Kru Somsri's English School

โปรดอ่านๆกติกา



" ตามด้วยบทที่จะเขียน "



เริ่ม<<<


" กาลครั้งหนึ่งนานมาแร้วมี "

" นานมากๆ นานจนจำไม่ได้ " 55+

"   เ เ   ต่     ก็ ยั ง มี   เ ซ ล ล์   ค ว า  ม จำ ห ล ง เ ห ลื อ อ ยู่   อ ย่ า  ง ห นึ่ ง คื อ "  - -

     ใ    ค     ร   ต่  อ     ไ    ด้     ก็    เ    ก่    ง      อ    ะ

เซลล์ประสาทบริเวณซีรีบรัม ส่วน frontal lobe ซึ่งเป็นส่วนที่มีหน้าที่เกี่ยวกับความทรงจำต่างๆ
เซลล์ที่ยังหลงเหลืออยู่นี้เป็นเซลล์ความจำระยะยาว คือ มีส่วนของไขมันที่เรียกว่าไมอีลินชีทมาหุ้ม
เซลล์ที่หลงเหลืออยู่เหล่านี้ก็ได้ส่งกระแสประสาทไป(ขออนุญาตลัดขั้นตอน)สั่งให้ปากขยับและเริ่ม
เล่าเรื่องราวในอดีตกาลที่ผู้คนลืมเลือนไปแล้ว

"โลกเปลี่ยนไปแล้ว
ข้ารู้สึกได้ในผืนดิน
ข้าสัมผัสได้จากผืนน้ำ
ข้าได้กลี่นมันในอากาศ
และเรื่องราวที่ไร้แล้วผู้ซึ่งจดจำ
มันเริ่มต้นขึ้นเมื่อ........."

...ตอนครั้งยังวัยเยาว์ ณ ผืนทรายอันกว้างไกล มีแสงอาทิตย์ส่องแผดเผา ใครคนหนึ่งขี่ม้ามาหยุดลง มองไปเบื้องหน้าเขาคือพระราชวังสีทองสูงตระหง่าน...

...พระราชวังทองนี้เป็นของราชินีองค์หนึ่งที่มีความงดงามที่สุดในอาณาจักรกวดวิชา
คนขี่ม้าปริศนาได้ค่อยเยื้องย่างไปตามทางเดินที่ห้อมล้อมด้วยดอกไม้นานาชนิด
จนมาถึงประตูบานหนาหนักขนาดใหญ่ เป็นประทูที่ทำจากทองและประดับด้วยอัญมณีต่างๆจากทั่วดินแดน
คนขี่ม้าค่อยๆก้าวไปข้างหน้าช้าๆ และแล้วท่ามกลางเสียงร้องเพลงของหมู่มวลปักษา...

พระราชวังทอง แห่งนี้มีชื่อว่า "Kru SomSri " .....

ก้าวแรกที่ย่างผ่าน

กลิ่นพฤกษาหอมอบอวล

หมู่สกุณาโผผินส่งเสียงแส้ซ้อง

"โอ๊ะ...นั่นฝูงอะไรน่ะ   ปีนป่ายขวักไขว่สุขสำราญ

อ๋อ  หมู่จ๋อเจี๊ยกที่อาศัยแดนดินถิ่นนี้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ"

แต่เอ๊ะ...นั่น....นั่น...ฮ้า.....

"แสงอะไรช่างสว่างจ้าบาดตายิ่งนัก

เมื่อสายตาค่อยๆปรับให้ชินกับแสงจ้านั่นแล้วก็พบกับชายรูปร่าง...หน้าตา...ที่มีศีรษะสามารถ

เปล่งแสงสว่างออกมาได้ "

พี่ลุงนั่นเองที่เป็นเจ้าของเเสงสว่างนั่น!

ปราสาทหลังนี้ไม่ได้สอนวิทยายุทธ เเต่สอนวิทธยาธารต่างหากทำให้เด็กเกิดเเสงสว่างขึ้น ( เดี๋ยวเถอะ จะไปฟ้องพี่ลุง )

ระหว่างการถ่ายทอดวิทยายุทธ์ ทุกคนถึงกับตลึ.ง..งเพราะ....

เห็นความสวย ของ อ.สมศรีไงคับ

(รู้สึกว่าเจ้าของกระทู้จะบอกไว้ให้อ่านกติกา55+งั้นเราเริ่มทำตายดีกว่า)

" ในที่สุดเด็กๆก็ทราบว่าวิชาลับที่ถ่ายทอดมาของปราสาทนี้...คือ


ความสวยนั่นเอง...ที่ทำให้ศัตรูยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นความงามนั้นเข้าไป"

และมีวันหนึ่ง ....

ขณะที่คุณครูกำลังยืนโชว์ความสวยอยู่หน้ากระดานไวท์บอร์ดสีขาว
ก้อเกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น!!!

เด็กๆเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อพบกับลูกหมูตัวหนึ่งหล่นลงมาจากเพดานห้อง

แล๊วครูสมศรีมองไปที่หน้าหมูตัวนั้นก็คือ....... แองจี๊

"อ๊ากกกกกกกกกกกกก" หมูตัวนั้นกรีดร้องอย่างบ้าครั่ง

ร้องเรียกที่จะกินนมอัดเม็ด ของโปรดของเค้า......

ทันไดนั้น ได้มีบุรุษหน้าตาดีคือออ...



องครักษ์แห่งวังแสงสูรย์ และได้เสกนมอัดเม็ดเอามายัดปากของแองจี้จนเต็มปาก

 ;D
เองจี้แยกเขี้ยวไม่พอใจในความหล่อขององครักษ์

และได้มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นคือ...

แองจี้อ้าปากกว้างและ...........

หาว...

เรื่องจะเป็นอย่างไรนั้น


โปรดติดตามตอนต่อไป................................ ;D

555++

555++

แองจี้รุสึกง่วงมากๆ เพราะฤทธิ์ของนมอัดเม็ด(ซึ่งสืบรู้ที่หลังว่าองครักษ์สดหล่อแอบใส่ยานอนหลับลงไป)

แองจี้เดินโซเซไปหาคุณครูคนสวย เพราะเข้าใจผิดว่าคุณครูเป็นหมอนใบใหญ่

ทันไดนั้น ...

เเล้วก็หลับคาอกอ.สุดสวย

แต่แล้วแองจี้ก้อต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่าตัวเอง อยู่บนตักอ.สวย

ตักนุ่มๆที่แสน อบอุ่นและสบาย

มีแต่ความรู้สึกสบายใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้

รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่มีมืออวบๆมาลูบที่หัว

พร้อมกับอาหารสุดโปรด นั่นก็คือ " นมอัดเม็ดจิตรลดา "

เอ่อองค์รักษ์เพิ่งให้แองกี้กินไปอ่า

เด๊ยวก่อน ถึงองครักษ์จะให้กิน

แต่แองจี้ ก็ยังจะกิน

กิน

กิน

กิน

และก็กิน

กินเข้าไป

กินจนหมด

หมดแล้วซื้อใหม่

แล้วกินใหม่ๆๆ

จนนมอัดเม็ดขาดตลาด!!!

หมูน้อยแองจี้ ตัวพองเป็นตุ่ม

.......(คิดไม่ออกชั่วคราว).....

ตุ่ม!

ตุ่ม!!

ตุ่ม!!!

พองขึ้น!


พองขึ้น!!


และพองขึ้นอีก!!!!!!


และในที่สุดก้อ.....




ระเบิด!!!!!



O_O!!!

แองจี้ระเบิดกลายเป็นแองจี้ตัวเล็กมากมาย

>_<"

แล้วแองจี้ตัวเล็กๆเหล่านั้น
ก็ได้ทำการบุกยึดสถานที่ทุกแห่งที่มีอาหาร
ร้อนถึงอ.สวยที่จะต้องหาทางยุติวิกฤติการณ์แองจี้

จนต้องมีการสลายแองจี้


ด้วย.... แก๊สสสสสสสสสส



ความสวยยยย



(ปิ๊งๆๆๆ)