|
: ครูคะ หนูเถียงแม่ : คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! October 28, 2008, 11:09:02 AM อ้างถึง
http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=5432.0 (http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=5432.0) คุณครูเข้าใจความรู้สึกของหนูนะลูก แต่ว่าก่อนอื่นเราต้องมาตั้งสติกันก่อนนะคะ หายใจเข้าออกลึกๆก่อนนะลูก สัก20 ครั้ง ทำจิตให้สำรวมและอ่อนโยนพอที่จะมองอะไรตามความเป็นจริงก่อนนะลูก ทุกคนในโลกล้วนใฝ่ฝันให้ครอบครัวของเราน่าอยุ่ มีแต่ไอรักและความอบอุ่น แต่ว่าในตอนนี้ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้วนะคะ อย่าเพิ่งมองหาว่าใครผิด ใครถูก ใครมีสติก่อนก็ต้องรีบสละแพเพื่อว่ายเข้าหาฝั่งก่อน เพื่อขวนขวายหาอุปกรณ์ช่วยเหลือชีวิตของคนที่ยังคงติดอยู่ในเเพที่กำลังจะล่มลง รีบว่ายเข้าฝั่งนะลูก ฝั่งของหนูคือการศึกษา การศึกษาคืออุปกรณ์ช่วยชีวิของตัวเรา และผู้อื่น เบี่ยงความทุกข์มาเป็นการกระทำหรือหน้าที่ที่รอให้เรากระทำจนลุล่วง ปัญหาที่คุณพ่อคุณแม่พบอยู่ คงจะยืดเยื้ออีกสักระยะเพราะ ถ้าแต่ละคนยังขาดความเข้าใจและความเสียสละอยู่ อีกแค่ 4 เดือนที่หนูต้องลิขิตชีวิตด้วยความเพียร อย่าเพิ่งนำสิ่งนี้ไปแลกกับความเครียด ปัญหามีอยู่ ยอมรับให้ได้ก่อนนะลูก อย่าเพิ่งถวิลหาความสมบูรณ์แบบของครอบครัว คนที่แกร่งที่สุด ไม่ได้มาจากครอบครอบที่สมบูรณ์แบบเสมอไป คุณพ่อคุณแม่ต้องมีทางออก แต่การแก้ปัญหาที่กอปรจากกิเลสต้องใช้ปัญญาเข้ามาช่วย คุณแม่เองด้วยวัยที่สูงขึ้นและมีการเปลี่ยนแปลงของสรีระและระดับฮอร์โมน อารมณ์ย่อมแปรปรวนเป็นทุนอยู่แล้ว อีกทั้งการประดังโถมถลาของปัญหา ยิ่งทำให้ท่านตกอยู่ในวังวนที่มองหาทางออกยากขึ้นเป็นทวีคูณ หนูอย่าเพิ่งขัดหรือแย้งความคิดที่สับสนของท่าน เพราะการได้รับการปฏิเสธจะทำให้คุณแม่ตอกย้ำในจิตใต้สำนึกว่าคุณแม่ผิดอะไร ช่วงนี้เราทุกคนต้องให้กำลังใจแก่กันและกัน หนุยังเด็กนะลูก บางทีหนูอาจไม่ทราบว่าภาวะของการที่คนที่เรารักปันความรักไปให้ผู้อื่นนั้นทุกข์ตรมเพียงใด แต่หนูต้องให้กำลังใจคุณแม่ ชี้ให้คุณแม่เห็นว่าคุณแม่ยังมีลูกที่เข้าใจท่านอยู่ตลอดเวลา ความรักและกำลังใจของลูกจะกระตุกสติของท่านให้กลับมาเร็วขึ้น พยายามให้สติท่านว่า "ก่อนที่เราจะรักใครได้ เราต้องรักตัวเราให้เป้นเสียก่อน" ในเมื่อคุณแม่ทำลายร่างกายด้วยการคร่ำครวญปริเวทนาเช่นนี้ จิตที่หมองเศร้าย่อมก่อรากเหง้าของความเกลียดแค้นชิงชัง อารมณ์อันเป็นอกุศลไม่สามารถชนะกิเลสของผู้อื่นใดได้เพราะ อารมณ์ร้อนที่ผลักออกจากตนย่อมผลาญคร่าความสุขของผู้อื่นได้ และความร้อนนั้นย่อมแผดซ่านออกมาเป็นสองเท่าคืนสู่ตัวของเราเองในที่สุด "สงบ" และ "เจริญแต่กุศลจิต" ไว้ ตัวหนูเองคงต้องเป็นอัครราชทูตแห่งจิตใจที่ประสานความรู้สึกดีๆให้คุณพ่อและคุณแม่ พูดให้ท่านฟังถึงสิ่งดีๆ สุขทุกข์ที่พวกเราได้ร่วมเผชิญกันมา ทำไมวันนี้คุณพ่อถึงอ่อนแอถลำลงไปสู่ห้วงลึกแห่งวังวนที่ยากที่จะก้าวพ้นหากจิตใจไม่หนักแน่นพอ คุณครณอยากแนะนำให้หนูทำหน้าที่การสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ลุล่วงก่อน และหน้าที่รองคือให้กำลังใจคุณแม่ซึ่งคงต้องทำไปพร้อมๆกับหน้าที่หลัก ยากหน่อยนะลูก แต่เราทำได้นะลูก เหนื่อยมากก็พักก่อน อยากให้คุณครูโทรหาก็ส่งเบอร์มาที่ข้อความส่วนตัวนะคะ หนูไม่ได้อยู่คนเดียวนะลูก คุณครูจะไม่ทิ้งหนูนะคะ อดทนไว้นะลูก ข้อความถึงพ่อและเด็กๆที่จะก้าวสู่คำว่า"พ่อ"ในอนาคต ท่านคงไม่ทราบว่าความสุขจากกิเลสของท่านเผาผลาญจิตใจลูกและแม่ของลูกท่านมากเพียงใด ดิฉันขอก้มกราบแทบเท้าของท่าน ขอให้ท่านได้เสียสละเถอะค่ะ เพื่ออนาคตของลูกที่กำลังจะดูชีวิตของเราเป็นแบบอย่าง อย่าทำร้ายลูกผู้บริสุทธิ์เลยนะคะ เมื่อตอนที่ท่านเเต่งงานกับคุณแม่ของลูกๆ ท่านตัดสินใจเอง แต่บัดนี้ อย่าให้ความเป็นสุภาพบุรุษในตัวท่านเลือนหายไปจากความทรงจำของลูกๆเลยนะคะ คนเราไม่นานสังขารก็ต้องล่วงโรย ทรัพย์สินศฤงคารคือของนอกกาย ลูกแก้วเมียขวัญคือของทรัพย์แห่งจิตใจ ดิฉันเป็นเพียงครูคนหนึ่งที่อยากเห็นลูกศิษย์ของดิฉันมีอนาคตที่ดี อย่าทำร้ายจิตใจลูกด้วยความสนุกในระดับหยาบๆของปุถุชนเลยนะคะ มาเสียสละให้อกีหลายชีวิตที่จะเติบใหญ่เป็นพลเมืองที่ดีของแผ่นดินกันเถอะนะคะ ด้วยความเคารพอย่างสุง คุณครูสมศรี |