|
: ขอระบายนิดนะครับ : BertZa November 10, 2008, 12:18:15 AM ไม่รู้ทำไมเหมือนกันครับ ผมนั่งมองหน้าต่างออกไปยามค่ำคืน ได้เห็นท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ความคิดก็แล่นเหมือนว่าใจของผมขุ่นมัวเต็มไปด้วยความอ้างว้าง
เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่ประถมมาแล้วแม่ผมเป็นคนสอนให้ผมไม่รู้จักการชกต่อยซึ่งผมเองก็ไม่เคย ผมก็กลายเป็นเด็กที่เรียบร้อย แต่อ่อนแอ ขอไม่เอ่ยนามโรงเรียนนะครับ โรงเรียนผมก็จะมีทั้งเด็กเรียนและเด็กเกเร ผมก็มักจะโดนกลุ่มเด็กเกเรแกล้งประจำแหละครับ ซึ่งผมก็จะไม่โต้ตอบ นั่นแหละ พวกนั้นก็ยิ่งแกล้งต่อไป ผมก็เลยไม่ค่อยอยากคบใคร เป็นคนที่จะเงียบ จนมาเข้ามปลาย ที่..(อยู่หอ) ที่ผมพยายามเข้าที่นี่ให้ได้ เพราะผม เกลียด พวกนั้น ไม่อยากอยู่โรงเรียนเก่า แต่ผมก็ไม่เคยเล่าให้แม่ฟังซักครั้งหนึ่งเลย แม้แต่พ่อก็ไม่เคย เพราะผมคิดว่า นี่คือปัญหาของผมเอง ผมเองก็เป็นคนที่ไม่ยอมใครง่ายๆ อยู่แล้ว แต่ถ้าเรื่องใช้กำลัง ผมไปไม่เป็น เมื่ออยู่โรงเรียนเก่า พ่อแม่ก็คอยว่า บ่น ต่างๆนานา เพื่อให้ผมได้เกรด 4 แต่พ่อกับแม่ไม่เคยเข้าใจผมหรอก ว่าที่โรงเรียนผมเจออะไรมาบ้าง เครียดขนาดไหน เข้ามปลาย ผมก็ได้รู้จักเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งเป็นผู้หญิง ดูเขามีมนุษยสัมพันธ์ดี ผมจึงทำความรู้จัก บอกตามตรงครับ ผมไม่ค่อยชอบคุยกับผู้ชายบางคนซึ่งก็ส่วนใหญ่ ไม่ใช่ว่าไรนะครับ ผมไม่ชอบนิสัยของคนที่ชอบเอาเรื่องคนอื่นไปเปิดเผย แต่ผมคิดว่าผมสามารถไว้ใจเธอคนนี้ได้ จนถึงตอนหนึ่งผมตามการเรียนไม่ค่อยทันเพราะเครียด ผมได้ระบายให้เธอฟัง ซึ่งเราก็คุยกันตามปกติ เพราะเราไว้ใจกัน ซึ่งเพื่อนเห็นก็ล้อว่าเป็น... ทั้งที่จริงไม่ใช่ ผมไม่ได้ชอบหรอกผมแค่ไว้ใจ ผิดด้วยหรอ หน้าตาก็โอเค แต่ผมมีคนที่ชอบแล้ว ตามจีบมา2ปีแล้วถึงยังไม่ติดก็เหอะ เป็นอันว่าผมต้องถอยห่างจากเธอ ผมก็พยายามที่จะทำให้ดูแข็งแรงห้าวๆ และทำให้คนอื่นๆ พยายามเกลียดผม เพราะ ผมไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นถึง ความอ่อนแอในตัวผม ผมไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดอีก ผมพยายามที่จะนั่งกินข้าวคนเดียว ทำอะไรๆ ด้วยตัวคนเดียว ผมเป็นคนที่อ่อนไหวร้องไห้ง่าย พูดง่ายๆต่อมน้ำตาตื้น ผมจึงไม่ต้องการให้ใครสงสัยเวลาผมแยกห่างไป เพราะเรื่องพวกนี้ ผมพยายามทำให้ทุกคนคิดว่า ผมชอบอยู่คนเดียว แต่ว่าผมไม่สามารถหลอกตัวเองได้เลย ในใจผม อยากมีเพื่อนที่ดี แต่ถ้าผมแสดงถึงตรงนั้นออกมา ผมกลัว!!! กลัวว่ามันจะทำให้ผม อาจจะกลายเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนไปจริงๆ ผมรู้ รู้ว่าคนที่สนิทกับผมจริงๆ ถึงจะรู้ ผมจึงรู้ได้ว่าใครคิดยังไงกับผม ถ้าย้อนเวลาได้ผมคงจะไม่ไประบายเธอคนนั้น ไม่แยกนั่งเดี่ยว และอื่นๆ ผมอาจจะได้ใกล้ชิดกับเพื่อนๆมากกว่านี้ ขอบคุณ บอร์ดแห่งนี้ที่ได้ให้ผมมีโอกาสระบาย ที่จริงยังมีอีกมากมายที่ยังคับแน่นอยู่ภายใน แต่เท่านี้ก็เพียงพอที่ผมจะสบายใจขึ้น และก็ใครที่ช่วยอ่าน ถึงแม้จะไร้สาระบ้าง ยังไงบ้างก็ขอขอบคุณมากครับ ถ้าข้อความนี้คิดว่าไร้สาระอะไรก็ขออภัยด้วยแล้วกัน คือผมก็ไม่รู้จะระบายกับใคร เพื่อนผู้ชายผมก็กลัวพวกนั้นจะไปเล่าต่อ เพื่อนผู้หญิงผมก็ไม่กล้านอกจากเธอคนนั้น แต่ผมก็ไม่อยากที่จะสร้างความทุกข์ใจอะไรให้เธอ เพราะยิ่งผมระบายกับเธอเท่าไร เหมือนผมจะห่างไกลมากกว่าเดิม เพื่อนโรงเรียนเก่า ก็มีแค่ไม่กี่คนที่สามารถระบายกันได้ แต่ก็คงไม่ว่าง ยังไงก็ขอขอบคุณอีกครั้งครับ ข้อความนี้ผมใช้เวลาเขียน และระบายออกมาอาจจะไม่ได้คิดบ้าง เพราะออกมาจากใจเลย แต่ก็พยายามทำคำพูดให้น่าอ่านครับ ~ |