Kru Somsri's English School

แบบว่า ผมสอบได้ห้องIEP ม.4โรงเรียนดังย่านดินแดงแล้วทีนี้เขาให้มาเรียนปรับพิ้นฐานก่อนเปิดภาคเรียน (วิชา วิทย์ คณิต อังกฤษ) ซึ่งภาษาอักฤษก็จะมีSpeakingกับReading ไอReadingไม่มีปัญหาเลย แต่Speakingนี่สิ  ลำบากมากๆเลย (ลืมบอกไปอาจารย์เป็นแกฝรั่ง) ต่อๆ ทีนี้อาจารญ์ที่สอนSpeakingเขาแบบพูดเร็วมาก จนแบบไม่รู้ว่าเขาให้ทำอะไรบ้าง เขาเป็นคนรัสเซียด้วย แล้วเหมือนว่าแกจะชอบสอนแต่พวกเรียนเก่งๆ   แบบพวกที่เก่งๆไม่เข้าใจตรงไหนเขาก็จะอธิบาย แต่พวกที่ไม่ค่อยเก่งเขาจะอธิบายแบบ....พูดไปงั้นๆ ไม่สนใจอะไรเสร็จแล้วก็เดินไป   แล้วผมก็คิดในใจว่า"แล้วชาตินี้จะไปรู้เรื่องไหมเนี่ย"  ผมก็เริ่มห่อเหี่ยวกะวิชานี้ขึ้นไปทุกทีๆ จะถามเพื่อน เพื่อนก็ไม่เคยอยู่ให้ถามซะที จะถามอาจารย์ภาษาอังกฤษ ก็หาไม่เจอ  มันก็เริ่มรู้สึกแย่ แล้วก็คิดอีกว่าถ้าเปิดเทอมแล้วจะขนาดไหน... เกรดจะตกลงไปไหม เพราะถ้าเทียบกะตอนมต้นแล้วบอกได้เลยว่า ตอนมต้นคะแนนผมอยู่อันดับสูสีที่1ตลอด ทุกวิชาจะเก่งมากๆ แต่พอมาเรียนห้องIEPแล้วมันเหมือนตัวเองด้อยมากๆ โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ   ผมก็เริ่มคิดว่า เราเหมาะแล้วหรอที่จะเรียนห้องIEP  เราพร้อมแล้วหรอที่จะเรียนห้องIEP  ถ้าจะสละสิทธฺ์ก็กลัวจะไม่มีที่เรียนแล้ว  ตอนนี้ผมก็ได้แต่คอยที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น พอคิดก็เริ่มท้อหนักขึ้นไปอีก เพราะผมก็ต้องเรียนพิเศษหลายที่อยู่เหมือนกัน(ตั้งแต่เรียนปรับพิ้นฐานมาเรียกว่าผมไม่ค่อยได้เล่นคอมหรือมือถือเลย) ผมคิดถึงครูสมศรีขึ้นมาทันที แล้วมาเปิดหนังสือขอทางโรงเรียนครูสมศรีเห็นข้อความที่ว่า"อดทน อย่ายอมแพ้ อย่ายอมเป็น ไอ้ขี้แพ้"พอผมเห็นข้อความนี้ผมก็คิดได้ว่าจะสู้ให้ได้ ^^ ผมจะไม่ยอมเป็น"ไอ้ขี้แพ้"เด็ดขาด!!! ผมจะพยายามมากขึ้น เพราะเมื่อกี้แม่เห็นผมท้อที่คิดว่าเรียนไม่ไหว แล้วเหมือนท่านจะเสียใจ ผมจะพยายามเพื่อแม่ และจะไม่ยอมเป็นไอ้ขี้แพ้  ผมจะพยายาม^^  และผมขอขอบคุณครูสมศรีมากๆ ถ้าไม่มีครูแม้แต่พื้นฐานวิชาภาษาอังกฤษผมอาจจะแย่ไปเลยก็ได้   (แต่อยากบอกอาจารย์นิดนึงนะครับว่า....ว่างๆพาจาไมก้ามาเยี่ยมที่สาขางามวงวานบ้าก็ได้^^หรือไม่ก็เอาควายมา แจกที่นี่บ้าง ผมตอบคำถามได้เหมือนกันนะ^^555 ล้อเล่นครับล้อเล่น^^) ;) ;) ;) ;) ;)