Kru Somsri's English School

คือหนูอยู่มอสามนะคะ หนูมีเพื่อนคนนึงก็เป็นเพื่อนกันมาสองปี คือไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่แบบตอนแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไรมากอะค่ะ มีเรื่องกันนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้คิดมากอะไร แต่พอช่วงหลังๆเค้าก็แบบเห็นแก่ตัวอ่ะค่ะ เวลาทำงานก็ไม่ค่อยจะช่วย พอพูดให้ทำมากๆก็จะตะโกนกลับมาอีก คือเหมือนกับจะวีน แล้วก็จะอาศัยให้ทำนู่นทำนี่ แล้วส่วนใหญ่หนูไม่กล้าปฏิเสธออกไปก็เลยรับมาเป็นภาระตัวเองไว้ มันก็เลยทำให้หนูคิดมาก แล้วพอมาช่วงปีสุดท้ายเป็นมอสาม หนูก็เริ่มปลีกตัวจากเพื่อนคนนี้ไปอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ เพราะว่าหนูเริ่มทนไม่ค่อยได้แล้้วน่ะค่ะ เวลาพูดคุยกันหนูก็ไม่ค่อยอยากจะคุยกับเพื่อนคนนี้เท่าไหร่ เพราะส่วนนึงก็ไม่ชอบที่เวลาคุยเค้าจะพูดไม่ค่อยแคร์คนอื่น พูดโต้งๆออกมาเลย คือนิสัยส่วนนี้ตอนแรกๆหนูก็ยอมรับได้นะ แต่พอมาอยู่นานๆแล้วมันเริ่มอึดอัดน่ะค่ะ มันรวมกับอะไรหลายๆอย่างที่เค้าทำมันไม่สามารถทำให้หนูรู้สึกสบายใจได้เลยเวลาอยู่ด้วยกัน คือไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีเลยนะคะ แต่ว่าหนูรู้สึกอึดอัดก็เลยอยากจะปลีกตัวออกมา แล้วหนูก็คิดว่ามันเป็นปีสุดท้ายก็จะจากกันไปต่อมอสี่แล้ว คือก็กลับมาคุยกันได้นะ แต่ก็ไม่สามารถไปคุยแบบอย่างแต่ก่อนได้อีกน่ะค่ะ

คุณครูว่าหนูเห็นแก่ตัวไปมั้ยคะที่ทำตามใจตัวเอง ทำอะไรที่ตัวเองสบายใจ หนูรู้สึกเครียดจัง :'(

ไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอกค่ะ เราแค่รู้ว่าอันไหนคือสิ่งดี หรือสิ่งไม่ดี
พี่เนี่ย ม.6 แล้วนะ  ย้ายกลุ่มนู่นไปนี่มาแต่ไหนแต่ไรละ
ไม่ต้องซี เครียด หรอกค่ะ น้องทำตัวตามสบาย พูดคุยเฮฮากับเพื่อนเหมือนเดิมก็โอนะ
ทำให้เค้ารู้สึกว่า อืม!! เรายังเป็นตัวเรา ยังพูดคุยกันได้
ไม่ใช่แบบเจอหน้าไม่ทักอะไรเลยอย่างนี้ ^^!!

ูน้องหนู สู้ๆนะคะ :))

พี่ว่านี่แหละชีวิตจริง

แต่อยากให้น้องลองปรับตัวดู ชีวิตจริงยิ่งกว่านี้

ใครที่ชอบก็คุย ใครที่ไม่ชอบคุยไปก็จะไม่ถูกหูอีก คุยน้อยลงก็ได้นะ

แล้วก็มาเน้นการเรียนแล้วกันนะพี่ว่า จะได้ไม่มีเวลาคิดเรื่องที่ทำให้น้องเศร้าดีมั้ยเอ่ย

ความจริงใจเคลื่อนสวรรค์

อย่าโกรธเขาเลยค่ะ เราน่าจะคิดว่าเขาน่าสงสารนะคะ

เขาอาจมีปัญหาอะไรในใจก็ได้ เราเอาความจริงใจของเราเข้าแรก

ก็ไม่เสียหายนะคะ บางทีอาจทำให้เขามองเห็นคุณค่าในตัวเราและทำดีกับเราก็ได้ค่ะ

ถ้าเราโกรธหรือไม่พอใจเขา เรานั่นแหละค่ะที่เป็นทุกข์

สู้ ๆ นะคะ (สายลม)