Kru Somsri's English School

ถึงคุณครูสมศรีที่เคารพรัก

หนูชื่อสิริกัญญาค่ะ เป็นนักเรียนทุนรัฐบาลกระทรวงวิทย์ปีห้าหนึ่งมาศึกษานาโนเทคโนโลยี(ทางchemical engineering)ที่ประเทศอังกฤษ ตอนนี้หนูเรียนระดับเอเลเวลอยู่ในเมืองเคมบริดจ์เพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ

หนูมีชื่อเป็นอดีตนักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ก่อนที่จะสละสิทธิ์มารับทุนรัฐบาลนี้  จริงๆแล้วหนูอยากเป็นแพทย์มากกว่า คงเป็นเพราะจากที่คุณพ่อคุณแม่เป็นสัตวแพทย์จึงทำให้หนูมีความสนใจและผูกพันกับวงการแพทย์ ประกอบกับตัวหนูเองก็สนใจและมีความสุขกับการอ่านตำราทางการแพทย์เหมือนหนังสือนวนิยายอ่านค่าเวลาที่อ่านได้ไม่่รู้จักเบื่อ แต่หนูจำเป็นต้องสละชีวิตของความเป็นแพทย์นั้นไป ทั้งหมดนี้เพื่อตอบแทนพระคุณพ่อแม่

ท่านทั้งสองไม่ต้องการเห็นหนูเหนื่อย ท่านอยากให้หนูทำงานสบายๆ ท่านทั้งสองอยู่ในสายงานนี้และเข้าใจดีว่าแพทย์นั้นแบกอะไรไว้บนบ่าตลอดเวลา...ชีวิตคน...ท่านอยากให้หนูพบเจอแต่ความสะดวกสบาย จึงได้ขอร้องให้หนูมาเรียนทุนรัฐบาลนี้

ทีแรกมีนักเรียนเตรียมคนนึงได้รับทุนนี้ไป ตอนนั้นหนูดีใจเพราะคิดว่า"มันจะไม่มาขวางแพทย์เราแล้ว" ก่อนสอบเอเน็ต คุณพ่อพาหนูไปวัดพระแก้ว หนูขอให้หนูติดแพทย์จุฬา คุณพ่อท่านก็นั่งยิ้มให้กำลังใจ หนูไม่เคยรู้เลยว่าท่านภาวนาในใจเงียบๆว่าขอให้ทุนรัฐบาลย้อนกลับมาหาหนูอีกครั้ง ด้วยความที่ท่านอยากเห็นหนูเจริญ และทำงานอยากไม่หนักไม่เหนื่อยเท่าการเป็นแพทย์

ในที่สุดภาวนาของคุณพ่อก็เป็นจริง เมื่อวันนั้นมาถึง คุณพ่อขอให้หนูสละสิทธิ์ หนูร้องไห้ ทำใจไม่ได้ เวลานั้นหนูกำลังดีใจว่าเราได้เป็นนักศึกษาแพทย์แล้ว และนึกว่าทำไมเราจะต้องไปฟังคนอื่นด้วย เราอยากเรียนนี่  แต่หนูก็มีเสียงในหัวอยู่ตลอดเวลาว่าแล้วพ่อแม่เราล่ะ เค้ามีความสุขเหรอ เราล่ะมีความสุขรึเปล่า อะไรคือสิ่งที่เราต้องการกันแน่

หนูใช้เวลาเดือนกว่าๆหลังจากที่ก.พ.มาเรียกตัวไปรับทุนในการหาคำตอบกับอะไรบางอย่าง ระหว่างนั้นกระบวนการรายงานตัวเตรียมตัวเป็นนักเรียนทุนก็ดำเนินไป ยังไม่ได้สละสิทธิ์มช. ระหว่างนั้นหนูพูดไม่ดีกับคุณพ่อเท่าไหร่เพราะหนูไม่พอใจที่ท่านมาบอกให้หนูเลิกเป็นแพทย์ หลังจากหนึ่งเดือนกว่าๆหนูได้คิดไตร่ตรองมากจนหัวแทบระเบิด พยายามจะหาเหตุผลข้อสรุปให้ได้ว่าจะเรียนแพทย์ หนูจะเดินไปบอกคุณพ่อว่าจะไม่ทำตามที่ท่านอยากให้ทำ จะทำอย่างที่ตัวเองอยากทำ แต่พอวินาทีที่หนูได้เห็นท่าน คำพูดที่เตรียมไว้ถูกแทนที่ด้วยคำว่า"หนูจะรับทุนรัฐบาล เพื่อครอบครัวของเราค่ะ"

ครอบครัวของหนูมีสภาพทางเศรษฐกิจไม่ดีเท่าไหร่ หนูไม่สามารถทนทำไม่รู้ไม่ชี้ไปเรียนแพทย์ เอาเงินพ่อแม่ที่กังวลและเป็นทุกข์ไปใช้ซื้อความเป็นแพทย์เพื่อไว้อวดคนอื่นๆว่าฉันก็เป็นแพทย์โดยทิ้งทุนซึ่งจ่ายให้ทุกอย่างโดยพ่อแม่ไม่ต้องเสียอะไรเลยอีกทั้งยังได้เกียรติยศ หนูทำอย่างนั้นไม่ได้ค่ะ หนูหาคำตอบให้ตัวเองได้แล้วค่ะว่า"สิ่งที่ทำให้หนูมีความสุขไม่ใช่แค่การเป็นแพทย์ แต่มันคือสิ่งใดก็ได้ที่หนูจะทำให้พ่อแม่หนูมีความสุขและภูมิใจในตัวหนู" ดังนั้นหนูจึงเปลี่ยนความคิด ไม่ยึดติดกับคำว่าแพทย์ หนูรับทุนนี้มาด้วยความภูมิใจที่ได้เป็นลูกกตัญญู ทุกลมหายใจที่หนูมาอยู่ห่างท่านทีี่อังกฤษนี้ หนูได้ต่อลมหายใจให้ท่านทั้งสองได้อยู่อย่างไม่ลำบาก ได้ดูแลน้องสาวอีกคนให้ได้เรียนอย่างสบายและเดินรอยตามหนูมาสอบรับทุนแบบเดียวกันนี้  หนูมีความสุขในสิ่งที่หนูได้แล้วค่ะคุณครู

หนูโทรกลับหาท่านทั้งสองทุกวัน หนูคิดถึงท่าน คิดถึงเสียงหัวเราะพูดคุย คิดถึงอาหารที่ท่านทำให้กิน อยากไปเที่ยวกับท่าน เรียนที่นี่เหนื่อยมากค่ะ ตารางเรียนที่โรงเรียนจัดมาให้ไม่มีคาบพักกินข้าวกลางวันให้เลยค่ะ เพราะคอร์สที่รัฐบาลลงให้หนูนั้นเป็นคอร์สที่คนอื่น(นักเรียนทุนคนอื่น)เรียนกัสองปี แต่หนูจะต้องเรียนทั้งหมดนั้นให้จบในปีเดียว หนูเรียนเก้าโมงเช้าถึงบ่ายสี่โมงครึ่งหรือห้าโมงโดยแทบไม่มีเวลาเบรค การบ้านเยอะ หนูไม่เคยนอนเร็วกว่าตีหนึ่งเลย เพราะการบ้านไม่เสร็จ บางวันยังต้องตื่นมาทำต่อตอนตีห้าครึ่ง หนูเรียนหนักกว่าเพื่อนๆเพราะหนูเป็นนักเรียนทุนที่ไม่ได้เป็นตัวแทนแข่งโอลิมปิก เพื่อนๆเค้าเป็นตัวแทนกัน เค้าเรียนเก่งมาก เรียนเร็วจำเร็ว หนูจะมีปัญหาวิชาคณิตศาสตร์ เพราะเดิมหนูไม่ถนัด แต่ทุกครั้งที่หนูเจอปัญหาหนัก หนูจะนึกถึงคุณพ่อคุณแม่ ท่านรอหนูอยู่ ท่านรอปริญญาเอกจากหนูอยู่ หนูจะต้องผ่านให้ได้ เพื่อความสุขของท่านทั้งสอง

หนูขอบพระคุณคุณครูสมศรีที่ได้กล่อมเกลาให้หนูเป็นลูกกตัญญูอยู่เสมอแม้หนูจะไม่เคยได้เรียนคอร์สสดกับคุณครู แต่หนูคิดถึงคุณครูเสมอ ถ้าคุณครูได้อ่านข้อความนี้และถ้าไม่เป็นการรบกวน หนูอยากได้รับข้อความจากคุณครูสมศรีเข้าที่เมล์ของหนู luthien_mon@hotmail.com หนูจะดีใจมากเลยค่ะ หนูจะมีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกคน คุณพ่อคุณแม่และคุณครูสมศรีทำให้หนูมีแรงฮึดอ่านหนังสือตลอดเวลาของการสอบเข้าแพทย์ และตลอดเวลาที่หนูเจอปัญหาในประเทศอังกฤษนี้ หนูขอบพระคุณคุณครูสมศรีจริงๆค่ะ ที่ทำให้หนูได้ทดแทนพระคุณพ่อแม่ในวันที่ท่านได้ชื่นชมไปกับหนูด้วยอย่างนี้ 

รักและเคารพ
สิริกัญญา
เคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ

สิริกัญญาที่รัก

สมแล้วลูกที่ได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนของชาติให้ไปเรียนรู้ศาสตร์ที่จะนำมาพัฒนาประเทศชาติในกาลต่อไป

หนูทราบไหมคะว่าหนูตัดสินใจได้อย่างสง่างามมาก

เราควรภูมิใจในความเป็นคนไทย ที่ให้คุณค่าต่อธรรมะข้อกตัญญูกตเวทิตา

คุณพ่อคุณแม่ท่านมีประสบการณ์มากกว่าเรา เเละเป็นผู้ที่รักเรามากที่สุด

อาชีพแพทย์ ครู พระเป็นอาชีพที่ช่วยคนทางความคิด

แต่การช่วยคนทางสรีระและความเป็นอยู่นั้นมีความสำคัญที่ทัดเทียมกัน

แต่ที่สุดแล้วเราต่างก็ร่ำเรียนมาเพื่อการดำรงชีพอันเป็นประโยชน์ต่อตนเอง  ครอบครัว  และสังคมนะคะ

หนูทราบไหมว่าบ่อยครั้งที่คุณครูพบความขัดแย้ง

บุคคลเดียวที่คุณครูจะขอให้ท่านช่วยตัดสินคือ"คุณแม่"

หนูได้รับพรอันสูงสุดแล้วลูก

อย่าเครียด อย่ากังวลอีกต่อไปนะคะ

อะไรที่ดูเหมือนหนักหน่วงเกินกว่าเราจะจัดการได้

เป็นเพราะเราเพิ่งเคยเจอปรากฏการณ์นั้นเป็นครั้งแรก

เมื่อเราคุ้นเคย จิตจะละความขยาดกลัว กลายเป็นการยอมรับในสิ่งที่แท้จริงที่ปรากฏอยู่

เมื่อใดที่ใจยอมรับ เมื่อนั้นจิตจะนิ่งขึ้นและเข้าสู่การแสวงหาวิธีอย่างคัมภีรภาพ

จงรำลึกถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯให้มากๆ จะได้ทราบว่า

การที่เราดูแลชีวิตเราคนเดียว เราคิดว่าหนักแล้ว

แต่เมื่อหนูได้เห็นความลำบากที่พระองค์ตรากตรำพระวรกายมาตลอด หนูจะมีแรงลุกขึ้นมาตั้งใจเรียนมากขึ้น


ยินดีกับครอบครัวหนู

และถือเป็นเกียรติยิ่งที่คุณครูได้มีโอกาสสอนทรัพยากรบุคคลที่จะสร้างคุณค่าให้กับสังคมไทยในภายหน้า

คุณครูขอแสดงความภูมิใจแทนทุกคนเเละเป็นกำลังใจให้หนูนะคะ

ประเทศอังกฤษเป็นเมืองผู้ดีเก่าน่าอยู่ น่าเลียนแบบเพราะไม่มุ่งวัตถุนิยม มีวิถีชีวิตเรียบง่าย

หนูคงมีความสุขนะคะ

ฝากกราบและชื่นชมคุณพ่อคุณแม่และคณาจารย์ผู้อบรมสั่งสอนหนูมาจนทำให้หนูได้กลายมาเป็นลูกศิษย์ของคุณครู

มีอะไรให้่คุณครูช่วยบอกมาได้เลยนะคะ

โชคดีนะคะ