|
Title: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: --------- on May 02, 2008, 02:05:30 AM พ่อทำให้แม่ต้องร้องไห้
พ่อทำให้ผมต้องร้องไห้ พ่อทำให้แม่เสียใจ พ่อทำให้ผมเสียใจ แม่รู้เรื่องนี้ก่อนผมตั้งแต่ปี 47 แม่เก็บไว้คนเดียวโดยที่ไม่บอกผมเลย ผมรู้สึกแย่ ผมทำตัวไม่ดีกับแม่ไว้เยอะ ผมทำให้แม่ผมหนักใจมากขึ้นหลายเท่าทั้งๆที่แม่เสียใจอยู่ตลอด แม่ผมเก็บไว้คนเดียวโดยที่ไม่บอกผมเพราะกลัวผมเสียใจ เมื่อวานตอนสี่ทุ่มครึ่ง ผมหยิบมือถือพ่อมาเปิดดู ผมเปิดไปดู message ในมือถือพ่อ มันเป็นข้อความของผู้หญิงคนหนึ่งเป็นร้อยๆฉบับ ที่แทนพ่อผมว่า "สามี" แล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ผม ผมเปิดอ่านจนจบ ผมเสียใจ ผมร้องไห้ ผมรับมันไม่ได้ ผมไม่เชื่อว่าทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นกับผม พ่อไม่รักครอบครัวแล้วหรอ ทำไมพ่อถึงทำกับเราแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ผมรับไม่ได้ ผมอยู่ต่อไปในโลกนี้ไม่ได้ พ่อเป็นผู้ชายที่ผมรักที่สุดมาตลอด14ปี แต่พ่อผมกลับไม่เคยรักผมเลย แม่ผมเห็นผมร้องไห้หนักมาก แม่เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง "พ่อ" ของผม มีลูกกับผู้หญิงคนนั้น แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นแคดดี้ในสนามกอล์ฟ ผมฟังคำนี้แล้วมันไม่ใช่คำที่ผมอยากได้ยิน ผมเกลียดพ่อ ผมไม่อยากมีพ่อแบบนี้ ผมไม่เคยมีพ่อที่ไม่รักครอบครัว พ่อส่งเงินให้ผู้หญิงคนนั้นตลอด ซื้อบ้าน ซื้อรถ เลี้ยงลูก ทำให้ทุกอย่าง พ่อผมเคยรู้บ้างมั้ยว่าแม่ผมกับผมเสียใจมากขนาดไหน ผมทำทุกอย่างก็เพื่อพ่อแม่ ผมเรียนจนได้4ก็เพื่อพ่อแม่ ตลอด14ปีนี้พ่อไม่เคยรักผมเลย ตลอด18ปีที่แม่แต่งงานกับพ่อ พ่อทำให้แม่เสียใจตลอด ผมรู้สึกว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดี ทั้งๆที่แม่ผมมีแต่เรื่องเครียดๆ แม่ผมต้องนอนร้องไห้คนเดียวมา4ปี ผมกลับทำให้แม่หนักใจบ่อยๆ แม่ทำงานเหนื่อยตลอด แต่ผมก็ทำตัวแย่ ผมเจ็บ ความรู้สึกนี้มันบรรยายไม่ได้ ผมอยากกอดแม่ ผมอยากบอกรักแม่ ผมไม่อยากให้พ่อเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แบบนี ผมอยู่แบบนี้ไม่ได้ ผมยอมรับพ่อไม่ได้ ผมไม่อยากมีพ่อ ผมเกลียดพ่อมากๆ ผมรับพ่อไม่ได้จริงๆ แม่ผมเสียใจจนแทบจะตายทั้งเป็นก็เพราะพ่อ ผมทนรับมันมาแค่5ชั่วโมงผมก็เหมือนโดนมีดเล่มใหญ่ๆบาดที่หน้าอก วันเสาร์อาทิตย์พ่อออกจากบ้านตลอด เหตุผลว่าจะไปประชุมที่ออฟฟิศ แต่โทรไปที่ออฟฟิศพ่อไม่ได้เข้า แม่ผมตัดสินใจโทรไปที่บ้านผู้หญิงคนนั้น พ่อผมเป็นคนรับ มันยิ่งทำให้รู้สึกทรมาน พ่อเคยเป็นคนที่ผมรักมาก แต่ตอนนี้พ่อผมเป็นพ่อที่แย่ ผมรับไม่ได้ที่พ่อมีลูกกับผู้หญิงคนนั้น ผมไม่ต้องการแบบนี้เลย ชีวิตผมอยู่กับพ่อแบบนี้ไม่ได้ ผมไม่อยากเห็นเด็กผู้หญิงอายุสามขวบที่เป็นลูกของเมียน้อยเรียกพ่อว่า "พ่อ" ความรู้สึกดีๆที่ผมเคยมีมาตลอด14ปีมันหมดแล้ว และต่อจากนี้ผมก็จะไม่มีพ่อ พ่อไม่ใช่พ่อของผมแล้ว ผมไม่เคยมีพ่อแบบนี้ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: NUC * on May 02, 2008, 08:53:59 AM เราเข้าใจนะ
เพราะ ตอนที่เราเหน เราก้อ ช็อค เหมือนกัน ในหัวคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรก้อไม่รุสึกตัว แต่ แม่ เรา ก้อรับได้ แล้วก้อ เลิกกับพ่อเรา แต่ยังไงเขาก้อคือ พ่อเรานะคะ แม่ เคยบอกเราไว้ว่า ยังไงเขาก้อคือพ่อเรา จาเกลียด หรือ ยังไงก้อไม่ได้ มันบาป เปนกำลังใจให้นะคะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: เหม่งจ๋าย : ) on May 02, 2008, 12:25:58 PM อ่า...
เป็นกำลังให้นะคะ.. ชีวิตเรา มีเรื่องร้ายมาเดี๋ยวก็ไป แล้วเรื่องดีๆจะมาแทนที่เองค่ะ เหมือน ฟ้าหลังฝนไงค่ะ สู้ๆค่ะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: nooair on May 02, 2008, 01:00:22 PM มันเป็นเรืองจิงหรอเนี่ย
อ่านแล้วอยากร้องไห้ตามไปด้วย ทำไมกัน แอร์ก้อพอจะเข้าจายความรู้สึกนะค่ะ เพราะแอร์ก้อเคยฝัน ว่าป๊ามีลูกกะผู้ญอีกคง (แต่มันก้อคือความฝัน) มานเปงความฝันที่เจ็บปวดมาก แอร์เข้าไจความรู้สึกน๊า ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเสียไจแค่ไหน แต่น้องต้องเข็มแข็งต่อไปน๊า ต้องเข็มแข็งเพื่อคุนแม่นะจ่ะ เปงกำลังไจไห้นะ สู้ๆๆ ไฟติ้งๆๆ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: NaaPaaat on May 02, 2008, 02:32:03 PM เข้มแข็งเข้าไว้นะ แม้เขาจะไม่ดีแต่ยังไงเขาก็ยังเป็นพ่อของเรา
เป็นกำลังใจให้นะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: อุซางิจัง..CUD44 on May 02, 2008, 04:42:08 PM อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
ไม่มีอะไรจะพูดเพราะพูดไม่ออก นอกจาก สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: Unidentified Girl on May 02, 2008, 05:37:00 PM เราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้
เราเลือกเกิดไม่ได้ เด็กคนนั้นก้อเช่นกัน เขาก้อเลือกเกิดไม่ได้นะคะ พ่อของน้องก้อเช่นกัน เขาย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ สิ่งที่พ่อทำอยู่คือยอมรับผลของการกระทำที่ทำไว้ แล้วเดินต่อไปให้ดีที่สุด ลองย้อนกลับไปสิคะว่าที่ผ่านมา ถ้าน้องยังไม่รู้เรื่องนี้ น้องรักพ่อมั้ย แล้วตลอด 14 ปีที่ผ่านมา พ่อเลี้ยงดูน้องมามั้ย พ่อ ยังไงก้อคือ พ่อ เลือกมองแต่สิ่งดีๆนะคะ อะไรที่จะมาทำร้ายเรา พยายามมองผ่านไปซะ หากน้องยังรับเรื่องเหล่านั้นมาให้รู้สึกทุกข์ คนที่ทุกข์กว่าคือแม่ของน้องนะคะ น้องเป็นผู้ชาย ต้องเข็มแข็ง ต้องเป็นหลักให้คุณแม่นะคะ ส่วนสิ่งที่น้องเห็นว่าไม่ดี ให้รับรู้ไว้เพียงว่า เมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่ เราจะไม่ทำเช่นนั้น ละทิ้งความโกรธความเกลียดนะคะ ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด ลุกขึ้นมาเป็นหลักให้คุณแม่ เป็นคนดีของสังคมนะคะ พี่เฃื่อว่าน้องต้องผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ พี่จะเป็นกำลังใจนะคะ สู้ๆนะคะคนดี -------------------------------- ฝากเพลงนี้ไว้ให้นะ เคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา ว่าเวลาใครทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน ถือมันอยู่อย่างนั้นแล้วบีบมันไว้ บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือนั้นเริ่มสั่น ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของตัวเอง ให้เธอคิดเอาเอง... ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับไว้เอง ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นที่เธอรับมา เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา หรือเธอปารถนาจะเก็บมัน ไว้หากยังยอมยังแบกมัน หัวใจของเธอก็ต้องสั่นหากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: lB a d t z_m a r u on May 02, 2008, 06:06:25 PM น้ำตาซึมเลยอ่า T_T
เจ้าของกระทู้ สู้ๆนะคะ เข้าใจค่ะว่ามันเจ็บปวด แต่ยังไงเขาก็คือคุณพ่อของเรานะคะ อาจต้องใช้เวลา แต่ก้เชื่อว่าไม่นานเรื่องร้ายๆจะผ่านไปเอง อะไรๆต้องดีขึ้น เข้มแข็งนะคะ สู้ๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: N' OPEL on May 02, 2008, 09:38:19 PM อ่านแล้วน้ำตาซึม
พอจะเข้าใจความรู้สึกอยู่บ้าง พอมาคิดว่าถ้าเป็นเราแล้ว ก็รุสึกเห็นใจ เราคงบอกให้คนอื่นทำสิ่งที่เราอยากให้ทำไม่ได้เสมอ เราคงเลือกไม่ได้ว่าจะเกิดมาแบบไหน แต่เราเลือกที่จะทำได้ ทำในสิ่งดี สิ่งที่ถูกที่ควร เป็นคนดีของสังคม อย่าให้สิ่งที่พ่อทำมาครอบงำจิตใจเราให้ตกต่ำ ความเกลียดมันไม่ทำให้อะไรๆมันดีขึ้นหรอก มีแต่ทำให้แย่ลง เค้าเลือกทางเดินของเค้าแบบนั้นเราคงทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่ เรายังมีอนาคตของตัวเองให้เลือกเดินนะ เป็นกำลังใจให้นะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 09:39:48 PM สปริงเนื้อดี
ยิ่งถูกกด ก็ยิ่งดีดตัวไปได้ไกลแสนไกล คนเราไม่ได้เกิดมาเพียงชาติเดียว ใจ ณ ขณะนี้ของหนูยังบรรจุความรู้สึกของวันนี้ เมื่อวานนี้ และอดีตที่ผ่านมา ประจุกรรมที่มีมาในหัวใจอันแสนนาน ย่อมส่งผลให้เราได้รับวิบากกรรมในปัจจุบัน บางคนจากเป็น แต่บางคนจากตาย คุณพ่อของคุณครูจากพวกเราไปอย่างไม่มีวันหวนคืน คุณพ่อของหนูจากเป็นแต่กลับทรมานใจ เราต่างเกิดมาด้วยการชดใช้กรรมที่ได้กระทำไว้ในอดีตทั้งที่จำได้และจำไม่ได้ ผู้ที่เกี่ยวข้องก็ต้องเสวยบุพกรรมที่เกี่ยวโยง หากยังผูกใจเจ็บ ก็คงเกี่ยวร้อยเหมือนงูกินหางที่ไม่มีจุดตั้งต้นและจุดจบ (ต่อ) Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: กรุ๊ป BuBbLeZ^^ on May 02, 2008, 09:40:46 PM สู้ๆครับ ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเรา
แล้วผู้หญิงคนนั้นเขารู้รึปล่าวว่าพ่อนายมีลูกมีเมียแล้ว ถ้ารู้ เขาคงจะรู้แก่ใจนะว่ากำลังทำครอบครัวแตกแยก เป็นกำลังใจให้อีกคนนึงครับ ปล.รู้สึกกฎหมายใหม่ภรรยาแท้สามารถฟ้องภรรยาน้อยได้นะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 09:50:59 PM เข็มที่ตกในที่มืด
แม้จะมองไม่เห็น แต่ควรพยายามใช้มือควานหา ณ จุดที่เข็มตก อย่าได้ออกไปหานอกบริเวณนั้นเลย ใจที่ก่อทุกข์ แท้จริงแล้วไม่มีใครสามารถทำเราให้ระทมเศร้าได้ นอกจากตัวเราเองที่ได้ชีวิตมาหนึ่งหน่วย แต่หากใช้ความทุกข์ ความแค้น ลิขิตชีวิต ชีวิตย่อมเป็นไปตามสีสันที่ป้ายลงบนผืนที่ของหัวใจ "อภัย"นะครับ อย่าได้ถือโทษโกรธกันเลยนะครับ ทั้งๆที่ทำยาก แต่หนูต้องพยายามนะลูก พ่อคือผู้ให้กำเนิด การปฏิสนธิของลูกจะเกิดข้นมิได้ หากขาดพ่อและแม่ การที่เราได้เกิดเป็นมนุษย์ก็นับได้ว่ายากแสนยาก หากบริบทชีวิตมิเกื้อหนุน ขาดผู้ที่สานใยรักกันมาย่อมไม่สามารถก่อเกิดอีกหนึ่งชีวิตได้ หากปราศจากเชื้อจากพ่อและท้องแม่ให้ฝังตัว เราย่อมเกิดมาไม่ได้ ชีวิตในวัยเยาว์ของลูกและแม่ลูกอ่อน อุปมาดั่งชีวิตของนกเงือก พ่อนกจะเจาะไม้ใหญ่ให้กลายเป็นโพรง เพื่อให้เเม่นกได้วางไข่และฟักไข่ออกมาเป็นตัว แม่และลูกยังอ่อนแอเกินกว่าที่จะใช้กำลังที่จะหาเลี้ยงตนเองได้ จึงมีเพียงพ่อนกที่เฝ้าหาอาหารมาป้อนให้สองแม่ลูก แค่เราได้สายเลือดพ่อมาก็นับว่าพระคุณท่านเหลือล้นยิ่งนัก ก้มหน้ารับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างลูกผู้ชายนะครับ แก้คนอื่นนั้นแสนยาก แต่หากหนูเข้มแข็งและตั้งใจเรียน หนูย่อมเป็นที่พึ่งทั้งทางกายและจิตใจให้คุณแม่ได้ อโหสิกรรมนะครับ เพราะยามนี้คุณพ่อคงคิดเองได้ยาก และการใช้อารมณ์ต่อกันยิ่งไม่สามารถหักล้างอารมณ์ของกันและกันได้ คุณครูเข้าใจในความรู้สึกของหนูนะครับ แต่เชื่อคุณครูนะลูก คนดี ทำสิ่งดี ย่อมได้ผลดีสนองต่อเหตุที่เราได้สร้างไว้เกื้อกูลตน (ต่อ) Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 09:56:40 PM แผลสด ถ้าไม่ใจร้อนรีบให้หายเจ็บโดยเร็ว
อาศัยเวลา แผลนั้นก็จะตกสะเก็ดในที่สุด แม้จะคัน แต่ก็ห้ามเกา เพราะจะทำให้แผลติดเชื้อและหายช้าลงไปอีก ยิ่งทุกข์ใจ หนูก็ต้องระบายให้เป็น เข้ามาพูด มาระบายให้คุณครูได้แบ่งเบาความทุกข์ในใจของหนู อย่างน้อยก็จะได้ไม่พลั้งเผลอไปพูดต่อหน้าคุณพ่อ รอนะลูก ไม่นานแผลสดก็จะกลายเป็นแผลเป็นที่แม้นไม่เจ็บปวดแต่ก็สะกิดใจให้นึกถึง พยายามให้กำลังใจแก่คุณแม่ บอกท่านว่า"ไม่เป็นไร แม่ยังมีผม ผมจะตั้งใจเรียน จะได้เลี้ยงดูคุณแม่ได้" คนดีแม้จะตกระกำลำบาก ก็ลำบากไม่นาน ความดีคือบารมีที่คุ้มภัยให้หนูนะลูก เฉกเช่นขนนกที่ตกลงมา แต่ขนนกต้องใช้เวลานานกว่าจะสัมผัสพื้นดิน อาศัยลมแผ่วเบา ขนนกก็สามารถพยุงตัวให้ลอยกลับขึ้นไปใหม่ได้ แต่ความไม่ดีเหมือนก้อนหิน ครั้นตกลงมา ใช้เวลาเพียงชั่วพริบตาก็แตะถึงพื้นอย่างรวดเร็ว อดทนนะครับ (ต่อ) Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 10:07:16 PM ให้รู้ไปว่า
แม้สิ่งแวดล้อมจะเป็นเช่นไร ก็ไม่อาจเป็นอุปสรรคต่อการสร้างความดีของเราได้ ไม่เป็นไรนะครับ หนูสามารถปกป้องคุณแม่ได้โดยไม่ต้องคิดร้ายกับใคร โดยเฉพาะผู้มีพระคุณหรือคุณพ่อ คนที่ถึงแก่นธรรมย่อมเกิดจากความทุกข์ที่ต้องเผชิญ ความระทมใจที่ทนได้ยาก จะทำให้เราขวนขวายหาวิธีดับทุกข์ สติจะทำให้ทุกข์หนักกลายเป็นทุกข์ที่เบาลง และสติก็จะทำให้ทุกข์ที่บางเบากลายเป็นอโหสิกรรม คือกรรมที่ไม่คิดแก้แค้นชิงชังจะสลายตัวไป คนหนึ่งเคลื่อน แต่คนหนึ่งหยุด ย่อมทำให้กรรมที่จะเกิดกลายเป็นสุญกรรมคือกรรมที่ไม่ส่งผล เราไม่สามารถด่าผู้ที่ไม่โต้ตอบได้ สิ่งที่คุณครูพูดอาจไม่สามารถกระทำได้หากขาดการฝึกและปฏิบัติให้รู้เท่าทัน เชื่อคุณครูนะครับ แทนที่จะโกรธแค้นและสร้างเหตุใหมเป็นเหตุสีดำ สู้เอาเวลามาสร้างเหตุสีขาวดีกว่า ปลูกต้นอะไรก็ได้ผลของต้นนั้นๆ เราอาจไม่ได้ทำบุญมาจนถึงบั้นปลายชีวิตด้วยกัน อดทนนะครับ ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอ คุณครูและเพื่อนๆทุกคนขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ยิ่งทุกข์ ยิ่งต้องขยันเรียนนะครับ แล้วจำไว้ว่า แม้เราจะทุกข์ แต่เราก็จะไม่สร้างปัญหาให้ตัวเราเพิ่มขึ้น เชื่อคุณครูนะครับ คุณครูจะคอยเป็นเพื่อนหนู ณ ที่นี้ ที่ที่มีน้ำใจและกำลังใจให้เด็กๆทุกคน หนูจะไม่เผชิญปัญหาแต่โดยลำพัง คุณครูจะปกป้องไม่ให้กิเลสใดๆมาครอบงำจิตใจหนูนะลูก เข้มแข็งนะครับ สู้นะครับ หนูต้องทำได้ คุณครูมั่นใจ เราจะเป็นพลเมืองที่มีปัญญาเป็นอาภรณ์เพื่อช่วยตครอบครัวของเรา สังคมของเรา และในหลวงของเรานะครับนะครับ หนูมีค่ามากนะครับ อย่ายอมให้ชีวิตคิดไปในทางทำลายตนเองนะครับ เชื่อคุณครูนะครับ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: เจ้าของกระทู้ on May 02, 2008, 10:12:26 PM ครูครับ
แม่ผมตัดสินใจจะหย่ากับพ่อผม ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ผมเจ็บ ผมทรมาน ผมยังอยากมีพ่อ แต่ผมรับพ่อแบบนี้ไม่ได้จริงๆครับครู ผมรับไม่ได้ที่พ่อผมไม่รักแม่ ไม่รักผมแล้ว แม่ผมจะขอหย่ากับพ่อผม ในความรู้สึกของผมมันเจ็บปวด มันทรมาน แต่ผมอยู่ได้ ผมอยู่กับแม่ได้ ผมต้องอยู่ต่อไปได้ ผมจะอยู่เพื่อแม่ จะเรียนเพื่อแม่ พ่อผมไม่รักแม่แล้ว ไม่รักผมแล้ว ไม่เป็นไร ผมก็จะรักแม่ให้มากที่สุด แต่แม่ผมจบแค่ ปวช. หางานทำก็ไม่ได้แล้ว บ้านหลังที่อยู่ก็เพิ่งสร้างเสร็จ ก็ยังเป็นชื่อพ่อ แต่แม่จะขอให้โอนเป็นชื่อแม่แล้วเลิกจากกัน ถึงบ้านหลังนี้มันจะแพงขนาดไหน จะราคากี่สิบล้าน พ่อจะให้รถกี่คัน แต่มันก็ไม่เท่าความรักที่พ่อเคยให้กับแม่ ให้กับผม มันรู้สึกทรมาน ปีนี้ผมก็ขึ้นม.3 ผมตั้งใจสอบให้ติด แต่มันมีแต่เรื่องที่มาทำร้ายจิตใจ มาทำให้ผมต้องคอยคิดกังวลอยู่ตลอด ผมไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ แต่ในเมื่อพ่อไม่เลือกแม่ ผมก็จะยอมรับความจริง และผมก็จะอยู่ให้ได้ ผมต้องอยู่ในได้และดูแลแม่ครับ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 10:26:00 PM ฟังคุณครูนะครับ
เรื่องนี้ไม่ได้ยุติลง แต่เราต้องรอเป็นนะครับ อย่าตัดสินใจทำอะไรในยามที่เราใจยังไม่นิ่งพอ เวลาไฟดับลงกระทันหัน อย่าเดินคว้าโน่นนี่เพราะความตระหนกกลัว ลองยืนนิ่งๆสักครู่ สายตาจะปรับเข้ากับสภาพที่มืดนั้น จนทำให้เราเริ่มมองเห็นแม้จะลางเลือน อย่าเพิ่งตัดสินใจตอนนี้นะครับ รอให้ใจเย็นแล้วค่อยๆพูดกับคุณพ่ออีกที ให้ท่านเป็นฝ่ายคิดหาทางออก ให้ท่านได้ทราบถึงผการกระทำที่ท่านก่อขึ้น อย่างน้อยเปิดพื้นที่ให้ท่านได้ขยับตัวบ้างนะลูก อย่าต้อนท่านชิดฝาจนไม่มีทางไป ทอดเวลาให้หนูและคุณแม่ใจเย็นขึ้นอีกสักหน่อยนะครับ เชื่อคุณครูนะครับ คุณครเข้าใจความรู้สึกของหนูและคุณแม่ว่าต้องทุกข์มากนัก แต่เราต้องใช้ปัญญาในการแก้ปัญหานะครับ ไม่ใช่อารมณ์ รอนะครับ ถ้ารอเป็น อะไรต่ออะไรจะค่อยๆคลี่คลายนะครับ อดทนอีกนิดนะครับ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: เจ้าของกระทู้ on May 02, 2008, 10:40:39 PM ผมเหมือนตายทั้งเป็น
แม่ผมก็เหมือนตายทั้งเป็น มันเจ็บที่สุดแล้ว ผมเหมือนโดนไฟเผาทั้งตัว แม่ผมก็เหมือนโดนมีดกรีดกลางหน้าอก มันทรมาน ทรมานที่สุด ผมไม่อยากอ่อนแอ ผมไม่อยากร้องไห้ แต่ผมทนอยู่ไม่ได้ ผมอยากได้พ่อคนเดิมของผมคืนมา ทำไมพ่อถึงต้องทำแบบนี้ ผมไม่อยากอยู่รับรู้ความเจ็บปวดนี้แล้ว ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่ ผมจะอยู่ยังไงถ้าผมไม่มีพ่อ ผมไม่อยากใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้ว Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: เจ้าของกระทู้ on May 02, 2008, 10:43:02 PM ผมอยู่ไม่ได้จริงๆ
ผมยอมรับความจริงไม่ได้ ผมจะไม่มีพ่อแล้ว ตอนนั้นผมเหมือนตายทั้งเป็น ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตเท่าที่ผมเคยมีมา ผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้วต่อจากนี้ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: อุซางิจัง..CUD44 on May 02, 2008, 10:46:58 PM เจ็บแล้วรู้ว่าเจ็บยังดีกว่าเจ็บจนไม่รู้ตัวนะคะ
ตั้งสติ...รอให้เย็นลงก่อนแล้วค่อยๆคิดนะคะ เคยมีคนบอกวิวไว้ว่าอย่าทำอะไรด้วยอารมณ์ให้ทำอะไรด้วยเหตุผล เพราะถ้าทำอะไรด้วยอารมณ์เมื่อหมดอารมณ์เราจะไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายสิ่งที่เราทำได้ ใจเย็นๆนะคะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ทำส่วนของเราให้ดีที่สุดก็พอ สู้ๆนะคะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on May 02, 2008, 10:54:47 PM ร้องออกมา
ร้องออกมาให้หมด ร้องจนไม่มีน้ำตาไห้ไหล เพราะเดี๊ยวหนูจะเรียนรู้ว่า ที่สุดแล้ว เราก็ต้องหยุดร้องไห้ และเผชิญโลกอย่างรู้เท่าทัน ร้องเลยครับ แต่อย่าคิดเปรียบเปรยความทุกขที่เรามีกับสิ่งใดๆ เพราะมันจะตอกย้ำตัวเองให้ทุกข์หนักเข้าไปอีก อย่าปล่อยให้อารมณ์เศ้าจูงเราไปสู่อารมณ์โกรธและชิงชัง จงคิดใหม่ว่า ยังไงเราก็อยู่ได้ ยังไงความดีต้องชนะทุกอย่ง ยังไงเราก็ยังมีครู มีเพื่อน ยังไงก็ต้องมีทางออก ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องดีกว่าวันนี้ ยังไงวันนี้พ่อคิดไม่ได้ วันพรุ่งนี้พ่อก็น่าจะมีสติขึ้น รอ ......... รอ......... อดทน รอคอย และมีความหวังนะครับ เราทุกคนเห็นใจหนูนะลูก[ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: เจ้าของกระทู้ on May 02, 2008, 11:01:18 PM ผมจะอยู่ต่อไปยังไง
ผมไม่มีพ่อแล้ว พ่อผมก็ไม่รักแม่แล้ว ไม่รักผมแล้ว มันเหมือนชีวิตผมไร้ค่า ผมเหลือแม่คนเดียว ผมรักแม่ที่สุด แต่ผมอยากได้พ่อคนเดิมคืนมา พ่อไม่เลือกแม่ผม พ่อกลับเลือกผู้หญิงที่เลวที่สุด แม่ผมทรมานใจ ผมเจ็บปวดที่สุด ทำไมพ่อถึงต้องทำกับเราแบบนี้ ผมทำอะไรผิด แม่ผมทำอะไรผิด ผมทำเวรกรรมอะไรไว้เยอะแยะชีวิตผมถึงกลายเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แบบนี้ ผมสงสารแม่ ผมเองก็รับมันไม่ได้ ผมจะอยู่ต่อไปได้ยังไง ผมอ่อนแอ ผมท้อ ผมอยากสู้อยากทำให้สำเร็จเพื่อแม่ แต่ผมทำไม่ได้ เวลานี้มันเป็นเวลาที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตผม Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: N' OPEL on May 02, 2008, 11:09:44 PM ย้ำคิด แล้วไม่ปล่อยวาง
ก็เหมือนคนเดินหลงทาง ที่ไม่ยอมหาทางออก ที่เราเจ็บมากอาจเป็นเพราะเราเลือกที่จะแบกรับเรื่องนี้มากจนเกินไป ย้ำคิดแต่สิ่งเดิมๆ ลองถอยออกมาสัก 1 ก้าว แล้วมองย้อนไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นในมุมมองที่กว้างกว่า พิจารณาให้ดีๆ อย่ามองเพียงจุดที่เรายืนอยู่ แต่ให้มองไปข้างหน้าซึ่งยังมีอนาคตที่ทุกสิ่งเป็นไปได้ เชื่อสิว่าเราจะสามารถผ่านวันที่เลวร้ายนี้ได้ ถ้าเราเชื่อว่าเราอ่อนแอ เราก็จะอ่อนแอ และพ่ายแพ้ หากว่าเราเชื่อว่าเราทำได้ เราก็จะทำได้ เป็นแบบนี้แล้วเราจะเชื่อแบบไหน คำตอบคงอยู่ที่ใจเราเอง สุขอยู่ที่ใจ ทุกข์นั้นก็อยู่ที่ใจ แล้วเราจะปักมีดลงกลางใจ เพื่อทำร้ายตัวเองไปทำไม? "คนที่มีจิคใจเล็ก จะถูกเหตุการเลวร้าย ทำให้เชื่องและยอมจำนน แต่คนที่มีจิตใจยิ่งใหญ่ จะลุกขึ้นมายืน เหนือเหตุการที่เลวร้าย" (โดย วอชิงตัน ไอร์วิง) Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: Unidentified Girl on May 02, 2008, 11:21:23 PM อ่านถึง reply ของพี่แล้ว
ค่อยๆอ่านนะครับ ค่อยๆหายใจเข้าลึกๆ กลั้นไว้ซัก 3 วินาที แล้วค่อยหายใจออก หายใจเข้า...หายใจออก ซัก 20 ครั้ง ตั้งสตินะครับ วันนี้หนูเสียใจ หนูลองมองคุณแม่สิครับ คุณแม่ท่านทราบก่อนหนู อดทนมาก่อนหนูตั้งสี่ปี หนูลองนึกนะครับ ว่าคุณแม่ทนเพราะอะไร คุณแม่ท่านอดทน เพราะไม่อยากให้หนูเสียใจ ท้อแท้ ผิดหวัง คุณแม่จึงเลือกที่จะรับรู้ปัญหาไว้เพียงผู้เดียว เพื่อปกป้องจิตใจของหนู ซึ่งเป็นแก้วตาดวงใจอันเป็นที่รักของท่าน วันนี้หนูอ่อนแอ แต่อย่านานนะครับ อย่าให้คุณแม่ทุกข์ใจเพิ่มนะครับ หนูต้องเข้มแข็งในเร็ววัน เป็นหลักให้คุณแม่นะครับ ลูกผู้ชาย ต้องทำได้ครับ เชื่อพี่ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: Unidentified Girl on May 03, 2008, 12:02:47 AM .
[wma=300,50]http://www.geocities.com/larnrung/KornHinKornNan-Rose.wma[/wma] Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: กรุ๊ป BuBbLeZ^^ on May 03, 2008, 07:37:35 PM ใจเย็นๆครับ ทุกปัญหามีทางแก้ เราต้องแก้ปัญหาด้วยปัญญาครับ
Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: Ponoarts on May 03, 2008, 09:20:17 PM :'(
Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: อุซางิจัง..CUD44 on May 03, 2008, 09:58:45 PM ใจเย็นๆนะคะ
ที่น้องถามว่าน้องจะอยู่ต่อไปได้ยังไง พี่ไม่ขอตอบ แต่พี่ขอถามน้องว่า ถ้าน้องไม่อยู่ต่อไป แล้วแม่น้องจะอยู่ต่อไปได้ยังไง? ตอบพี่ได้ไม๊หล่ะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: MAYA_P. on May 05, 2008, 08:17:46 PM พี่เข้าใจทุกอย่างเรื่องแบบนี้หลายๆคนเคยเจอ.
แม่กับพ่อพี่ยิงกันเลยด้วยซ้ำ แต่ทุกสิ่งและทุกอย่างมันต้องจบ ถ้าน้องเลิกดำดิ่งลงไปในความทุกข์ น้องจะได้อะไร??????????????? คนที่มองเห็นว่าน้องทุกข์ไม่ใช่พ่อ แต่คือผู้หญิงคนนึงซึ่งเค้าต้องการกำลังใจ พี่เชื่อว่าน้องรู้แน่นอนว่าเธอคือใคร ยื้มให้เธอคนนั้น เพราะพี่เชื่อว่าสวรรค์ไม่โหดร้ายต่อคนดีตลอดไป ช่วงเวลาดีๆจะเข้ามาหาน้อง น้องเศร้า...ทุกอย่างก็จะยิ่งแย่ สุขภาพกาย+จิตก็เสีย อย่ายอมแพ้ ชีวิตจะมีอะไรอีกเยอะ ลองคิดดูรอบๆตัวดูคนอื่น น้องยังสบายกว่าคนอื่นเค้านะ ทุกคนบนโลกเกิดมาย่อมมีความทุกข์ แล้วแต่คนว่าจะจัดการกับความทุกข์นั้นอย่างไร พี่เชื่อว่าน้องเป็นคนดี แม่ของน้องเป็นคนดี พ่อของน้องเช่นกันเขาไม่แย่ แต่อดีตคือสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ ผู้หญิงอีกคนนั้นอาจจะไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างอาจเป็นบาปเป็นกรรม ที่ทุกคนย่อมได้พบเจอ! อย่าจมอยู่กับความทุกนะคะ มีอะไรขอให้จำไว้ว่าที่นี่เป็นกำลังใจให้น้องเสมอ. Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: H Y U N J O O N on August 29, 2009, 09:38:53 AM ผมเจอเรื่องคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกัน
ป๊าผมซื้อบ้านให้ผู้หญิงอื่น แล้วยังจะมีลูกเพิ่มอีก ผมเลยอยู่บ้านกับพี่เลี้ยง 2 คน มันก็ไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่นะครับ เพราะเกิดจากความเคยชิน แต่พักหลังนี้ ป๊าเค้าชอบบ่น ว่า เรื่องเงินอ่ะครับว่าผมใช้เปลือง ผมก็ไม่ได้เบิกตังไปไหน เบิกตังค่ากิจกรรมที่โรงเรียนทั้งนั้น ไม่ได้โกหกเค้าเลย แต่เค้าไม่ค่อยจะฟังผมซักเท่าไหร่ บางวันผมเพิ่งนั่งเล่นคอม ก็หาว่าผมเล่นคอมตั้งแต่เช้าจนดึก ท้อเหมือนกันเวลาพูดไปแล้วไม่มีใครเชื่อ ผมอยู่แบบนี้มา ก็ตั้งแต่แม่กับป๊าเลิกกันอ่ะครับ ตอนนั้นผมอายุแค่ 2 เดือนเศษ ๆ ปีนี้อายุผมก็ประมาณ 17 แล้วอ่ะครับ เจอแบบนี้มาตลอด 10 กว่าปี คิดแล้วก็เศร้าเหมือนกัน ป๊ามีครอบครัวใหม่ แม่ก็มีครอบครัวใหม่ ผมก็พยายามหากิจกรรมที่คิดว่าโดดเด่นขึ้นมา อย่างน้อยผมเรียนไม่เก่งเท่าไหร่ แต่ก็ขอให้เค๊าได้ภูมิใจในเรื่องกิจกรรมบ้าง อยากไปแข่งเต้น แล้วเอารางวัลมาให้เค๊า แต่พอเจอแบบนี้ทีไร ผมก็ท้อใจทุกที เครียดจริง Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!! on August 29, 2009, 01:17:46 PM ผมเจอเรื่องคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกัน ป๊าผมซื้อบ้านให้ผู้หญิงอื่น แล้วยังจะมีลูกเพิ่มอีก ผมเลยอยู่บ้านกับพี่เลี้ยง 2 คน มันก็ไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่นะครับ เพราะเกิดจากความเคยชิน แต่พักหลังนี้ ป๊าเค้าชอบบ่น ว่า เรื่องเงินอ่ะครับว่าผมใช้เปลือง ผมก็ไม่ได้เบิกตังไปไหน เบิกตังค่ากิจกรรมที่โรงเรียนทั้งนั้น ไม่ได้โกหกเค้าเลย แต่เค้าไม่ค่อยจะฟังผมซักเท่าไหร่ บางวันผมเพิ่งนั่งเล่นคอม ก็หาว่าผมเล่นคอมตั้งแต่เช้าจนดึก ท้อเหมือนกันเวลาพูดไปแล้วไม่มีใครเชื่อ ผมอยู่แบบนี้มา ก็ตั้งแต่แม่กับป๊าเลิกกันอ่ะครับ ตอนนั้นผมอายุแค่ 2 เดือนเศษ ๆ ปีนี้อายุผมก็ประมาณ 17 แล้วอ่ะครับ เจอแบบนี้มาตลอด 10 กว่าปี คิดแล้วก็เศร้าเหมือนกัน ป๊ามีครอบครัวใหม่ แม่ก็มีครอบครัวใหม่ ผมก็พยายามหากิจกรรมที่คิดว่าโดดเด่นขึ้นมา อย่างน้อยผมเรียนไม่เก่งเท่าไหร่ แต่ก็ขอให้เค๊าได้ภูมิใจในเรื่องกิจกรรมบ้าง อยากไปแข่งเต้น แล้วเอารางวัลมาให้เค๊า แต่พอเจอแบบนี้ทีไร ผมก็ท้อใจทุกที เครียดจริง คุณครูขอแสดงความเห็นใจให้แก่เด็กทุกๆคนที่ต้องเผชิญกับปัญหานี้ ผ้าขาวของสังคมที่ถุกจิตรกรที่เขารักที่สุดวาดภาพที่เขาไม่ต้องการ ภาพปรากฏบนผืนผ้าแล้วนะลูก เรียนรู้ประสบการณ์เหล่านี้ แล้วบอกกับตัวเองว่า ยามเราเติบใหญ่ เราจะไม่เผลอไปละเลงภู่กันบนผืนผ้าขาวผืนใดอีกต่อไป ผลไม้ที่หล่นลงมาบนพื้นดินแล้ว ไม่นานนัก หนอนคงชอนไชเข้าไปในเนื้อผลไม้ เฝ้าดูแลดอกไม้บนต้นที่พร้อมเบ่งบานและพัฒนาไปเป็นผลไม้ต่อไปดีกว่านะลูก อภัยนะคะ เราเป็นลูกต้องอภัยพ่อนะลูก อย่างไรเสีย ชีวิตก็ต้องก้าวต่อไป อย่ปล่อยให้สิ่งเหล่านี้บั่นทอนจิตใจของเรานะลูก ก้าวไปพร้อมๆคุณครูและเพื่อนๆนะลูก เราจะจับมือกันแน่นๆ คุณครูจะไม่ยอมปล่อยพวกหนูหลุดไปจากมือที่พวกเราคล้องกันอย่างแน่นอน ไปกันเถอะลูก ค่อยๆก้าว สักวันก็ต้องถึงจุดหมาย อดทนนะครับ คุณครูจะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: อ้อยจ้า.. on August 30, 2009, 06:43:56 PM ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ
สุ้ๆค่ะ เราต้องเข้มแข็งนะคะ เราต้องอยู่เพื่อเป็นกำลังใจให้แม่นะ ..ถ้าเราล้ม แล้วใครจะอยู่เคียงข้างคุณแม่ล่ะ..จริงมั๊ย?? สู้ๆ + ตั้งใจทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดนะคะ ตั้งใจเรียนเพื่อแม่ + เพื่ออนาคตนะคะ ^^ Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: v.v on December 03, 2009, 11:01:49 PM เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆนะค่ะ เข้มแข็งไว้ นะค่ะ ทุกวันนี้เราก็อยู่กับแม่2คน พ่อเราไม่มีเวลาให้แม่กับเราเลย Title: Re: พ่อไม่รักครอบครัวแล้วใช่มั้ยครับครู Post by: koy *_* on August 10, 2012, 12:27:19 PM อารมณ์นี้เข้าใจเลยละค่ะ
แม่เป็นคนที่รักเราที่สุดในบางเรื่องท่านต้องทนเก็บและเลือกที่จะเจ็บเอง เพราะท่านรักลูก ไม่อยากใหลูกเสียใจ ไม่อยากให้ลูกมองพ่อ ในแง่ที่ไม่ดี ทั้งๆ ที่พ่อไม่ใช่อย่างที่เห็นก็ตาม ตรงจุดนี้แม่ของดิฉันก็เ็บเป็นความลับ มาถึง 29 ปี เพราะว่าเค้ารักฉัน จึงสร้างภาพว่าพ่อสวยงามอยู่ตลอด แต่ถึงยังไง เราก็เกลียดพ่อไม่ได้อยู่ดี เพราะว่าเค้าคือ พ่อ ยังมีคนอีกหลายคนค่ะ ที่เป็นเหมือนเรา ณ เวลานี้ ทำดี ต่อไป ให้ท่านทั้งคู่เท่าที่เราทำได้ เจ็บ ก็ต้องทน เพราะมนุษย์เกิดมาใช้กรรมค่ะ เราจะต้องเจอกับปัญหามากมาย พอพ้นจากเรื่องนึง อีกสักพัก ก็มีเรื่องใหม่ เข้ามาอยู่ดี เ ร า ต้ อ ง อ ยู่ กั บ มั นใ ห้ ไ ด้ ค่ ะ |