Kru Somsri's English School

เรื่องมันมีอยู่ว่าหนูมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่สนิทกานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ{มากจริงๆน่ะเนี่ย}
แล้วเค้าก็ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เราก็เศร้ามากๆเลยแต่ก็ต้องทำใจเพราะมันอนาคตของเขาเราก็ต้องยินดีด้วย และช่วงเวลาที่เหลืออยากทำให้เขาประทับใจแต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรให้ดี แล้วก็ยังไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรแทน ใจ แทนความรัก แทนความรู้สึกดีๆที่เรามีให้ รบกวนด้วยน้าคะ!!!!T____T

ตอนนี้ทำของขวัญให้เพื่อนอยู่เหมือนกันทำยาว6เดือนเรยกะจะให้ปีหน้าตอนจบม.6

ทำสมุดรวมเล่มอ่ะ

เอารูปที่เคยถ่ายด้วยกันไรเงี๊ยมาแปะๆแล้วก็เขียนๆ

ซึ้งนะเคยมีคนทำให้คนน้ำตาร่วงเรย

อะไรที่ทำจากใจอ่ะคนรับเค้ารู้สึกได้

แม้เวลาจะผ่านไป หัวใจไม่เปลี่ยนแปลง...

อย่าไปคิดมากครับคุณbubble boom!!! คงจะได้พบเพื่อนคุณอีก  :)

ถ้าเหงานักก็เล่นMSNดิครับ ติดต่อกันจะได้ไม่เหงา เรื่องของขวัญนั้นไม่ค่อยรู้หรอก ผมอ่ะขนาดเฟรนชิพของเพื่อนผมยังไม่เขียนเลย(ขี้เกียจเขียนมากกว่า) ขอโทษด้วยจริงๆ :-[

 ผมอ่ะมีเพื่อนที่สนิทอยู่คนนึง เค้าสนิทกับผมมากตอนนั้นอยู่ป.3 รู้จักกันตั้งแต่อนุบาล1 จนเทอม2ตอนป.3คุณครูเค้าบอกว่าเพื่อนผมเค้าเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดขาว เพื่อนๆในห้องตกใจหมด รวมถึงผมด้วย แต่ผมก็ยังไม่มีเวลาไปเยี่ยม จนวันนึงเค้าหายและมาร.ร.แต่มาแป๋บเดียวเพราะต้องไปดูแลที่บ้านอยู่ผมถามเค้าคำถามเดียวคือ เป็นไงบ้างล่ะ ...เค้าก็ตอบว่าก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นเค้าก็ไม่มาร.ร.ประมาณเกือบ2ปี แต่พอผมอยู่ป.5เค้าก็มาร.ร.และเรียนในชั้นป.3 ผมก็เห็นเค้าแล้วดีใจมากๆถึงมากที่สุด เพราะหายกันไปนานเลยครับ ไม่ได้ติดต่อกันเลย ผมจำได้เลยว่าพบเค้าบ่อยๆจนครั้งสุดท้ายเค้ามาดูโครงงานของกลุ่มผม ผมพาเค้าดู และนั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเค้า เพราะจากนั้นผมก็ต้องเครียมติวเพื่อขึ้นม.1 ซึ่งตอนนั้นยังอยู่ป.5 จนวันนึงเพื่อนผมได้บอกมาว่าเพื่อนสนิทของผมเกิดอาการแบบเหมือนตอนเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดขาวอีก ผมเลยเป็นห่วงจนแต่ก็ยังไม่ไปเยี่ยมเค้าอยู่ดี
  จนวันนึงผมได้ผ่านห้องที่เค้าเรียน อยู่ดีๆมีเด็กๆในห้องนั้นร้องไห้กันยกใหญ่ ผมก็ไม่สนใจจนกลับห้อง เพื่อนผมคนนึงได้บอกว่า ... เพื่อนสนิทของแกอ่ะ...ตายแล้ว... ผมยืนอึ้งอยู่5นาที แต่น้ำตาของผมนั้นมันออกมา เพราะคิดถึงภาพเก่าๆของเค้า  จนวันรุ่งขึ้นผมเลยใส่บาตรไปให้เค้า และผมก็ไม่ลืมวันนั้นเลย แต่ผมดีใจมากที่เพื่อนผมไปดีโดยไม่ได้รับการตายแบบโหดๆ  เพื่อนผมนั้นตายเพราะโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว สุดท้ายผมก็ไม่ได้ไปงานศพของเพื่อน แต่ส่งเงินไปให้ เป็นจำนวนนึง  :'( :'( :'( :-\

 เพราะฉะนั้นโรคมะเร็งอย่าเป็นกันนะ รักษาร่างการให้ดีๆล่ะกัน ;)

 อีกอย่างนึงการจากกันนั้นเป็นแค่เหตุการณ์ธรรมดาคน คุณยังโชคดีกว่าผมมาก เพราะผมไม่ได้ลาเพื่อนผมเพราะเค้าจากไปโดยไม่ลาและไม่บอก คุณยังมีโอกาสที่จะได้เจอเพื่อนของคุณเพราะฉะนั้น..อย่าไปคิดมาก  ;)  

เสียใจด้วยน่ะคะ ยังเด็กอยู่เลยไม่น่าเป็นโรคร้ายเลย
ชีวิตมันไม่แน่นอนจริงๆ ขอแค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ

ใช้ความจริงใจเป็นของขวัญ

การยื่นมือช่วยเหลือยามทุกข์ตรมเป็นกล่อง

ความใส่ใจเกื้อกูลกันเป็นกระดาษห่อ

และผูกกำลังใจเป็นริบบิ้นสีใสสด

เมื่อห่อเสร็จก็นึกภาพในใจและแสดงออกมาเป็นรอยยิ้มนะครับ

แม้จับต้องไม่ได้แต่เขารู้สึกได้ทุกครั้งที่เขาต้องเผชิญปัญหาครับ

ไม่มีโอกาสเฉพาะที่จะยื่นให้

แต่เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นครับ เราพร้อมเสมอ เหมือนคุณครูที่รอพวกหนูที่เวบนี้.....

รอที่จะมอบให้  ไปจนกว่า....

ชีวิตจะหาไม่ครับ

ซึ้งงงง