ะก็ สะกดคำว่า "อดทน"ไว้ตลอดนะคะ อย่าลืมนะลูก "สองสามเมื่อวานนี้ ไม่มีสิทธิ์ทำลายหมื่นพรุ่งนี้ที่รอเรา" สวรรค์ส่งอุปสรรคมาวัดใจหนูนะลูก ถ้าเป็น "ไอ้ขี้แพ้" ก็ยกเก้าอี้ให้ผู้ที่เขาเหมาะสมกว่าเราไปเถิด แต่ถ้าคิดว่า เราไม่ยอมแพ้ หนูก็มีสิทธิ์รักษาเก้าอี้ตัวนี้ไว้ได้ คุณครูคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้ลูกศิษย์คนนี้และทุกคนที่อ่อนล้าหมดแรงนะลูก มาเร็ว...มาเติมกำลังใจให้เต็มพิกัดเลยนะทุกคน คุณครูจะสวดมนต์ช่วยหนูทุกๆคนนะลูก สู้ๆๆๆ |