Kru Somsri's English School

ต่อไปนี้จะเป็นบทความที่คล้ายกับ "การบ่น" เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องอ่านก็ได้ค่ะ

เนื่องจากเมื่อหลายวัน หลายเดือน มาแล้ว เราได้อ่านข้อความจากที่ต่างๆ ทั้งจากเพื่อน และจากเว็บบอร์ด ทำให้เราได้เกิดความฉงนและสงสัยกับการใช้ภาษามากๆ เพราะเราจะต้องแปลไทยเป็นไทยอีกที ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนเกิดมาจากการแปลงจากภาษาเขียนเป็นภาษาพูด หรือจากการพิมพ์เพื่อความเท่ห์ เก๋ไก๋ น่ารัก คิขุ อาโนเนะ ฯลฯ ยกตัวอย่างเช่น

"วันพรุ่งนี้ใส่เสื้อสีชมพูไปกันใช่ไหม"

"วานพุ่งเน้ส่ายเสื้อเสชมพูปายกานชะมะ"

บางคน "ใช่ไหม" ยังสามารถเปลี่ยนเป็น "ชะ" ได้ ตอนแรกเราก็สงสัยอยู่ว่าเวิร์บทู "ชะ" นี่มันคืออะไร

"อ๋อ(บางคนเติมเป็น อ๋อว์) มานต้องทามอย่างเน้ชะ"

จนปัจจุบันนี้ จะพบได้ว่า คนไทยเริ่มเขียนภาษาไทยจริงๆผิดมากยิ่งขึ้น บางคนต้องนั่งนึกอยู่นานสองนาน "คำนี้มันเขียนว่าอย่างไรกันนะ" บางคนก็เขียนผิดๆลงไปในเรียงความ จนกระทั่งการที่พิมพ์"ภาษาที่ถูกต้อง"กลายเป็นเรื่องโบราณไป และทำให้วัยรุ่นหันมาพิมพ์ "ภาษาวิบัติ" กันแทน

หากว่าเป็นการส่วนตัวเพื่อแสดงความสนิทสนม ก็ยังจะพอได้ แต่ว่าการที่พิมพ์ลงในเว็บบอร์ด หรือพื้นที่สาธารณะนั้น เหมือนเป็นการเผยแพร่การใช้ "ภาษาวิบัติ" โดยที่เราไม่รู้ตัว วัยรุ่น 1 คน พิมพ์ภาษาวิบัติ เด็กหลายๆคน ได้อ่านมัน และเริ่มรับค่านิยมเข้ามา

"แล้ววันนี้คุณพิมพ์ภาษาไทยที่ถูกต้องอยู่หรือเปล่าคะ?"

ช่ายๆพวกช้ายพาสาวิบัดเนี่ยหน้าเบื่จิงๆ เยย <<<<แล้วตัวเองล่ะ

 เห็นด้วยค่ะ

แต่บางทีก็แบบลากเสียงอะ เช่นแบบว่า ใช่ เฉยๆไม่ย้ำ จะพูดลากเสียงๆ ก็เป็นช่ายยย ไรเงี้ยอะ - -

แหะๆๆ

ผมใช้พวกนี้ไม่เป็นอะครับ ปกติใช้ภาษาแบบนี้ก็พวก

อาราย    ช่าย ม่าย

แค่นี้อะครับ ลองดู