Kru Somsri's English School

ผมก็มีบทความลองให้เพื่อนๆอ่านดูนะ
บ้างครั้งคุณเคยมีความรู้สึกบ้างหรือป่าวว่า ความฝันของคุณมันอยู่ไกลเกินเอื้อมเสียเหลือเกิน เหมือนจริงๆแล้ว คุณอาจเป็นแค่ตัวโง่งมที่พยายามวิ่งตามเจ้าตัวที่ชื่อว่าความฝัน ยิ่งวิ่งมันก็ยิ่งห่างคุณเรื่อยๆ แต่คุณก็พยายามอยู่อย่างนั้น เพราะว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่คุณพอจะทำได้ บ้างครั้งคุณอาจจะท้อ บางครั้งคุณอาจจะเหนื่อย และบางครั้งคุณอยากจะหยุดเพียงแค่นี้ หยุดทุกอย่าง ทั้งภาระ หน้าที่ แม้กระทั่งความทุกข์และความสุขที่ผ่านเข้ามา คุณเคยเป็นอย่างนี้บ้างไหม
และเมื่อคุณหยุดเพื่อพักฟื้นจิตใจของคุณให้เข้มแข็งขึ้น คุณอาจจะลุกขึ้นวิ่งต่อไปเรื่อยๆ
  จริงๆแล้ว ความจริงและความฝันเหมือนมีกำแพงกั้นไว้ และเราแต่ละคนก็พยายามปีนข้ามไป กำแพงของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บ้างก็ขรุขระ
บ้างก็ราบเรียบ เวลาแต่ละคนปีนก็ไม่เหมือนกัน บางคนอาจใช้มือเปล่า อาจใช้บันได หรือไม่ก็มีเชือกปีนขึ้นไป ที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะเหตุใดใครทราบบ้าง
มันเป็นเพราะแต่ละคนเกิดมาไม่เหมือนกัน ทั้งครอบครัว เพื่อนๆ
สิ่งแวดล้อมรอบข้าง หรือแม้กระทั่งหัวสมองของแต่ละคน คนที่มีเพรียบพร้อมเปรียบเสมือน ปีนกำแพงที่ราบเรียบ แถมยังมีบันไดอย่างดีให้ไว้ปีน คนที่ไม่เพรียบพร้อมก็จะหาทุกวิถีทางเพื่อปีนขึ้นไปให้ได้ บางคนที่ปีนข้ามไปไม่ได้ อาจจะถึงกับเศร้าเสียใจ
  แต่พวกคุณเชื่อเถอะว่า แม้กระทั่งคนที่ข้ามได้แล้ว ยังอาจมีอุปสรรคมากมายที่รออยู่ และนี่แหละที่เรียกว่า "ชีวิต

อื้มวิวจะวิ่งไปให้ถึง

จะข้ามมันให้ได้ค่ะ

สู้ตายโอ้ว

เรามาช่วยกันต่อปืนใหญ่ทำลายกำแพงกันเลยเหอะ

ฉันก็กำลังก้าวเดินไปสู่ความฝันของฉันเหมือนกัน  ;D