Kru Somsri's English School

แม้หนทางจะตีบตัน

แต่จะกล้าฝันไปคว้าดาว

ฝันให้ไกลแล้วจงก้าวไปให้ถึง

ด้วยความเพียรที่สูงกว่าสิ่งที่วาดฝันไว้


จิ๊กซอว์ชีวิต

ยิ่งรีบหยิบขึ้นมาต่อ

ก็ยิ่งสามารถเห็นภาพได้รวดเร็ว


แม้นหยิบมาแล้วต่อไม่ได้

ก็วางลงไปแล้วหยิบชิ้นใหม่ขึ้นมา

อย่ามัวเสียเวลากับการที่คิดว่าทำไมจึงหยิบผิด

เพราะยิ่งคิด ยิ่งเสียเวลา

ความขยัน ยังต้องสัมพันธ์กับเวลา

ความสำเร็จจึงจะเกิดได้เหมาะควร



ไม่มีอุปสรรค

หากเราคิดที่จะฝ่าฟัน

พร้อมแล้วยัง

ลุยยยยยย

ใช้อารมณ์ขันเป็นเพื่อนร่วมทาง

ผสานกลมกลืนกับความเพียรที่ต่อเนื่อง

ชีวิตย่อมกลมกล่อมแน่นอน

ต่อแต่นี้หนูสัญญาว่าจะไม่ยอมเสียเวลาไปกับกังวลกลุ้มใจหดหู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้วค่ะ
เสียเวลามานาน หนูจะสู้ค่ะ
ยิ้มสู่สู่ความฝันของตัวเองและพ่อแม่ค่ะขิบคุณคุณครูมากๆนะคะ

บางครั้งคนเราก้อเสียเวลาไปมากที่จะกลับไปแก้อดีต

ถ้าหากเราตั้งใจที่จะทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

มันคงจะไม่ยากเกินไปที่จะพบกับฟามสำเร็จ

ขอบคุณนะค่ะคุณครูบางครั้งเรายังตัดสินใจไม่ได้ในบางอย่างแต่ คำพูดของคุณครูนั้นเป็นแรงจูงใจ เป็นแรงนำพา เป็นแรงหลุดพ้น เป็นแรงและกำลังที่สำคัญของลูกศิษย์คนนี้ทุกครั้งที่หนูเจอกับอย่างสิ่งที่ดีหรือไม่ดีหนูนึกถึงคำพูด คำสั่ง และคำสอน ที่สำคัญพลัง "ใจ " ค่ะ รักคุณครูที่สุดค่ะ

 เจ้าแจมมาตอบช้าไปรึเปล่าคะ

แต่เจ้าแจมอยากบอกมิ้ว่า..

ฝันแรกของเจ้าแจม ทำได้สำเร็จเพราะมิ้แล้วนะคะ




ขอบคุณมิ้มากๆนะคะ


เจ้าแจมรักมิ้ที่สุดเลย ;D~~

ขอบคุณครูมากกกกกกกนะคะ ที่ให้อะไรหลายๆอย่าง

ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษ  หรือ แรงผลักดันให้สู้

ถ้าไม่มีครู หนูอาจจาผ่านจุดนั้นไม่ได้ก้ได้

ขอบคุณที่เป็นกำลังใจสำหรับหนูนะคะ

เราต้องทำให้ได้!

ผมเห็นด้วยอย่างสูง ผมมีหนังสือเล่นหนึ่งที่บอกความลับเกี่ยวกับความ แล้วผมก็พยายามนำมาใช้แต่มันเหมือนกับมันก็แค่ความคิด คิดว่าจะทำแต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะมันอยู่ก็แค่ในหัวเท่านั้น เหมือนมันกระซิบกระซาก กล่อมประสาท จนผมถึงกับยอมกำหนดทุกฝีก้าวมันก็ไม่ไหว ปวดหัวมาก ผมว่าหนังสือมันทำให้ปวดสมองมาก เดินแต่ละก้าว ก็มีแต่ความคิด อาการที่เขาเรียกว่าฝุ่งซ่าน แต่ในที่สุดผมก็เชื่อว่ายังไงธรรมชาติก็ต้องพลักดันให้เราหลุดออกมาได้ หนังสือเล่มนั้นมันก็เหมือนดาบสองคม ถ้าเรามัวแต่หมกอยู่กลับมัน มันก็จะไม่ช่วยอะไรเราเลย แต่ถ้าเราปล่อยวางมันสะ แล้วดึงส่วนที่ รู้สึกว่าใช้ได้ แล้วเราเชื่อว่าทำได้มันจะมีพลังมหาศาลเลยทีเดียว

หลายคนอาจจะสับสนงงงวยกับที่ผมพิมพ์เพราะมันเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมาก บางครั้งต้องเจอกับตัวเองถึงจะรู้ว่าเป็นอย่างไร

เราพยายามมองโลกสดใส สอบได้คะแนนน้อยก็พยายามไม่เครียดอะไร
แต่แม่เราก็ดุ ว่าทำไมไม่เสียใจ ดูอย่างพี่ที่เตรียมฯมั่งซิ เขาขยัน สอบได้คะแนนน้อยแม่ถึงไม่ว่า
หนูเลยกดดันค่ะ ทำยังไงดีคะ